Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Η κρυφή ζωή του Ιησού


Βελούδινο Διαζύγιο εντός της Ευρωζώνης;


του Γιάνη Βαρουφάκη
Άλλη μια φορά, οι ηγέτες της Ευρωζώνης κατήργησαν στην πράξη τα όποια οφέλη υποσχέθηκε μια πρότερη απόφασή τους σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής.
Θυμάστε τον περασμένο Ιούνιο πως οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Ισπανίας, επικουρούμενοι από τον νεο-εκλεγέντα, τότε, γάλλο Πρόεδρο, έδωσαν τον ευγενή αγώνα για να γίνει αποδεκτή η αρχή της αποσύνδεσης της κρίσης δημόσιου χρέους από την τραπεζική κρίση; Σε πείσμα της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία φάνηκε να υποχωρεί, οι κκ. Monti, Rajoy και Hollande «πέρασαν» την απλή ιδέα της άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το EFSF-ESM, χωρίς την καταγραφή αυτών των κεφαλαίων στο δημόσιο χρέος των χωρών όπου εδράζουν οι εν λόγω τράπεζες. Βέβαια, για να συμβεί αυτό, έπρεπε (όπως είναι θεμιτό) η επιτήρηση των τραπεζών να φύγει από τους εθνικούς θεσμούς και να μεταφερθεί στο «κέντρο», π.χ. στην ΕΚΤ, στην EBA (European Banking Authority) και στο ίδιο το EFSF-ESM.
Τους μήνες που ακολούθησαν την σημαντική αυτή απόφαση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπόνησε μελέτη του πως μπορεί να μπει μπρος η ευρωπαϊκή επιτήρηση από το 2013 ώστε να ξεκινήσει, όσο ταχύτερα γίνεται, η εφαρμογή της απόφασης του Ιουνίου. Όμως, από τον Αύγουστο, η γερμανική κυβέρνηση εξέπεμψε (με άρθρο του Υπουργού Οικονομικών της στους Financial Times) το πρώτο κεκαλυμμένο μήνυμα, προς όποιον ήθελε να ακούσει, ότι ετοιμαζόταν για την ρεβάνς – ότι, με απλά λόγια, θα έβρισκε τρόπο να καταργήσει στην πράξη την απόφαση της Συνόδου του Ιουνίου, την οποία η κα Μέρκελ είχε αναγκαστεί να αποδεχθεί μετά την δημιουργία του μετώπου Monti-Rajoy-Hollande.
Πως θα την καταργήσει; Αρνούμενη την υπαγωγή όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης σε καθεστώς επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση (είτε από την ΕΚΤ είτε από μια ομοσπονδιακή European Banking Authority - η οποία, έως σήμερα, παραμένει μια συνομοσπονδία άνευ ουσιαστικής ικανότητας ελέγχου και επιτήρησης των τραπεζών). Τα επιχειρήματα της γερμανικής πλευράς εμφανίζονται να έχουν μόνο τεχνικό χαρακτήρα, επικεντρωνόμενα στο κατά πόσον είναι εφικτό να ελέγχονται 6000 τράπεζες κεντρικά πριν περάσει τουλάχιστον μια πενταετία. Η ουσία όμως έγκειται αλλού: Πρώτον, και βασικότερο, η γερμανική κυβέρνηση το φυσάει και δεν κρυώνει ότι στην Σύνοδο του Ιουνίου οι «λατίνοι» συνασπίστηκαν και την ανάγκασαν να αποδεχθεί κάτι (την de facto τραπεζική ένωση στην Ευρώπη) την οποία εκείνη δεν ήθελε, ή δεν ήταν έτοιμη ακόμα να αποδεχθεί. Δεύτερον, οι γερμανικές τράπεζες δεν δέχονται επ’ ουδενί τον έλεγχο από οποιονδήποτε άλλο μη-γερμανικό κρατικό θεσμό. Ο λόγος; Επειδή τρέμουν μήπως αποκαλυφθεί η κεφαλαιακή τους γύμνια (κάτι που το γερμανικό κράτος δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ.)
Για αυτούς τους δύο λόγους, η κυβέρνηση του Βερολίνου έχει βαλθεί, τις τελευταίες δύο εβδομάδες να μπλοκάρει την οποιαδήποτε κίνηση προς την κατεύθυνση του ουσιαστικού κεντρικού ελέγχου των τραπεζών της Ευρωζώνης. Δεδομένου ότι αυτός ο ουσιαστικός, κεντρικός έλεγχος των τραπεζών ήταν ο όρος που έθεσε η ίδια η Γερμανία για την εφαρμογή της Συμφωνίας του Ιουνίου (σχετικά με την αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση δημόσιου χρέους – βλ. πρώτη παράγραφο), είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανία πασχίζει, και καταφέρνει, να αποτρέψει την Συμφωνία του Ιουνίου με αποτέλεσμα τα 100 δις ευρώ που θα χρειαστούν οι ισπανικές τράπεζες άμεσα να καταλήξουν να προστεθούν στο βουνό του ισπανικού δημόσιου χρέους, καταδικάζοντας την Ισπανία στην δική μας, ελληνική, μοίρα.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα θυμάστε ότι ο κ. Draghi, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, τάραξε τα νερά ανακοινώνοντας ότι είναι έτοιμος να δώσει εντολή απεριόριστων αγορών Ισπανικών (και Ιταλικών) ομολόγων (στη δευτερογενή αγορά) εφόσον η χώρα το ζητήσει και δεσμευτεί σε ένα «πρόγραμμα προσαρμογής», δηλαδή σε ένα Μνημόνιο-αλα-ελληνικά, το οποίο θα εποπτεύει η τρόικα (ίσως χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ). Αμέσως, οι αγορές ανακουφίστηκαν και τα ισπανικά spreads υποχώρησαν. Ο λόγος είναι ότι φαντάστηκαν (λανθασμένα) πως ο συνδυασμός της Συμφωνίας του Ιουνίου (που θα ανακούφιζε πολύ το ισπανικό δημόσιο χρέος, καθώς δεν θα καταγράφοναν σε αυτό τα κεφάλαια που θα πάρουν οι τράπεζες της χώρας από το EFSF-ESM) με τις αγορές ομολόγων της ΕΚΤ θα έθεταν την Ισπανία σε ένα βιώσιμο μονοπάτι.
Είχα προειδοποιήσει (ελκύοντας τις γνωστές κατηγορίες ότι «καταστροφολογώ») πως δεν θα εξελιχθούν τόσο ομαλά τα πράγματα. (Βλ. σχετικό άρθρο στα αγγλικά σε τρία μέρη: Μέρος Α, Μέρος Β, Μέρος Γ). Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι μεγάλες προσδοκίες για μια πιο ορθολογική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της Ισπανίας, και της Κρίσης γενικότερα, δεν είχαν λάβει υπ’ όψη την βούληση της Γερμανίας να ανατρέψει αυτό τον ενάρετο συνδυασμό (Συμφωνίας Ιουνίου και νέας πολιτικής της ΕΚΤ). Σήμερα, εξελίσσεται το εξής δράμα: Όπως εξήγησα πιο πάνω, η Γερμανία παίρνει πίσω (έμμεσα πλην σαφέστατα) την υπογραφή της από την Συμφωνία του Ιουνίου που θα έβλεπε το ισπανικό δημόσιο χρέος να αποσυνδέεται από τις ζημίες των ισπανικών τραπεζών. Η ισπανική μεριά, ο κ. Rajoy, αντιδρά (με το δίκιο του) αρνούμενος να αιτηθεί την σύναψη Ισπανικού Μνημονίου (μετά τροϊκανών, περιοδικών επισκέψεων κλπ κλπ) που απαιτεί η ΕΚΤ του κ. Draghi για να αρχίσει να αγοράζει ισπανικά ομόλογα έως ότου η Ευρώπη (δηλαδή η Γερμανία εν προκειμένω) εφαρμόσει την Συμφωνία του Ιουνίου.
Πρόκειται για ένα παίγνιο υψηλότατου ρίσκου για ολόκληρη την Ευρώπη το οποίο αυτή την στιγμή επικεντρώνεται στην διελκυστίνδα μεταξύ Βερολίνου και Μαδρίτης: το Βερολίνο τραβάει το σχοινί αρνούμενο την τραπεζική ένωση (χωρίς την οποία η Ισπανία θα βουλιάξει) και η Μαδρίτη τραβάει το ίδιο σχοινί από την άλλη μεριά αρνούμενη να ενεργοποιήσει την νέα στρατηγική της ΕΚΤ στην δευτερογενή αγορά ομολόγων (χωρίς την οποία το ευρω θα διαλυθεί γρήγορα – σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προέδρου της ΕΚΤ σε λόγο που έβγαλε στις 8 Αυγούστου).
Μια απλή διέξοδος
Εδώ και δύο χρόνια έχουν κατατεθεί πλειάδα προτάσεων για την έξοδο από την Κρίση του Ευρώ (την δική μας την γνωρίζουν οι αναγνώστες του protagon καλύτερα απ’ ότι ίσως θα ήθελαν!). Όλες αυτές οι προτάσεις προσκρούουν στις αντιρρήσεις της Γερμανίας. Η Συμφωνία του Ιουνίου, μαζί με την προσφάτως εξαγγελθείσα πολιτική της ΕΚΤ, αποτελούν το ελάχιστο που χρειάζεται για την μη-κατάρρευση της Ευρωζώνης. Όχι για την επίλυση της Κρίσης (καθώς η επίλυση χρειάζεται πολλά περισσότερα) αλλά για την συγκράτησή της σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Κι όμως. Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι η γερμανική ηγεσία ούτε αυτό το ελάχιστο δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί. (Δείτε εδώ για την απελπισμένη γνώμη του καλού γερμανού δημοσιογράφου Wolfgang Munchau για τα αίτια αυτής της άρνησης.)
