Η προσέγγιση Δελαστίκ για την Κύπρο

Αναστασιάδης και ευρωληστές τρώνε λεφτά στην Κύπρο

Του Γ. Δελαστίκ - "Εθνος"

Αδίστακτος πολιτικός «ληστής», μπροστά στον οποίον ωχριούν ο Ακης Τσοχατζόπουλος και ο καταδικασθείς Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, αποδεικνύεται ο δεξιός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, ομοϊδεάτης του Ελληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και υποστηριζόμενος από αυτόν.

Δύο μόλις εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, προχώρησε ανενδοίαστα στην κατάσχεση σχεδόν του 10% των χρημάτων που είχαν καταθέσει στις κυπριακές τράπεζες όλοι οι Κύπριοι και οι ξένοι που ήταν τόσο ανόητοι ώστε να διατηρούν ακόμη και τώρα καταθέσεις έστω και ενός ευρώ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου! Από τη στιγμή που οι Γερμανοί επικυρίαρχοι της Ευρώπης με διαρκείς δημόσιες δηλώσεις τους μιλούσαν για «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο -δηλαδή για επικείμενη αρπαγή τμήματος των χρημάτων των καταθετών- μόνο ένας τρελός ή ένας απατεώνας θα συνέχιζε να κρατά τα λεφτά του σε τράπεζα του νησιού.

Η συναίνεση του Ν. Αναστασιάδη σε λεηλασία όλων των καταθέσεων, από το πρώτο ευρώ, σε ποσοστό από 6,75% έως 9,9%, εντάσσεται σε σχέδιο που ο Κύπριος δεξιός Πρόεδρος είχε εκπονήσει εκ των προτέρων. Είναι άκρως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «κάρφωσε» δημοσίως και δη από γερμανικής τηλεοράσεως τον ομοϊδεάτη του Νίκο Αναστασιάδη ότι ήταν απόφαση του Κύπριου Προέδρου να μην προστατεύσει τους συμπατριώτες του που έχουν καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα των πλούσιων καταθετών!

Να λεηλατήσει δηλαδή και τους μικροκαταθέτες για να μην πάρει περισσότερα από τους μεγαλοκαταθέτες! Ξεγυμνώνοντας πολιτικά τον Ν. Αναστασιάδη, ο Σόιμπλε γελοιοποίησε τους προεκλογικούς ισχυρισμούς του νυν Προέδρου της Κύπρου ότι δήθεν έχει «στενές διασυνδέσεις στην Ευρώπη», που θα του επέτρεπαν να χειριστεί άριστα το θέμα του μνημονίου και να πετύχει «εξαιρετικούς» όρους. Στη βάση του αφελούς αυτού ισχυρισμού ο Ν. Αναστασιάδης παγίδευσε τους πονηρούς, αλλά επαρχιώτικης νοοτροπίας Κυπρίους ψηφοφόρους και εξελέγη πανηγυρικά και δημοκρατικότατα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Κύπριοι υφίστανται τώρα τις συνέπειες της επιλογής τους. Αυτό όμως είναι το λιγότερο σημαντικό ζήτημα.

Το ουσιώδες είναι ότι με την ενεργό συνενοχή του Ν. Αναστασιάδη, το Βερολίνο στέλνει ένα νέο ανατριχιαστικό μήνυμα προς όλους τους λαούς της Ευρώπης: μετά τη λεηλασία των χρημάτων όσων είχαν επενδύσει σε ελληνικά κρατικά ομόλογα αφού Βενιζέλος και Σαμαράς αποδέχθηκαν το «κούρεμα» των ομολόγων δημιουργώντας προηγούμενο για όλη την Ευρώπη, τώρα ούτε οι καταθέσεις των Ευρωπαίων είναι ασφαλείς, όπως αποδεικνύεται στην Κύπρο.

Αποδεικνύεται δηλαδή ασύστολο ψέμα η δήθεν εγγύηση των καταθέσεων μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ, για το οποίο η ΕΕ έχει επισήμως διαβεβαιώσει όλους τους Ευρωπαίους πολίτες ότι είναι απαραβίαστο! Οι ευρωληστές της ΕΕ αρπάζουν κρατικά ομόλογα και καταθέσεις σε όποια χώρα γουστάρουν, όποια στιγμή το θελήσουν! Αρχίζοντας από την Ελλάδα και την Κύπρο, το Τέταρτο Ράιχ θέλει να δείξει σε όλα τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης ότι καμιά χώρα πλέον δεν έχει κρατική κυριαρχία ικανή να της επιτρέπει να διαφυλάσσει έστω και τα λεφτά που εμπιστεύονται οι πολίτες της στο κράτος αγοράζοντας ομόλογα ή στις τράπεζες καταθέτοντας χρήματα.

