Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

«Η Ελλάδα δεν είναι μπουρδέλο - Τα πάντα λειτουργούν τέλεια»!!!


Τον Κώστα Βαξεβάνη τον γνώρισα το 2004 σε μια εκδήλωση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Παρά του ότι καταγόμαστε και οι δυο από το ίδιο νησί, δεν είχα ποτέ μαζί του ιδιαίτερες σχέσεις, ούτε φιλικές αλλά ούτε δημοσιογραφικές!

Αλλά τις παρακάτω γραμμές τις γράφω μόνο και μόνο για να τον υποστηρίξω δημόσια!

Διότι αυτό που συμβαίνει πλέον εδώ στην Ελλάδα, ξεπερνά τα όρια της ανοχής καθώς και εκείνη την λεπτή γραμμή, που χωρίζει το κράτος δικαίου από το κράτος-τύραννο!

Κάποιοι με αφορμή όσα θα περιγράψω παρακάτω, αναφώναξαν ότι «το Ελληνικό κράτος είναι ένα μεγάλο μπουρδέλο»!

Προσωπικά διαφωνώ και διαφωνώ κάθετα!

Σε έναν οίκο ανοχής υπάρχουν κανόνες, ιεραρχία και τάξη!

Το Ελληνικό κράτος απέχει πολύ από το να το χαρακτηρίσεις ακόμη κι ως μπουρδέλο!

Είναι κάτι πολύ χειρότερο!

Το κράτος μας, σύμφωνα με την άποψή μου λειτουργεί μια χαρά!

Εχει δικαστική εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, που εργάζονται σκληρά και σχεδόν τέλεια!

Μόνο που εργάζονται σκληρά , όταν πρόκειται να προστατέψουν, κλέφτες, απατεώνες, λωποδύτες, φοροκλέπτες, φοροφυγάδες και πολιτικούς που συνδυάζουν όλα τα παραπάνω!!!


Το κράτος μας δηλαδή λειτουργεί, για τους παρακάτω πολίτες!

Τους 300 βουλευτές
Τους 1.000 πρώην βουλευτές που είναι εν ζωή!
Τους 40 εξωκοινοβουλευτικους που διετέλεσαν υπουργοί!
Τους 2.500 συμβούλους όλων αυτών
Τους 3.000 κομματάρχες και κομματαρχίσκους σε όλη την Ελλάδα
Τους 5.000 δημάρχους, αντιδημάρχους περιφερειάρχες και λοιπούς (με ελάχιστες εξαιρέσεις)
Τους 800 μεγαλοεπιχειρηματίες καραβοκυραίους και τους διαχειριστές της περιουσίας των
Τους 20 καναλάρχες και εκδότες
Τους 60 συστημικούς δημοσιογράφους
Τους 2.000 διάφορους ένστολους και μη που αποτελούν το μακρύ χέρι της εξουσίας
Τους 10 τραπεζίτες
Και πάνω απ όλα, τους 5 με 6 Πρωθυπουργούς που Κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια!!!


Για κανέναν άλλον, από τους 11.000.000 Ελληνες πολίτες, δεν λειτουργεί το κράτος!

Εχουμε δηλαδή ένα κράτος τσιφλίκι, ένα κράτος αμπελοχώραφο όλων αυτών που σα προανέφερα, όπου όλες οι Εξουσίες, Πρώτη, Δεύτερη, Τρίτη και Τέταρτη (ο Τύπος) λειτουργούν προς όφελός τους και με γνώμονα την προστασία των συμφερόντων τους!

Για τους υπόλοιπους, δεν λειτουργεί τίποτα και ποτέ!

Αν ένας από τα 11.000.000 των Ελλήνων, έχει αντικρουόμενα συμφέροντα με κάποιον από τους παραπάνω, τότε ανακαλύπτει γρήγορα, ότι το κράτος μας αυτόματα προσαρμόζεται στις ανάγκες των τσιφλικάδων, και μπορεί να θεσπίζει ακόμη και νόμους προκειμένου να τους προστατέψει! Κι ο έχων χίλια δίκια, πολίτης, βρίσκεται ξαφνικά να έχει άδικο και να απειλείται η περιουσία του, η ελευθερία του ακόμη και η ζωή του!

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σε τούτη εδώ τη χώρα που δεν το έχει ζήσει όλο αυτό!

Η περίπτωση του Κ.Βαξεβάνη, είναι μια από αυτές και μάλιστα τόσο καραμπινάτη!

Μια από τις περιπτώσεις όπου το «καθεστώς» τρίζει τα δόντια του προκειμένου να παραδειγματιστούν οι πολίτες που διψούν για τιμωρία των κλεφτών και απατεώνων!

Προσέξτε τώρα!

Μια Γαλλίδα υπουργός οικονομίας (που όλως τυχαίως, σήμερα είναι ένας εκ των τριών διαχειριστών της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα) η Κριστίν Λαγκάρντ, έδωσε στον ομόλογό της μιας λίστα με 2.059 Ελληνες που είχαν περίεργες καταθέσεις στο εξωτερικό και αποτελούσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να κινηθούν οι Ελληνικές Αρχές προκειμένου να εισπράξουν φόρο, για ποσά που πιθανών να κινήθηκαν παράνομα!

Αυτό άλλωστε έκανε και η ίδια η Γαλλία αλλά και άλλες χώρες και είχαν έσοδα!

Στην Ελλάδα όμως, ο υπουργός που την παρέλαβε, ο «διορισμένος» από τον Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωνστανίτνου , δεν έκανε απολύτως τίποτα!

Ο διάδοχός του, ο Ε.Βενιζέλος το ίδιο!

Το τι έχουμε ακούσει δεν λέγεται!

Ο ένας, κατέθεσε ότι δεν θυμάται που την είχε βάλει. Ο άλλος έλεγε ότι ήταν προϊόν «υποκλοπής» και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί!

Ότι πιο μεγάλο ψέμα δεν είχε ειπωθεί στην Ελλάδα, ειπώθηκε προκειμένου για να μην εμφανιστεί η λίστα Λαγκάρντ και τα ονόματα που περιείχε μαζί με τα ποσά!

Ότι πιο ελεεινό και τρισάθλιο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία το ακούσαμε!

Το Κράτος εκεί προκειμένου να προστατέψει τους τσιφλικάδες, καθυστέρησε πολλά χρόνια να βρει άκρη και φτάσαμε στο σημείο, να θέλουμε να ξαναζητήσουμε την λίστα από την Λαγκάρντ, γιατί μπορεί να έχει παραποιηθεί στον δρόμο!

Αντί λοιπόν, η δικαστική εξουσία, να φυλακίσει όσους «έχασαν» «ξέχασαν», ή δεν εκτέλεσαν το καθήκον τους, είδαμε την θέση της να αναλαμβάνει μια ... επιτροπή της Βουλής, να εξετάζει το θέμα, έτσι ώστε να μπορεί με νόμο να το … θέσει στο αρχείο!

Και με τον τρόπο αυτό, όλοι στην Ελλάδα, αναζητούσαν την τύχη της λίστας αλλά και τους λήσταρχους που πιθανόν να έκρυβε μέσα της!

Και ήταν τόσο αργές οι διαδικασίες που σε πιάνει απελπισία , για το πόσο αλήτες είναι ορισμένοι, που πλέον παίζουν ανοιχτά με την υπομονή μας και την ψυχολογία μας!

Κι ενώ για πολλούς η υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, ήταν μια τελειωμένη υπόθεση, αφού πήγαινε για κουκούλωμα, όπως τόσες άλλες, ξαφνικά ένας δημοσιογράφος, την δημοσιεύει στο περιοδικό του!

Το επίσημο κράτος λοιπόν, που επί χρόνια την αγνοούσε, ή δεν την είχε, ή ξεχνούσε που την έβαλε, με κίνδυνο να παραγραφούν πολλά οικονομικά εγκλήματα, θα περίμενε κανείς, να πει κι ευχαριστώ στον δημοσιογράφο, που την δημοσιοποίησε και να τον τιμήσει για την αποτελεσματική έρευνα που έκανε ! Μια έρευνα που το Κράτος όπως αποδείχτηκε ΔΕΝ μπορούσε να κάνει!

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, το κράτος που είχε υποχρέωση μέχρι σήμερα να έχει συλλάβει όσους παρανόμησαν από αυτή τη λίστα καθώς και όσους τους συγκάλυπταν, ΔΕΝ έκανε το παραμικρό!

Το κράτος εκεί δεν έκανε τη δουλειά του!

Και μέχρις εδώ ναι, μπορείς να πεις «αδέλφια, έχουμε ένα κράτος μπουρδέλο»!

Αλλά όταν βλέπεις, ότι σε χρόνο ρεκόρ, μαθαίνει το κράτος που πίνει καφέ ο Βαξεβάνης, που μένει, με ποιον συναναστρέφεται, σε ποια σπίτια κατοικεί , και στέλνει από δέκα αστυνομικούς να παρακολουθήσουν ...

Όταν βλέπεις ότι σε χρόνο ντετέ, ο Εισαγγελέας είναι έξω από την πόρτα του Βαξεβάνη…

Όταν βλέπεις ότι ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται για να συλλάβει τον δημοσιογράφο που αποκάλυψε την λίστα Λαγκάρντ, πώς να πεις ότι κράτος είναι μπουρδέλο!

Μια χαρά δουλεύει το σύστημα!
Μια χαρά και αποτελεσματικά συνεργάζονται οι διωκτικές αρχές όταν είναι να συλλάβουν κάποιον που χαλά τη σούπα τους!

Προσωπική μου άποψη, είναι ότι όσοι συμμετείχαν στη σύλληψη του Βαξεβάνη, έπρεπε να κάμουν ακριβώς το ίδιο και για όσους έκρυβαν ή ξεχνούσαν που έβαλαν τη λίστα Λαγκάρντ! Ακριβώς το ίδιο για όσους δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τα ποσά που μετέφεραν στο Εξωτερικό!

Συνεπώς, αφού δεν το έκαναν, είναι ελεγχόμενοι για μη τήρηση των νόμων του Ελληνικού Κράτους και πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί!

Ειδικά σήμερα, που η χώρα μας, με την σύλληψη Βαξεβάνη, διασύρεται διεθνώς, με δημοσιεύματα εφημερίδων ειδικά στις ΗΠΑ, που εξεφτιλίζουν την πατρίδα μας και την παρουσιάζουν χειρότερη και από τριτοκοσμικές χώρες!

Η Ελλάδα, δεν χρειάζεται δικαστές που συλλαμβάνουν τους Βαξεβάνηδες, αλλά δικαστές που να συλλαμβάνουν υπουργούς Οικονομίας που δεν έκαναν τη δουλειά για την οποία εντέλλονται από τον Ελληνικό λαό!

Το μοναδικό επάγγελμα στο οποίο γίνεται αναφορά στο Ελληνικό Σύνταγμα είναι αυτό του δημοσιογράφου!

Η Ελευθερία του λόγου κατοχυρώνεται από το Ελληνικό Σύνταγμα, και κανένας δικαστής , εισαγγελέας και Αστυνομικός, δεν έχουν το δικαίωμα να συλλαμβάνουν δημοσιογράφους, που αποκαλύπτουν, αυτό που 11 εκατομμύρια Ελληνες θέλουν να μάθουν και να ενημερωθούν!

