Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Οι γκάνγκστερ των ΗΠΑ ετοιμάζονται να ξαναχτυπήσουν.

 
Παρά τις διεθνείς επιφυλάξεις και την αρνητική ψήφο της βουλής της Μεγάλης Βρετανίας στην πρόταση του πρωθυπουργού Κάμερον για την επέμβαση στη Συρία οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν φαίνονται να πτοούνται. Οι ΗΠΑ φαίνονται αποφασισμένες να επιτεθούν στη Συρία ακόμα και μόνες τους γράφοντας τον ΟΗΕ στα παλιά τους τα παπούτσια. Ούτε καν περιμένουν το πόρισμα της ειδικής επιτροπής του ΟΗΕ που διεξάγει έρευνες για το αν έπεσαν χημικά και ποιοι τα έριξαν. Είναι απίστευτος ο κυνισμός και η προκλητικότητά τους. 
Εφαρμόζοντας γκανγκστερική πολιτική και αγνοώντας το διεθνές δίκαιο ετοιμάζονται να μακελέψουν το Συριακό λαό δημιουργώντας στη Συρία το ίδιο χάος που δημιούργησαν στο Ιράκ. Μα λένε ότι οι μυστικές τους υπηρεσίες διαθέτουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά κατά αμάχων. Να θυμηθούμε ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ διέθεταν υποτίθεται αδιάσειστα στοιχεία για το ότι ο Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής πράγμα, που μετά την κατάληψη του Ιράκ από το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ένα τερατώδες κατασκευασμένο ψέμα.
Γιατί ο Άσαντ  εξασφάλιζε την ειρηνική συνύπαρξη των ομάδων του πληθυσμού με διαφορετική θρησκεία. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Χριστιανοί της Συρίας είναι υπέρ του καθεστώτος Άσαντ και υφίστανται διωγμούς, βασανιστήρια και σκοτωμούς από το συνοθύλευμα των ακραίων Ισλαμιστών και των μισθοφόρων που μάχονται το καθεστώς Άσαντ. Οι ακραίοι Ισλαμιστές αντάρτες έχουν επιδοθεί σε αγώνα εξαφάνισης του Χριστιανικού στοιχείου  στην Συρία (και όχι μόνον, ανάλογες σφαγές Χριστιανών και κάψιμο εκκλησιών συμβαίνουν και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες π.χ. στην Αίγυπτο). Αν επικρατήσουν στη Συρία οι ακραίοι Ισλαμιστές οι Χριστιανοί θα εξοντωθούν. Κανείς όμως δεν φαίνεται να νοιάζεται για την τύχη  των Χριστιανών της Συρίας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα (που πήρε και βραβείο Νόμπελ ειρήνης τρομάρα του) δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Δηλώνει χωρίς ντροπή ότι θα χτυπήσει την Συρία γιατί έτσι επιτάσσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ο Άσαντ είναι σκληρός δικτάτορας αλλά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επεμβαίνουν επιλεκτικά εναντίον όσων δικτατορικών καθεστώτων δε ελέγχουν απόλυτα και να ανέχονται όσα δικτατορικά καθεστώτα συνεργάζονται μαζί τους.
Και στην Ελλάδα τι γίνεται για το θέμα αυτό; Ο θλιβερός υπουργός εξωτερικών κ Βενιζέλος κάλεσε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να επιτεθούν σε ανεξάρτητη χώρα την Συρία. Χωρίς απόφαση από τον ΟΗΕ, με την Μεγάλη Βρετανία να τίθεται εκτός του πολέμου ο πολεμοχαρής υπουργός αλαλάζει κρατώντας το τόμαχωκ του πολέμου.
Η Ελληνική κυβέρνηση χωρίς κανένα ενδοιασμό ενδίδει στα αιτήματα των ΗΠΑ για παροχές διευκολύνσεων σε περίπτωση επίθεσης στη Συρία. Χωρίς να λάβει υπ΄ όψη ότι η θέση της χώρας πάντα ήταν φιλική για τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους. Χωρίς να δείξει κάποια συμπόνια και συμπαράσταση στον δοκιμαζόμενο Χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας. Ελληνική κυβέρνηση δουλική προς την Μέρκελ, δουλική και προς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
Όλοι οι Έλληνες πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από την απαίτηση μη επέμβασης των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στη Συρία και της διευθέτησης του προβλήματος με πολιτικά μέσα.