Με «κυβερνήσεις Τσολάκογλου» από πολιτική σκοπιά στην εξουσία των χωρών της Ευρωζώνης και γενικότερα της ΕΕ, καμιά αντίσταση σε επίπεδο ηγεσίας δεν είναι δυνατή, ούτε καν επιθυμητή από τους Ευρωπαίους ηγέτες στην πολιτική υποδούλωσης της Ευρώπης που ακολουθεί η Γερμανία του Τέταρτου Ράιχ. Αποσταθεροποιώντας έτσι τις οικονομίες των κρατών της Ευρωζώνης, οι Γερμανοί καθιστούν τις κυβερνήσεις τους ακόμη πιο δουλόφρονες προς το Βερολίνο και έτσι το Τέταρτο Ράιχ επεκτείνεται με διαρκώς επιταχυνόμενους ρυθμούς. Εναπόκειται πλέον αποκλειστικά και μόνο στους λαούς της Ευρώπης να απαλλαγούν από τις γερμανόδουλες κυβερνήσεις Κουίσλινγκ και να αντισταθούν αυτοί στους Γερμανούς, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους κατά τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αναφορικά με την Κύπρο το σχέδιο του ταχύτατα εξελισσόμενου σε «Κύπριο Τσολάκογλου» από πολιτική σκοπιά, Νίκου Αναστασιάδη, είναι να… μικρύνει το ποσό που θα αρπάξει από τους μικροκαταθέτες ώστε ανακουφισμένοι αυτοί να αποδεχτούν τη μοίρα τους! Παράλληλα, συνεχίζονται με φρενιτιώδη ρυθμό οι προσπάθειες εξαγοράς ενός – δύο βουλευτών από τους 56 για να εξασφαλιστεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ της λεηλασίας των καταθέσεων.

Ο «ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ» ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΜΕΡΙΚΗ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πέρασε στην Ιστορία ο Ούγκο Τσάβες. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα κατοικεί από εδώ και πέρα στον κόσμο των θρύλων. Για γενιές και γενιές στις φτωχές λαϊκές οικογένειες οι μεγαλύτεροι θα διηγούνται στους νεότερους πώς ήταν η χώρα όταν κυβερνούσε ο «πρόεδρος των φτωχών».

Τότε που εκατομμύρια φτωχοί εργάτες και αγρότες της Βενεζουέλας απόκτησαν για πρώτη φορά στη ζωή τους τη δυνατότητα να επισκεφθούν γιατρό, τότε που εκατοντάδες χιλιάδες Βενεζουελάνοι μπήκαν σε διαμέρισμα φεύγοντας

από τις καλύβες και τις παράγκες, τότε που εκατομμύρια φτωχοί έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν καθώς ο Τσάβες έστειλε 250.000 (!) δασκάλους και φοιτητές να μάθουν γράμματα στους απόκληρους της κοινωνίας...  

Τον Τσάβες δεν τον κλαίνε όμως μόνο εκατομμύρια κάτοικοι της Βενεζουέλας. Τον κλαίνε και πολλές πολλές δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πρώτα πρώτα σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο λόγος του λατινοαμερικάνικου θρήνου είναι ότι ο Ούγκο Τσάβες επέδρασε καταλυτικά με την πολιτική που άσκησε στην αλλαγή του πολιτικού προσανατολισμού σχεδόν όλων των χωρών της Νοτίου Αμερικής σε προοδευτική κατεύθυνση. Οπως ο Φιντέλ Κάστρο και η κουβανική επανάσταση σφράγισαν τις συνειδήσεις των Λατινοαμερικανών τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, έτσι και ο Ούγκο Τσάβες άφησε βαριά τη σφραγίδα του στη Νότιο ιδίως Αμερική κατά τη δεκαετία και πλέον από το έτος 2000 μέχρι σήμερα.  