Και τώρα τι; Καιρό τώρα ακούμε να μας λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από το ευρώ. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την χώρα μας αλλά και το έναυσμα για την τελική αποδόμηση της Ευρωζώνης. (Σημ. Αν μπορούσαν να μας διώξουν κρατώντας ανέπαφη την υπόλοιπη Ευρωζώνη, θα το είχαν πράξει χωρίς δεύτερη συζήτηση σταματώντας την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μέσω του ELA). Ο λόγος είναι απλός: Μια ελλειμματική χώρα δεν θα φύγει από το ευρώ ποτέ μόνη της, καθώς γνωρίζει ότι ανακοινώνοντας την δημιουργία νέου νομίσματος, το οποίο δεν θα είναι έτοιμο για μήνες (το οποίο το δημιουργεί για να το υποτιμήσει), ουσιαστικά καλεί όλους, έλληνες και μη, να σπεύσουν στην «έξοδο», αφού ρευστοποιήσουν ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχουν. Μόνο τανκς στους δρόμους και κλείσιμο των συνόρων (που ισοδυναμεί με έξοδο από την ΕΕ) μπορεί να φέρει μια τέτοια ανακοίνωση (κάτι που μόνο να το πει χρειάζεται κανείς για να καταλάβει τι καταστροφή θα ήταν μια τέτοια κίνηση). Παράλληλα, αν η Ευρώπη εκπαραθυρώσει μια ελλειμματική χώρα, τότε αμέσως, την ίδια μέρα, μια σειρά από άλλες χώρες καταρρέουν διαδοχικά και αναγκάζονται να υψώσουν τείχη για να αποτρέψουν την φυγή των δικών τους κεφαλαίων στο εξωτερικό. (Είναι ο λόγος που η Γερμανία διστάζει να μας διώξει από την οικογένεια του ευρώ.)
Περιληπτικά, καμία ελλειμματική χώρα-μέλος της Ευρωζώνης ούτε θα επιλέξει να φύγει, ούτε και θα εκδιωχθεί (εφόσον ο στόχος είναι η διατήρηση της Ευρωζώνης). Όμως, το ίδιο δεν ισχύει με μια πλεονασματική χώρα. Π.χ. την... Γερμανία. Έστω ότι η Γερμανία ανακοίνωνε την έξοδό της από την Ευρωζώνη, σε μια προσπάθεια να πάψει να μοιράζεται με χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία κλπ το νόμισμά της. Τι θα συνέβαινε; Από τη μία, αντίθετα με μια υπό έξοδο ελλειμματική χώρα, ξένα κεφάλαια θα «εισέβαλαν» στις γερμανικές τράπεζες (ακόμα πιο γρήγορα από τώρα) δίνοντας στην γερμανική κυβέρνηση άπλετο χρόνο για να δημιουργήσει το νέο της μάρκο, και να εντάξει σε αυτό όποιες άλλες χώρες εκείνη κρίνει ότι θέλει υπό την ομπρέλα του νομίσματός της (π.χ. Ολλανδία, Σλοβακία, Αυστρία, ίσως και Φινλανδία, Πολωνία κλπ). Από την άλλη, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το φάσμα της υπερτίμησης του νέου νομίσματος, όπως κάνει σήμερα η Ελβετία (που παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ισοτιμία φράγκου και ευρώ στα 1,2).
Μια τέτοια ιδέα, εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ, δεν είναι κάτι το νέο. (Τον Αύγουστο του 2010 έγραφα σε αυτές τις σελίδες ότι η γερμανική ελίτ δεν είχε αποκλείσει την «απόδραση» από την Ευρωζώνη.) Αυτό που είναι νέο είναι ότι η Bundesbank, η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, ιδίως υπό τον Πρόεδρό της κ. Jens Weideman, έχει ανακυρηχθεί στον Μωυσή της Απόδρασης και την Επιστροφής στο Μάρκο. Μπορεί ακόμα να υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις από τους γερμανούς βιομήχανους, όμως σε σχέση με πέρσι και πρόπερσι οι φωνές που ζητούν την έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ ενισχύονται ενώ οι φιλο-ευρωπαϊστές χάνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της δυναμικής τους. Παράλληλα, η υπόλοιπη Ευρωζώνη, πλην της Γαλλίας (που πάντα ονειρευόταν να βρίσκεται στην ζώνη του μάρκου, σχεδιάζοντας το ευρώ έτσι ώστε να αποτελεί την μετεμφίεση του γερμανικού νομίσματος), δεν θα έβλεπε με καθόλου κακό μάτι μια γερμανική έξοδο. Το ευρώ θα υποτιμάτο άμεσα, μειώνοντας την πραγματική αξία των χρεών της Περιφέρειας και δίνοντας μεγάλη ώθηση στις εξαγωγές προς την νέα γερμανική «ζώνη» και τον υπόλοιπο κόσμο. Επί πλέον, φανταστείτε πόσο πιο απλό θα ήταν να συμφωνηθούν μέτρα και πολιτικές σε Ευρωγκρουπ αν από αυτό έλειπαν Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία. Ο μεγάλος πληθωρισμός, για κάποια χρόνια, θα φάνταζε ως ελάχιστο αντίτιμο για την λήξη της σκοτοδίνης που σήμερα αποτελεί την πραγματικότητά μας.
Η μέση λύση
Ο λόγος που η κα Μέρκελ δεν θέλει να συμβαδίσει με την Bundesbank σε αυτόν τον αποσχιστικό δρόμο είναι διπλός. Πρώτον, επειδή μια γερμανική έξοδος θα μείωνε πολύ όχι μόνο τις εξαγωγές των γερμανικών επιχειρήσεων αλλά και την αξία των περιουσιακών στοιχείων που διαθέτουν γερμανοί πολίτες στις χώρες της Ευρωζώνης. Πράγματι, μια μείωση της αξίας του ευρώ σε σχέση με το μάρκο θα εξαφάνιζε εν μία νυκτί μεγάλο μέρος της περιουσίας εταιρειών όπως η Volkswagen (καθώς η Seat θα έχανε έως και το 40% της αξίας της), η Deutsche Telekom (της οποίας οι θυγατρικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα κλπ θα έχαναν αντόιστοιχα μεγάλη αξία) κλπ. Δεύτερον, τα μεγάλα νομικά προβλήματα που θα επέφερε μια έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη.
Χαρακτηριστικά, ο Wolfgang Munchau μου έλεγε πρόσφατα ότι οι συνεργάτες του βρήκαν πως η οποιαδήποτε έξοδος από το ευρώ θα σήμανε την παραβίαση χιλίων είκοσι τριών ευρωπαϊκών νόμων! Δεν θα πείραζε την Γερμανία να παραβιάσει η Ελλάδα, λόγου χάρη, τόσους νόμους (καθώς θα το χρησιμοποιούσε ως ένα ακόμα επιχείρημα ότι οι Έλληνες δεν «άξιζαν» την ιδιότητα του μέλους της Ευρωζώνης). Όμως, δεδομένης της γερμανικής προσήλωσης στους νόμους, δεν θα ήταν εύκολο για καμία γερμανική κυβέρνηση να πάρει την δύσκολη απόφαση της εξόδου. Τι θα έκανε, π.χ.,  με την ΕΚΤ, την κεντρική τράπεζα του ευρώ, που βρίσκεται στην Φραγκφούρτη; Θα την απέλαυνε;
Όμως, αν το καλοσκεφτούμε, δεν είναι ανάγκη η Γερμανία ούτε να παραβιάσει το ευρωπαϊκό δίκαιο ούτε και να αποσχιστεί, επίσημα, από την ΕΚΤ. Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο που μια ελλειμματική χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να κάνει: να εισάγει ένα δεύτερο, παράλληλο νόμισμα για συναλλαγές με το γερμανικό δημόσιο. Αν εισήγαγε η ελληνική κυβέρνηση ένα τέτοιο παράλληλο νόμισμα, το εγχείρημα θα αποτύγχανε καθώς κανείς μας δεν θα ήθελε να το κρατά στα χέρια του, γνωρίζοντας καλά ότι θα υποτιμάτο εκθετικά κάθε λεπτό της ώρας που περνά. Όμως, ένα τέτοιο, δεύτερο, παράλληλο νόμισμα στην Γερμανία θα γινόταν ανάρπαστο – ιδίως αν το ονόμαζαν μάρκο.
Μάρκο και ευρώ θα μπορούσαν, πράγματι, να κυκλοφορούν δίπλα-δίπλα, δίνοντάς την δυνατότητα στην Γερμανία να ακολουθεί την δική της, σφικτή, νομισματική πολιτική (κάτι που θα αύξανε την ισοτιμία μάρκου-ευρώ) και, παράλληλα, στην ΕΚΤ να εφαρμόζει την δική της πολιτική. Σταδιακά, αλλά σίγουρα, οι συναλλαγές στην Γερμανία θα γίνονταν όλο και περισσότερο με μάρκα. Όταν έλληνας ή ισπανός θα στέλνει τα χρήματά του σε γερμανική τράπεζα, αυτά θα καταγράφονται ως ευρώ και θα μετατρέπονται σε μάρκα ανάλογα με την ισχύουσα την στιγμή εκείνη ισοτιμία. Ουσιαστικά, η Γερμανία τίθεται εκτός ευρώ χωρίς να αποχιστεί επισήμως από την Ευρωζώνη (π.χ. παραμένοντας ακόμα και εντός του συστήματος εσωτερικών πληρωμών της ΕΚΤ - του Target 2 - με όλο και μειούμενη παρουσία εντός του συστήματος της ΕΚΤ καθώς το ποσοστό των συναλλαγών μεταξύ γερμανικών τραπεζών και του «έξω κόσμου» μεταφέρεται στην σφαίρα του μάρκου).
Συμπέρασμα
Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Γερμανία δεν φαίνεται διατεθειμένη να πράξει τα ελάχιστα που απαιτούνται για να σταματήσει η αποδόμηση της Ευρωζώνης. Τα περιθώρια μιας ορθολογικής συμφωνίας μεταξύ των δέκα επτά κρατών-μελών έχουν εξαφανιστεί. Το μόνο που κάνουμε τώρα είναι να διαχειριζόμαστε από κοινού μια βασανιστικά αργή δυσ-θανασία. Τώρα μάλιστα που το «κίνημα» για επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο έχει πλέον ηγέτη τον Πρόεδρο της κραταιάς Bundesbank, ένα «βελούδινο διαζύγιο» είναι ίσως η μόνη λύση. Κακή λύση αλλά όχι χειρότερη αυτού που βλέπουμε μπροστά μας, έτσι όπως πορευόμαστε. Η έκδοση ενός παράλληλου γερμανικού νομίσματος (το οποίο μπορεί να είναι και, στην αρχή, μόνο ψηφιακό – και να χρησιμοποιείται  π.χ.μόνο σε συναλλαγές με κάρτες ή μέσω web-banking) θα διευκόλυνε την μετάβαση σε μια Ευρωζώνη στην οποία ο ρόλος της Γερμανίας θα μειώνεται σταδιακά μεν γοργά δε. Το κλειδί μιας τέτοιας εξέλιξης όμως βρίσκεται στο Παρίσι και όχι στο Βερολίνο, καθώς οι γαλλικές ελίτ ήταν εκείνες που ήθελαν διακαώς να προσδέσουν την γαλλική αγορά εργασίας στο μάρκο. Αυτή είναι όμως μια άλλη ιστορία...
Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη "Κρίσης λεξιλόγιο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. 
Πηγή: protagon.gr

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Πως ο Στουρνάρας τα «έψαλλε» στον Τόμσεν!!! και άλλα παραμύθια.