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Ντροπή κ. Βενιζέλε

20130829-134121.jpg

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Συρία: Το γαϊτανάκι των επεμβάσεων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ


Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και της δουλικής στις ΗΠΑ Ευρώπης  που αφορά τις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες φαίνεται τα τελευταία χρόνια να προσανατολίζεται στην ανατροπή των καθεστώτων που δεν ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Πρώτα το Αφγανιστάν με την πρόφαση της τρομοκρατίας, μετά το Ιράκ με την πρόφαση ότι είχε πυρηνικά όπλα (χοντροκομμένο κατασκευασμένο ψέμα) και κατόπιν τη Λιβύη με αντίστοιχα ψεύδη (τους ομαδικούς τάφους των Λίβυων φιλοκυβερνητικών στρατιωτών τους παρουσιάζανε τα δυτικά ΜΜΕ σαν τάφους ανταρτών), επεμβάσεις που συνοδεύτηκαν από αιματοχυσία και καταστροφές στις χώρες που έγινε η επέμβαση.
Σε καμιά από τις παραπάνω χώρες δεν δημιουργήθηκε μετά τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ένα σταθερό καθεστώς διακυβέρνησης αντιθέτως επικρατεί το χάος με πόλεμο και βομβιστικές επιθέσεις που κοστίζουν την ζωή του άμαχου πληθυσμού και την καταστροφή των υποδομών των χωρών αυτών.
Το επόμενο (και όχι το τελευταίο) καθεστώς που έχουν βάλει στο μάτι οι ΗΠΑ και οι δουλικοί εταίροι τους στην Ευρώπη είναι η Συρία του Άσαντ. Χωρίς να συμβαίνει τίποτα στη χώρα εκ του μηδενός δημιούργησαν έναν δήθεν εμφύλιο πόλεμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το καθεστώς Άσαντ ήταν πολύ σταθερό και είχε την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Συριακού λαού (και των χριστιανών, οι οποίοι σφάζονται σήμερα από τους  ισλαμοφασίστες αντάρτες).
Οι αντίπαλοι του καθεστώτος του Άσαντ είναι κάθε καρυδιάς καρύδι. Μισθοφόροι από την Λιβύη και άλλες χώρες, ισλαμοφασίστες της Αλ Κάιντα, εκπεδευμένοι σε στρατόπεδα εκτός Συρίας από τις ΗΠΑ, Τούρκοι αξιωματικοί, ακόμα και μισθοφόροι της Λεγεώνας των Ξένων έχουν αναφερθεί. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ τροφοδοτούν αφειδώς με οπλισμό τους αντάρτες μέσω Τουρκίας ή/και Ιορδανίας.
Μόνο εμφύλιος δεν είναι ο παραπάνω πόλεμος αλλά είναι επίθεση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας από ξένες δυνάμεις, ακόμα και αν σε αυτόν συμμετέχουν μαζί με τους αντάρτες θρησκευτικές μειοψηφίες της Συρίας.
Τελευταία το καθεστώς Άσαντ είχε μερικές στρατιωτικές επιτυχίες που έγερναν την έκβαση του πολέμου υπέρ αυτού.
Τι συνέβη τότε; Οι αντάρτες που μάχονται το καθεστώς Άσαντ δημοσιοποίησαν ένα βίντεο που δείχνει μια εκατόμβη νεκρών οι οποίοι πέθαναν από χημικά που εξαπέλυσαν οι στρατιωτικές δυνάμεις του Άσαντ, όπως οι αντάρτες ισχυρίζονται.