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, δικαστές , εισαγγελείς και Αστυνομικοί, έχουν υποχρέωση να συλλαμβάνουν υπουργούς, πρώην υπουργούς και βουλευτές, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία είτε με τις πράξεις τους είτε με τις παραλείψεις τους!

Αλλιώς, να μην διαμαρτύρονται, με απεργίες και διαδηλώσεις κάθε φορά που τους μειώνουν το μισθό τους, πολύ απλά, διότι δεν συγκινούν πλέον κανέναν και μπαίνουν σιγά-σιγά κι αυτοί, στο κάδρο του … «καλά να πάθετε, σας άξιζε»!!!

Προσωπική μου άποψη είναι, ότι πλησιάζει η μέρα, που η πλειοψηφία των δικαστών και των Εισαγγελέων, θα επαναστατήσει με όσα συμβαίνουν στη χώρα!

Μόνο που ας κοιτάξουν, μην είναι αργά τότε και δεν έχουν το λαϊκό έρεισμα των 11 εκ. Ελλήνων!

Κλείνοντας αυτή την υπόθεση, υπογραμμίζω ότι η σύλληψη του δημοσιογράφου Κ.Βαξεβάνη, αποτελεί μια ελεεινή σελίδα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας μας!

Τόσο ελεεινή, που θα λειτουργήσει αντίθετα από την βούληση όσων την δρομολόγησαν!

Θα επιταχύνει πολλές εξελίξεις και θα το δείτε αυτό!

Προσωπικά, αν είχα αυτή τη λίστα, όχι απλά θα την δημοσίευα στους AegeanTimes, αλλά θα την έκανα και φειγ-βολάν, να την μοιράσω σε γέρους και γριούλες που δεν έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ!

Για αυτό ήμασταν άλλωστε και από τους πρώτους που αναδημοσίευσαν την εν λόγω λίστα, που δημοσίευσε στο περιοδικό ΗΟΤ DOC ο Κώστας Βαξεβάνης!
Και θα την δημοσίευα, μαζί με τα ποσά των λογαριασμών κι όχι χωρίς αυτά όπως έκανε ο Κ.Βαξεβάνης για ένα πολύ απλό λόγο!

Στην Ελλάδα, οι γνωστοί – άγνωστοι, κλέφτες, απατεώνες και λωποδύτες, βαφτίζουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ότι τους συμφέρει, προκειμένου να προστατευτούν οι ίδιοι και τα κλοπιμαία τους!

Κι αυτό πλέον θα σταματήσει , θέλουν δεν θέλουν, όλοι αυτοί οι άρπαγες της περιουσίας του Ελληνικού λαού!

Θέλουν δε θέλουν...

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Η μονόπλευρη ευαισθησία της δικαιοσύνης.


Η σύλληψη του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη εκδότη του περιοδικού HOT DOC το οποίο δημοσίευσε χθες την λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ (αν αυτή η λίστα που δημοσίευσε είναι η αυθεντική λίστα Λαγκάρντ) μας δείχνει για μια ακόμη φορά δυστυχώς την μονόπλευρη ευαισθησία των εισαγγελικών αρχών  για την προστασία των μεγάλων ονομάτων των φοροφυγάδων και την αδράνειά τους στη σύλληψη όσων έκρυψαν τη λίστα και προσποιήθηκαν ότι δεν ήξεραν και ότι την έχασαν. Που είναι ο ευαίσθητος εισαγγελέας να συλλάβει πρώην υπουργούς που ομολόγησαν ότι έχασαν ή έκρυψαν τη λίστα;
Που είναι  ο εισαγγελέας να συλλάβει τους μεγάλους φοροφυγάδες της λίστας; Που είναι ο εισαγγελέας να συλλάβει τον Θέμο Αναστασιάδη με τα 5.000.000 ευρώ στη βαλίτσα ή τον Θόδωρο Τσουκάτο ο οποίος μάλιστα παραδέχτηκε ότι πήρε 1.000.000 ευρώ από την Ζήμενς και ισχυρίστηκε ότι τα έδωσε στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ; Οι άνθρωποι αυτοί ζούνε και βασιλεύουν ανενόχλητοι ενώ ο εισαγγελέας συλλαμβάνει ακαριαία τον δημοσιογράφο  Κώστα Βαξεβάνη επειδή δημοσίευσε την λίστα στο περιοδικό HOT DOC.
Τι ενόχλησε τον εισαγγελέα και προέβη στην σύλληψη αυτή; Ότι στην λίστα περιλαμβάνονται τα ονόματα της οικογένειας του Εθνικού Εργολάβου ή κάποια άλλα ονόματα; Γιατί αυτή η σπουδή; Είναι η κίνηση αυτή προσπάθεια για τη φίμωση του τύπου για να καλυφθούν οι μεγάλοι φοροφυγάδες τους οποίους δεν διατίθεται να ακουμπήσει κανείς; Είναι η κίνηση αυτή προάγγελος του τι θα ακολουθήσει σε σχέση με την ελευθερία του τύπου;
Είναι τυχαίο ότι την λίστα αυτή έκρυβαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ για να μην γίνει γνωστή στις οικονομικές αρχές της χώρας και ζητηθούν ευθύνες και επιβληθούν πρόστιμα;
Το Ελληνικό κράτος και οι διωκτικές αρχές βυθίζονται για ακόμη μία φορά στην αναξιοπιστία και στην μεροληπτική συμπεριφορά σε σχέση με τους απλούς φορολογούμενους που όταν συλληφθούν τιμωρούνται αυστηρά και στους μεγαλοφοροφυγάδες που οι λίστες των ονομάτων τους κάνουν φτερά στα χέρια των υπουργών του ΠΑΣΟΚ.
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται η καθαρά Ταξική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Στο Παπαγαλιστάν ...Σήμερα ποιοι φταίνε?

Επιτέλους! Σήμερα οι ένοχοι για το Μνημόνιο είναι οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες! 
Επειδή έχω μνήμη χρυσόψαρου κι εθισμό στο Κουτόχορτο. Ξέχασα ότι.

Την Τετάρτη έφταιγαν οι Δημόσιοι Υπαλληλοι,

Την Τρίτη οι Συμβασιούχοι,

Την Δευτέρα οι Οδηγοί Φορτηγών,

Την Κυριακή οι Οδηγοί Ταξί,

Το Σάββατο οι Ναυτικοί,

Την Παρασκευή οι ΑΜΕΑ.

και φυσικά και φταίει ο Περιπτεράς, που κακώς βέβαια, δεν κόβει απόδειξη 1,50? για τα πατατάκια.

Αλλά στα Μπετατζιδοκάναλα ..... Εμαθα ότι...
Δεν φταίνε οι Τράπεζες που πήραν 
+ 163.000.000.000? (2009-2012)
+ 40.000.000.000? (2012)
= 203.000.000.000 ?


Δεν φταίει η Siemens που της δώρισαν 
2.000.000.000.000 ?
(όσα ψάχνουν να κόψουν απο τις συντάξεις!)


Δεν φταίει η Hochtief που χρωστάει
500.000.000 ?

Δεν φταίει ο Ακης κι η KMV για τα Υποβρύχια
2.000.000.000 ?

Δεν φταίνε οι Εργολάβοι των Ολυμπιακών Αγώνων
13.500.000.000 ?


Δεν φταίει το Μέγαρο που πήρε 
180.000.000 ?


Δεν φταίει ο Σάλας που του Χάρισαν την ΑτΕ 
15.000.000.0000 ? (για 95εκ!)


Δεν φταίει η "Πράσινη Ανάπτυξη" του ΛΑΓΗΕ με την Τρύπα 
300.000.000 ?


Δεν φταίει το PSI που ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΑΝ
110.000.000.000.000 ?
(από Ταμεία, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, Δήμους) 


Δεν φταίνε οι "Ελληνες" που έστειλαν στην Ελβετία
23.000.000.000 ? 
(δεν ενοχλούμε τους γείτονες της διπλανής βίλας)


Δεν φταίνε οι Τόκοι του Μνημονίου, που πήγαν σε Τόκους, που πήγαν σε Τοκοχρελύσια, που θα Τοκιστούν στο Μέλλον για λεφτά που έγιναν Θαλασσοδάνειο του Μνημονίου.

Δεν φταίνε οι Εργολάβοι που χρεώνουν σε τιμές χρυσού την πίσσα και πλατίνας το χαλίκι των Εθνικών Οδών


Για ολα πταιει ο μ@λ@κας ο Mητσος που τα εφαγε μαζι με τον παγκαλο.

Για ολα πταιει ο μ@λ@κας ο Mητσος που δεν αφηνει να τον σφαξουν και κατεβαινει στο συνταγμα.

Για ολα πταιει ο μ@λ@κας ο Mητσος που εργαζεται ακομη και θελει και να πληρωθει γι αυτο.

Για ολα πταιει ο μ@λ@κας ο Mητσος που εργαζεται 8ωρο και προκαλει ανεργια.

Για ολα πταιω εγω που δεν βλεπω ιδιωτικες υενεδ και σκεπτομαι .. ο μ@λ@κας

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

ΟΠΕΡΑ ΜΠΟΥΦΑ (ΚΑΙ ΜΠΑΡΟΥΦΑ)...