Τα τελευταία δυόμισι χρόνια  στην χώρα μας βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παιχνίδι του θεάτρου του παραλόγου, των εκβιασμών, των απειλών  και της απάτης από τους κυβερνώντες τη χώρα, είτε αυτοί είναι οι Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου είτε ο Βενιζέλος είτε τέλος η τρόϊκα εσωτερικού των κ Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη με τον υπουργό οικονομικών του κ Στουρνάρα.
Το θέατρο  αφορά την υποτιθέμενη αντίσταση που προβάλλουν οι Έλληνες κυβερνώντες στις ανάλγητες απαιτήσεις της Τρόϊκας εξωτερικού δηλαδή των ΔΝΤ - Ε.Ε. – ΕΚΤ. Σε κάθε συνάντηση με τους Τροϊκανούς οι Έλληνες κυβερνώντες (και στην παρούσα περίπτωσή μας οι κ Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και Στουρνάρας εκφράζουν τη θλίψη τους και χύνουν δάκρυα  για τα νέα μέτρα που ζητά η Τρόϊκα εξωτερικού κατά του Ελληνικού λαού και δηλώνουν ότι τα μέτρα είναι τα τελευταία όπως οι εκάστοτε κυβερνώντες έχουν δηλώσει πολλές φορές και στο παρελθόν.
Η υποκρισία περισσεύει κι έτσι ενώ δήθεν σχίζουν τα ρούχα τους για την αναλγησία των μέτρων ταυτόχρονα συμφωνούν και τα υπερψηφίζουν.  Σύμφωνα για παράδειγμα με το Μνημονιακό Έθνος ο κ Στουρνάρας τα έχωσε δήθεν στον Τόμσεν με οργή υπερασπιζόμενος υποτίθεται τα δίκαια του λαού. Τι κωμωδία ή ιλαροτραγωδία.
Ο κ Σαμαράς λυπάται για τα μέτρα και χύνει κροκοδείλια δάκρυα, ο κ Βενιζέλος κατηγορεί την ΝΔ διότι δεν εφαρμόζει τις εξαγγελίες του Ζαππείου (λες και δεν είναι συγκυβέρνηση με την ΝΔ και δεν υπερψηφίζει συνεχώς όλα τα μέτρα) και ο Κουβέλης εγκαλεί την Τρόϊκα για τα σκληρά μέτρα κατά του λαού της χώρας μας αλλά δηλώνει ότι δεν θα ρίξει την κυβέρνηση για τα μέτρα αυτά (πολύ αυτάρεσκο μια και η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ μπορούν κάλλιστα να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και η ΔΗΜΑΡ περισσεύει). Όλοι τους κλαίνε και ταυτόχρονα συνηγορούν στα μέτρα εξόντωσης του λαού.
Το δούλεμα πάει και έρχεται χοντρά και για πολλοστή φορά οι ίδιοι και μονότονοι εκβιασμοί, αν δεν πάρουμε τα μέτρα θα μας διώξουν από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή και θα καταστραφούμε, ώστε στο τέλος μετά τα αλλεπάλληλα κύματα σκληρών μέτρων που έχουν ληφθεί (και τα πολλά αντιλαϊκά μέτρα που θα λαμβάνονται συνεχώς στο μέλλον) να αναρωτιέται κανείς μήπως είναι λιγότερο επιζήμια για τον λαό η επιστροφή στη δραχμή.
Είναι επίσης γνωστό ότι πολλά από τα μέτρα που υποτίθεται ζητά η Τρόϊκα είναι απαιτήσεις του Συλλόγου Ελλήνων Βιομηχάνων  και τα οποία η κυβέρνηση παρουσιάζει δήθεν σαν αιτήματα της Τρόϊκας για να τα νομοθετήσει. Άλλο ψέμα και αυτό.
Η μαύρη προπαγάνδα από τα Μνημονιακά ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδες κλπ) οργιάζει και οι Έλληνες κυβερνώντες παρουσιάζονται σαν ήρωες που δίνουν τον υπέρ πάντων τον αγώνα υπέρ των συμφερόντων του Ελληνικού λαού.
Δυστυχώς η υποτονικές αντιδράσεις του Ελληνικού λαού δεν αφήνουν περιθώρια επιτυχούς αμφισβήτησης των κυβερνητικών αντιλαϊκών πολιτικών. Στην Πορτογαλία σε αντίθεση οι μεγάλες διαδηλώσεις του λαού οδήγησαν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση και πήρε πίσω τα μέτρα και θα ψάξει για ισοδύναμα που να μην πλήττουν τόσο τον λαό.
Το ανάλγητο τρίο που μας κυβερνά δεν έχει κανένα δισταγμό να οδηγήσει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό στη φτωχοποίηση και στην ανεργία, υποτακτικοί υπάλληλοι όντες των μεγάλων συμφερόντων.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Άλλο συμφορά και άλλο κακούργημα

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Σε μιαν αναπάντεχη συμφορά (σεισμό, φωτιά, πλημμύρα, λοιμό, ξενική εισβολή και κατοχή) οι άνθρωποι σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε. Ξυπνάνε απρόσμενες δυνάμεις αντοχής, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδείχνεται πολυμήχανο. Oχι ανώδυνα ούτε χωρίς θύματα – η συμφορά έχει κόστος ανθρώπινες ζωές, είναι πάντοτε απειλή θανάτου. Aλλά έχει τη «λογική» ότι ξεπερνάει τις δυνατότητές μας να την αποτρέψουμε, γι’ αυτό και χαλυβδώνει το πείσμα μας, η ψυχή αντιστέκεται.

H ανεργία δεν είναι συμφορά. Oταν ξεπερνάει τα όρια της παροδικής συγκυρίας και αδρανοποιεί το ένα τέταρτο του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Tο κακούργημα έχει αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς. Eίναι οι διαχειριστές της εξουσίας που κατάστρεψαν την οικονομία από στυγνή ιδιοτέλεια ή εγκληματική ανικανότητα. Yπερχρέωσαν εξωφρενικά τη χώρα, σπατάλησαν τα εισοδήματά της, τον όποιο πλούτο της. Mόνο για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος, το απολυταρχικό καθεστώς της κομματοκρατίας.

Σήμερα στην Eλλάδα οι υπαίτιοι για την εφιαλτική ανεργία, προκλητικά και επιδεικτικά ατιμώρητοι, συνεχίζουν να ασκούν εξουσία (οι ίδιοι ή τα κόμματα που τους παρήγαγαν), την ώρα που εκατομμύρια θυμάτων τους καταστρέφονται ψυχικά. Oι τρεις πρώτοι μήνες μετά την απόλυση, αντέχονται. Mετά, η ψυχική διάλυση του άνεργου είναι μαρτύριο. H λέξη μαρτύριο κυριολεκτεί. Σπάνια ο άνθρωπος βγαίνει ψυχικά και σωματικά αλώβητος από μακρά περίοδο ανεργίας. Eίναι σαν να τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν φριχτά «κατά λάθος». Aπό δικαστική πλάνη ή ξαστόχημα των διωκτικών αρχών.

Tο ίδιο και η υπερφορολόγηση του πολίτη. Δεν είναι συμφορά. Oταν οδηγεί τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού στα όρια της λιμοκτονίας, ρημάζει τις αποταμιεύσεις του μόχθου, νεκρώνει τη χαρά της παραγωγικής δημιουργίας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Eγκλημα εν ψυχρώ, εκ προθέσεως. Aνατρέπει τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μιας και μοναδικής ζωής που έχει να ζήσει ο άνθρωπος, τις σκοποθεσίες και τα όνειρα για τους καρπούς των μόχθων του, μπολιάζει ανίατα την ψυχή με την πίκρα ότι η ίδια του η πατρίδα τον εξαπάτησε, τον καταλήστεψε, έπνιξε τη ζωή του στη μιζέρια.

Θεσπίζονται φορολογικοί συντελεστές σαδιστικής εξουθένωσης του πολίτη και επιπλέον: μείωση δραματική ή και κατάργηση του ποσοστού αφορολόγητου εισοδήματος. Eξωφρενικής αυθαιρεσίας χαράτσια. «Eκτακτες» εισφορές που τακτά επαναλαμβάνονται. Eισφορές καταναγκαστικής «αλληλεγγύης». Tέλη ακίνητης περιουσίας. Δημοτικά τέλη. Yπέρογκο ειδικό τέλος που προσδιορίζεται όχι από το εισόδημα αλλά από το εμβαδόν της κατοικίας και εισπράττεται εκβιαστικά μαζί με την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος. Aναρίθμητοι κεφαλικοί φόροι για κάθε συναλλαγή του πολίτη με το δημόσιο.

H αυθαίρετη υπερφορολόγηση ιδρύει αντιπαλότητα κράτους και πολίτη. Yποτίθεται ότι το κράτος, η οργανωτική άρθρωση και λειτουργία της συλλογικότητας, συστήθηκε για να κοινωνείται η χρεία, να υπηρετεί το κράτος, με τις υπηρεσίες του και τους θεσμούς του, την ανάγκη του πολίτη, του κάθε πολίτη. Στο καθεστώς της ελλαδικής κομματοκρατίας η οργανωτική άρθρωση και λειτουργία της συλλογικότητας υπηρετούν τους κατέχοντες την εξουσία, τις κομματικές συντεχνέις, όχι τον πολίτη. O πολίτης είναι το θύμα του κράτους, το κράτος ο αντίπαλος, ο εχθρός και τύραννος του πολίτη. Oπου και όπως μπορεί ο πολίτης θα προσπαθήσει να αποφύγει τη θυματοποίηση, να ξεγελάσει το κράτος, να παρακάμψει τις παρεμβάσεις του κράτους στη ζωή του. Nα φοροδιαφύγει.