Θα πρέπει για την επαλήθευση ή μη των κατηγοριών να γίνει μία επισταμένη έρευνα από επιτροπή του ΟΗΕ για να διαπιστωθεί η αλήθεια ή όχι των ισχυρισμών των ανταρτών. Αυτό υποστήριξε και η Ρωσία εκφράζοντας πολλές επιφυλάξεις αν τα χημικά εκτοξεύτηκαν από τις γραμμές του  Συριακού στρατού.
Τι κάνουνε οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί Ευρωπαίοι; Αντί να ζητούν σύσταση επιτροπής από τον ΟΗΕ σχίζουν τα ιμάτιά τους υποστηρίζοντας ότι ο στρατός του Άσαντ έριξε τα χημικά και ότι πρέπει να γίνει επέμβαση αμέσως.
Από πού προκύπτει τέτοια βεβαιότητα; Δεν ελέγχθηκε καν το βίντεο των ανταρτών για την αυθεντικότητά του. Πότε γυρίστηκε που γυρίστηκε, αν δημοσιοποιήθηκε μια μέρα πριν τα γεγονότα που καταγγέλλει, αν δεν είναι προβοκάτσια των ανταρτών τώρα που φαίνεται ότι χάνουν τον πόλεμο.
Στα εγκλήματα η αστυνομία εξετάζει σαν βασικό στοιχείο το κίνητρο του φόνου. Τι κίνητρο είχε λοιπόν ο Άσαντ να εξαπολύσει επίθεση με χημικά εναντίον αμάχων; Ήξερε ότι ενδεχομένως θα προκαλούσε την επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, την στιγμή μάλιστα που φαίνεται ότι κερδίζει τον πόλεμο; Αντιθέτως οι αντάρτες ευρισκόμενοι σε δύσκολη θέση είναι λογικά πιο πιθανόν να έριξαν τα χημικά για να ενοχοποιήσουν το καθεστώς Άσαντ και να προκαλέσουν επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ υπέρ αυτών.
Άλλωστε και το Υπεξ της Ρωσίας δήλωσε ότι από τα στοιχεία που διαθέτουν η ρουκέτα με τα χημικά εκτοξεύτηκε από τις γραμμές των ανταρτών.
Τι προσδοκούν οι ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ – ΝΑΤΟ από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ; Την απομόνωση του Ιράν που είναι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος στην περιοχή;
Για τον έλεγχο των πετρελαίων και των κυβερνήσεων, οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ κινούνται βάση προδιαγεγραμμένου σχεδίου για τον έλεγχο όλης της περιοχής. Τώρα η Συρία ύστερα θα έλθει η σειρά του απογυμνωμένου από συμμάχους Ιράν.
Τι θα γίνει όμως αν στη Συρία με ανατροπή του Άσαντ καταλάβουν την εξουσία σκληροί Ισλαμιστές (Αλ Κάιντα κλπ) και στραφούν κατά των ΗΠΑ;  Παράγοντας που δεν φαίνεται να λαμβάνουν υπ΄ όψιν οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ δεν φαίνεται να διδάχτηκαν τίποτε από τις προηγούμενες αιματηρές επεμβάσεις σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Λιβύη, οι οποίες είχαν αποτέλεσμα να αποσταθεροποιήσουν τα καθεστώτα και να ξεκινήσουν αιματηρά γεγονότα με πόλεμο στο Αφγανιστάν που δεν φαίνεται να έχει τελειωμό, βομβιστικές επιθέσεις στο Ιράκ με εκατόμβες νεκρών, ενώ το καθεστώς της Λιβύης κάθε άλλο παρά σταθερό είναι με εχθροπραξίες  μεταξύ φυλών.

H προληπτική δαιμονοποίηση της Συρίας… ανοίγει τις πύλες της κόλασης στη γειτονιά μας


Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην περιοχή μας, τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι ανέλαβαν το καθήκον να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για την "κακή" Συρία και τον "δικτάτορα" Άσσαντ, κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση αποσιωπούν την άμεση εμπλοκή της πατρίδα μας σε έναν πόλεμο, ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο: πλήρης παραχώρηση εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, η Σούδα κέντρο των επιχειρήσεων.