Tου ΣΤΑΘΗ*
Οπερα μπούφα είναι πλέον η επικοινωνιακή διαχείριση της ελληνικής τραγωδίας.
Κι ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει από καιρό ότι τα δημοσιονομικά μέτρα που παίρνονται είναι θανατηφόρα
και ότι τα εργασιακά αντίστοιχα είναι του σκοτωμού.
Κι όμως, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου αν δύο η τρία απ’ τα χίλια δεκατρία φασιστικά μέτρα εναντίον της εργασίας θα συμπεριληφθούν εν τέλει στο πακέτο-φέρετρο ή όχι!
Είναι σαν να έχουν κόψει τα πόδια και τα χέρια της Ελλάδας, να της έχουν βγάλει τα μάτια,
να της έχουν κόψει τον λαιμό
κι αίφνης να αναρωτιούνται αν πρέπει να της τραβήξουν και το αυτί.
Με προεξάρχουσα σε αυτήν την αισχρή στάση τη ΔΗΜΑΡ και προσωπικώς τον κ. Φώτη Κουβέλη.
Αν θα παρθούν ένα - δύο μέτρα ακόμα μας μάρανε; περί όνου σκιάς φιλοκαλούμε;
ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι αντιστεκόμαστε;
Για ηλίθιο περνάει τον λαό η ΔΗΜΑΡ ή μήπως διαπίστωσε επ’ εσχάτοις ότι τα πολλά πάρε - δώσε με την Τρόικα την άφησαν ολίγον έγκυο και τώρα θα πρέπει να απαγκιστρωθεί;
Να απαγκιστρωθεί όμως από τι; απ’ το έργο της; από τα όσα θανάσιμα κατά της εργασίας έχει ήδη προωθήσει μαζί με τους συνενόχους - συνεταίρους της;
Αλλά ούτε καν αυτήν την απαγκίστρωση επιδιώκει η ΔΗΜΑΡ - πριν αλέκτορα φωνήσαι, πάλι γυριστή την έκανε, έχει πλέον υπερβεί σε κωλοτούμπες ο κ. Κουβέλης ακόμα και τον κ. Καρατζαφέρη.
Ομως η ΔΗΜΑΡ είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά, πρώτο βιολί (παρά τις προσπάθειες του βιρτουόζου Μπενύτο) σε αυτό το επικοινωνιακό καραγκιοζιλίκι είναι ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός - «θα τους αδειάσω
πριν με αδειάσουν» ήταν σαν να έλεγε προχθές όταν εξεφώνησε το μίνι διάγγελμά του σε «δραματικούς» τόνους του στυλ «θα κρατήσω σταθερά το τιμόνι» και θα σώσουμε την Ελλάδα «όσοι το τολμήσουμε»...
«Τελεσίγραφο Σαμαρά»! ήχησαν τα ταμ - ταμ της επικράτειας, και «η ΔΗΜΑΡ δεν κόβει τις γέφυρες» - τουλάχιστον όχι όσον είναι η ίδια πάνω τους, ήρθε η απάντηση,
πάνω στην οποία στη συνέχεια, σαν πίθηκοι απ’ το κλαδί, κρεμάστηκαν οι ερμηνείες.
Οσο για τον τρίτο (αλλά πάντα πρώτο) εταίρο, τον Μπενύτο, πήρε κι αυτός την γκρανκάσα για να ακουστεί μέσα στο επικοινωνιακό σώου
λέγοντας, ως συνήθως, τίποτα.
Ηγούμενος ο Μπενύτο - Μπενίτο (μέρα που έρχεται) ενός κόμματος που το μισό ζητά την αποχώρηση από την κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ το άλλο μισό ζητά την είσοδο στην κυβέρνηση (συν κάποιοι ξέμπαρκοι που δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα), ο εκφραστής του όλου ΠΑΣΟΚ -του (καθ)όλου ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα, τι να πει;- και τι αξία θα ’χει ό,τι κι αν πει.
Την ίδια αξία με εκείνη της δήλωσης Στουρνάρα χθες το μεσημέρι ότι «πήραμε την επιμήκυνση» (σ.σ.: και το κόστος της;) για να τον διαψεύσει καπάκι ο κ. Μάρτιν Κοτχάουζ.
Ποιος είναι ο κ. Κοτχάουζ;
 Τι σημασία έχει; θα μπορούσε να ’ναι ο κ. Στέφεν Ζάιμπερτ.
Ή ένας λοχίας του Συντάγματος Εντελβάις της Μπουντεσβερ(μαχτ). Ή ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Οποιοσδήποτε μπορεί να διαψεύδει τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών. (Για την ιστορία: ο κ. Κοτχάουζ είναι σύμβουλος του Σόιμπλε και ο κ. Ζάιμπερτ εκπρόσωπος της καγκελαρίας. Ντάμπλ!)...
Σε ένα λέει την αλήθεια ο κ. Στουρνάρας: «το πακέτο έχει κλείσει». Ομως έχει κλείσει από καιρό, πριν απ’ τις κόνξες Κουβέλη. Το πακέτο αυτό
έχει κλείσει ερμητικά, σαν σαρκοφάγος με τους Ελληνες και την Ελλάδα μέσα.

Είναι λοιπόν πολύ θλιβερό και άκρως αισχρό το επικοινωνιακό παιχνίδι που πάει να παίξει η κυβέρνηση - εμ, να μας έχουν πηδήξει, εμ να μας λένε ότι ηγωνίσθησαν ηρωικώς για να μας σώσουν.
Το σώου είναι πλέον γελοίο, ο «δεν είμαι μόνος» μόλις προχθές κ. Σαμαράς έγινε αίφνης «μόνος στο τιμόνι του πλοίου»,
ο «στηρίζω την κυβέρνηση» κ. Φώτης, «δεν θα τη ρίξω»  - θα μου πείτε αυτό είναι ταυτολογία! - ε, και; Εχει
κάποια αξία το τι λέει ή δεν λέει η μαριονέτα στον χειριστή της;
Οι ίδιες αυτές τρεις μαριονέτες δεν «έλιωναν» προ ημερών -με πρώτο και καλύτερο τον κ. Κουβέλη- για την «παραγωγική επίσκεψη» Μέρκελ; οι ίδιοι δεν λιποθυμούσαν για κάποια «καλά λόγια»;
Δεν ήξεραν (αν δεν ήξεραν, είναι ακόμα περισσότερο επικίνδυνοι) ότι η φράου φύρερ ήρθε εδώ για μπίζνες; (Ζήμενς, ΟΤΕ, ενέργεια, σκουπίδια, αεροδρόμιο και τα σχετικά.). Για
ποια πολιτική συζήτηση, πόσω μάλλον διαπραγμάτευση, λοιπόν ανέπεμπαν στην συνέχεια αίνους κι έκαναν λιτανείες;
Ομως η επικοινωνιακή τους πολιτική ακόμα πιάνει τόπο - με τη βοήθεια των ΜΜΕ της διαπλοκής έχουν φλομώσει την επικράτεια
με ένα ογκώδες σύννεφο από κουβέντες για τις σκιές των γαϊδάρων κι όχι για τη σφαγή των αμνών.
Και όσον η επικοινωνιακή τους πολιτική επικρατεί, θα νικά και η πραγματική τους πολιτική,
μια πολιτική ολοσχερούς ήττας του έθνους κι εξανδραποδισμού του λαού...

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Δείτε τους, φτύστε τους...

Δείτε τους, φτύστε τους...

Ενας εσμός βαρύγδουπων εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκαναν όλα ίσωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!
Ενας συρφετός από τσανακογλείφτες - «διανοούμενους», ένα εξωνημένο καθηγητικό κατεστημένο που επί τρία χρόνια λιβανίζει τη «σοφία» και την «αναγκαιότητα» των Μνημονίων.
Ενας θίασος που περιφέρει την αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου, πλαισιωμένος από τους χορτάτους απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, τους επιφορτισμένους να προπαγανδίζουν στους νηστικούς τον «πατριωτισμό» της... νηστείας.
Δείτε τους!
Ορκίζονται πως... αγωνιούν για τον τόπο.
Την ίδια ώρα, μπουκωμένοι αυτοί, αναγκάζουν τους άλλους να ζήσουν χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς ελπίδα.
Την ίδια ώρα εκδίδουν οδηγίες... «προστασίας του καταναλωτή», όπου ως «καταναλωτής» θεωρείται ο πεινασμένος που αναγκάζεται να παραδώσει τα ...χρυσαφικά της οικογένειας στο ενεχυροδανειστήριο για μερικές πενταροδεκάρες.
Την ίδια ώρα, σε ένα κρεσέντο «φιλανθρωπίας», συμπεριφέρονται στα εκατομμύρια των ανθρώπων του λαού σαν σε «σκυλιά», προσφέροντάς τους σε «τιμή ευκαιρίας»... ληγμένα τρόφιμα!
Δείτε τους!
Λένε ότι τα παιδιά μας «πρέπει» να δουλεύουν (όταν βρίσκουν δουλειά) για 200 και 300 ευρώ.
Λένε ότι «ρεαλισμός», «υπευθυνότητα» και προπαντός «σωτηρία» είναι η εξαθλίωση.
Αλλά, αφού αυτή είναι η «σωτηρία», ο «ρεαλισμός» και η «υπευθυνότητα», γιατί οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και όλα τα τσιράκια τους δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι προτείνουν για μας;
Εμπρός, λοιπόν!

Ο - «ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ» - ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ!

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Στην Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι «Στουρνάρες» και οι επικεφαλής της εκάστοτε τρόικας, στις οποίες οι «Στουρνάρες» κατέχουν θέση υπουργού Οικονομικών, ισχύουν τα εξής:
*
Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούνισεφ», είναι 500.000 τα παιδιά που πεινάνε...
Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν (Ιούνης 2012), είναι το 68% των Ελλήνων που ζουν με εισόδημα που κινείται κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Δηλαδή πεινάνε...
Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελληνικών υπηρεσιών, το 25% των Ελλήνων είναι άνεργοι. Ειδικά, μάλιστα, στους νέους η ανεργία ξεπερνάει το 50%. Δηλαδή πεινάνε...
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, που αφορούν μόνο στο μήνα Σεπτέμβρη 2012, είναι πάνω 2.800 οι άνθρωποι που απολύονται, καθημερινά! Δηλαδή πεινάνε...
*
Αυτά κι άλλα ων ουκ έστιν αριθμός συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Δηλαδή, στην Ελλάδα των Μνημονίων, που σημαίνει την Ελλάδα
των ληγμένων τροφίμων,
των παιδιών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία,
των ενεχυροδανειστηρίων,
των γερόντων που η σύνταξη δε φτάνει ούτε για ψωμί ούτε για φάρμακα,
των δεκάδων χιλιάδων αστέγων,
των απόρων που προσέρχονται στις ουρές κατά χιλιάδες για το συσσίτιο της ημέρας.
*
Σ' αυτήν, λοιπόν, την Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι «Στουρνάρες», βγήκε προχτές ο Στουρνάρας για να απειλήσει το λαό της ότι, αν δε σκύψει το κεφάλι, αν δεν αποδεχτεί το νέο σφαγείο των μέτρων εξόντωσης που του ετοιμάζουν, τότε... «θα πεινάσουμε»!
Αλήθεια, ποια μεζούρα θράσους θα μπορούσε να μετρήσει το ουρανομήκες θράσος αυτών που φέρανε το «λιμό» και που τώρα μας απειλούν κι από πάνω ότι, αν δεν κάτσουμε ήσυχα - ήσυχα ενώ θα φέρνουν και τον καταποντισμό, τότε... «θα πεινάσουμε»!
«... Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ»!
Στις εκλογές του 1974, η ΝΔ κατέλαβε στη Βουλή 219 έδρες, η Ένωση Κέντρου 60 και το ΠΑΣΟΚ 13. Σύνολο 292 έδρες, ποσοστό 97% επί του συνόλου των 300 εδρών της Βουλής...
Στις εκλογές του 1977, η ΝΔ κατέλαβε 171 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 93, η ΕΔΗΚ 16. Σύνολο 280 έδρες, ποσοστό 93%...
Στις εκλογές του 1981, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 172 έδρες, η ΝΔ 115. Σύνολο 287, ποσοστό 96%...
Στις εκλογές του 1985, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 161 έδρες, η ΝΔ 126. Σύνολο 287, ποσοστό 96%...
Στις εκλογές του 1989, η ΝΔ κατέλαβε 145 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 125. Σύνολο 270, ποσοστό 90%...
Στις εκλογές του 1990, η ΝΔ κατέλαβε 150 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 123. Σύνολο 273, ποσοστό 91%...
Στις εκλογές του 1993, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 170 έδρες, η ΝΔ 111. Σύνολο 281, ποσοστό 94%...
Στις εκλογές του 1996, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 162 έδρες, η ΝΔ 108. Σύνολο 270, ποσοστό 90%...
Στις εκλογές του 2000, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 158 έδρες, η ΝΔ 125. Σύνολο 283, ποσοστό 94%...
Στις εκλογές του 2004, η ΝΔ κατέλαβε 165 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 117. Σύνολο 282, ποσοστό 94%...
Στις εκλογές του 2007, η ΝΔ κατέλαβε 152 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 102. Σύνολο 254, ποσοστό 85%...
Στις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε 160 έδρες, η ΝΔ 91. Σύνολο 251, ποσοστό 84%...
*
Από την καταγραφή αυτή προκύπτει ότι από το 1974 έως και τις εκλογές του 2009 ο δικομματισμός και οι συγγενικές του δυνάμεις καταλάμβαναν στη Βουλή ποσοστά εδρών που κινήθηκαν από το 84% μέχρι το 97%.
Η καταγραφή αυτή θα ήταν άνευ νοήματος, αν προχτές ο Πάγκαλος δεν ισχυριζόταν ότι για τα ελλείμματα και για τα δημόσια χρέη στην Ελλάδα φταίνε οι ρυθμίσεις της Βουλής, στην οποία Βουλή - όπως είπε - «την πλειοψηφία είχε η κομμουνιστική Αριστερά»...
Εν τέλει: Η καταγραφή αυτή αποκτά νόημα στο βαθμό που καταδεικνύει την ευκολία με την οποία το ψέμα, η παραχάραξη, η διαστρέβλωση, η παραποίηση και η μπαρούφα λανσάρονται σε αυτόν τον τόπο με τον μανδύα του δήθεν βαθυστόχαστου - και πάντα βαρύγδουπου - «πολιτικού λόγου».
ΔΕΝΔΙΑΣ
Εκτός εαυτού ο Δένδιας. Ακούς εκεί να λέγεται και να γράφεται (όπως στον βρετανικό «Γκάρντιαν») ότι γίνονται βασανισμοί κρατουμένων στα κρατητήρια της Ελληνικής Αστυνομίας...
Αυτοί οι ισχυρισμοί, όχι μόνο είναι ψευδείς, αλλά είναι και αδιανόητο να διατυπώνονται, αφού τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν, είπε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Τόσο μάλιστα συγχυσμένος εμφανίστηκε που υποψιαζόμαστε ότι αν ποτέ υποπέσουν στην αντίληψη του κυρίου Δένδια πληροφορίες για υποθέσεις όπως
π.χ. εκείνη η υπόθεση της «ζαρντινιέρας»
ή η άλλη με τους «λεβέντες» του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας που εξανάγκαζαν τους μετανάστες κρατουμένους να χαστουκίζουν ο ένας τον άλλον (και μάλιστα βιντεοσκοπούσαν τα «ανδραγαθήματά τους»)
τότε ο κύριος υπουργός μπορεί και να... φρίξει.

«ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ»
Οταν ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή» στη «Μαρφίν» όλη η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι πρέπει «να ανοίξει η αγορά», «να υπάρχει ανταγωνισμός», «να καταργηθεί το κρατικό μονοπώλιο», «να έχει ο καταναλωτής δικαίωμα επιλογής» κι άλλα τέτοια... φιλολαϊκά.
*
Τώρα που το σχέδιο ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής» έφτασε στο προδιαγεγραμμένο τέλος του, τώρα που ο αερομεταφορέας περνάει - σύμφωνα με το εξ αρχής σχέδιο - στην «Aegean»,
ακούσατε κανέναν από τους ξεπουληματίες να διαμαρτύρεται για... «κλείσιμο της αγοράς»;
Ακούσατε κανέναν να μιλάει για... «έλλειψη ανταγωνισμού»;
Ακούσατε κανέναν τους να μιλάει για... «άρνηση του δικαιώματος επιλογής στον καταναλωτή»;
'Η πολύ περισσότερο ακούσατε κανέναν τους να βάζει στο στόμα του την κακή λέξη... «μονοπώλιο»;
*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ... ΣΑΜΑΡΑ;


Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Όπως έλεγε ένας παλιός πολιτικός, οι δηλώσεις δεσμεύουν μόνο εκείνους που τις πιστεύουν...

Ας δούμε μερικές τέτοιες «δεσμευτικές» δηλώσεις:

*
1) «Ασφαλώς, για κάποιες προηγούμενες δεσμεύσεις οριζόντιων περικοπών, όπως η νέα περικοπή των ειδικών μισθολογίων, ψάχνουμε να βρούμε - κι έχουμε βρει - ισοδύναμα μέτρα. Ώστε να μη βαθύνει κι άλλο η ύφεση... Ασφαλώς, υπάρχουν καθυστερήσεις στην υλοποίηση του φετινού προγράμματος που είχε συμφωνηθεί προ των εκλογών, καθυστερήσεις που πρέπει γρήγορα να επανορθώσουμε. Κυρίως, με εφαρμογή των μέτρων που έχουν ήδη συμφωνηθεί. Οχι με νέα μέτρα...».
(Αντώνης Σαμαράς, ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, 24/7/2012).

*
2) «Γι' αυτό επαναλαμβάνω συνεχώς: Ανάπτυξη, θέσεις απασχόλησης, όχι μισθοί Βουλγαρίας, όχι άλλη ανοχή στην λαθρομετανάστευση και στο έγκλημα, όχι άλλες αδικίες.
Τώρα θα αρχίσουμε να αποκαθιστούμε τις αδικίες! Αρχίζοντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους πολύτεκνους και τα ειδικά μισθολόγια για τους ένστολους. Και βρίσκοντας δουλειές για τον κόσμο. Ώστε ο ιδρώτας του εργαζόμενου να γίνει επιτέλους ευλογία για όλους!»

(Αντώνης Σαμαράς, ομιλία στην προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ στο Σύνταγμα, 15/6/2012).

***
Και κάτι ακόμα:
Το παρακάτω είναι το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα που στηρίζει αναφανδόν την κυβέρνηση. Δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στις 18/7/2012. Δηλαδή ένα μήνα μετά τις εκλογές και τη συγκρότηση κυβέρνησης από την «τρόικα» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ.

Διαβάζουμε:

*
«"Οχι" σε νέα μέτρα εντός του 2012, "όχι" σε οριζόντια μέτρα για την εξεύρεση των 11,5 δισ. ευρώ (...), "ναι" σε ισοδύναμα μέτρα αντί περικοπών στα ειδικά μισθολόγια (...). Αυτά είναι τα βασικά σημεία της συμφωνίας των τριών κυβερνητικών εταίρων όπως αποφασίστηκαν σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου.
"Συμφωνήσαμε σε όλα", δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος ήταν παρών στη σύσκεψη. "Θα εφαρμοστούν όλα τα προβλεπόμενα και όχι νέα μέτρα με το μέγιστο βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας», δήλωσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ενώ ο Φώτης Κουβέλης τόνισε την αναγκαιότητα της παράτασης της δημοσιονομικής προσαρμογής"».

***
Κατόπιν αυτών, κάνουμε την εξής σκέψη,
δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ τον βουλευτή Σταυρογιάννη, επειδή ο τελευταίος προέβη στη δήλωση ότι δεν θα ψηφίσει τα νέα μέτρα:

Μήπως θα έπρεπε ο κ. Σαμαράς, το ίδιο αποφασιστικά, το ίδιο ακαριαία και το ίδιο γενναία να προχωρήσει σε ακόμα τρεις - τουλάχιστον - διαγραφές;

Και συγκεκριμένα:

Να διαγράψει και τον... Σαμαρά που (ψευδέστατα), επίσης δήλωνε ότι δε θα ψηφίσει νέα μέτρα,

να διαγράψει τον... Βενιζέλο που (ψευδέστατα), επίσης δήλωνε ότι δε θα ψηφίσει νέα μέτρα,

να διαγράψει και τον... Κουβέλη που (ψευδέστατα), επίσης, δήλωνε ότι δε θα ψηφίσει νέα μέτρα;...


ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ!
Ένας εσμός βαρύγδουπων εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκαναν όλα ίσωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!
Ένας συρφετός από τσανακογλείφτες - «διανοούμενους», ένα εξωνημένο καθηγητικό κατεστημένο που επί τρία χρόνια λιβανίζει τη «σοφία» και την «αναγκαιότητα» των Μνημονίων.

Ένας θίασος που περιφέρει την αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου, πλαισιωμένος από τους χορτάτους απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, τους επιφορτισμένους να προπαγανδίζουν στους νηστικούς τον «πατριωτισμό» της... νηστείας.

Δείτε τους!

*
Ορκίζονται πως... αγωνιούν για τον τόπο.
Την ίδια ώρα, μπουκωμένοι αυτοί, αναγκάζουν τους άλλους να ζήσουν χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς ελπίδα.

Την ίδια ώρα εκδίδουν οδηγίες... «προστασίας του καταναλωτή», όπου ως «καταναλωτής» θεωρείται ο πεινασμένος που αναγκάζεται να παραδώσει τα ...χρυσαφικά της οικογένειας στο ενεχυροδανειστήριο για μερικές πενταροδεκάρες.

Την ίδια ώρα, σε ένα κρεσέντο «φιλανθρωπίας», συμπεριφέρονται στα εκατομμύρια των ανθρώπων του λαού σαν σε «σκυλιά», προσφέροντάς τους σε «τιμή ευκαιρίας»... ληγμένα τρόφιμα!

Δείτε τους!

*
Λένε ότι τα παιδιά μας «πρέπει» να δουλεύουν (όταν βρίσκουν δουλειά) για 200 και 300 ευρώ.
Λένε ότι «ρεαλισμός», «υπευθυνότητα» και προπαντός «σωτηρία» είναι η εξαθλίωση.

Αλλά, αφού αυτή είναι η «σωτηρία», ο «ρεαλισμός» και η «υπευθυνότητα», γιατί οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και όλα τα τσιράκια τους δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι προτείνουν για μας;

Εμπρός, λοιπόν!


*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012.

ΓΑΛΛΙΑ: «Τι είδε ο Ρώσος;» Συγκλονιστικό ρεπορτάζ ρώσικου καναλιού για την τριτοκοσμική Γαλλία (video)


Φέτος, τον Οκτώβριο μία ομάδα του μεγάλου κρατικού ρώσικου καναλιού Rossiya 1’ επισκέφθηκε την Γαλλία για να κάνει ένα ρεπορτάζ.
Επέλεξαν να επισκεφτούν το Barbès (Παρίσι) και το Saint-Ouen. Παράνομοι μικροπωλητές, Ρομά ζητιάνοι, προσευχόμενοι μουσουλμάνοι και έμποροι ναρκωτικών συνέθεταν την καθημερινή εικόνα στους δρόμους. Το συμπέρασμά τους; Η χώρα έχει δεχθεί εισβολή και έχει παραδοθεί στον τριτοκοσμικό αλλοδαπό πληθυσμό.
Δείτε το βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους και παρακάτω η μετάφραση / από ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ:

Είμαστε στο Παρίσι, στη συνοικία, Barbès, λίγα μόλις λεπτά από την περίφημη Μονμάρτρη. Το να βρεις έναν Ευρωπαίο εδώ είναι σχεδόν μια αδύνατη αποστολή. Σε γενικές γραμμές, η πλειοψηφία των μεταναστών της Ευρώπης ζει στη Γαλλία. (ΚΟ: Δεν έχει έρθει στο Elladistan ο Ρώσος!). Λέγεται ότι η Ρωσία ακολουθεί την ίδια πορεία.

