Ο ταλαντούχος οικονομικός σύμβουλος της Eurobank

Του Γιάννη Βαρουφάκη – «Hot Doc»

“Όλοι πρέπει να κρινόμαστε από το έργο μας και την αποτελεσματικότητα μας». Αυτή δεν είναι η βασική αρχή της αξιολόγησης που με ενθουσιασμό προωθούν οι θιασώτες των μεταρρυθμίσεων στην χώρα μας; Η αρχή αυτή δεν πρέπει να ισχύει για τους άρτι διορισθέντες υπουργούς, ιδίως για τους «τεχνοκράτες» που χειρίζονται τα πιο λεπτά και καίρια ζητήματα – όπως, π.χ., την διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος;
Στον πρόσφατο ανασχηματισμό, υπουργός οικονομικών ανέλαβε ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης. Από όλες του τις ιδιότητες επιτρέψτε μου να εστιάσω σε δύο: (Α) Εκείνη του Οικονομικού Σύμβουλου, και επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών, της τράπεζας Eurobank, την οποία κατείχε συνεχώς από το 2000 έως το 2014 – μια μακρά περίοδο που καλύπτει όλες της φάσεις της ελληνικής τραγωδίας: από την είσοδο μας στην Ευρωζώνη έως και την τετραετή εθνική μας μνημονιακή περιπέτεια. (Β) Του συμβούλου του κ. Παπαδήμου κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του τελευταίου, τότε που σχεδιαζότοίν το PSI και, δη, η ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank, και των υπόλοιπων τραπεζών.
Στο άρθρο που ακολουθεί δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την ακολουθία των μακροοικονομικών αστοχιών του κ.
Χαρδούβελη σε όλη αυτή την περίοδο. Δεν θα αναφερθώ στην ένταξή του στην περί τον κ. Σημίτη ομάδα των οικονομολόγων που, το 2000, θεωρούσαν ότι η Ευρωζώνη είχε δομηθεί σωστά, που μας μιλούσαν για την επερχόμενη «σύγκλιση», που αρνούνταν ότι το 2008 θα σηματοδοτούσε Κρίση του Ευρώ, που το 2010 υποστήριζαν ότι το Μνημόνιο No. 1 ήταν μια καλή συμφωνία, που προέβλεπαν ανάπτυξη από τις αρχές του… 2012, που επιχειρηματολογούσαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν και ανεπιθύμητη και αχρείαστη, που το 2012 εκθείαζαν την… αναδιάρθρωση του χρέους (ισχυριζόμενοι ότι το χρέος κατέστη βιώσιμο) κ.ο.κ.
Όχι, σήμερα θα εστιάσω αποκλειστικά στην τράπεζα την οποία συμβούλευε έως την προηγούμενη εβδομάδα από την σημαντική, και αδρά αμειβόμενη, θέση του επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών που στόχο είχε να συμβουλεύει το ΔΣ της Eurobank ώστε τα μέλη του, και ο Διευθύνων Σύμβουλος, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.
Πόσο καλά έκανε την δουλειά αυτή ο σημερινός υπουργός οικονομικών, την οποία του εμπιστεύτηκε η διοίκηση της Eurobank; Αυτό που είναι γνωστό τοις πάσι είναι ότι η Eurobank όχι μόνο πτώχευσε αλλά και ότι, από τις τέσσερις «συστημικές» τράπεζες, η πτώχευσή της ήταν η πιο ηχηρή, η εντυπωσιακότερη και η «βαθύτερη».
