Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Η δημοσιογραφία της αθλιότητας και η αθλιότητα της «δημοσιογραφίας»

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ*

Μετά την εκπομπή για τη βία στην «Ανατροπή» με κάλεσαν να μιλήσω για το θέμα πολλές φορές. Η ουσία της τοποθέτησής μου ήταν ανάλογη με όσα ανέπτυξα εκεί, ότι δηλαδή η κοινωνία έχει δικαίωμα να αντιστέκεται και ότι πρέπει να είμαστε εννοιολογικά αυστηροί και να μη χρησιμοποιούμε τον ίδιο όρο για ανόμοια πράγματα, όπως οι χρυσαυγίτικες δολοφονίες, ένα γιαούρτωμα ή μία μαχητική διαδήλωση, η οποία δεν αποτελεί βία, αλλά συνταγματικό δικαίωμα.

Την τελευταία φορά (20/11), καλεσμένος στο βιβλιοπωλείο «Free Thinking Zone» χρησιμοποίησα

και ένα απόσπασμα του φιλελεύθερου στοχαστή J.S. Mill (από το «The French law against the Press») για να στηρίξω το επιχείρημα ότι η βία είναι πάντα κάτι κακό, μερικές φορές όμως είναι αδύνατο να την αποφύγουμε, όπως συμβαίνει και στις περιπτώσεις της ατομικής νόμιμης άμυνας, προκειμένου να αποτρέψουμε ένα μεγαλύτερο κακό, όπως την τυραννία ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Διάφορα συστημικά ΜΜΕ, σαν να συντονίζονται από ένα αόρατο αρχισυντάκτη, αντέδρασαν στα αυτονόητα αυτά, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις μου και παρουσιάζοντάς με ως αχαλίνωτο οπαδό της βίας.

Η κυρία Καρολίνα Παπακώστα, π.χ., στα «Νέα» (21/11) έγραψε ότι είπα, τάχα, στους συνομιλητές μου, σε εισαγωγικά, άρα verbatim: «Αυτό που ενώνει εσάς τους τρεις και σας χωρίζει από εμένα είναι ότι εσείς είστε υπέρ της εξουσίας. Οταν έχουμε άδικο καθεστώς η αντίσταση πρέπει να παίρνει βίαιη μορφή». Το πρώτο πράγματι το είπα και, κατά τη γνώμη μου, είναι αλήθεια. (Ενας τους, π.χ., έχει δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Ζήτω το Μνημόνιο!»). Οχι όμως και τη δεύτερη φράση, που με την αδιάστικτη γενικότητά της φέρει και το βασικό φορτίο της σπίλωσης. Εμφανίζομαι, με άλλα λόγια, να υποστηρίζω τον παραλογισμό ότι μπροστά στην αδικία, ακόμη και αν υπάρχουν άλλοι τρόποι να τη διορθώσουμε, πρέπει να παθαίνουμε αμόκ και να πηγαίνουμε για αίμα…

Το ίδιο σκόπιμα παραπλανητικό απόσπασμα αντέγραψε και ο κύριος Μανδραβέλης στη σεβάσμια γεροντοκόρη του αστικού Τύπου, την «Καθημερινή» (22/11). Μα το ίδιο ακριβώς, χωρίς να κάνει τον κόπο να το διασταυρώσει. Και η μεν κυρία Παπακώστα έχει επιλέξει το ρόλο ενός σύγχρονου γελωτοποιού της εξουσίας. Γράφει ημιευθυμογραφικά κείμενα σε βάρος όσων ενοχλούν το Συγκρότημα, σε μια αποστολή ειρωνείας και γελοιοποίησης. (Και αυτά στην εφημερίδα του Ψαθά! Η Μαντάμ Σουσού ως Γκόλεμ…). Αν είμαστε επιεικείς θα χαρακτηρίζαμε τα γραφτά της απαράδεκτα, αν είμαστε πιο αυστηροί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της συντάκτριάς τους. Πάντως, η ιδιοσυστασία του είδους γραφής της επιτρέπει ελευθεριότητες. Δεν την παίρνει, δα, και κανείς πολύ στα σοβαρά.