Το μήνυμα που εκπέμπουν οι «προστάτες των λαών» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», το ίδιο φύλο συκής που χρησιμοποιήθηκε για την καταστροφή του Ιράκ και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας: Η αναγκαιότητα να εμφανιστεί η Συρία από τα ΜΜΕ ως η κόλαση αυτού του πλανήτη της προόδου, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
Συνεχίζεται η επιχείρηση «εκδημοκρατισμού» του πλανήτη μας από την «παγκόσμια μοναρχία» εναντίον όλων των λαών και των εθνών που δεν είναι διατιθέμενοι να υποκύψουν στην...
κυριαρχία της: η νέα τάξη πραγμάτων.
Γιουγκοσλαβία 1999, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2004, Λιβύη 2010: είναι οι κύριοι σταθμοί αυτού του νέου παγκόσμιου πολέμου και μαζί, πακέτο, ο οικονομικός πόλεμος στραγγαλισμού λαών και εθνών που αποτελούν εμπόδια στον σχεδιασμό της «παγκόσμιας μοναρχίας», αλλά υπάγονται σε άλλες πολιτικοοικονομικές συνθήκες (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Κύπρος, Νότια Ευρώπη της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης…).
Ένα σχέδιο παγκόσμιας υποδούλωσης λαών και εθνών στους επικυρίαρχους: Υποδούλωση πολιτιστική, στρατιωτική, οικονομική στην παγκόσμια μοναρχία.
Επόμενος στόχος: Συρία!

Για τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» κινητοποιήθηκε η πρόθυμη εξουσία των ΜΜΕ και δημοσιογράφων, για να γίνει αποδεκτός από τον πολίτη της δύσης ο πόλεμος για τη «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Ο αμερικανός πρόεδρος, συνεχιστής της πολιτικής Μπους, των οικονομικών συμφερόντων που επιλέγουν τους εκάστοτε προέδρους των ΗΠΑ, δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζει τη Συρία ως τόπο τρομοκρατίας, κινδύνου για την παγκόσμια ειρήνη, πρόοδο, ανάπτυξη και δημοκρατία. Έτσι ώστε να χωνέψουμε την αναγκαιότητα ενός «ανθρωπιστικού πολέμου»!
Το επόμενο βήμα «νομιμοποίησης» μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης καμουφλαρισμένης μέσω της «ανθρωπιστικής επέμβασης» είναι το reductio ad Hitlerum (η μείωση, δυσφήμιση των ηγετών που είναι αρχηγοί των κρατών-εθνών που πρέπει να υποδουλωθούν). Τους εμφανίζουν ως νέους Χίτλερ, μειωμένων ικανοτήτων, παρανοϊκούς κι επικίνδυνων για την «ειρήνη» και τη «δημοκρατία». Ένα καρναβάλι που συνεχίζεται διαχρονικά: Φιντέλ Κάστρο, Μοράλες, Τσάβες, Σαντάμ Χουσεΐν, Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, Αχμαντινεζαντ, Χοσέ Μουχίκα (ο πρόεδρος της Ουραγουάης, αντάρτης των Τουπαμάρος), Κιμ Γιονγκ Ουν… Άσσαντ.
Και αυτό το «παιχνίδι» προετοιμασίας των «νέων Χίτλερ», των αιμοδιψών «δικτατόρων», είναι ένα παιχνίδι ενεργοποίησης του μοντέλου Χιροσίμα: όπου υπάρχει Χίτλερ, υπάρχει αναγκαιότητα μιας νέας Χιροσίμα. Η «αυτοκρατορία» νομιμοποιεί το αναγκαίο κακό: ειρήνη σημαίνει πόλεμος εναντίον της «τρομοκρατίας», των βαρβαροτήτων από τους «δικτάτορες».
Ο πόλεμος, ότι πιο μισητό κι εγκληματικό για την ανθρωπότητα, βαπτίζεται «ανθρωπιστική προσπάθεια» εναντίον εχθρών που υποβάθμισαν σε νέους Χίτλερ κι η σύγκρουση νομιμοποιείται με την πλήρη ουδετεροποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης, πάντα μέσω των ΜΜΕ και δημοσιογράφων.