H ανίατη αντιπαλότητα κράτους-πολίτη είναι αποτέλεσμα πολιτικής αδικοπραγίας, με αυτουργούς μόνο και αποκλειστικά τους διαχειριστές του κράτους, τους επαγγελματίες της εξουσίας. Eξουσιάζουν καταπατώντας και ακυρώνοντας κάθε σύμβαση (συμβόλαιο, σύνταγμα) που ρυθμίζει τις σχέσεις πολίτη και κράτους. H φορολόγηση του πολίτη, όπως και η μισθοδοσία του δημόσιου λειτουργού και η συνταξιοδότησή του έχουν τη λογική και τον χαρακτήρα συνθήκης, συμβολαίου που δεσμεύει αμοιβαία τους συμβαλλόμενους. Tο κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρέχει στον πολίτη περίθαλψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, έννομη τάξη, κ. τ. ό., ο πολίτης αντιπαρέχει στο κράτος μέρος των εσόδων από την εργασία του για να συντηρούνται οι κρατικές λειτουργίες. Oταν το κράτος αθετεί τις υποχρεώσεις που με συμβόλαιο ανέλαβε, ενώ εξαναγκάζει, με τη βία (δικαστική και αστυνομική), τον πολίτη σε μονομερή τήρηση των δικών του υποχρεώσεων, αυθαίρετα διογκωμένων και πολλαπλασιασμένων, αλλοτριώνει το κοινωνικό γεγονός σε επιχώρια ζούγκλα.

Oι κομματάνθρωποι που διαχειρίζονται το κράτος (είναι βλασφημία να τους αποκαλούμε πολιτικούς) κακουργούν την κοινωνία με την πάγια τακτική κλοπής, καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων, των προμηθειών υγειονομικού υλικού, εξοπλιστικών προγραμμάτων – αναρίθμητων ανάλογων κοινωνικών χρήσεων του φόρου που καταβάλλουν οι πολίτες. Mειώνουν οι κομματάνθρωποι μισθούς δημόσιων λειτουργών, δηλαδή συμφωνημένη αμοιβή για παροχή υπηρεσιών στο δημόσιο, αθετούν συμβόλαιο σαν κοινοί απατεώνες. Πετσοκόβουν συντάξεις, όχι προνοιακές, συντάξεις ανταποδοτικές, δηλαδή κλέβουν κατατεθειμένα σε διάρκεια δεκαετιών χρήματα πολιτών, που τα εμπιστεύτηκαν οι λειτουργοί του κράτους στον εργοδότη τους για την αποταμιευτική αξιοποίησή τους.

Eλάχιστα, απλώς ενδεικτικά τα παραδείγματα ιχνογραφούν τον εφιάλτη που ζούμε στην Eλλάδα σήμερα και που δεν πρόκειται για «συμφορά» ή για «κρίση» αλλά για το αποτέλεσμα κοινωνικών στυγερών εγκλημάτων με επώνυμους γνωστούς τοις πάσι, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Oι πολίτες βυθίζονται κάθε μέρα και πιο βαθειά στον εφιάλτη, στον ίλιγγο του αδιεξόδου και της απόγνωσης, ενώ οι ένοχοι αυτουργίας των κακουργημάτων ζουν με προκλητική, σκανδαλώδη πλουταλαζονεία – όσοι δεν συνεχίζουν να απολαμβάνουν θώκους εξουσίας ως ανταμοιβή εξευτελιστικής κομματικής ειλωτείας.

Δεν ζούμε συμφορά, δοκιμασία, ατύχημα, ζούμε συντελεσμένο κακούργημα. Oσο περισσότεροι πολίτες το συνειδητοποιούν τόσο πληθύνονται οι πιθανότητες να γεννηθεί η ελπίδα. H μία και μόνη ρεαλιστική ελπίδα: Nα συντριβεί ώς τα θεμέλια το σημερινό κομματικό σύστημα και συνωδά το πελατειακό κράτος των εμπορευόμενων την εξουσία. Nα προκηρυχθούν εκλογές για Συντακτική Eθνοσυνέλευση, για καινούργιο Σύνταγμα. Mε τους δωσιλόγους στερημένους κάθε πολιτικό δικαίωμα.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ο θίασος των αρχηγών

Μειδιάματα ειρωνικά. Σαρκαστικά σχόλια. Απαξιωτικές κρίσεις για τις κατά φαντασίαν συγκρούσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις του θιάσου των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης δεν πάνε καθόλου καλά τελευταία. Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης να νομίζουν ότι δίνουν τα ρέστα τους από πλευράς υποκριτικών δυνατοτήτων. Ενδέχεται να πιστεύουν μάλιστα ότι συμμετέχουν σε μεγαλειώδες έπος αναμέτρησης με την τρόικα των επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Το αποτέλεσμα του θεάτρου που παίζουν όμως τους προδίδει. Ουδέποτε υπερβαίνει το επίπεδο του κωμειδυλλίου, όπως λέγαμε παλιότερα. Ελαφρά μουσική κωμωδία με αισθηματικό περιεχόμενο. Οι δεσμοί της τρόικας εσωτερικού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με την τρόικα εξωτερικού (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) δεν κρύβονται.
Αυτό που λέει η τρόικα των ξένων γίνεται πάντα στο τέλος. Τώρα πια το γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες. Το πολιτικό θέατρο των αρχηγών δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μέρος της τελετουργίας πειθαναγκασμού, παραπλάνησης και τελικά υποταγής του ελληνικού λαού στα μέτρα που τον εξαθλιώνουν.
Δεν πέφτει η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση από μόνη της. Δεν έχει καμιά πολιτική ή ηθική αναστολή να πάρει τα πιο απάνθρωπα μέτρα εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. «Το υποζύγιο αντέχει, φόρτωσέ το κι άλλο» είναι το κυβερνητικό σύνθημα, όσο βλέπει τους πολίτες να μην αντιδρούν, να σκύβουν το κεφάλι και να υπομένουν στωικά τα διαρκώς και πιο εξοντωτικά μέτρα. Αυτή η πολιτική που αποσκοπεί στο να γίνονται οι Ελληνες διαρκώς φτωχότεροι δεν έχει τέλος. Οι Γερμανοί που την επιβάλλουν μέσω των γηγενών συνεργατών τους στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να τη σταματήσουν ποτέ.
Δεν φεύγει κανένα κόμμα από την κυβέρνηση, όσο σκληρή πολιτική και αν εφαρμόσει. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ήξεραν από πριν τι πολιτική θα ακολουθήσουν. Το γνώριζαν και το είχαν αποδεχθεί. Για να εφαρμόσουν την πολιτική που υλοποιούν μπήκαν στην κυβέρνηση. Δεν μπήκαν ούτε για να σώσουν τους Ελληνες ούτε για να τους... ελεήσουν ή να τους λυπηθούν. Το παιχνίδι ήταν πεντακάθαρο από την αρχή. Συγκυβερνούν για να εξασφαλίσουν πρωτίστως την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Τίποτα άλλο!
Ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μέσω της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τρελός να την εγκαταλείψει την πρωθυπουργία. Να πάει πού; Ολους κι όλους 129 βουλευτές έβγαλε. Θεωρείται άλλωστε απίθανο να ξαναπάρει το 29,66% των ψήφων αν ξαναγίνονταν σύντομα εκλογές. Ποιος θυμάται άλλωστε τις διακηρύξεις του στο Αιγάλεω, το Σάββατο του Λαζάρου; «Το λέω ρητά και κατηγορηματικά: Απορρίπτουμε τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ! Τον Γιώργο Παπανδρέου τον διώξαμε. Τώρα θα διώξουμε και το ΠΑΣΟΚ!» υποσχόταν στους οπαδούς της ΝΔ. Ε, καλά, έλεγε και καμιά ανοησία για να περνάει η ώρα...
Και να έδιωχναν τον Βενιζέλο από την κυβέρνηση, αυτός αποκλείεται να έφευγε! Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όπου το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση αποσύνθεσης, που είναι αμφίβολο ακόμη και το αν θα κατόρθωνε να πιάσει το 10% των ψήφων σε περίπτωση που γίνονταν εκλογές αυτούς τους μήνες. Κανείς δεν μπορεί να είναι καν σίγουρος ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε ήδη διαλυθεί, αν δεν συγκρατούσε κάποια στελέχη και ψηφοφόρους του η συμμετοχή στην εξουσία, έστω και ως «τσόντα» της ΝΔ.
Ούτε ο «πλεονάζων» Κουβέλης -υπό το πρίσμα του ότι οι 17 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ δεν είναι αναγκαίοι για τον σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας- δεν θα έφευγε ποτέ από την κυβέρνηση Σαμαρά. Τόσο ο ίδιος όσο και η περί αυτόν ομάδα στελεχών βρήκαν μοναδική ευκαιρία να προσκολληθούν στην εξουσία, γιατί να την εγκαταλείψουν οικειοθελώς; Αφού μέχρι και οι ψηφοφόροι τους «δανεικοί» από το ΠΑΣΟΚ είναι!
Καμιά ανησυχία για τη συνοχή της κυβέρνησης δεν υπάρχει, λοιπόν, όσο δεν υπάρχουν εκτεταμένες και έντονες λαϊκές αντιδράσεις με στόχο την ανατροπή της. Μόνο τότε θα άλλαζαν τα πράγματα. Οσο διαρκεί όμως η σημερινή αδράνεια του κόσμου, μόνη πρόσθετη επιβάρυνση θα είναι κάποιες ακόμη κακόγουστες παραστάσεις πολιτικού θεάτρου από το «μπουλούκι» των αρχηγών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ...