Ερώτημα: Ο κ. Χαρδούβελης, ως επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών, είχε προειδοποιήσει την διοίκηση της Eurobank ότι όδευαν ολοταχώς προς τα βράχια; Από τα δημοσιευμένα κεί-μενά του, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει. Το αντίθετο μάλιστα: Διέπονταν από υπεραισιόδοξες προβλέψεις τόσο για την πορεία της τράπεζας όσο και για τον τραπεζικό κλάδο συνολικά. Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει, με μια δόση λογικής, ότι ο Οικονομικός Σύμβουλος μιας μεγάλης τράπεζας που κινδυνεύει με πτώχευση, δεν δικαιούται να πει την αλήθεια δημοσίως, καθώς κάτι τέτοιο θα έσπερνε τον πανικό και θα έφερνε την άμεση κατάρρευση της τράπεζας. Σωστά. Σε αυτή την περίπτωση, θα περίμενε κανείς από τον κ. Χαρδούβελη να έχει στείλει, εμπιστευτικά, το ένα προειδοποιητικό μήνυμα μετά το άλλο, στο ΔΣ και τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eurobank – προειδοποιώντας τους για το Μνημόνιο 1, για το κούρεμα (PSI) του 2012, για την «επαναγορά χρέους» που ακολούθησε, για το πραγματικό μέγεθος της ύφεσης (και των μη εξυπηρετούμενων δανείων) που θα έπληττε την τράπεζα κλπ.
Το έκανε αυτό; Τώρα που ο κ. Χαρδούβελης έχει προαχθεί σε υπουργό οικονομικών της χώρας, καλό θα ήταν να απαντούσε σε αυτό το καίριο ερώτημα. Δεν είπαμε ότι όλοι πρέπει να αξιολογούμαστε; Μπορεί ο νέος υπουργός οικονομικών της χώρας, σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για την Ελλάδα, να αποτελεί εξαίρεση; Όσο περιμένουμε για απαντήσεις, από τον κ. Χαρδούβελη ή την Eurobank, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που γνωρίζουμε για την Eurobank, την οποία ο κ. Χαρδούβελης συμβούλευε έως τόσο πρόσφατα:
Το 2013, το ελληνικό κράτος, μέσω του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, επένδυσε €5,8 δις στην Eurobank, καταβάλλοντος €1,54 για κάθε μετοχή και αποκτώντας έτσι το 95% της τράπεζας.
Επιπλέον, το κράτος αγόρασε επιπλέον προνομιούχες μετοχές αξίας €1,25 δισ. Το κράτος παρέδωσε την Postbank στην Eurobank αφού πρώτα ξόδεψε €4,ο6 δις για ώστε να καλύψει το «κενό χρηματοδότησης» της Postbank αλλά και ακόμη €550 εκ. για την ανακεφαλαιο-ποίησή της.
Βοήθησε την Eurobank να απορροφήσει την διεφθαρμένη, πτωχευμένη Proton Bank δωρίζοντας στην Eurobank €760 εκ. για να καλύψει το «κενό χρηματοδότησης» της Proton, και επί πλέον €550 εκ. νέων κεφαλαίων. Δώρισε €760 εκ. στην Eurobank για την κάλυψη του «κενού χρηματοδότησης» της Aspis, απορροφώντας την. Συνολικά, όσο ο κ. Χαρδούβελης τελούσε Οικονομικός Σύμβουλος της Eurobank, δηλαδή κορυφαίο στέλεχος, το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος παρέδωσε στη Eurobank το συνολικό ποσό των €13,3 δις το οποίο μεταφράζεται στο 7,3% του ΑΕΠ.
Γιατί; Επειδή η Eurobank πτώχευσε και το ελληνικό δημόσιο αναγκάστηκε να την διασώσει. Θα περίμενε, όμως, κανείς ότι, έχοντας κάνει μια τέτοια τεράστια επένδυση, από το υστέρημα των πολιτών, το κράτος θα προσπαθούσε να διασφαλίσει την περιουσία του. Αντί για αυτό, μερικούς μήνες αργότερα, εκδόθηκαν νέες μετοχές της Eurobank.
Όμως δεν επιτράπηκε στο κράτος να συμμετάσχει (μέσω του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) στην έκδοση των νέων μετοχών. Επιτράπηκε στους ιδιώτες να αγοράσουν αυτές τις νέες μετοχές με έκπτωση 8ο% (πληρώνοντας το εξευτελιστικό ποσό των 31 λεπτών ανά μετοχή, ενώ το κράτος είχε ξοδέψει €1,54 ανά μετοχή) εντός λίγων μόνων μηνών.