Ορισμένοι δρόμοι του Παρισιού ήδη θυμίζουν ανατολίτικο παζάρι. Καθισμένοι στο έδαφος, πωλούν γλυκά, πλαστά ελβετικά ρολόγια και κινέζικα εργαλεία. Μερικές φορές, η αστυνομία κάνει επιδρομή. Μερικοί από αυτούς θα συλληφθούν, άλλοι καταφέρνουν να διαφύγουν. Ο χωροφύλακας φωνάζει, το καραβάνι προχωράει.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, λόγω της ταχείας ανάπτυξης της, η γαλλική οικονομία είχε ανάγκη από φτηνό εργατικό δυναμικό. Η V République άνοιξε τα σύνορά της για τους μετανάστες που προέρχονταν από τις παλαιές της αποικίες, και στη συνέχεια, για τις οικογένειές τους. Έψαχναν για εργασία και μια καλύτερη ζωή. Τώρα, η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση, και δεν υπάρχει πλέον δουλειά για τον γηγενή Γάλλο. Το προάστια του Παρισιού, με την κοινωνική στέγαση ου προσφέρει το κράτος), έχουν μετατραπεί σε γκέτο εγκληματικότητας, όπου ακόμη και η αστυνομία δεν τολμά να μπει. Οι έμποροι έχουν φούρνους μικροκυμάτων στις στέγες και κρεβάτια, που τα ρίχνουν πάνω στις αστυνομικές δυνάμεις. Βάζουν φωτιά σε κάδους απορριμμάτων για να προσελκύσουν τους πυροσβέστες και τότε τους επιτίθενται.
Ο Olivier Dekrock μας δείχνει το Saint-Ouen και το Saint-Denis. Εδώ, τα πάντα ελέγχονται από τους ‘choufs’, αυτών που προσέχουν την περιοχή για λογαριασμό των εμπόρων ναρκωτικών. Εδώ ένας πλησιάζει και χτυπά τον καμεραμάν στο πρόσωπο. - Ας φύγουμε καλύτερα!

Ο Olivier μας συμβουλεύει να φύγουμε από αυτή τη συνοικία. Ένας ‘σουφ θα μπορούσε να πυροβολήσει χωρίς προειδοποίηση. Πέρυσι, αρκετοί τέτοιοι «φύλακες» σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών στο Saint-Quentin. Θάφτηκαν σαν «ήρωες», μπλοκάροντας τους δρόμους της πόλης. 
Στην αραβική συνοικία, είναι καλύτερα να μην πάμε με βιντεοκάμερα. Πάμε εκεί με μια κρυφή κάμερα, κάτι που είναι ασφαλέστερο.

Εδώ βλέπουμε ένα έμπορο ναρκωτικών, που είναι απασχολημένος κλείνοντας τις δουλειές του, πουλώντας ένα πακέτο ηρωίνης σε έναν πελάτη. Αυτός ο έμπορος έχει εντοπίσει κάποιους αστυνομικούς μέσα στο πλήθος, έτσι παίρνει τον πελάτη για τα περαιτέρω μέσα στη συνοικία. Αν ο πελάτης δεν είναι από αυτήν την περιοχή, θα μπορούσε να γίνει θύμα ληστείας. - Περίμενε εκεί για μένα! –
Νάτος πίσω με τα εμπορεύματά του. Ο Dmitri de Kochko αγόρασε ένα σπίτι στο Saint-Ouen, πριν από 20 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η πόλη έχει πάψει να θυμίζει την παλιά καλή Γαλλία. 
Στις σχολικές καντίνες, συχνά δεν σερβίρεται πλέον χοιρινό. Μερικές φορές, ακόμη ασκείται πίεση στα παιδιά, τα οποία δεν είναι κατ ανάγκη μουσουλμάνοι, να μην τρώνε χοιρινό κρέας. Σε ορισμένες πόλεις, υπάρχουν ειδικές ώρες στα κολυμβητήρια για τις (μουσουλμάνες) γυναίκες, και αύριο, θα είναι ίσως η σειρά των λεωφορείων, όπου οι άνδρες και οι γυναίκες θα πρέπει να διαχωριστούν.
Σε όλη τη πόλη, μόνο ένα κρεοπωλείο παραμένει όπου μπορείτε να αγοράσετε κρέας που δεν είναι halal. Ο χασάπης πρόσφατα έγινε στόχος διάρρηξης και ξυλοδαρμού από μετανάστες. Αλλά στη συνέντευξη, είναι πολύ ανεκτικός. – Υπήρχαν 7 γαλλικά, συγνώμην «παραδοσιακά», κρεοπωλεία, γιατί αν πω «γαλλικά», η δήμαρχός μας δεν θα το επιτρέψει, απλά θα με σκοτώσει!
Η Marine Le Pen είναι η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου, ενός κόμματος που χαρακτηρίζεται ως «ρατσιστικό» και «φασιστικό». Αλλά στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, σχεδόν το 20% του γαλλικού λαού ψήφισε τόσο την ίδια όσο και κατά της μετανάστευσης.
Η μετανάστευση έγινε επιθυμητή, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να πέσουν κάτω οι μισθοί. Σήμερα, χωρίς αμφιβολία, η μετανάστευση είναι ένα βαρύ φορτίο για τη γαλλική οικονομία. Και, φυσικά, είναι μια άμεση απειλή κατά της γαλλικής ταυτότητας. Όπως δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξεκάθαρα, το 1995: «Σε 20 χρόνια, η Γαλλία θα είναι μια αποικία των παλιών αποικιών της».
Όπως τονίζει η Marine Le Pen, 12 εκατομμύρια μετανάστες έχουν φτάσει στη Γαλλία, κάτι που αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας. Η Marine Le Pen δεν απαιτεί «απελάσεις». – Είναι ελάχιστο το κέρδος για να σωθεί ένα σκάφος, εάν υπάρχει μια τρύπα στο σκάφος, πάνω απόλα θα πρέπει να μπλοκάρουμε τη ροή του νερού και να επισκευάσουμε το πλοίο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να φύγουμε από τη ζώνη Σένγκεν.
Ήμουν 13 όταν με ανάγκασαν να παντρευτώ έναν άνδρα ηλικίας 40 ετών, και αυτό για να επιτραπεί στον αδελφό μου να νομιμοποιηθεί στην Ευρώπη. –
Η Diarity Ba, έφυγε από τη Γουινέα για να πάει στην Ολλανδία. Από εκεί, ο σύζυγός της την πήρε στο Παρίσι, και προσπάθησαν να κάνουν παιδιά. Στη Γαλλία, υπάρχουν γενναιόδωρα επιδόματα από το κράτος για όσους κάνουν παιδιά. - Έμεινα έγκυος δύο φορές, αλλά δεν μπόρεσα να γεννήσω, επειδή ο σύζυγός μου με χτυπούσε ασταμάτητα.
Η Γαλλία συγκλονίζεται από τις συνήθειες και τα έθιμα που οι μετανάστες φέρνουν μαζί τους. - Ορισμένοι μουσουλμάνοι εφαρμόζουν την βάρβαρη πρακτική της κλειτοριδεκτομής.
Οι συνοικίες που κυριαρχούν οι μετανάστες είναι επίσης τα άντρα του ριζοσπαστικού ισλαμισμού. Η Sharazad είναι αστυνομικός και εργάζεται στην υπηρεσία καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Λίγα χρόνια πριν, έφυγε από το Πακιστάν για να έρθει στη Γαλλία. - Φέρνουν εδώ τις συνήθειες και τα έθιμά τους και προσπαθούν να τα επιβάλλουν σε εμάς. Απλά δεν θέλουν να ενταχθούν.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Απατεώνες!

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Tι ακριβώς συμβαίνει με τους «σωτήρες»;
Ή για να το θέσουμε διαφορετικά:
Από πότε ένας «σωτήρας» μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολιτικός απατεώνας και πολιτικός ψεύτης της τελευταίας υποστάθμης;
 
 Εκτός βέβαια αν υποθέσουμε ότι είναι όλοι... «Χρυσοχοΐδηδες». Οτι δηλαδή δεν έχουν διαβάσει ούτε το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο, εντούτοις, το έχουν συντάξει, το οποίο το έχουν υπογράψει,

το οποίο το έχουν ψηφίσει (όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ)

ή δεν το έχουν ψηφίσει (όπως η ΔΗΜΑΡ, που όμως τώρα συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα που το εφαρμόζει)

και το οποίο, μάλιστα, ως κυβέρνηση το θεωρούν «ιδιοκτησία» τους, όπως με πατριωτικό ενθουσιασμό έχει δηλώσει ο κ. Σαμαράς.

Τα όρια της πολιτικής απάτης εκ μέρους των «σωτήρων» έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Το δείχνουν τα έως τώρα έργα τους.

Τώρα καμώνονται ότι «διαπραγματεύονται» με την τρόικα. Επανασύρουν τη γελοιότητα περί «κόκκινων γραμμών». Παριστάνουν ότι διαφωνούν με το εργασιακό «απαρτχάιντ» που - όπως λένε - το «εισηγείται η τρόικα», όταν όλα αυτά που «εισηγείται η τρόικα» και με τα οποία υποτίθεται ότι «διαφωνούν»,

τα έχουν ψηφίσει ήδη με το δεύτερο Μνημόνιο και έχουν δεσμευτεί ως προς την εφαρμογή τους!

Το πού θα φτάσει η βαλίτσα της έτσι κι αλλιώς δεδομένης υποκρισίας τους, αυτό εξαρτάται από το λαό.

Οσο πάντως για το μέγεθος αυτής της υποκρισίας,

αντί άλλης... μεζούρας, ας αξιοποιήσουμε το ίδιο το Μνημόνιό τους:

1) Στη σελίδα 427 του Μνημονίου αναφέρονται όλα όσα... «δεν θέλουν» να κάνουν και συγκεκριμένα τα εξής:
«Τα μέτρα αυτά (σ.σ.: μειώσεις μισθών κ.λπ.) θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»!
«Σύγκλιση» με τους μισθούς Βουλγαρίας. Σελίδα 427 του Μνημονίου...

Αυτά λέει το Μνημόνιό τους! Αυτά λέει ο «υπέρτατος νόμος» του κράτους τους:

Διαμόρφωση κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα που στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων θα οδηγηθεί σε τέτοια επίπεδα ώστε να μην αποκλίνει από τον αντίστοιχο των λεηλατημένων από τους καπιταλιστές χωρών της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Λετονίας, της Αλβανίας κ.ο.κ.

2) Στη σελίδα 518 του Μνημονίου, κάτω από τον τίτλο «Μεταρρυθμίσεις στο σύστημα καθορισμού των μισθών», διαβάζουμε:

«Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους».