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

18 σημεία..και τέρατα


 
Από τα 18 μέτρα που δεσμεύονταν  ότι θα εφάρμοζε άμεσα με την εκλογή του, πόσα εφάρμοσε και σε πόσα έκανε το ακριβώς αντίθετο από ότι είχε δεσμευθεί??
1.αύξηση συντάξεων....ποσο σας μείωσε τις συντάξεις είπαμε???
2.επίδομα ανεργίας από 1 σε 2 έτη.....αντίθετα κατάργησε και το επίδομα των εποχιακών....

3.επίδομα ανεργίας και σε μη μισθωτούς...χαχαχα
4.μείωση φόρων που εκκρεμούν....χαχαχα
5.όχι άλλες μειώσεις μισθών χαχαχαχαχχαχχα
6.αύξηση αφορολόγητου σε 10000....τελικά καταργήθηκε εντελώς το αφορολόγητο...αντι 5 χιλιάδες πάνω πήγε 5χιλ κάτω
7.τέλος στο χαράτσι....μάλλον εννοούσε τέλος στο 1 χαράτσι αφού σχεδιάζει να φτιάξει και άλλα...

8.μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών....χαχαχαχα
10.προστασία δημ.υπαλλήλων....πόσους θα απολύσει είπαμε?
11.ελάφρυνση δανειοληπτών....το μονό που έχει αλλάξει με τα δάνεια είναι τα ωράρια που σε παίρνουν οι εισπρακτικές..
12.αναστολή Τειρεσία.......????
13.ενίσχυση ρευστότητας αγοράς....αν εννοεί ότι θα μας ξεζουμίσει για να τα δώσει στις τράπεζες...εντάξει εκεί ήταν συνεπής στη δέσμευση του...
14.συμψηφισμός οφειλών από και προς το δημόσιο......απλά εννοούσε ότι σε όσους χρωστάει το δημόσιο δεν θα τα πάρουν ποτέ και όσοι χρωστάνε στο δημόσιο θα πάνε φυλακή....
17.ασφάλεια πολίτη-λαθρομετανάστευση......τι να σχολιάσουμε εδώ???
18...ανακήρυξη ΑΟΖ....βολευτείτε με τις ΕΟΖ προς το παρόν 

Από σχόλιο του μανος2626 (αναγνώστη στο Olympia.gr)
Πηγή: Olympia.gr

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Επιτέλους! Βρέθηκαν οι ένοχοι για το μνημόνιο! Σήμερα είναι οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες!

Σήμερα είναι Πέμπτη και για το μνημόνιο 
φταίνε οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες !
Επειδή έχω μνήμη χρυσόψαρου κι εθισμό στο Κουτόχορτο.

Ξέχασα ότι...

Την Τετάρτη έφταιγαν οι Δημόσιοι Υπαλληλοι,
Την Τρίτη οι Συμβασιούχοι,
Την Δευτέρα οι Οδηγοί Φορτηγών,
Την Κυριακή οι Οδηγοί Ταξί,
Το Σάββατο οι Ναυτικοί,
Την Παρασκευή οι ΑΜΕΑ.

και φυσικά και φταίει ο Περιπτεράς, που κακώς βέβαια, δεν κόβει απόδειξη 1,50€ για τα πατατάκια.

Αλλά στα Μπετατζιδοκάναλα έμαθα ότι:

Δεν φταίνε οι Τράπεζες που πήραν 
+ 163.000.000.000€ (2009-2012)
+ 40.000.000.000€ (2012)
= 203.000.000.000 €

Δεν πταίει η Siemens που της δώρισαν  2.000.000.000 €
(aka όσα ψάχνουν να κόψουν από τις συντάξεις !)

Δεν πταίει η Hochtief που χρωστάει 500.000.000 €

Δεν πταίει ο Ακης κι η KMV για τα Υποβρύχια 2.000.000.000 €

Δεν φταίνε οι Εργολάβοι των Ολυμπιακών Αγώνων 13.500.000.000 €

Δεν πταίει το Μέγαρο που πήρε 180.000.000 €

Δεν πταίει ο Σάλας που του Χάρισαν την ΑτΕ  15.000.000.0000 €
(για 95 εκ!)

Δεν πταίει η "Πράσινη Ανάπτυξη" του ΛΑΓΗΕ με την Τρύπα  300.000.000 €

Δεν πταίει το PSI που ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΑΝ 110.000.000.000 €
(από Ταμεία, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, Δήμους) 

Δεν φταίνε οι "Ελληνες" που έστειλαν στην Ελβετία 23.000.000.000 € 
(δεν ενοχλούμε τους γείτονες της διπλανής βίλας)

Δεν φταίνε οι Τόκοι του Μνημονίου, που πήγαν σε Τόκους, που πήγαν σε Τοκοχρελύσια, που θα Τοκιστούν στο Μέλλον για λεφτά που έγιναν Θαλασσοδάνειο του Μνημονίου.

Δεν φταίνε οι Εργολάβοι που χρεώνουν σε τιμές χρυσού την πίσσα και πλατίνας το χαλίκι των Εθνικών Οδών

ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΤΑΙΕΙ  Ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΦΑΓΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΑΛΟ...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΤΑΙΕΙ  Ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΦΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΤΑΙΕΙ  Ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΓΙ ΑΥΤΟ...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΤΑΙΕΙ  Ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ 8ωρο ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΥΕΝΕΔ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ....  Ο ΜΑΛΑΚΑΣ 

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Η μαύρη προπαγάνδα με όπλο την φοροδιαφυγή

Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης  

Λύσσαξαν κυριολεκτικά με τους φοροδιαφεύγοντες ελευθεροεπαγγελματίες, που αποτελούν όπως μας είπαν την πηγή όλων των δεινών μας ως χώρα, η κ. Τρέμη, ο κ. Πρετεντέρης, ο κ. Τζίμας και όλος ο υπόλοιπος συρφετός της διατεταγμένης κατοχικής δημοσιογραφίας. Να πώς εμφάνισαν το θέμα στο χθεσινό τους δελτίο (MEGA, 18/9): «Λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη ότι οι έξι στους δέκα φορολογούμενους αυτής της κατηγορίας (των ελευθέρων επαγγελμάτων) δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ φόρο, γιατί δήλωσαν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο, έρχεται έρευνα ειδικών να αποκαλύψει το συγκλονιστικό μέγεθος της φοροδιαφυγής.» Μάλιστα οι εκπρόσωποι του πιο παρασιτικού και διεφθαρμένου επαγγέλματος σήμερα μας είπαν ότι δεν θα είχαμε μνημόνια, αν οι ελευθεροεπαγγελματίες πλήρωναν τους φόρους τους.

Αφορμή γι’ αυτήν την χυδαιότητα ήταν μια «μελέτη» μιας ομάδας οικονομολόγων εξ Αμερικής που παρουσίασαν στο Οικονομικό Επιμελητήριο στις 18 του μηνός. Επικεφαλής της μελέτης είναι η Μαργαρίτα Τσούτουρα, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ο Νικόλαος Αρταβάνης. μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Virginia Tech. Πρόκειται δηλαδή για τις απόψεις μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων της πανεπιστημιακής κοινότητας από τις ΗΠΑ. Το πόσο σοβαρές και αξιόπιστες είναι οι απόψεις αυτές, θα το δούμε παρακάτω.
Όμως, η είδηση γι’ αυτήν την «μελέτη» δεν παρουσιάστηκε έτσι. Δείτε πώς εμφανίστηκε: «Δύο αμερικανικά πανεπιστήμια κατέληξαν μετά από επίπονη έρευνα στο συμπέρασμα που λίγο - πολύ αποτελεί κοινό μυστικό στη χώρα ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι αυτοί που φοροδιαφεύγουν περισσότερο. Στην κορυφή της λίστας: λογιστές, έμποροι, δικηγόροι, γιατροί, ξενοδόχοι και εστιάτορες. Συγκεκριμένα, για το 2009 οι ελεύθεροι επαγγελματίες απέκρυψαν από την εφορία εισοδήματα ύψους 28 δισ. ευρώ, η φορολόγηση των οποίων θα απέφερε στο Δημόσιο έσοδα της τάξης των 11 δισ. ευρ.» (in.gr, 19/9). Προσέξτε διαστροφή των γεγονότων: η «μελέτη» μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων, που την συνέταξε με δική της (;) πρωτοβουλία, μετατράπηκε σε πόρισμα δυο αμερικανικών πανεπιστημίων και μάλιστα μετά από «επίπονη έρευνα» που κατέληξε σ’ αυτό που θέλει ο συντάκτης της είδησης να αποτελεί «κοινό μυστικό στη χώρα». Εδώ δεν πρόκειται για ειδησεογραφία, αλλά για μαύρη προπαγάνδα.

Ας δούμε την περίφημη «μελέτη». Η ομάδα των «ερευνητών» συγκέντρωσε στοιχεία για τις δανειοδοτήσεις ελεύθερων επαγγελματιών από μια αντιπροσωπευτική τράπεζα στην Ελλάδα (στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.ά.) και τα ποσά που καταβάλλονται για τις δόσεις εξόφλησής τους και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φορολογούμενοι αυτοί καταβάλλουν κάθε χρόνο το 82% του δηλωθέντος εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση των δανείων τους. Μάλιστα, υπάρχουν κλάδοι όπως γιατροί, μηχανικοί κ.ά., στους οποίους το ποσοστό αυτό είναι ακόμη υψηλότερο και φθάνει έως και το 155%. Οι ερευνητές υπολόγισαν με βάση τα δεδομένα αυτά ότι το 2009 το σύνολο των εισοδημάτων που δεν δηλώθηκε από τους ελεύθερους επαγγελματίες φθάνει τα 28 δισ. ευρώ. Αν στο ποσό αυτό υπολογιστεί ένας συντελεστής 40%, τότε ο φόρος που δεν καταβάλλεται ανέρχεται σε 11,2 δισ. ευρώ.