Η τιμή αυτή δεν ήταν μόνο πολύ χαμηλότερη από την τιμή που είχε καταβάλει το κράτος λίγους μήνες πριν, αλλά ήταν και χαμηλότερη από την αξία της μετοχής στο Χρηματιστήριο Αθηνών κατά τη στιγμή της έκδοσης των νέων μετοχών. Για να καλύψει τα νώτα της, η κυβέρνηση νομοθέτησε την εσαεί ασυλία για τα μέλη του ΔΣ του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από την κατηγορία ότι ενήργησε εναντίον των συμφερόντων του δημοσίου απέχοντας από την συγκεκριμένη έκδοση νέων μετοχών.
Ως αποτέλεσμα της νέας έκδοσης μετοχών, οι ιδιώτες επενδυτές (συμπεριλαμβανομένων αρκετών hedge funds) πλήρωσαν €2,86 δις και απέκτησαν το 65% μίας τράπεζας για την οποία το ελληνικό κράτος είχε μόλις ξοδέψει €13,3 δις.Έτσι η συμμετοχή του κράτους στην Eurobank μειώθηκε στο 35% του μετοχικού κεφαλαίου, μειώνοντας την αξία των μετοχών του δημοσίου σε μόλις €2 δις. Περιληπτικά, το κράτος διέσωσε την Eurobank με κόστος τουλάχιστον €13,3 δις για να λάβει το 95% της τράπεζας αλλά, λίγους μήνες αργότερα, παρέδωσε τα κλειδιά της τράπεζας σε ιδιώτες θυσιάζοντας το 65% που κατείχε μειώνοντας- την περιουσία του στην Eurobank στα €2 δις.
Δύο ερωτήματα προκύπτουν, όσον αφορά τον νέο υπουργό οικονομικών και, έως πρότινος, στέλεχος και Οικονομικό Σύμβουλο της Eurobank: Από το σημερινό του μετερίζι, του υπουργού οικονομικών, πως βλέπει την «άνεση» με την οποία το πτωχευμένο δημόσιο χάρισε στους ιδιώτες 11,3 δις ευρώ μέσα σε μερικές εβδομάδες;
Ως στέλεχος της Eurobank, φαντάζομαι ότι η συμβουλή του στο ΔΣ της θα ήταν: «Είμασταν τυχεροί που το κράτος δεν μας απέλυσε, δεδομένου ότι η τράπεζά μας πτώχευσε υπό την δική μας διοίκηση, και διέσωσε την τράπεζα. Και είμαστε διπλά τυχεροί τώρα που μας χάρισε την μερίδα του λέοντος των χρημάτων της διάσωσης, απεμπολώντας την θέση του ως κύριος μέτοχος.»
Ως υπουργός οικονομικών, όμως, τι σκέφτεται; Είτε θεωρεί πως το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της τράπεζας δεν αποτελεί πρόβλημα, οπότε δεν δικαιούται να είναι υπουργός οικονομικών, υπεύθυνος για το δημόσιο συμφέρον. Είτε θεωρεί ότι η μη συμμετοχή του δημοσίου στην πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ήταν απαράδεκτη, από την σκοπιά του δημόσιου συμφέροντος, οπότε πρέπει να παραδεχθεί ότι, ως Οικονομικός Σύμβουλος της Eurobank, έπραττε εναντίον των συμφερόντων του κράτους που σήμερα υποτίθεται ότι υπηρετεί.
Τέλος, καλό θα ήταν να απαντήσει και σε ένα τελευταίο ερώτημα ο κ. Χαρδούβελης:
Πως συγκεράζεται, στην σφαίρα της ηθικής αλλά και της νομιμότητας, το να ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Παπαδήμου όταν σχεδιαζόταν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και, την ίδια ακριβώς περίοδο, να είναι σύμβουλος μιας από τις τράπεζες που επωφελήθηκε σκανδαλωδώς από αυτή την ανακεφαλαιοποίηση; Από όσο ξέρω, σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου, μια τέτοια «σύγκρουση συμφερόντων» θα οδηγούσε τραπεζικό στέλεχος στο ακροατήριο δικαστηρίου, αντί για την θέση του… υπουργού οικονομικών.