Αξίζει να μεταφέρουμε ένα προφητικό απόσπασμα Carl Schmitt (11 Ιούλη 1888 – 7 Απρίλη 1985):  «Ένας ιμπεριαλισμός θεμελιωμένος σε οικονομικές βάσεις είναι φυσικό να προκαλεί μια διεθνή πολιτική στην οποία μπορεί ανοικτά να χρησιμοποιεί, στο βαθμό που το έχει ανάγκη, τα εργαλεία της οικονομικής εξουσίας όπως περιορισμούς δανεισμών, εμπάργκο πρώτων υλών, υποτίμηση νομισμάτων κ.ο.κ. Αυτός [ο ιμπεριαλισμός] θα θεωρεί ως βία εναντίον της οικονομίας την προσπάθεια ενός λαού ή μιας κοινωνικής ομάδας να απεμπλακεί από τις συνέπειες αυτών των “ειρηνικών”  μεθόδων».
Η εφεύρεση των δήθεν χημικών όπλων κι η χρήση τους από τη Συρία είναι κωμικοτραγική επινόηση και δεν αξίζει σχολιασμού. Ο Άσσαντ που κερδίζει τη μάχη εναντίον της τρομοκρατίας (των μισθοφόρων της Αλ Κάιντα που χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και στηρίζει ακόμη κι βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Ευρωπαϊκή Ένωση) χρησιμοποίησε χημικά όπλα μέσα στη Δαμασκό. Την πρωτεύουσα που η ενότητα του λαού είναι άρρηκτη (Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί), την πόλη προπύργιο και φρούριο του Άσσαντ. Ο Bashar al Assad κερδίζει, παρότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όλο το στρατό της χώρας, αφού δεν θέλει ν’ αποσύρει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με Ισραήλ, Ιράκ και Τουρκία. Οι μισθοφόροι που εκπαιδεύονται στην Τουρκία και μετά διεισδύουν και πολεμούν στη Συρία, έχασαν περίπου 80.000 άτομα (νεκρούς, τραυματίες και συλληφθέντες).
Αν ήθελε να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα ο «δικτάτορας» Bashar al Assad, θα τα χρησιμοποιούσε στη Δαμασκό που ο άνεμος θα μετέφερε στο σπίτι του ή στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των μισθοφόρων τρομοκρατών στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας;
Αδιάσειστα τα στοιχεία πως τα σχετικά βίντεο αναρτήθηκαν έξι ώρες πριν την υποτιθεμένη «επίθεση», όπως διαπιστώνει το Ρωσικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αλλά και ο αδαής διαδικτυακός χρήστης.
Είναι εξόφθαλμο πως οι τρομοκράτες έριξαν τα χημικά στη Δαμασκό ως αντίποινα για τις αλλεπάλληλες ήττες τους στις περιφερειακές μικρές πόλεις και χωριά. Βέβαια οι «παρατηρητές του ΟΗΕ» που βρίσκονται στη Δαμασκό για τη διερεύνηση του ζητήματος, είναι γνωστό τι συμφέροντα εξυπηρετούν και πως η όποια «αναφορά» τους είναι διατυπωμένη -πριν εκδοθεί- από τ’ αφεντικά τους και τους σχεδιασμούς των. Αυτό το θέατρο έχει προϊστορία… αυτοί -ειδικότερα ο εγκληματίας Αιγύπτιος Μπαραντάι, που διεκδικεί ρόλο στο πραξικόπημα της χώρας του- δεν συνέταξαν την έκθεση για τα περιβόητα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ κι εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι είχαν λάθος πληροφορίες; Όμως, αυτό το «λάθος» των «παρατηρητών του ΟΗΕ» στοίχισε ως τώρα ένα εκατομμύριο νεκρούς και τερατογεννήσεις από τους βομβαρδισμούς με απεμπλουτισμένο ουράνιο, που θα διαρκέσουν δεκάδες χρόνια.