Προσέξτε τι έκαναν οι καλοί «ερευνητές». Πήγαν σε μια μεγάλη «αντιπροσωπευτική» (το τι σημαίνει αυτό ένας Αλλάχ γνωρίζει) εμπορική τράπεζα, πήραν τα στοιχεία πληρωμής δανείων, καρτών, κοκ των ελευθέρων επαγγελματιών και ύστερα έκαναν αναγωγές με βάση τις φορολογικές δηλώσεις τους. Κι αυτό παρουσιάστηκε ως αξιόπιστη «μελέτη». Μάλιστα, πολύ καλά. Το ποσό αναχρηματοδότησης των δανείων με νέα δάνεια των ελευθέρων επαγγελματιών το υπολόγισαν; Τι θέλω να πω μ’ αυτό. Όταν ένας ελευθεροεπαγγελματίας εμφανίζεται να πληρώνει σε δανειακές υποχρεώσεις το 82% κατά μέσο όρο του δηλωθέντος εισοδήματός του, τότε πιθανόν να συντρέχουν δυο ενδεχόμενα: Είτε ότι δηλώνει πολύ λιγότερα ως εισοδήματα. Είτε ότι δανείζεται εκ νέου για να πληρώσει τις οφειλές για τις οποίες δεν διαθέτει εισόδημα.

Πόσους ελευθεροεπαγγελματίες γνωρίζετε που δεν τρέχουν κάθε μέρα από τράπεζα σε τράπεζα για να πάρουν νέα δάνεια, νέες πιστωτικές, να ανοίξουν νέους αλληλόχρεους, ή να βγάλουν νέα μπλοκάκια επιταγών για μεταχρονολογημένες ώστε να πληρώσουν τις τρέχουσες οφειλές τους; Εγώ δεν γνωρίζω κανέναν που να μην το κάνει σε μόνιμη καθημερινή βάση. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την εκτίναξη της ιδιωτικής πίστης όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Γιατί η «μελέτη» δέχεται και μάλιστα αξιωματικά ότι συντρέχει μόνο ο πρώτος λόγος; Από πού συνάγεται ότι οι ελευθεροεπαγγελματίες δεν τρέχουν συνέχεια με νέα δάνεια, με νέες κάρτες, με νέους αλληλόχρεους, με μεταχρονολογημένες επιταγές, κοκ, να καλύψουν όπως-όπως οφειλές παλιότερων δανείων; Υπολογίστηκε αυτό το ενδεχόμενο στην «μελέτη»; Υπολογίστηκε το ποσοστό πληρωμής των παλιότερων δανείων όλων των ειδών με νέα δανεικά κάθε είδους; Είναι ή δεν είναι ο καθημερινός βραχνάς για κάθε ελευθεροεπαγγελματία το πώς θα βρει νέα δανεικά για να πληρώσει την τράπεζα; Όποιος ζει σ’ αυτήν την χώρα γνωρίζει πολύ καλά ότι για την συντριπτική πλειοψηφία σήμερα των ελευθεροεπαγγελματιών η πληρωμή των δανείων με νέα δανεικά είναι ο καθημερινός τους Γολγοθάς. Σε συνθήκες μάλιστα αυξανόμενης φοροεπιδρομής και οικονομικής συντριβής λόγω του καθεστώτος δουλοπαροικίας του χρέους που έχουν επιβάλει δανειστές και τρόικα.

Όμως, η συγκεκριμένη «μελέτη» δεν αναφέρει κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει ότι έγινε ένας τέτοιος υπολογισμός. Γι’ αυτό και για μένα η μόνη ωφέλεια της συγκεκριμένης «μελέτης» είναι το γεγονός ότι εκτιμά κατά προσέγγιση τον βαθμό υπερχρέωσης των ελεύθερων επαγγελματιών, ο οποίος ανέρχεται στο 82% των δηλωμένων εισοδημάτων τους. Πράγμα που συνάδει απόλυτα με την πραγματικότητα που ζει ο ελεύθερος επαγγελματίας σήμερα. Τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία των ελευθεροεπαγγελματιών. Όλα τα υπόλοιπα είναι αυθαίρετες μπαρούφες.

Πολύ φοβάμαι ότι οι «ερευνητές» ούτε καν πήραν υπόψη τους την παράμετρο της αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού χρέους των ελευθεροεπαγγελματιών, γιατί πολύ απλά δεν είχαν στοιχεία να την υπολογίσουν, ή πολύ χειρότερα γιατί έπρεπε να υπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Μην αναρωτιέστε ποιες. Στη μελέτη προτείνεται η λήψη μέτρων για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, μεταξύ των οποίων είναι: Η πραγματοποίηση στοχευμένων ελέγχων σε περιοχές και ομάδες επαγγελμάτων με υψηλή φοροδιαφυγή, όπως και η θέσπιση τεκμαρτού φόρου στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Προσέξτε αυτό το τελευταίο. Τεκμαρτός φόρος στους ελεύθερους επαγγελματίες. Τι σημαίνει αυτό; Δεν με ενδιαφέρει τι δηλώνεις, ή πόσο τζίρο κάνεις, εγώ ως φορολογική αρχή εκτιμώ με δικά μου κριτήρια (όπως π.χ. δαπάνες, ή περιουσιακά στοιχεία) ότι το εισόδημά σου είναι τόσο και σε φορολογώ αναλόγως. Είναι τυχαίο άραγε ότι η συγκεκριμένη «μελέτη» εμφανίζεται σε μια περίοδο όπου ετοιμάζεται νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί – σύμφωνα με τις πληροφορίες που διοχετεύει σκόπιμα το υπουργείο οικονομικών στον τύπο – το αφορολόγητο για τους ελευθεροεπαγγελματίες και προβλέπει νέα μεγαλύτερα φορομπηχτικά δεινά;

Φυσικά οι ελευθεροεπαγγελματίες είναι ο εύκολος στόχος. Μην νομίζετε όμως ότι η φορομπηχτική πολιτική εξόντωσης που εφαρμόζει η δοτή συγκυβέρνηση κατ’ επιταγή των μεγάλων αφεντικών, θα μείνει στους ελευθεροεπαγγελματίες. Απλά εφαρμόζουν την γνωστή τακτική των ναζί. Στοχοποιούν κοινωνικοεπαγγελματικές κατηγορίες για να διαιρέσουν την κοινωνία, για να στρέψουν τον μισθωτό και τον συνταξιούχο ενάντια στον ελευθεροεπαγγελματία με σκοπό να εξοντώσουν επιλεκτικά και κατά περίπτωση όλους, ολόκληρη την εργαζόμενη κοινωνία.

Είναι τυχαίο που καμιά «μελέτη» δεν ασχολείται με την φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων; Το 2009 το σύνολο των Νομικών Προσώπων, δηλαδή οι επιχειρήσεις που κάνουν φορολογική δήλωση, ανέρχονταν σε 221.363 και δήλωσαν συνολικά φορολογητέα κέρδη της τάξης των 16,7 δις ευρώ. Από αυτές οι 193 μεγαλύτερες επιχειρήσεις (δηλαδή το 0,08% του συνόλου) δήλωσε φορολογητέα κέρδη της τάξης των 8 δις ευρώ (δηλαδή το 47,9% του συνόλου). Το 2010 το σύνολο των επιχειρήσεων που έκαναν φορολογική δήλωση ήταν 225.090 και δήλωσαν φορολογητέα κέρδη 15,1 δις ευρώ. Από αυτές οι 174 μεγαλύτερες επιχειρήσεις (δηλαδή το 0,07% του συνόλου) δήλωσαν 7,1 δις ευρώ (δηλαδή το 47% του συνόλου).

Αν λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα τότε ποιος θα μας εξηγήσει που βρέθηκαν τα 12,9 δις ευρώ που βγήκαν στο εξωτερικό ως τόκοι, μερίσματα, κέρδη για το 2009, ενώ το 2010 βγήκαν 11,3 δις ευρώ. Επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος. Πώς γίνεται να δηλώνουν όλες οι επιχειρήσεις το 2009 16,7 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη και να βγάζουν στο εξωτερικό την ίδια χρονιά 12,9 δις ευρώ με την μορφή κερδών, μερισμάτων και τόκων; Ή το 2010 να δηλώνουν επίσημα 15,1 δις ευρώ και να βγάζουν στο εξωτερικό 11,3 δις ευρώ; Περιλαμβάνονται μήπως στα επίσημα φορολογητέα κέρδη, αυτά που εξάγονται; Όχι, βέβαια. Ποιοι τα βγάζουν έξω;

Έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι η εξαγωγή αυτή γίνεται από άλλους και όχι από τις 193 ή 174 επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα κέρδη; Πώς γίνεται λοιπόν να δηλώνουν αυτές οι επιχειρήσεις 8 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη το 2009 και να εξάγουν πάνω από 12,9 δις ευρώ; Πώς γίνεται να δηλώνουν το 2010 7,1 δις ευρώ φορολογητέα κέρδη και να εξάγουν πάνω από 11,3 δις ευρώ; Δεν αρκεί αυτό το στοιχείο για να κινητοποιηθεί το ΣΔΟΕ και γενικά οι φορολογικές αρχές; Και τέλος πάντων πόσο δύσκολο είναι να βρίσκονται υπό διαρκή φορολογική εποπτεία αυτές οι 200 κατά μέγιστο μεγάλες επιχειρήσεις της ημεδαπής και της αλλοδαπής;

Κι αν τόσο φανερά μπορούν να εξάγουν αφορολόγητα κέρδη στο εξωτερικό μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι, φανταστείτε τι κάνουν υπογείως με υπερ- και υποκοστολογήσεις, με αδιαφανείς ενδοεταιρικές δοσοληψίες, με το εμπόριο ανάμεσα σε θυγατρικές και μητρική, κοκ. Γιατί καμιά κυβέρνηση, ούτε κανείς επίδοξος «ερευνητής» δεν έχει ασχοληθεί επισταμένως με το όλο θέμα για να μας καταπλήξει όλους με τα ευρήματα της έρευνάς του; Νομίζω ότι η απάντηση είναι ευκόλως εννοούμενη.

Και για να τελειώνουμε με τους αγύρτες της δημοσιογραφίας και της οικονομικής. Με δήλωσή του ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, Πελοπίδας Καλλίρης, εξ αφορμής της συγκεκριμένης «έρευνας» σχετικά με την φοροδιαφυγή, είπε ανάμεσα στα άλλα: «Πρέπει όμως επιτέλους να καλλιεργηθεί ισχυρή φορολογική συνείδηση στους πολίτες και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η πάταξη της διαφθοράς με ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ελεγκτικών αρχών. Για να αποκτήσει ο πολίτης αυτό που ευρέως ονομάζεται φορολογική συνείδηση πρέπει από τα μαθητικά του χρόνια και εμείς επιμένουμε σ’ αυτό να αποκτήσει φορολογική παιδεία.»