Η κυβέρνηση "ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ" την έκθεση του ΔΝΤ!

του Γιώργου Δελαστίκ

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η κυβερνητική επιχείρηση υποβάθμισης σε βαθμό «εξαφάνισης» της εξαιρετικά δυσάρεστης γι' αυτήν έκθεσης του ΔΝΤ! Άκρως αποτελεσματικό αποδείχτηκε το κόλπο της μετάθεσης κατά τέσσερις μέρες της δημοσιοποίησης της έκθεσης – αντί για την Παρασκευή πριν από τον ανασχηματισμό μετακινήθηκε την Τρίτη μετά τον ανασχηματισμό. Με τη συνενοχή, φυσικά, και των ΜΜΕ, το θέμα της έκθεσης του ΔΝΤ μόλις και μετά βίας εμφανίστηκε φευγαλέα την Τετάρτη και κατόπιν «ξεχάστηκε» σαν να μην υπήρξε!
 

Με μια πρώτη ματιά στην έκθεση αντιλαμβάνεται κάποιος αμέσως για ποιο λόγο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μόχθησε τόσο πολύ και τελικά πέτυχε να την «εξαφανίσει» από τη δημόσια συζήτηση. Νέο δάνειο από την EE, νέο Μνημόνιο, νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι το ουσιαστικό μήνυμα της περί ης ο λόγος έκθεσης. Με άλλα λόγια, ετοιμαστείτε για νέες περικοπές ακόμη και στον κατώτατο μισθό, νέες μειώσεις των κύριων συντάξεων και σταδιακό μηδενισμό των επικουρικών. Και, βεβαίως, ξεχάστε για πολλά χρόνια τον τραπεζικό δανεισμό.
 

Τέρμα τα κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις τέρμα τα στεγαστικά δάνεια – καλά, περί καταναλωτικών δανείων ούτε λόγος! Κι όλα αυτά παράλληλα με μια εργασιακή ζούγκλα και τη συνέχιση της φορομπηξίας, για να σωθεί κυρίως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, που σαφέστατα είναι «εύθραυστο», όπως λέει η έκθεση του ΔΝΤ – δηλαδή συνεχίζει να απειλείται με άμεση χρεοκοπία!
 

Το 2015 λείπουν 12,6 δις ευρώ
Το σημαντικότερο στην έκθεση του ΔΝΤ είναι ότι επαναλαμβάνει πως για τον επόμενο χρόνο η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει χρηματοδοτικό κενό ύψους 12,6 δις ευρώ. Πού θα τα βρει; Όσο κι αν προσπαθήσει να το κρύψει, δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο πέρα από αυτό που μήνες τώρα λέει και ξαναλέει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: η Ελλάδα θα πάρει δάνειο καμιά δεκαριά δις από την EE! Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται την υπογραφή νέου Μνημονίου, πράγμα που, βεβαίως, συνεπιφέρει νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων.
 

Λείπουν στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο 12,6 δις ευρώ, λέει το ΔΝΤ. Τα ίδια λέει και η EE, αν και αυτή προσδιορίζει το ποσό στα 12,3 δις. Δυστυχής παρηγορία!… Δεν λείπουν όμως μόνο αυτά. Το ΔΝΤ υπενθυμίζει ότι, βάσει όσων έχουν ήδη υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις, έχουν συμφωνήσει να επιβάλουν νέα δημοσιονομικά μέτρα εναντίον του ελληνικού λαού για να εξοικονομήσουν 7,5 δις ευρώ την ερχόμενη τριετία – 2 δις το 2015, 3,7 δις το 2016 και 1,8 δις το 2017.
 