Γιατί να τη μαϊμουδίσει όμως ο, υποτίθεται, σοβαρότερος Μανδραβέλης; Και ποια η σκοπιμότητα; Η απάντηση είναι απλή: Ο κύριος Μανδραβέλης δεν είναι δημοσιογράφος. Τουλάχιστον όχι με την έννοια που ήταν η Ελένη Βλάχου ή ο Γ.Α.Β. Δεν είναι τυχαία η προσωρινή διαγραφή του από την ΕΣΗΕΑ. Δεν αγνοεί απλώς την αλφαβήτα της δημοσιογραφίας, ότι το σχόλιο πρέπει να είναι διακριτό του γεγονότος και ότι οι πηγές πρέπει να διασταυρώνονται. (Κάντε, π.χ., ένα google για τις «ανακρίβειες» -είμαι ευγενής…- που έγραφε για την Ισλανδία, μιαν άλλη χώρα που αντιστάθηκε στη διεθνή των εκβιαστών).

Είναι και αυτός ταγμένος στην ίδια αποστολή: Ακόμη και όταν θεωρητικολογεί ως philosophe rate σκοπός του είναι ένας, να υπηρετεί απολογητικά το νεοφιλελεύθερο βιασμό της χώρας. Αλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, συκοφαντώντας όσους αρθρώνουν κριτική φωνή. Η σκόπιμη διαστροφή των όσων είπα είναι ελάχιστο πταίσμα μπροστά στις μαγικές εικόνες και τις ασκήσεις διπλολαλιάς υπέρ των μνημονίων που διαμεσολαβούνται και αναπαράγονται από τον ίδιο και τους άλλους «δημοσιογράφους» – παπαγαλάκια.

Την πρώτη φορά που ασχολήθηκαν μαζί μου, μετά τη συμμετοχή μου στην «Ανατροπή», εγώ δεν ασχολήθηκα μαζί τους. Ποιος ο λόγος; Οι απόψεις μου ήταν προσιτές σε όλους και δεν μπορούσαν να διαστρεβλωθούν. Αντέδρασα τώρα διαφορετικά γιατί, όπως δεν υπάρχει ανάλογη πρόσβαση στις πρόσφατες ομιλίες μου, μπορεί μερικοί να πίστευαν ότι έχει κάποια βάση η ιερεμιάδα των «δημοσιογράφων» του κόμματος του μνημονίου. Μέχρι εδώ, όμως. Δεν θα απαντήσω ξανά σε παρόμοια φληναφήματα. Οπως λένε και οι Αμερικανοί, ο καθένας μπορεί να παλέψει με ένα γουρούνι μέσα στη λάσπη. Το πρόβλημα είναι ότι του γουρουνιού του αρέσει…

* Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ – Από την Ελευθεροτυπία

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Χαράμι οι θυσίες όλων των Ελλήνων, μας έπνιξαν τα χρέη.

 
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ποια ανάπτυξη; Εφιαλτική θα είναι η επόμενη τριετία! Γιατί ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο; Μα για τον τραγικά απλό λόγο ότι το 2014, το 2015 και το 2016 πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ το αστρονομικό ποσό των...
σχεδόν 19 δισεκατομμυρίων ευρώ!...
Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, μιλάμε για 19 δισεκατομμύρια ευρώ: 7,32 δισεκατομμύρια το 2014 και 8,51 δισεκατομμύρια το 2015, ακολουθούμενα από 3,04 δισ. ευρώ το 2016 - σύνολο 18,87 δισεκατομμύρια ευρώ, για να είμαστε ακριβείς. 
Είναι απολύτως αδύνατον να βρεθούν αυτά τα λεφτά την επόμενη τριετία, αν δεν γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Τον μάντη δεν παριστάνουμε, αλλά μπορούμε με μαθηματική βεβαιότητα να αναγγείλουμε από τώρα ότι την τριετία... 2022, 2023 και 2024 η Ελλάδα θα συγκλονίζεται από μια τερατώδη οικονομική κρίση!

Ο λόγος είναι ο ίδιος: την τριετία 2022-2024 η χώρα μας θα πρέπει να πληρώσει στα κράτη - μέλη της ευρωζώνης και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης το ασύλληπτο ποσό των περίπου... 29 δισεκατομμυρίων ευρώ συν ένα δισεκατομμύριο στο ΔΝΤ - σύνολο 30 δισεκατομμύρια! Ακριβέστερα, συνολικά 29,63 δισεκατομμύρια! 
Λεπτομερέστερα, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει 8,32 δισ. ευρώ στους δανειστές το 2022 και 10,29 δισεκατομμύρια το 2023 συν ακόμα περισσότερα για το 2024, σε δέκα χρόνια από τώρα - 11,02 δισεκατομμύρια ευρώ! Δεν είναι φυσικά τυχαία αυτή η κατανομή των δανειακών βαρών. Οι δανειστές το απαίτησαν συνειδητά για να μπορούν να εκβιάζουν την Ελλάδα και να αναγκάζουν την όποια μελλοντική κυβέρνησή της να υποτάσσεται στις απαιτήσεις τους.