Κι ο «δημοκράτης» πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, όπως ακριβώς ο προκάτοχός του Μπους, στον ίδιο δρόμο. Η χώρα που χρησιμοποίησε ατομικά όπλα, βόμβες ναπάλμ, βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, βόμβες φωσφόρου… η χώρα που εξόντωσε εκατομμύρια αθώους πολίτες μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (από την Κορέα ως το Αφγανιστάν, από την Καμπότζη ως το Ιράκ)… η χώρα που είπε συνειδητά ψέματα για τα χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν… η χώρα που ασκούσε και ασκεί βασανισμούς στις φυλακές της Cia και διατηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης (το Γκουαντάναμο είναι πρώτο παράδειγμα)… η χώρα που από δεκαετίες στηρίζει τις ομάδες θανάτου στη Λατινική Αμερική… η χώρα που διέπραξε αμέτρητα πραξικοπήματα στον πλανήτη (εκείνο της Ελλάδας τελείωσε με μια συγνώμη του Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα)… σήμερα τονίζει: «Αυτό που είδαμε την περασμένη εβδομάδα στη Συρία προκαλεί σοκ στις συνειδήσεις. Η αδιάκριτη δολοφονία αθώων πολιτών, γυναικών και παιδιών με χημικά όπλα, ντροπιάζει την ηθική μας»!
Τι συμβαίνει στην επαρχία-αποικία Ελλάδα;

Μια πολιτική που μας ντροπιάζει ως έθνος και λαό. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, χωρίς καν να ενημερώσει τη βουλή ή έστω το Συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής, παραχώρησε γη και ύδωρ στην «παγκόσμια μοναρχία». Η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) εντέχνως σιωπά ένοχα. Τόσα έχουν συμβεί στην περιοχή μας και οι διακοπές των στελεχών στις παραλίες δεν θα είναι δικαιολογία για σοβαρούς ανθρώπους. Απλώς, ενόψει ανάληψης κυβερνητικού ρόλου, οφείλουν να είναι «ρεαλιστές». Το «ρεαλιστές» του ΣΥΡΙΖΑ έχει αντικαταστήσει το «εκσυγχρονιστές» των Σημίτη, Παπανδρέου, Βενιζέλου. Έμεινε το ΚΚΕ να καταγγέλλει την εμπλοκή της πατρίδας μας στις ιμπεριαλιστές επιθέσεις εναντίον της Συρίας και η εφημερίδα “Ριζοσπάστης”.
Τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι έχουν στρατευτεί στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της «παγκόσμιας μοναρχίας», εξαγορασμένοι από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ακόμη κι αριστεροί δημοσιογράφοι, έγκυροι και γνώστες των ζητημάτων της Μέσης Ανατολής, συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν αποδεχτεί τη λογική των επικυρίαρχων: δεν ξεχνούν στις αναλύσεις τους να σημειώνουν πως πρέπει να πέσει το «καθεστώς Άσσαντ». Βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος ή εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία;
Η Συρία είναι ο επόμενος στόχος της παγκόσμιας μοναρχίας. Είναι σήμερα ένα από τα λίγα κράτη-χώρες που ακόμη αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων. Κι αυτό, πέρα από την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Συρία, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί ή να το υποβαθμίσει.
Η Συρία -όπως η Κούβα, το Ιράν, η Βενεζουέλα…- είναι χώρες που αντιστέκονται στη νέα παγκόσμια τάξη που απαιτεί υπακοή κι υποδούλωση. Αποτελούν χώρες που παραδίδουν μαθήματα αξιοπρέπειας, διδάσκουν εμάς τους «δυτικούς» ότι μπορούμε ν’ αντισταθούμε στην παγκόσμια μοναρχία.