Σφαγή των εργαζομένων
Η έκθεση του ΔΝΤ επιβεβαιώνει ότι, βάσει των όρων των Μνημονίων, από το 2017 και μετά οι τριετίες δεν θα ισχύουν πλέον για τον κατώτατο μισθό! Δεν θα υπάρχει, δηλαδή, καμία αυτόματη αύξηση του μισθού των εργαζομένων, έστω και υποτυπώδης. Για τον κατώτατο μισθό αυτό συνιστά σοβαρό πλήγμα, γιατί οι τριετίες προσθέτουν από 10% έως 30% στους παλιούς εργαζόμενους. Όταν ο μισθός κάποιου είναι μόνο 580 ευρώ μεικτά, ακόμη και τα 175 ευρώ μεικτά που εκπροσωπεί το προαναφερθέν ποσοστό του 30% επιπλέον είναι ζωτικής σημασίας. Βάσει δε των όσων έχουν υπογράψει Σαμαράς και Βενιζέλος, υπάρχει πλέον η θεωρητική δυνατότητα με όποιον μισθό μπει σε μια επιχείρηση ένας 25χρονος νέος, με τον ίδιο μισθό ακριβώς να...  συνταξιοδοτηθεί μετά από σαράντα χρόνιας δουλειάς!
 

Το ΔΝΤ προβάλλει και δύο απαιτήσεις στην έκθεση του. Η πρώτη είναι η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Να μπορεί δηλαδή, ο κάθε εργοδότης να απολύει ακόμη και όλους τους εργαζόμενους και να τους  αντικαθιστά με όσους άλλους φθηνότερους  θέλει ανά πάσα στιγμή. Η δεύτερη απαίτησή του είναι να ξαναγίνει νόμιμο το λοκ- άουτ, το να κλείνει, δηλαδή, ο εργοδότης προσωρινά και για όσο διάστημα θέλει την επιχείρησή του για να εκβιάζει τους εργαζόμένους. Κοντεύουν είκοσι χρόνια από τότε που πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και δεκαπέντε σχεδόν χρόνια πριν από το θάνατό του είχε καταργήσει αυτό το δικαίωμα που αναγνώριζε η Δεξιά στους εργοδότες, Αυτός είναι ο «εκσυγχρονισμός» της ελληνικής οικονομίας κατά τον Αντώνη Σαμαρα – επιστροφή στην εργοδοτική ασυδοσία των δεκαετιών του… 1950 και του 1960!
 

Μείωση κύριων συντάξεων
Μαύρα μαντάτα και για τους συνταξιούχους, την τελευταία κοινωνική ομάδα που έχει μείνει πιστή στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εκτός, φυσικά, από την αστική τάξη της χώρας. Το ΔΝΤ απαιτεί να έχει ολοκληρωθεί σε τρεις μήνες, μέχρι το Σεπτέμβριο, νέα αναλογιστική μελέτη που θα εξετάζει τη βιωσιμότητα όλου του ασφαλιστικού συστήματος – θα αφορά, δηλαδή, και στις κύριες συντάξεις και στις επικουρικές και στους φορείς πρόνοιας. Σε δέκα μέρες, μέχρι το τέλος Ιουνίου, πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η κατά την τεχνοκρατική ορολογία «διαδικασία εναρμόνισης εισφορών – παροχών». Σε πέντε μήνες, μέχρι το Νοέμβριο, πρέπει να έχουν νομοθετηθεί οι αλλαγές που θα γίνουν στο συνταξιοδοτικό σύστημα, που θα τεθούν σε εφαρμογή από την 1 η Ιανουαρίου του 2015.
 

Επειδή, φυσικά, όλα τα Ταμεία θα κριθούν μη βιώσιμα αν δεν παίρνουν κρατική επιχορήγηση - την οποία ήδη το ΔΝΤ επικρίνει ως πολύ υψηλή -, η «επίτευξη της αναλογιστικής δικαιοσύνης» θα επιτευχθεί καταρχάς με μείωση της κύριας σύνταξης και πιθανόν θα συνοδεύεται κι από νέα αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Όσο για τις επικουρικές συντάξεις, αυτές σύντομα θα πάψουν να υπάρχουν και θα αποτελούν ανάμνηση του παρελθόντος.
 

Από την 1η Ιουλίου, αφενός καταργούνται όλες οι επιβαρύνσεις που χρηματοδοτούν επικουρικά ταμεία και αφετέρου απαγορεύεται στα Ταμεία αυτά να έχουν έλλειμμα έστω και ενός ευρώ – εφαρμόζεται, δηλαδή, η αποκαλούμενη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος». Σε έξι μήνες, από την 1η Ιανουαρίου, καταργείται κάθε κρατική επιχορήγηση προς τα επικουρικά ταμεία, που πλέον θα χρηματοδοτούνται μόνο από τις εισφορές των μελών τους.
 