Οι κυβερνήσεις των Γιώργου Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά - Βενιζέλου επίσης συνειδητά αποδέχθηκαν αυτούς τους όρους οικονομικού -άρα και πολιτικού και κοινωνικού- εξανδραποδισμού της πατρίδας μας, αφού έτσι κι αλλιώς αυτοί δεν θα ασκούν την εξουσία τότε, όταν η χώρα μας θα υφίσταται τις συνέπειες της στάσης τους. 
Τα ποσά που αναφέραμε αφορούν μόνο τα δάνεια που έχει πάρει μέχρι στιγμής η χώρα μας από το ΔΝΤ, τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης σε διμερή βάση και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF) συν αυτά που έχει δανειστεί το ελληνικό κράτος από τους Ευρωπαίους για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Δεν αφορούν δηλαδή τα ομόλογα του ελληνικού κράτους που λήγουν και πρέπει να πληρωθούν, ούτε φυσικά τα πολύ συντομότερης χρονικής διάρκειας έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου που έχουν διάρκεια τριών, έξι ή δώδεκα το πολύ μηνών.

Για να αποκτήσουμε μια συνοπτική εικόνα των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας μας, καθώς και του μέχρι πότε μας έχουν δεσμεύσει αυτή την εφιαλτική τριετία του μνημονίου οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά - Βενιζέλου, είναι αναγκαία μια σύντομη επισκόπηση. Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει δανειστεί 25,32 δισεκατομμύρια ευρώ από το ΔΝΤ. Δανείστηκε επίσης 52,9 δισεκατομμύρια σε διμερή βάση από χώρες της ευρωζώνης και ακόμη 72,04 δισεκατομμύρια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF) - σύνολο 150,26 δισεκατομμύρια ευρώ!

Σαν να μην έφτανε αυτό, δανείστηκε η Ελλάδα ακόμη 41 δισεκατομμύρια για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών! Αυτό ανεβάζει στα 191,26 δισεκατομμύρια ευρώ το συνολικό χρέος της Ελλάδας προς τους ευρωπαίους και το ΔΝΤ. 
Το... 2041 λήγουν οι δανειακές δόσεις προς τις χώρες της ευρωζώνης σε διμερή βάση, το 2047 οι δόσεις για τα δάνεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, το 2046 η τελευταία δόση των δανείων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το δάνειο που πήραμε από το ΔΝΤ -ύψους 25,32 δισ. ευρώ, όπως προαναφέραμε- θα έχει εξοφληθεί πρώτο μετά από μια δεκαετία, το 2023 θα πληρωθεί η τελευταία δόση ύψους 270 εκατομμυρίων ευρώ.

Υπάρχει όμως μια σημαντική "λεπτομέρεια": μέσα στην επόμενη τριετία, του 2016 δηλαδή συμπεριλαμβανομένου, θα έχουμε πληρώσει σχεδόν τα... 21 από τα 25 δισεκατομμύρια και έπειτα σε 7 ολόκληρα χρόνια θα πληρώσουμε μόνο 4,7 δισ. ευρώ! 
Ολόκληρη την επόμενη δεκαετία θα μας στραγγαλίζουν συνεχώς οικονομικά οι δανειστές και στη συνέχεια, για ένα ακόμη... τέταρτο του αιώνα, από το 2024 ως το 2047, θα πρέπει να τους πληρώνουμε κάθε χρόνο από 5 έως 7 δισεκατομμύρια ευρώ! Το μέλλον της Ελλάδας είναι λαμπρό!
http://www.ethnos.gr

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Ο υποφυρερίσκος της Χρυσής Αυγής, ο Παπάς, με τη σημαία του…