Η Συρία… γη της τιμής και της αξιοπρέπειας
Μίλησα χθες βράδυ με τον αγαπημένο μου φίλο, Σύριο διανοούμενο Δρ. Ouday Ramadan (Soso), στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας κι όχι του Μπαθ, για μια δική του εκτίμηση της κρίσιμης κατάστασης. O Soso, που δεν μασάει τα λόγια του, συνόψισε ως εξής την δυτική προπαγάνδα νομιμοποίησης στη διεθνή κοινή γνώμη μιας ιμπεριαλιστικής εγκληματικής επίθεσης εναντίον της Συρίας:  «Η Δαμασκός κατατρόπωσε τον Φλάβιο Ηράκλειο, η Δαμασκός κατατρόπωσε τον Ταμερλάνο, η Δαμασκός κατατρόπωσε τους δήμιους Οθωμανούς Τούρκους, η Δαμασκός κατατρόπωσε του Γάλλους αποικιοκράτες. Αν πέσει η Δαμασκός θα πέσει όμορφα… νεκρός ο Άσσαντ με όλους τους Σύριους, αλλά θα γίνουμε τάφος για τους αμερικανούς».
Τι δεν έχουν κατανοήσει οι περισπούδαστοι πολιτικοί αναλυτές και σχολιαστές -που δεν έχουν επισκεφθεί ούτε ως τουρίστες τη Δαμασκό- για τη Συρία;
Την ενότητα του λαού και των πολιτικών κομμάτων της. Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης στην ιμπεριαλιστική επίθεση είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας, οι Ελληνορθόδοξοι, οι καθολικοί, οι Μουσουλμάνοι… όλες οι θρησκευτικές κι όχι μόνον μειονότητες που ζούσαν αρμονικά και προόδευαν σε μια Συρία της ανεξιθρησκίας και της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων.
Σήμερα οι Ελεύθεροι του κόσμου είναι όλοι Σύριοι!

* Γιατί ένα κομμουνιστής Σύριος είναι σήμερα μαζί με τον Άσσαντ;
Του Νίκου Κλειτσίκα

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Η επίθεση με χημικά κατά αμάχων στη Συρία


 http://a.media.newsbomb.gr/items/cache/aaed82265bd154b215621483b8bd08d8_XL.jpg
Στον σημερινό τύπο μεταδίδεται από την Συρία η επίθεση με χημικά κατά αμάχων και ο τρόπος που παρουσιάζονται τα πράγματα είναι νερό στον μύλο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ για να επέμβουν στη Συρία. Το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Κι όμως Αμερικανοί και ΝΑΤΟ με προβοκάτσια των Μουσουλμάνων με την βόμβα στο Σεράγεβο, που όπως αποδείχτηκε βάλανε οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι επετέθησαν στη Βοσνία κατά των Σέρβων. Στο Ιράκ κάνανε επέμβαση επειδή λέγανε ότι ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα πράγμα που αποδείχτηκε τεράστιο κατασκευασμένο ψέμα. Βλέπετε λοιπόν ότι με ψέματα τα οποία δημοσιεύει και ο δυτικός τύπος κάνουνε τις επεμβάσεις τους.
Ο δυτικός τύπος με ελάχιστες εξαιρέσεις παρουσιάζει τα πράγματα μόνο από την πλευρά των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ και δεν έχει καμιά αντικειμενικότητα. Αυτό είναι πια πολύ γνωστό. Σε όλες τις επεμβάσεις οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ βασίστηκαν σε μια σειρά από ψέματα για να μπορέσουν να επέμβουν στις διάφορες χώρες (Ιράκ, Λιβύη και τώρα στη Συρία).