3) Στη σελίδα 413 του Μνημονίου διαβάζουμε:

«...ως τέλος 2012 (...) 15.000 υποχρεωτικές αποχωρήσεις υπαλλήλων από το δημόσιο τομέα».
«Ως το τέλος 2012 απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων» (σελ. 413 του Μνημονίου)

Είδατε τι «κομψά» που αποκαλούν τις απολύσεις, που δε θέλουν να κάνουν, αλλά που έχουν υπογράψει ότι θα τις κάνουν; «Υποχρεωτικές αποχωρήσεις»!
Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που παριστάνουν ότι... εναντιώνονται στις απολύσεις. Μάλλον δε θα το έχουν καταλάβει ότι οι «υποχρεωτικές αποχωρήσεις» συνιστούν απολύσεις.

Καθημερινά, ανθρώπινα και η πρώτη κατοικία.


Η τοποθέτηση του κ Βορίδη βουλευτή της ΝΔ περί της κατάργησης της προστασίας των οφειλετών δανείων στις τράπεζες για πρώτη κατοικία μας φέρνει ξανά στο νου την φράση: homo homini lupus. Οι περισσότεροι από τους 300 βουλευτές, τακτοποιημένοι οικονομικά έως και πλούσιοι, πρέπει να ψηφίσουν νόμους που επιτίθενται κατά των μισθωτών και των συνταξιούχων ακόμα και στο πιο πολύτιμό τους αγαθό την πρώτη κατοικία.
Οι Ευρωπαίοι της τρόικας δυσανασχετούν!!! με το γεγονός του μεγάλου ποσοστού ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης (τη Γερμανία π.χ.).
Τι κι αν στην Ελλάδα με την αποταμίευση που ήταν διαδεδομένη στη χώρα σε σχέση με άλλες χώρες του βορρά ή με την διαφορετική νοοτροπία του «να έχω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου», ο Έλληνας φασούλι το φασούλι, με κάποια βοήθεια από τους γονείς  και με κάποιο δάνειο από τράπεζα απόκτησε πρώτη κατοικία. Ή με την απόκτηση κάποιας κατοικίας από κληρονομιά από τους γονείς και τους παππούδες.
Οι 300 βουλευτές στα δημοσιευόμενα κάθε χρόνο «πόθεν έσχες» και ακριβέστερα τα «έσχες» και όχι το «πόθεν» φαίνεται ότι κατέχουν, η συντριπτική τους πλειοψηφία τουλάχιστον, μεγάλη περιουσία από μετρητά και ακίνητα.
Οι βουλευτές δε της βολεμένης κυβερνητικής πλειοψηφίας των τριών κομμάτων ετοιμάζονται να ψηφίσουν νόμο που αίρει την προστασία από τις κατασχέσεις σε οφειλέτες δανείων προς τις τράπεζες.
Η τρικομματική κυβέρνηση με ευθείες επιθέσεις κατά του λαού  ψηφίζει νόμους που επιβαρύνουν τους φτωχούς και απαλλάσσουν τους πλουσίους. Φτωχαίνουν τους έχοντες και πλουτίζουν τους κατέχοντες. 
Πρόκειται για την πιο ταξική κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας μας. Αυτό αποδεικνύεται και από γεγονότα όπως της λίστας Λαγκάρντ που φαίνεται, από την απόκρυψή της, ποιους προσπαθεί να υπηρετήσει η κυβέρνηση αυτή. Κυβέρνηση των πιστωτών μας, του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου, των τραπεζών, των βιομηχάνων, των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ο Ελληνικός λαός πληρώνει ακριβά τις φαριρημένες τράπεζες των οποίων τις ζημίες καλείται να καλύψει. Το μεγαλύτερο μέρος της δόσης των δανειστών μας (όπως σε κάθε δόση) θα πάει σε ανακεφαλαιοποίηση των πτωχευμένων τραπεζών οι οποίες με χρήματα του λαού όχι μόνο διασώζονται αλλά οι ίδιες απειλούν να πάρουν και τα σπίτια αυτών που τις διασώζουν. Είναι το αποκορύφωμα του παραλογισμού.
Κοντά στα παραπάνω και νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις,  για μια ακόμα φορά η οποία προφανώς δεν θα είναι και η τελευταία.
Τα μέτρα θα έλθουν στη Βουλή για ψήφιση σε ένα άρθρο ώστε να εκβιαστούν, οι μη πρόθυμοι να τα ψηφίσουν όλα  βουλευτές και να συναινέσουν.
Να περιμένουμε ότι θα υπάρξουν ηρωϊκοί  βουλευτές που θα πούνε όχι (ή ότι τέτοιοι θα είναι αρκετοί ώστε να μην περάσει ο νόμος) είναι μάλλον πολύ αισιόδοξο. Όταν μάλιστα η κυβέρνηση έχει την απόλυτη κάλυψη του ψευδοαριστερού κόμματος της ΔΗΜΑΡ.
Εν τω μεταξύ συνεχίζονται οι διορισμοί σε διάφορους δημόσιους οργανισμούς (και την ΕΡΤ) διαφόρων στελεχών με ποσόστοση από κάθε ένα από τα τρία  κόμματα της συγκυβέρνησης αποδεικνύοντας ότι οι λόγοι που συμμετέχουν οι Βενιζέλος και Κουβέλης στην  συγκυβέρνηση δεν είναι και τόσο «αθώοι».

Το τέλος της πολιτικής της ''εσωτερικής υποτίμησης'';

Του Κωστή Παπαδημητρίου
Magnify Image
Η φετινή ετήσια έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) περιελάμβανε δύο εκπλήξεις εξαιρετικής σημασίας παραχωμένες ανάμεσα στις λεπτομέρειες της οικονομικής ανάλυσης και των προβλέψεων. Στην πρώτη, ο διεθνής οργανισμός επικαλείται την νεότερη εμπειρική επιστημονική έρευνα για να ισχυριστεί ότι η λιτότητα δεν δουλεύει. Αποτελεί κομβική στροφή στην παραδοσιακή πολιτική του οργανισμού και προκάλεσε δημόσια σύγκρουση μεταξύ της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βολφγκανγκ Σόιμπλε. Στη δεύτερη παραδέχεται ότι ούτε η «εσωτερική υποτίμηση» δουλεύει. Αυτό έχει τεράστια σημασία για την Ελλάδα καθώς αποτελεί ουσιαστικά παραδοχή ότι η θεραπεία που εφαρμόζεται με στόχο την παραμονή στο ευρώ έχει αποτύχει. 

Συγκεκριμένα, στο τρίτο κεφάλαιο του World Economic Outlook, που πραγματεύεται την εμπειρία των τελευταίων 100 ετών στη διαχείριση του δημοσίου χρέους, περιλαμβάνεται ανάλυση για την κατάσταση στην Βρετανία στο Μεσοπόλεμο όταν το 1925 ο Γουίνστον Τσώρτσιλ, που ήταν τότε υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, θέλησε να επαναφέρει την στερλίνα στον Κανόνα του Χρυσού (δηλαδή σταθερή ισοτιμία της στερλίνας με το χρυσό) αλλά με την παλαιά ισοτιμία προ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή με μια σημαντική ανατίμηση. Για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα των βρετανικών επιχειρήσεων επιχειρήθηκε η γενικευμένη μείωση των τιμών και μισθών, όπως με την «εσωτερική υποτίμηση» επιχειρήθηκε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας στο επίπεδο που ήταν πριν την ένταξη στο ευρώ. Ωστόσο τώρα η έκθεση του ΔΝΤ περιγράφει τη κατάσταση που διαμορφώθηκε πριν από 90 χρόνια στη Βρετανία ως αποτυχία γενικά αλλά και ειδικά για τη διαχείριση του χρέους. Το συμπέρασμα συνοψίζεται στην εξής παράγραφο: «Η περίπτωση της Βρετανίας […] προσφέρει ένα μάθημα επιφυλακτικότητας στις χώρες που επιχειρούν εσωτερική υποτίμηση. Ο συνδυασμός αυστηρής νομισματικής και αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής με στόχο τη σημαντική μείωση του επιπέδου των τιμών για την επιστροφή στην προπολεμική ισοτιμία είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Η ανεργία ήταν υψηλή, η ανάπτυξη χαμηλή, και – όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους – αυτό συνέχισε να αυξάνεται. Αν και η μείωση του επιπέδου των τιμών που επιχειρήθηκε στη Βρετανία ήταν μεγαλύτερη από οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί ως αποτέλεσμα της εσωτερικής υποτίμησης σήμερα, παρόμοια δυναμική παρουσιάζεται και σήμερα. Η μείωση του επιπέδου των τιμών, σημαντικό συστατικό της εσωτερικής υποτίμησης, έρχεται με μεγάλο κόστος και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί εάν το κόστος ξεπερνά τα οφέλη στην ανταγωνιστικότητα από την εσωτερική υποτίμηση».
Magnify Image

Κατακτημένη γνώση
Βεβαίως, τότε ο μεγάλος οικονομολόγος John Maynard Keynes είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους μιας τέτοιας πολιτικής με το περίφημο άρθρο του The economic consequences of Mr Churchill  (Οι οικονομικές συνέπειες του κ. Τσώρτσιλ) όπου εξήγησε ότι αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει με τον επιθυμητό τρόπο.  «Ο αντιπληθωρισμός δεν μειώνει τους μισθούς αυτόματα. Τους μειώνει προκαλώντας ανεργία» τόνισε ο μεγάλος οικονομολόγος ενώ σε άλλο σημείο του άρθρου παρατηρούσε ότι «Σε αυτές τις συνθήκες οι ιδιοκτήτες των ανθρακωρυχείων προτείνουν να γεφυρωθεί το κενό με μια μείωση των μισθών ανεξάρτητα από την μείωση του κόστους ζωής – δηλαδή, μειώνοντας το επίπεδο ζωής των ανθρακωρύχων. Ζητείται να κάνουν αυτήν την θυσία ώστε για να επιλυθούν προβλήματα για τα οποία δεν είναι με κανέναν τρόπο υπεύθυνοι και για τα οποία δεν έχουν κανέναν έλεγχο». «Η επιβολή των προσαρμογών με τη χρήση του όπλου του οικονομικού καταναγκασμού εναντίον των ατόμων και εναντίον συγκεκριμένων κλάδων είναι μια πολιτική που η χώρα δεν θα επέτρεπε ποτέ να συμβεί αν αντιλαμβανόταν τι πρόκειται να συμβεί» καταλήγει το άρθρο του Keynes. Πρόκειται για ένα άρθρο υπόδειγμα ρητορικής δεινότητας και επιστημοσύνης αλλά και ένα από τα πιο «φανερά μυστικά» της σύγχρονης συζήτησης: σε ιδιωτικές συζητήσεις για την «εσωτερική υποτίμηση» όλοι οι στοιχειωδώς διαβασμένοι οικονομολόγοι θα αναφερθούν στις «Οικονομικές συνέπειες του κ. Τσώρτσιλ» αλλά κανείς δεν το επικαλείται στη δημόσια συζήτηση. O Τσώρτσιλ έκανε αυτό που νόμιζε και προκάλεσε μεγάλη οικονομική κρίση. Τελικά η Βρετανία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον Κανόνα του Χρυσού για πάντα το 1931. Αργότερα παραδέχτηκε ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην καριέρα του. Παραδόξως το ΔΝΤ έπρεπε να περιμένει μέχρι την ετήσια έκθεση του 2012 για να τα ανακαλύψει κάτι που ήταν κατακτημένη γνώση για την οικονομική επιστήμη και την οικονομική ιστορία σχεδόν έναν αιώνα.