Κάποτε ρώτησαν τον Γκέμπελς αν υπήρχαν κρεματόρια κι αν οι ναζί είχαν επιδοθεί στην εξολόθρευση των Εβραίων. Κι εκείνος απάντησε: «Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»! Η ιστορία του γκεμπελισμού είναι επομένως παλιότερη των αποβρασμάτων που την υπηρετούν. Η διαφορά πλέον είναι ότι ο γκεμπελισμός πέραν των παλιών μεθόδων, αξιοποιεί και νέες μορφές διάχυσής του, όπως για παράδειγμα αυτός ο παράλληλος και συχνά ανεξέλεγκτος κόσμος του διαδικτύου. Όποιος επιχειρήσει να σερφάρει τούτες τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει ότι είναι αδύνατον να μείνει ανέγγιχτος από τα βρομόνερα του γκεμπελισμού. Η προσφιλής ενασχόληση των διαδικτυακών «ΕΣΑτζήδων» είναι  η διακίνηση της θεωρίας πως «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο» και πως «οι νεκροί  του Πολυτεχνείου είναι μύθος»…

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Το Θέατρο της αντίστασης της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των δανειστών.



Τα τελευταία χρόνια που στη χώρα ασκείται η πολιτική που επιβάλουν τα  Μνημόνια και οι δανειστές, παρακολουθούμε άναυδοι την συνεχή επιβολή αντιλαϊκών μέτρων με τη μέθοδο του σαλαμιού (λίγα μέτρα κάθε φορά συνεχώς μέχρι τελείας εξόντωσης του λαού). Οι Τρόικα και οι κυβερνώντες ξέρουν πολύ καλά που θα καταλήξουμε με την συνεχή και ασταμάτητη λήψη αντιλαϊκών μέτρων, όμως αυτό μας το κρύβουν επιμελώς και προσποιούνται κάθε φορά ότι αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα που παίρνουν.
Κάθε φορά που πρόκειται να επιβληθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα στήνεται από τους κυβερνώντες το ίδιο θεατρικό σκηνικό για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πολιτών.
Η Τρόικα απαιτεί νέα σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση δήθεν αντιδρά με δύναμη υπερασπίζοντας τάχα το καλό του λαού και διεξάγεται έτσι μία ψευδής σύγκρουση που πατρονάρεται έντεχνα από τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ τα οποία παρουσιάζουν την σύγκρουση αυτή σαν την μέγιστη αντίσταση της «ηρωικής»  κυβέρνησης κατά των δανειστών.
Παράλληλα στα παράθυρα της τηλεόρασης και στις σελίδες των εφημερίδων βγαίνουν υπουργοί και βουλευτές της κυβερνώσης συμμαχίας Σαμαρά – Βενιζέλου οι οποίοι σχίζουν τα ρούχα τους ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν τα νέα μέτρα (τα οποία μέτρα βέβαια θα ψηφίσουν αδιαμαρτύρητα όταν έλθουν για ψήφιση στη Βουλή τα σχετικά νομοσχέδια).
Από την κυβέρνηση αφήνεται να διαρρεύσουν πληροφορίες ότι τα μέτρα που ζητά η Τρόικα είναι πολλά και σκληρά και κάποια από τα οποία είναι τελείως παρανοϊκά και φαιδρά. Έτσι σύμφωνα με το παραμύθι με τον Χότζα όταν θα ετοιμαστούν τα νέα νομοσχέδια και  λείπουν αυτά τα παρανοϊκά μέτρα ο λαός με ανακούφιση να δεχθεί τα υπόλοιπα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα.
Οι τελευταίες φαιδρότητες που ακούσαμε για την πρόθεση της κυβέρνησης  να φορολογήσει τις στάνες και τα ακαλλιέργητα χωράφια είχαν σαν αποτέλεσμα την θεατρική αντίδραση 22 βουλευτών της ΝΔ και την εξ’  ίσου θεατρική υποχώρηση του Στουρνάρα.
Τέλος στον αγώνα για την παραπλάνηση του λαού χρησιμοποιείται από τους μνημονιακούς συγκυβερνώντες ένα νέου τύπου Οργουελικό λεξιλόγιο π.χ. διαθεσιμότητα κινητικότητα αντί απολύσεις, ότι δεν θα παρθούν οριζόντια μέτρα αλλά μόνο κάθετα; (κι αν εφαρμόσουν τελικά  και οριζόντια μέτρα σιγά μην πτοηθούν οι κυβερνώντες, ούτε η πρώτη φορά που ψεύδονται είναι, ούτε η τελευταία).
Οι κυβερνώντες είναι πολύ επικίνδυνοι για τον τόπο και πρέπει να εκδιωχθούν το συντομότερο δυνατόν γιατί αλλιώς η βλάβη που θα υποστεί η χώρα και ο λαός της θα είναι ανήκεστος.