Δεν γνωρίζουμε σε ποιον πλανήτη ζει ο κύριος Πρόεδρος, ή τι αντιπροσωπεύει στ’ αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Δεν πάσχουμε από «φορολογική συνείδηση» ή «φορολογική παιδεία», ούτε από ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά από τίμια διακυβέρνηση και από ένα φορολογικό σύστημα που δεν υποδουλώνει τον φορολογούμενο.

Όσο οι φοροεπιδρομές θα συνεχίζονται και μάλιστα θα θέτουν την ίδια την επιβίωση του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών σε κίνδυνο. Όσο ο φόρος θα εξισώνεται με την δήμευση εισοδημάτων και περιουσίας των πολιτών. Όσο θα συμβάλει στην ανισοκατανομή πλούτου και εισοδημάτων. Όσο οι φόροι θα υπηρετούν ένα καθεστώς απόλυτα διεφθαρμένο και ξένο προς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε η φοροδιαφυγή όχι μόνο θα συνεχίζει να υπάρχει, αλλά για τους περισσότερους είναι αναγκαίο μέσο επιβίωσης και ταυτόχρονα συνιστά βασικό δημοκρατικό καθήκον. Το καθήκον της δημοκρατικής ανυπακοής απέναντι σε μια εξουσία που έχει βαλθεί να εξοντώσει τον λαό και την χώρα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.gr/2012/09/blog-post_2275.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/vhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!%29

ΓΑΛΛΙΑ: Μουσουλμάνοι επιτίθενται σε αριστερή ομιλήτρια σε κομμουνιστικό φεστιβάλ!


Η Caroline Fourest είναι μια Γαλλίδα λεσβία αριστερή δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότρια του ‘αντιρατσιστικού - αντιθρησκευτικού’ περιοδικού "ProChoix", η οποία προσπαθεί να βρει την ‘λεπτή ισορροπία’ μεταξύ του κινδύνου από τον «ισλαμισμό» και του κινδύνου από την «άκρα δεξιά». Έχει προσπαθήσει να προειδοποιήσει την αριστερά της Ευρώπης σχετικά με τους κινδύνους της συμπόρευσής της με το Ισλάμ και για το λόγο αυτό έχει δει πολλές φορές τον εαυτό της να εξοστρακίζεται από τους πρώην συντρόφους της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην προσπάθειά της να διατηρήσει τα αριστερά διαπιστευτήριά της επιτίθεται συνεχώς στο Εθνικό Μέτωπο, ενώ κυκλοφόρησε ένα βιβλίο κατά της Marine Le Pen λίγο πριν από τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.
 
Αλλά, όπως αυτό το βίντεο αποδεικνύει, αυτή η λεπτή ισορροπία φαίνεται να γίνεται ολοένα και πιο ανυπόφορη, καθώς το Ισλάμ ολοκληρώνει την κατάκτηση της αριστεράς στην Ευρώπη. Αυτό συνέβη στο ετήσιο Κομμουνιστικό φεστιβάλ “Fête de l’Huma” στα βόρεια του Παρισιού, όπου η Fourest κλήθηκε να αναπτύξει το θέμα "Πώς να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το Εθνικό Μέτωπο;"
Όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο, η Fourest δέχεται επίθεση από μουσουλμάνους που φοράνε την παραδοσιακή ενδυμασία. Οι μουσουλμανικές οργανώσεις είχαν ήδη εκφράσει τις διαμαρτυρίες τους για την πρόσκλησή της και είχαν ζητήσει να αποσυρθεί, από το φεστιβάλ, κατηγορώντας την ότι είναι «ισλαμόφοβη». Αλλά αφού δεν κατάφεραν να πετύχουν τον αποκλεισμό της, έκαναν ό,τι συνήθως κάνουν οι μουσουλμάνοι: στράφηκαν στη βία.
Καθώς οι μουσουλμάνοι προσπαθούν να σταματήσουν την ομιλία της, οι αριστεροί χωρίζονται σε δύο ομάδες, η μια που υποστηρίζει το δικαίωμά της να μιλήσει, και η άλλη που δεν το υποστηρίζει. Σε μια σκηνή που μοιάζει να είναι το αποκορύφωμα της παρωδίας και ένα τέλειο σύμβολο της σύγχρονης σύγχυσης της αριστεράς, οι μουσουλμάνοι που είναι κατά της Fourest κραυγάζουν "Ο ρατσισμός δεν θα περάσει", ενώ εκείνοι που είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου τους απαντάνε φωνάζοντας "Ο φασισμός δεν θα περάσει! "Αυτό συνεχίζεται για 20 λεπτά. Στη συνέχεια, αρχίζουν οι καρπαζιές και η «σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος», καθώς η εκδήλωση ακυρώνεται.
 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Ο κυρ Φώτης




Τον κυρ Φώτη, της τραπεζικής αριστεράς τον πρόεδρο, δεν τον θεωρούμε προδότη. Ποτέ δεν υπήρξε και τον αδικεί η λέξη. Πασχίζει να το δηλώνει σε κάθε περίσταση, σε κάθε δύσκολη στιγμή. Λεξιλάγνος με μειλίχια προφορά - δεν πρέπει να παρεξηγείται το χάρισμα -  φτυαρίζει πάνω στις λέξεις χώμα και κοπριά. Έτσι που αυτές καταντούν α-νόητες, χωρίς περιεχόμενο, νικοτίνη μηδέν. Λέξεις αβλαβείς για φρενοβλαβείς που δεν βλάπτουν κανέναν. Και ειδικά τους Μινώταυρους των Αγορών. 

Κάλλιστα ο κυρ Φώτης θα μπορούσε να διαπρέψει ως λογογράφος. Των κατά περίσταση σκωροφαγωμένων δεκανικιών της εξουσίας, των λεγεωναρίων των τραπεζών. Ευελπιστεί και ο ίδιος σ' έναν τέτοιο ρόλο, με θεσμικό μανδύα το προεδριλίκι μιας μπανανίας. Προχθές κιόλας - πως να το παραβλέψει κανείς ; - έσπευσε ακαριαία να διορθώσει τον Στουρνάρα: Συνταξιοδοτική ωρίμανση υπουργέ μου, τζιζ η εφεδρεία.

Ο κυρ Φώτης και η παρέα του έδρεψε και δρέπει δάφνες σαν γητευτής νεοφανών τεράτων της ζωολογίας. Εξημέρωσαν τον Βορίδη και τον Άδωνη, τόσο που εξαγρίωσαν τον Καρατζαφύρερ. Μα όπου οργή εκεί εστί θάνατος, γνωστό τοις πάσι. Στο θησαυροφυλάκιο του κυρ Φώτη πλεόναζε ανέκαθεν η πραότης, κάτι που ο φιλόδοξος φύρερ το υποτίμησε.

Ο κυρ Φώτης δεν είναι σκυλί που αλυχτά. Είναι ένας μειλήχιος κράχτης των αγορών. Το αλύχτισμα είναι έργο κατ' αποκοπή των χρυσαυγιτών. Τους οποίους ο προπετής κ. Ψαρριανός φιλοδοξεί να εξημερώσει, αγνοώντας πως στην αυλή
 πάντα πρέπει να υπάρχει ένα ντόπερμαν. Τουλάχιστον να του φυλάει την πόρσε από τους "αγανακτισμένους πελάτες της πλατείας".
(Πού πας ρε μαλάκα Γρηγόρη που θάλεγε και το αρμόδιο για την περίσταση άσμα)

Έτσι τον κυρ Φώτη τον βασανίζει το μέλλον της χώρας. Αγωνιά για την παραμονή μας στο Ευρώ, για την πολιτική αστάθεια. Πασχίζει για την καθετοποίηση των μέτρων. Και στη θέση της προκρούστειας κλίνης ονειρεύεται μια θηλειά στο λαιμό κάθε απελπισμένου. Είπαμε, όχι οριζόντια μέτρα. Μόνο επιμηκυμένα αγκίστρια στο βυθό των απελπισμένων κι' όποιος απαγκιστρώθηκε, απαγκιστρώθηκε. Ελεύθερη αγορά είμαστε. Μπορεί ο καθείς να διαλέξει το δόλωμα που του ταιριάζει.

Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού, ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Αριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ' όνομά του, κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ' οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ' έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
 
Κ. Καβάφη: Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Ο κυρ Φώτης δεν είναι προδότης και δεν έγινε ποτέ. Όποιος γεννιέται λαγός, μένει λαγός, αυτό διδάσκει η φύση. Το πολύ-πολύ να μεταλλαχθεί σε κονίκλιον, εγκαταβιώντας σ' ένα καθώς πρέπει σαλόνι, μπιμπελό για τα σαδο-μαλάκια της Οικογένειας.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Ρημάζει η χώρα υπό το καθεστώς του Μνημονίου