Στη συνέχεια θα δούμε πώς φτάσαμε στην πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης στη χώρα μας, γιατί απέτυχε και γιατί εφαρμόστηκε παρόλο που η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη και προβλέψιμη τουλάχιστον για όσους οικονομολόγους και αναλυτές διατηρούσαν τη στοιχειώδη νηφαλιότητα.

Οι οικονομικές συνέπειες του κ. Ολιβιέ Μπλανσάρ
Παρόλο που η οικονομική επιστήμη είχε στη διάθεσή της τα διδάγματα από τη βρετανική εμπειρία αλλά και τη θεωρητική κατανόησή τους, στη σύγχρονη εποχή υπήρξε ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που είχε για τα καλά στο μυαλό του να κάνει ξανά το πείραμα της «εσωτερικής υποτίμησης». Πρόκειται για τον Γάλλο Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Κατέχει, δηλαδή, την δεύτερη ή τρίτη σημαντικότερη θέση στην ιεραρχία μαζί με τον Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή. Όπως διαβεβαιώνουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά και όπως αποδεικνύει η έκθεση του ΔΝΤ, ο κ. Μπλανσάρ είναι ένας άνθρωπος μη δογματικός που μπορεί να αλλάζει γνώμη όταν τα γεγονότα διαψεύδουν τη θεωρία. Ωστόσο, η ζημιά για τη χώρα μας από την εφαρμογή του πειράματος της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι ήδη υπερβολικά μεγάλη. Και η ζημιά δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κοινωνική, πολιτική ακόμη και ηθική.

Πριν αναλάβει αυτή τη θέση, όταν ο Μπλανσάρ ήταν καθηγητής στο MIT των ΗΠΑ, δημοσίευσε ένα επιστημονικό άρθρο με αντικείμενο την Πορτογαλία και τον τίτλο Adjustment within the euro. The difficult case of Portugal (Προσαρμογή εντός του ευρώ. Η δύσκολη περίπτωση της Πορτογαλίας), που δημοσιεύτηκε το 2006. Δηλαδή πριν από τη διεθνή κρίση. Στο άρθρο αυτό ο Μπλανσάρ αναζητά τρόπους να λύσει το πορτογαλικό πρόβλημα που είχε ήδη εκδηλωθεί και το οποίο το συμπυκνώνει ως εξής: «Η αύξηση της παραγωγικότητας είναι αναιμική. Η ανάπτυξη είναι πολύ χαμηλή. Το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι μεγάλο. Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών είναι πολύ μεγάλο». Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, η συμμετοχή στο ευρώ κάνει αδύνατη την υποτίμηση. Συνεπώς, λέει το άρθρο, η μια λύση είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, που όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να δώσει γρήγορα αποτελέσματα, και η δεύτερη είναι η μείωση των μισθών. Φυσικά αναγνωρίζει ότι υπάρχουν μεγάλα προβλήματα σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά καταλήγει ότι «μια μείωση των ονομαστικών μισθών μπορεί να ακούγεται εξωτική, αλλά στην ουσία της είναι το ίδιο όπως μια επιτυχημένη υποτίμηση». Είναι αξιοσημείωτο ότι στο συγκεκριμένο άρθρο ο Μπλανσάρ δεν χρησιμοποιεί πουθενά την έκφραση «εσωτερική υποτίμηση», ακριβώς επειδή δεν ήταν δόκιμος όρος, δεν περιήλθε σε γενική χρήση παρά λίγο αργότερα. Ωστόσο τις ιδέες του άρθρου του Μπλανσάρ επικαλούνται οι ξένοι και εγχώριοι οπαδοί της «εσωτερικής υποτίμησης», είτε το γνωρίζουν είτε όχι. Ακόμη περισσότερο το πρόβλημα ήταν ότι ο κ. Μπλανσάρ ανέλαβε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ το Σεπτέμβριο του 2008, δηλαδή στην κατάλληλη στιγμή ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει τις ιδέες του. Γύρω του, εκτός αλλά και εντός Ελλάδας, στοιχήθηκαν και πολλοί οικονομολόγοι ή policy makers καλών προθέσεων που έβλεπαν το σχέδιο αυτό ως μια λύση για τη διατήρηση της συνοχής του ευρώ στις δεδομένες πολιτικές συνθήκες και αδιαφόρησαν για την κατακτημένη γνώση που είχαμε στη διάθεσή μας. Παρά τις προειδοποιήσεις από μια σειρά έγκυρων οικονομολόγων κυρίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (όπως ο Joseph Stiglitz, ο Paul Krugman, ο  Nouriel Roubini, ο James Galbraith, ο Mark Weisbrot κ.α.), οι άνθρωποι αυτοί προέταξαν τους ευσεβείς πόθους τους και εγκατέλειψαν τη λογική και την επιστήμη με αποτέλεσμα να μην βλέπουν ότι η «εσωτερική υποτίμηση» δεν ήταν το εναλλακτικό της κανονικής υποτίμησης αλλά ο ταχύτερος δρόμος για την επιδείνωση της κρίσης και τη δημιουργία συνθηκών εξόδου από το ευρώ.
Magnify Image

Κάνοντας οικονομική πολιτική με ευφημισμούς
Η πολιτική για «εσωτερική υποτίμηση» υποτίθεται ότι απαντά στο πρόβλημα της ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας μιας χώρας που βρίσκεται σε μια νομισματική ένωση και θέλει να παραμείνει σε αυτήν. Αν δεν έχεις δικό σου νόμισμα ώστε να κάνεις υποτίμηση, λένε οι οπαδοί της, η εναλλακτική λύση είναι να μειώσεις το γενικό επίπεδο των τιμών κατά το ίδιο ποσοστό και θα έχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Για να το πετύχεις αυτό ξεκινάς από τους μισθούς και στη συνέχεια η μειωμένη ζήτηση μέσα από την ελεύθερη αγορά υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε πτώση και των τιμών καταναλωτού ώστε να αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων σε χαμηλότερες ονομαστικές τιμές. Καθώς γνωρίζουμε ότι η υποτίμηση πάντα βοηθά στην ανταγωνιστικότητα – έστω και με παρενέργειες, έστω και προσωρινά – τότε φαίνεται απολύτως λογικό να προκαλέσεις μια «εσωτερική υποτίμηση» στην Ελλάδα ώστε να έχεις το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Σωστά; Λάθος! Όσο και αν φαίνεται λογική η αλληλουχία, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Πρόκειται για ένα πείραμα και μάλιστα εξαιρετικά επικίνδυνο. Ποτέ δεν έχει εφαρμοστεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι με επιτυχία και όχι στην κλίμακα μιας χώρας όπως η Ελλάδα, που αν και μικρή, δεν είναι υπερβολικά μικρή. Ορισμένες σκανδιναβικές χώρες φλέρταραν με την ιδέα αυτή στις αρχές του 1990, όταν είχαν βρεθεί σε μια βαθιά ύφεση, αλλά τελικά προχώρησαν σε μεγάλη υποτίμηση των νομισμάτων τους. Μάλιστα φαίνεται ότι εκεί πρωτοχρησιμοποιήθηκε η έκφραση «εσωτερική υποτίμηση» χωρίς ωστόσο να περιέλθει σε ευρεία χρήση. Ουσιαστικά ο όρος δεν υπήρχε στο δημόσιο διάλογο μέχρι πολύ πρόσφατα.

Πρόκειται για έναν ευφημισμό που εφευρέθηκε για να περιγράψει την πολιτική που επιβάλλεται στην Λετονία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία και σταδιακά τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια. Όμως στην οικονομική επιστήμη μια γενικευμένη πτώση του επιπέδου των τιμών δεν ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση», αλλά «αντιπληθωρισμός» (deflation, όρος που συχνά μεταφράζεται και ως αποπληθωρισμός). Και ο αντιπληθωρισμός δεν είναι πολιτική. Είναι μια εξαιρετικά αρνητική και επικίνδυνη κατάσταση της οικονομίας. Είναι αυτό που βίωσαν οι δυτικές χώρες κατά την Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, αυτό που οι κοινωνίες μας και ειδικά η οικονομική επιστήμη ορκίστηκαν να μην αφήσουν ποτέ ξανά να συμβεί.

Μια τέτοια κατάσταση αποτελεί τον απόλυτο τρόμο για τους οικονομολόγους σχεδόν κάθε σχολής. Γνωρίζουμε ότι ενέχει τον μεγάλο κίνδυνο, αν όχι βεβαιότητα, να ξεκινήσει μια καθοδική και αυτοτροφοδοτούμενη «αντιπληθωριστική σπείρα». Δηλαδή, μια κατάσταση όπου η προσδοκία πτώσης των τιμών οδηγεί σε αναβολή της κατανάλωσης και των επενδύσεων όπου είναι αυτό δυνατό, δηλαδή σε πτώση της ζήτησης που με τη σειρά της οδηγεί σε νέα πτώση των τιμών, απολύσεις και νέα πτώση της ζήτησης λόγω της αυξημένης ανεργίας και της προσδοκίας πτώσης των τιμών χωρίς τελειωμό. Σε θεωρητικό επίπεδο σε αυτό προστίθεται η «παγίδα ρευστότητας», δηλαδή το φαινόμενο όπου τα επιτόκια θα είναι τόσο χαμηλά ώστε να μην μπορούν να πέσουν ακόμη παρακάτω και τελικά η νομισματική πολιτική να μην μπορεί να τονώσει την οικονομία. Πρακτικά, η Ελλάδα δεν θα φτάσει καν σε αυτό το σημείο γιατί είναι αντιμέτωπη με υψηλότερα από το επιθυμητό επιτόκια λόγω του κινδύνου εξόδου της χώρας από το ευρώ – κάτι που κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη.

Στα περισσότερα πανεπιστημιακά εγχειρίδια μακροοικονομικής, αναφέρεται ότι ο αντιπληθωρισμός και η παγίδα ρευστότητας είναι καθαρά θεωρητικά φαινόμενα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμβούν στην πραγματικότητα. Συνέβησαν μόνο μια φορά, γράφουν, το 1929 λόγω των τραγικών λαθών που έγιναν τότε. Τώρα έχουμε πάρει το μάθημά μας, συνεχίζουν, και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί ποτέ γιατί είναι εύκολο να το αποφύγεις. Για αυτό το λόγο λίγοι οικονομολόγοι έκαναν θεωρητική έρευνα γύρω από αυτά τα θέματα τα τελευταία πενήντα χρόνια (σε αυτούς τους λίγους συμπεριλαμβάνεται ο νομπελίστας Paul Krugman που έχει εξηγήσει ότι η ιαπωνική οικονομία έχει βρεθεί πολύ κοντά στην παγίδα ρευστότητας).