Η Βενεζουέλα δεν είναι ούτε μια πολύ μικρή χώρα, καθώς ο πληθυσμός της ανέρχεται σε περίπου 28 εκατομμύρια, ούτε μια χώρα χωρίς οικονομικές δυνατότητες, καθώς τα πετρέλαιά της αποφέρουν έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο. Εθνικοποιώντας τα πετρέλαια και αξιοποιώντας τα έσοδα από την πώλησή τους πρωτίστως για τη μαζική βελτίωση του επιπέδου ζωής των Βενεζουελάνων και δη των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και δευτερευόντως για να βοηθήσει προοδευτικά καθεστώτα φτωχών λατινοαμερικανικών χωρών, ο Τσάβες αναδείχθηκε στην αδιαφιλονίκητη ηγετική φυσιογνωμία της Λατινικής Αμερικής αυτή την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα.

Ο Τσάβες είναι αυτός που έσωσε οικονομικά την Κούβα. Χωρίς τον Τσάβες είναι άκρως αμφίβολο αν θα μπορούσαν να νικήσουν στις εκλογές ο Μοράλες στη Βολιβία και ο Κορέα στον Ισημερινό. Δεν εννοούμε ότι ο Τσάβες τους στήριξε οικονομικά και επικράτησαν. Πέραν του ότι και αυτή η παράμετρος σίγουρα υπήρξε, το καθοριστικό στοιχείο της επιρροής του Τσάβες στη Λατινική Αμερική ήταν το ιδεολογικό και πολιτικό παράδειγμά του: ένας φτωχός μιγάς όχι μόνο έγινε πρόεδρος, αλλά και έγινε πρόεδρος συντρίβοντας τη λυσσώδη αντίσταση της απίστευτα διεφθαρμένης αλλά και ισχυρότατης αστικής τάξης της Βενεζουέλας, αρπάζοντάς της τα πετρέλαια και μοιράζοντας τα κέρδη από την εκμετάλλευσή τους στον λαό.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Τσάβες τόλμησε να σηκώσει κεφάλι εναντίον των ΗΠΑ, να αποκρούσει το πραξικόπημα που οργάνωσε η Ουάσιγκτον από κοινού με το κατεστημένο της Βενεζουέλας στις 12 Απριλίου 2002, να αποκαλεί δημοσίως «Χίτλερ» τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και «φασίστα» τον δεξιό Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Αυτό είναι που έδωσε κουράγιο και αυτοπεποίθηση στους λαούς της Νοτίου Αμερικής. Υπό το πρίσμα αυτό ο Τσάβες και η πολιτική του επέδρασαν στη μετατόπιση προς τα κεντροαριστερά και των δύο «γιγάντων» του νότιου τμήματος της αμερικανικής ηπείρου - της Βραζιλίας των 200 εκατομμυρίων ανθρώπων και της κατεξοχήν «ευρωπαϊκής» Αργεντινής με τα 42 εκατομμύρια κατοίκους.

Ο χαμός του Τσάβες συνιστά σοβαρότατο πλήγμα για τις προοδευτικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Το κενό που αφήνει είναι άκρως δυσαναπλήρωτο. Ο θάνατός του θα σημάνει την έναρξη μιας τεράστιας αντεπίθεσης των ΗΠΑ να εξανδραποδίσουν εκ νέου σε απόλυτο βαθμό τα κράτη της Νοτίου Αμερικής και να εξαλείψουν από προσώπου γης κάθε προοδευτική ή ακόμη και ψευτοπροοδευτική κυβέρνηση του δυτικού ημισφαιρίου.

Οι μηχανισμοί εξουσίας της Ουάσιγκτον θα κινητοποιήσουν στο έπακρο τις αστικές τάξεις όλων των λατινοαμερικανικών χωρών, οι οποίες, άλλωστε έχουν πρωτίστως και ίδιον συμφέρον, προκειμένου να σαρώσουν κάθε κοινωνική ή οικονομική κατάκτηση που αμφισβητεί εμπράκτως έστω και κατ' ελάχιστον την κρατούσα «τάξη πραγμάτων». Η πρώτη μάχη για την αντιδραστικοποίηση θα δοθεί βεβαίως στη Βενεζουέλα, αλλά δεν θα περιοριστεί μόνο εκεί. Θα γενικευθεί σε όλη την ήπειρο. Μπορεί εμείς στην Ευρώπη να υποφέρουμε από την πολιτική του Βερολίνου και ως εκ τούτου να έχουμε στο στόχαστρο τη Γερμανία, αλλά μόνο οι αφελείς ή οι υπηρετούντες ιδιοτελείς σκοπούς ξεχνούν πόσο εχθρική προς τους λαούς είναι η πολιτική των ΗΠΑ. 
Πηγή: ΕΘΝΟΣ