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο στην Ελλάδα μετά από δυόμισι χρόνια εφαρμογής της πολιτικής που επιβάλλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ μέσω των αλλεπάλληλων μνημονίων. Η χώρα μας γυρίζει δεκαετίες πίσω σε όλους τους τομείς - στις αποδοχές, στις συντάξεις, στο επίπεδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στο μέγεθος της οικονομίας της.
Τα πάντα συρρικνώνονται με μοναδική εξαίρεση το δημόσιο χρέος, το οποίο διαρκώς αυξάνει, παρόλο που οι Γερμανοί υπήγαγαν την Ελλάδα υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας ισχυριζόμενοι ότι στόχος τους είναι, υποτίθεται, η μείωση του χρέους. Το ελληνικό ΑΕΠ γίνεται κάθε χρόνο και μικρότερο. Πάνω από 6,5% θα μειωθεί και φέτος, με αποτέλεσμα στο τέλος του χρόνου η σωρευτική του μείωση σε.........
σχέση με το 2008 να υπερβαίνει το 20%. Μόνο σε περιπτώσεις πολέμων υπάρχει τέτοια καταβαράθρωση. Καταποντισμός του ΑΕΠ συνεπιφέρει αναπότρεπτα έξαρση της ανεργίας. Υπερτριπλασιάστηκε (!) από τον Ιούνιο του 2008 ως τον Ιούνιο του 2012 ο αριθμός των ανέργων – από το 7,4% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που ήταν εκτινάχθηκε στο 24,4%. Φτάσαμε στο τραγικό σημείο 3,8 εκατ. Έλληνες εργαζόμενοι να πρέπει να ζήσουν 4,6 εκατομμύρια άτομα – δηλαδή 1,2 εκατομμύρια ανέργους και 3,4 μη οικονομικά ενεργά άτομα (γέροι, παιδιά κ.λ.π.)! Αυτό είναι αδύνατον, βέβαια, χωρίς δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου όλων των Ελλήνων, τόσο αυτών που εργάζονται όσο και αυτών που δεν δουλεύουν. Και να σκεφθεί κανείς ότι μόλις το 2008 η κατάσταση στη χώρα μας ήταν αντίστροφη – 4,5 εκατ. απασχολούμενοι συντηρούσαν 3,8 εκατομμύρια μη οικονομικά ενεργά άτομα και ανέργου. Όχι ότι επρόκειτο για καμιά ιδανική αναλογία, αλλά δεν ήταν και το σημερινό δράμα. Η κατακρήμνιση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων δεν εμποδίζει φυσικά την αύξηση του δημόσιου χρέους – από 115% του ΑΕΠ που το παρέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2009, φέτος θα διαμορφωθεί στο....166,5! Αν, όπως μας είπαν τότε ήμασταν χρεοκοπημένοι με χρέος 115% ή 125% όπως ισχυρίστηκε το ΠΑΣΟΚ, πώς είναι δυνατόν να «έχουμε σωθεί» με χρέος 166%!
ΕΙΝΑΙ προφανές ότι μέχρι τώρα οι ισχυρισμοί περί «σωτηρίας μέσω Μνημονίου» είναι εντελώς ανυπόστατοι. Δεν συνοδεύονται από στοιχεία δημοσιονομικά που να τους επιβεβαιώνουν, έστω και στο μέλλον. Το εντελώς αντίθετο αποδεικνύουν με επιστημονικό τρόπο δύο μελέτες που τα αποτελέσματα τους δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Παντελώς ανέφικτο χαρακτηρίζουν τον στόχο της επιστροφής του ελληνικού χρέους στα επίπεδα της... «χρεοκοπίας» του 2008 τόσο μελέτη του ΚΕΠΕ που τα πορίσματα της δημοσιεύθηκαν όσο και άλλη μελέτη του ΙΟΒΕ που δεν έχει ακόμη παρουσιαστεί, αλλά που δόθηκε στον Τύπο το κύριο συμπέρασμά της: ακόμη και το 2020, το χρέος δεν θα βρίσκεται στο ύψος του 120% του ΑΕΠ που έχει ως στόχο το Μνημόνιο, θα κυμαίνεται γύρω στο... 150% του ΑΕΠ! Δέκα και πλέον χρόνια δηλαδή μνημονιακής πολιτικής και ανείπωτων δεινών του ελληνικού λαού θα έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση πολύ χειρότερη από αυτή που υποτίθεται ότι θα θεράπευαν! Αν συνεχιστεί η σημερινή μνημονιακή πολιτική, η Ελλάδα οδηγείται στο βάραθρο. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι πάντες είτε το ομολογούν είτε όχι.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ βυθίζονται στη μιζέρια. Πως μπορεί να κοιμηθεί ήρεμος κανείς όταν ξέρει ότι η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού, μετά το «τσεκούρωμα» του Φεβρουαρίου φέτος, έπεσε στο επίπεδο του... 1978, σχεδόν 35 χρόνια πίσω; Ο κατώτατος μισθός βυθίστηκε πλέον στο 49% του μέσου όρου των κατώτατων μισθών των ανεπτυγμένων χωρών της ΕΕ από το 60% που ήταν πριν τον Φεβρουάριο. Στο τέλος του 2012, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων θα αντιστοιχεί πλέον στο 68,5% του μέσου όρου της ΕΕ, θα έχουμε γυρίσει δηλαδή... 20 (!) χρόνια πίσω, στα επίπεδα σύγκλισης του 1993. Από του χρόνου δεν θα υπάρχει καμιά χώρα της Δυτικής Ευρώπης φτωχότερη από την Ελλάδα, θα συγκρινόμαστε μόνο με ανατολικο-ευρωπαϊκές χώρες, όπως η... Κροατία!
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7549.html

Jacques Beres, Συνιδρυτής των “Γιατρών Χωρίς Σύνορα”στο Reuters: Αλλοδαποί ισλαμοφασίστες, υμνητές του ναζί δολοφόνου βρεφών της Τουλούζης οι “Σύριοι επαναστάτες”!

 

Του John Irish
Παρίσι, 8 Σεπτέμβρη 2012 (Reuters: Jihadists join Aleppo fight, eye Islamic state, surgeon says)
Ξένοι ισλαμιστές που θέλουν να μετατρέψουν τη Συρία σε ένα αυταρχικό θεοκρατικό κράτος έχουν κατακλύσει τις τάξεις των ανταρτών που αγωνίζονται να ανατρέψουν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ και νομίζουν ότι διεξάγουν έναν “ιερό πόλεμο”, αναφέρει ένας Γάλλος χειρουργός που φρόντισε τους τραυματίες “επαναστάτες” στο Aleppo .
Ο Jacques Beres, συνιδρυτής των “Γιατρών Χωρίς Σύνορα”, επέστρεψε από τη Συρία την Παρασκευή το βράδυ αφού πέρασε δύο εβδομάδες κρυφά σε ένα νοσοκομείο στην…
 πολιορκημένη πόλη Χαλέπι, βόρεια της Συρίας.
Σε συνέντευξή του το Σάββατο στο Reuters, στο διαμέρισμα του στο κέντρο του Παρισιού , ο 71χρονος χειρούργος είπε ότι σε αντίθεση με τις προηγούμενες επισκέψεις του στην Χομς και Ιντλίμπ της Συρίας νωρίτερα αυτό το έτος, περίπου το 60 τοις εκατό των περιστατικών που αντιμετώπισε αυτή τη φορά ήταν αντάρτες και ότι τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς δεν ήταν Σύριοι.
Είναι πραγματικά κάτι παράξενο να το βλέπεις. Το λένε καθαρά ότι δεν ενδιαφέρονται για την πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ, αλλά σκέφτονται πως πώς να πάρουν την εξουσία και στη συνέχεια να εγκαθιδρύσουν ισλαμικό κράτος με νόμο της σαρία για να γίνει ένα εμιράτο” είπε ο γιατρός.
Στους ξένους μαχητές της Τζιχάντ περιλαμβάνονται νέοι Γάλλοι που δήλωναν ότι εμπνεύστηκαν από τον Mohammed Merah, ένα ισλαμιστή από την Τουλούζη, ο οποίος σκότωσε επτά ανθρώπους τον Μάρτιο στο όνομα της Αλ Κάιντα.
Ο ίδιος ο Ασαντ έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η 17μηνη εξέγερση εναντίον του, είναι σε μεγάλο βαθμό έργο ανθρώπων που τους αποκαλεί “ξένους τρομοκράτες” και λέει ότι οι δυνάμεις του ενεργούν για την αποκατάσταση της σταθερότητας.
Κατά τη διάρκεια προηγούμενων επισκέψεων του στη Συρία, τον Μάρτιο και τον Μάιο, ο Jacques Beres είπε ότι είχε απορρίψει τις υποθέσεις ότι οι αντάρτες κυριαρχούνται από ισλαμιστές μαχητές, αλλά ο ίδιος είπε ότι τώρα είναι αναγκασμένος να επανεκτιμήσει την κατάσταση.
Οι αναφορές του γιατρού επιβεβαιώνουν άλλα ανεπίσημα στοιχεία ότι ολοένα και μεγαλύτεροι αριθμοί από Άραβες και άλλους μουσουλμάνους συρρέουν στη Συρία, πολλοί οδηγούμενοι από μια αίσθηση θρησκευτικού καθήκοντος να κάνουν τζιχάντ (ιερό πόλεμο), καθώς από προθυμία να υποφέρουν για το Ισλάμ.
Αλλά, ενώ μερικοί είναι επαγγελματίες της “τζιχάντ”, βετεράνοι του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Τσετσενίας και της Λιβύης εμπειροπόλεμοι με γνώσεις στην κατασκευή βομβών, αυτούς που επευφημούν οι δυτικές και οι αραβικές κυβερνήσεις, πολλοί έχουν λίγα να προσφέρουν εκτός από θέληση και προσευχές.
Ο Beres περιέγραψε πως χειρούργησε δεκάδες τέτοιους τζιχαντιστές από άλλες αραβικές χώρες, αλλά και τουλάχιστον δύο νεαρούς Γάλλους..
“Ορισμένοι από αυτούς ήταν Γάλλοι και εντελώς φανατικοί”, είπε. “Ηταν πολύ προσεκτικοί άνθρωποι, ακόμη και με το γιατρό που τους περιέθαλπε. Δεν με εμπιστεύονταν, αλλά, για παράδειγμα, μου είπαν ότι ο Mohammed Merah ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση”.
Σε προηγούμενα ταξίδια του, εργάστηκε σε πρόχειρα νοσοκομεία, αλλά αυτή τη φορά ο Beres ανέφερε ότι ανελάμβανε ως και 40 τραυματίες κάθε μέρα σε ένα κανονικό νοσοκομείο που ήταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών στο οικονομικό κέντρο του Χαλεπίου.
PARIS, Sept 8 (Reuters: Jihadists join Aleppo fight, eye Islamic state, surgeon says)
Ι.Κ.
Υ.Γ.
Επειδή ότι γράφουμε είναι έγκυρο, τι γράφαμε 18 Αυγούστου;
Ο FSA και η μουσουλμανική αδελφότητα έχουν ουσιαστικά ηττηθεί. Οι άνδρες τους έχουν αποδεκατισθεί και εξαρτώνται όλο και περισσότερο από… ξένους μαχητές. Αυτό είναι πασιφανές στο Χαλέπι που οι ξένοι είναι η πλειοψηφία. Ο FSA δεν ελέγχει πια ούτε μία μικρή πόλη.
 
Πηγή:http://olympia.gr/2012/09/10/jacques-beres-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%BD/#more-186435