Γενικευμένη ανομία
Δυστυχώς ο «αντιπληθωρισμός» βαφτίστηκε «εσωτερική υποτίμηση» και μια βαριά ασθένεια χορηγήθηκε σαν φάρμακο για την Ελλάδα και ορισμένες άλλες χώρες. Το πείραμα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει αλλά οι συνέπειες και όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές και ηθικές θα είναι βαριές για τις χώρες. Οι οικονομικές σχέσεις διέπονται από συμβάσεις-συμβόλαια που είναι δεσμευτικές και σε έναν βαθμό ανελαστικές. Η δημιουργία ενός κλίματος γενικής αναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων (όπως είναι οι μισθοί αλλά και τα μισθωτήρια συμβόλαια ή οι συμβάσεις με τους προμηθευτές) προκαλεί ρήξη της εμπιστοσύνης στις συμβατικές σχέσεις και υποχρεώσεις καταλήγοντας τελικά σε μια γενικευμένη αίσθηση ανομίας που εκδηλώνεται σταδιακά σε κάθε κοινωνική σχέση και όχι μόνο τις εμπορικές. Δημιουργεί ένα δηλητηριώδες περιβάλλον όπου καμία ανειλημμένη υποχρέωση δεν ισχύει. Και όλα αυτά σε μια χώρα που ούτως ή άλλως είχε αυξημένο πρόβλημα ανομίας. 

Μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρος που δεν λαμβάνουν υπόψη τους όσοι υποστηρίζουν ότι η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση» είναι στην ουσία το ίδιο με μια κανονική υποτίμηση είναι ότι σε μια κατάσταση πτώσης των τιμών και των μισθών αυξάνεται το πραγματικό χρέος (δηλαδή η αγοραστική δύναμη του χρέους) ιδιωτών και επιχειρήσεων. Σε πρώτη ανάγνωση μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αυτό ωφελεί τους πιστωτές αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια άνευ προηγουμένου έξαρση των επισφαλειών, καθώς περίπου το ένα στα πέντε δάνεια βρίσκεται σε καθυστέρηση ή δεν εξυπηρετείται με τάση επιδείνωσης. Πολύ απλά δεν μπορείς να συρρικνώσεις μια οικονομία των 250 δισ. ευρώ στα 150 δισ. ευρώ και να πιστεύεις ότι το χρέος επιχειρήσεων και νοικοκυριών μπορεί να συνεχίσει να εξυπηρετείται κανονικά.
Magnify Image

Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές;

Στόχος της «εσωτερικής υποτίμησης» υποτίθεται ότι είναι η γενικευμένη μείωση του επιπέδου των τιμών. Δηλαδή, υποτίθεται ότι την πτώση των ονομαστικών μισθών θα ακολουθήσει πτώση των τιμών καταναλωτού ώστε τελικά να αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη των πραγματικών μισθών. Αυτό χρειάζεται σημαντικό βάθος χρόνου για να συμβεί και στο μεσοδιάστημα δημιουργεί χαμένους και κερδισμένους. Αλλά είναι αμφίβολο αν θα συμβεί στην προσδοκώμενη έκταση ακόμη και μετά από αρκετό χρονικό διάστημα. Παρατηρούμε ότι τουλάχιστον στην αρχική φάση η λιανική πώληση προτιμά να διατηρήσει αμετάβλητες τις τιμές (ή ακόμη και να τις αυξήσει οριακά) ώστε να διατηρήσει ή να επεκτείνει τα περιθώρια κέρδους ως αντίδραση στην πτώση των πωλήσεων (σε αντίθεση με αυτό που προβλέπει ότι θα συμβεί η ορθόδοξη οικονομική θεωρία). Στην καλύτερη περίπτωση αντιδρά με προσφορές θέλοντας να στείλει στον καταναλωτή το μήνυμα ότι οποιαδήποτε πτώση των τιμών είναι προσωρινή και όχι μόνιμη. Αυτό επίσης είναι κοινωνικό χαρακτηριστικό: ο πωλητής διατηρεί το δικαίωμά του να αλλάζει κάθε μέρα την τιμή του, δυνατότητα την οποία δεν έχει ο μισθωτός ο οποίος διαπραγματεύεται την δική του τιμή-μισθό μόνο περιστασιακά (και μάλιστα συνήθως με συνθήκες εξαιρετικής ασυμμετρίας ισχύος). Το πείραμα γίνεται μονόπλευρα: ενώ η μείωση των μισθών γίνεται με θεσμικές παρεμβάσεις (όπως η επιχειρούμενη κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα ή ο περιορισμός των επιδομάτων ανεργίας), η μείωση των τιμών επαφίεται αποκλειστικά στην ελεύθερη αγορά χωρίς αντίστοιχες παρεμβάσεις.

Πέρα από αυτά, καθώς η «εσωτερική υποτίμηση» θέλει να απαντήσει στο πρόβλημα ενός ελλειμματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή στόχος είναι η αύξηση των εξαγωγών μέσω μείωσης του εγχωρίου κόστους αλλά και ο περιορισμός των εισαγωγών μέσω μείωσης της εγχώριας ζήτησης. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα μείωση των τιμών και πώληση των ίδιων ποσοτήτων όπως προηγουμένως αλλά πιθανώς μείωση των πωλούμενων ποσοτήτων με τις ίδιες τιμές. Παρόλο που η περιορισμένη πτώση των τιμών παρουσιάζεται ως μια ανεπιθύμητη έκπληξη, στην πραγματικότητα είναι ένα συστατικό μέρος της πολιτικής που ασκείται. Για ευνόητους λόγους αυτό δεν έχει εξηγηθεί στην κοινή γνώμη που έχει αφεθεί να πιστεύει ότι η πτώση των τιμών θα αποκαταστήσει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης που προκάλεσε η πτώση των εισοδημάτων.

Η περίπτωση της Λετονίας

Σχεδόν παράλληλα με την Ελλάδα, η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» άρχισε να εφαρμόζεται από το ΔΝΤ στην Λετονία. Παρόλο που η χώρα είναι εκτός ευρώ, θέλησε να αποφύγει την υποτίμηση και να διατηρήσει την ισοτιμία με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα αμετάβλητη παρά την κρίση που αντιμετώπισε ως παρενέργεια της κρίσης της Lehman από το Σεπτέμβριο του 2008. Για αυτό άρχισε και εκεί να εφαρμόζεται η «εσωτερική υποτίμηση» που επίσης προκάλεσε εκτίναξη της ανεργίας στο 25% και ύφεση. Σε επόμενη φάση η ανεργία περιορίστηκε στο 15% και υπήρξαν διαλείμματα έστω και αναιμικής ανάκαμψης. Παρόλο που το ΔΝΤ προσπάθησε κατά καιρούς να εμφανίσει την περίπτωση ως επιτυχία, η ανάλυση των εμπειρικών δεδομένων δείχνει ότι η πτώση της ανεργίας οφείλεται στο απλό γεγονός ότι μετανάστευσε το 10% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή πρόκειται για εθνική καταστροφή, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των σύντομων φάσεων της ανάκαμψης οφείλεται στις διακυμάνσεις της ζήτησης στην υπόλοιπη Ευρώπη (όπως έχουν καταδείξει οι Mark Weisbrot - Rebecca Ray και Michael Hudson - Jeffrey Sommers).

Υποτιμήστε το ευρώ

Τι μπορούσε, λοιπόν, να γίνει και δεν έγινε; Το πρόβλημα της απώλειας ανταγωνιστικότητας των περιφερειακών χωρών της ζώνης του ευρώ μπορεί να λυθεί με έναν διαφορετικό τρόπο που καταρχήν ίσως φανεί παράδοξος. Η απάντηση είναι η μείωση της ισοτιμίας του ευρώ. Μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα διόρθωνε τα εμπορικά ελλείμματα των περιφερειακών χωρών (βεβαίως με τίμημα την αύξηση των εισαγόμενων προϊόντων από χώρες εκτός νομισματικής ένωσης) αλλά και θα ξαναέφερνε τη ζώνη του ευρώ σε τροχιά σύγκλισης. Υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση σχετικά με το πώς θα ωφελούσε τις ελληνικές εξαγωγές προς άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ μια υποτίμηση του ευρώ. Η συμβατική σοφία λέει ότι δεν θα υπήρχε κανένα όφελος. Αυτό όμως ισχύει μόνο σε μια νομισματική ζώνη που είναι κλειστή ως προς τον έξω κόσμο. Στην σημερινή πραγματικότητα, ο Γερμανός τουρίστας δεν συγκρίνει το ελληνικό πακέτο διακοπών με το γερμανικό αλλά με το τουρκικό ή το μπαλινέζικο. Αλλά και ο Δανός καταναλωτής που δεν διαθέτει το ευρώ συγκρίνει το πορτογαλικό ρούχο με το κινέζικο και όχι απαραίτητα με το δανέζικο. Συνεπώς με την υποτίμηση του ευρώ, ή την ανατίμηση των ασιατικών νομισμάτων αν θέλετε, θα δημιουργούνταν οι συνθήκες διόρθωσης του εμπορικού ισοζυγίου της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αυτό ακριβώς συνέβη στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η υποχώρηση των ευρωπαϊκών νομισμάτων προκάλεσε μια τόσο ταχεία σύγκλιση ώστε το ευρώ να ξεκινήσει το 1999 με έντεκα συν μια χώρες ενώ μόλις τρία χρόνια νωρίτερα η συζήτηση περιοριζόταν σε πέντε ή έξι χώρες.

Μια τέτοια λύση έχουν υποστηρίξει διστακτικά αρθρογράφοι όπως ο Wolfgang Muenchau των Financial Times ή οικονομολόγοι όπως ο Nouriel Roubini και ευθέως οι Ricardo J. Caballero (καθηγητής οικονομικών στο ΜΙΤ) και ο Francesco Giavazzi (καθηγητής στο Bocconi University και επισκέπτης καθηγητής στο MIT) με άρθρο τους στους Financial Times. Στην Ελλάδα οι ηγεσίες μας δεν μπαίνουν σε αυτήν την συζήτηση γιατί έχουν συνηθίσει την οπτική γωνία της μικρής χώρας – για αυτές κάθε κριτική στο ισχυρό ευρώ, ισοδυναμεί με κριτική στην ίδια την ένταξη και τη συμμετοχή στο ευρώ. Αλλά το ευρώ είναι ένα εξαιρετικό οικονομικό και πολιτικό σχέδιο της Ευρώπης, που κινδυνεύει να εκτροχιαστεί από τη λανθασμένη πολιτική της υπερβολικά ενισχυμένης ισοτιμίας των τελευταίων δέκα ετών και τις λανθασμένες θεραπείες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της. Η αναθεώρηση των απόψεων του ΔΝΤ, και του κ. Μπλανσάρ προσωπικά, έρχεται αρκετά καθυστερημένα για τη χώρα μας έχοντας κάνει ήδη βαθιά ζημιά και είναι αμφίβολο αν θα οδηγήσει έγκαιρα σε αντιστροφή της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Δυστυχώς το πνευματικό και πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη, και ιδίως στη Γερμανία, είναι τέτοιο που δεν φαίνεται να επιτρέπει λύση μέσω έγκαιρης διόρθωσης της ισοτιμίας και το τελικό ρίσκο παραμένει ακόμη η ίδια η συνοχή της ζώνης του ευρώ.

*Ο Κωστής Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος – οικονομικός αναλυτής

Πηγή:www.capital.gr