Μέσα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης ανεργίας αλλά και λεηλασίας των αποθεματικών των Ταμείων, μέσω της κλοπής της περιουσίας τους από την κυβέρνηση με το κόλπο του «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων, καθώς διά νόμου επέβαλε στα Ταμεία να έχουν τα λεφτά τους σε κρατικά ομόλογα, είναι βέβαιη η σταδιακή μείωση των επικουρικών συντάξεων με τάσεις μηδενισμού τους.
 

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε στο μυαλό μας για το Ασφαλιστικό είναι ότι, όπως γράφει η έκθεση του ΔΝΤ, «θα επανεξεταστεί μέχρι το Σεπτέμβριο του 2014 και θα νομοθετηθεί μέχρι το Νοέμβριο του 2014 η κατάργηση των πόρων με τους οποίους χρηματοδοτούνται συντάξεις».
 

To αποτέλεσμα θα είναι να μειωθούν οι συντάξεις, να αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων και ταυτόχρονα να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών. Έκτακτα!
 

Ξεχάστε τα δάνεια!
Σαν να μην έφταναν αυτά, όλα δείχνουν ότι οι Έλληνες πρέπει να πάψουν για πολλά χρόνια να υπολογίζουν στη βοήθεια του τραπεζικού δανεισμού. Αυτό επισημαίνει εμμέσως το ΔΝΤ στην έκθεσή του. Αναφερόμενο στα τεστ αντοχής που πραγματοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος στις τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες (Πειραιώς, Εθνική, Alpha, Eurobank), χαρακτηρίζει «αισιόδοξες» κάποιες παραδοχές του δυσμενούς σεναρίου. Εν ολίγοις, το ΔΝΤ δεν δέχεται τις εκτιμήσεις της ΤτΕ, ότι στη χειρότερη περίπτωση οι κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών θα ανέλθουν σε 9,4 δις ευρώ. Εκτιμά ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μπορεί να χρειαστεί πάνω από 60% περισσότερα χρήματα, ανεβάζοντας τις κεφαλαιακές ανάγκες του στην περίπτωση κακής πορείας των πραγμάτων σε 15,4 δις ευρώ.
 

Αυτό αυξάνει τον εκνευρισμό των Ελλήνων τραπεζιτών ενόψει των τεστ αντοχής που διενεργούνται σε όλες τις συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης από την ΕΚΤ. Τα αποτελέσματα των τεστ θα ανακοινωθούν τον Οκτώβριο, και αυτή τη φορά οι όροι τους είναι πραγματικά σκληροί, γιατί από το Νοέμβριο θα αναλάβει η ίδια η ΕΚΤ τον έλεγχο όλων αυτών των συστημικών τραπεζών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ούτε μέχρι τον Οκτώβριο θα δίνουν δάνεια οι τράπεζες, γιατί προσπαθούν πάση θυσία να περάσουν το τεστ αντοχής, αλλά ούτε και μετά τον Οκτώβριο υπάρχει ελπίδα χαλάρωσης της πιστωτικής πολιτικής των ελληνικών τραπεζών, αφού πλέον θα βρίσκονται υπό το διαρκή έλεγχο και την επίβλεψη της ΕΚΤ!
 

Οι αριθμοί αποδεικνύουν του λόγου το αληθές: το 2009, στο 82% των αγοραπωλησιών ακινήτων υπήρχε συμμετοχή τραπεζικού δανεισμού. Τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα, το 2013, το ποσοστό αυτό είχε καταποντιστεί στην άβυσσο του… 17%! Επιπροσθέτως, το 2009 ο τραπεζικός δανεισμός κάλυπτε κατά μέσο όρο το 70% της αξίας του ακινήτου. Το 2013 όμως ακόμη και τα ελάχιστα στεγαστικά που χορηγούσαν οι τράπεζες δεν κάλυπταν παρά το 35% της αξίας του.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