Ο Άσαντ δεν έχει κανένα όφελος να ρίξει χημικά και να προκαλέσει την επέμβαση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στο βαθμό μάλιστα που φαίνεται ότι κερδίζει τον πόλεμο. Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι  η ρουκέτα με τα χημικά εκτοξεύτηκε από τις γραμμές των ανταρτών. Δεν τους λέει τίποτε  αυτό; Γιατί αναμασάνε την ειδησεογραφία των δυτικών μέσων ενημέρωσης και δεν ψάχνουν το θέμα βαθύτερα πέρα από αυτό που φαίνεται;
Στην Συρία φαίνεται ότι στις γραμμές των ανταρτών που μάχονται εναντίον του καθεστώτος του Άσαντ είναι μέλη της Αλ Κάϊντα, μισθοφόροι από την Λιβύη, Τούρκοι αξιωματικοί ακόμα και  μισθοφόροι της Λεγεώνας των ξένων φαίνεται να συμμετέχουν στον πόλεμο.  Οι αντάρτες είναι υπεύθυνοι για πολλά εγκλήματα κατά αμάχων με ιδιαίτερη προτίμηση στους Χριστιανούς της Συρίας τους οποίους βασανίζουν και σκοτώνουν, ενώ η Δύση κωφεύει. Οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ φαίνεται να είναι κρυμμένοι πίσω από τους  αντάρτες. Πόσο εύκολα μπορεί κανείς να υποστηρίξει την επέμβαση των ξένων σε μια ανεξάρτητοι χώρα όπως η Συρία. Και δεν λέω πως ο Άσαντ είναι καλός. Δικτάτορας είναι!
Με πιο όμως δικαίωμα οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ βαφτίζουν κακούς όποιος δικτάτορες θέλουν να ανατρέψουν και καλούς όλους τους δικτάτορες με τους οποίους συνεργάζονται; Και στην Βόρεια Κορέα έχουμε δικτατορία πολύ πιο στυγνή από αυτή της Συρίας, μάλιστα με δοκιμές πυρηνικών όπλων! Γιατί οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ δεν κάνουν τίποτε γι΄ αυτό; Μήπως επειδή πίσω από την Βόρεια Κορέα κρύβεται η Κίνα; Η μήπως η Κίνα δεν είναι δικτατορία, αλλά Αμερικανοί και ΝΑΤΟ συνεργάζονται μια χαρά με αυτήν.
Αποδεικνύεται με όλα τα παραπάνω ότι κανείς πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όταν αντλεί ειδήσεις από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και να  είναι πολύ καχύποπτος όταν διαβάζει τις ανακοινώσεις των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ!

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Σοκ απο Γιάννη Βαρουφάκη: Η Ελλάδα έχει τελειώσει


Συνέντευξη σοκ του Γιάννη Βαρουφάκη στο ABC (BBC της Αυστραλίας) πριν λίγες μέρες. Σοκάρουν οι απαντήσεις του έγκριτου καθηγητή πιο κάτω:
LEIGH SALES, Παρουσιαστής: Μαζί μας σήμερα από την Αθήνα είναι ο Έλληνας οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης.
Το προφανές ερώτημα είναι: τι θα γίνει τώρα;
Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Λοιπόν, ο εκτροχιασμός του τρένου που είναι η ευρωζώνη, η οποία ξεκίνησε με την Ελλάδα και στη συνέχεια άρχισαν να φεύγουν διαδοχικά και άλλα βαγόνια - η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, τώρα και η Ισπανία - συνεχίζεται. Και η χθεσινή ψηφοφορία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όλος ο........ ενθουσιασμός και οι εορτασμοί είναι πλήρως και εντελώς άστοχοι. Φοβάμαι ότι η ευρωζώνη και η Ευρώπη συνεχίζει την ίδια διαδρομή εδώ και τα δύο τελευταία χρόνια με μια πλειάδα λαθών, που καταντάνε κωμικά πια. Κοιτάξτε την Ισπανία, τι συμβαίνει σήμερα. Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ιταλία. Εκτός αν η λογική ή ό,τι περνάει για λογική στην ευρωπαϊκή προσέγγιση στην κρίση αλλάξει και μάλιστα πολύ σύντομα η ευρωζώνη θα αποτελεί ιστορία.
LEIGH : Λοιπόν, ας μείνουμε με την γενική εικόνα για την ώρα πριν εμβαθύνουμε στην Ελλάδα. Τι νομίζετε ότι θα μπορούσε να συμβεί για να αποτραπεί η καταστροφή όπως την προβλέπετε;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Τρία πράγματα, πολύ απλά βήματα που πρέπει να ληφθούν. Κοιτάξτε, στην Ευρώπη, είτε πρόκειται για την Ελλάδα ή την Ισπανία, αυτό που έχουμε τώρα είναι αφερέγγυες τράπεζες που βρίσκονται σε θανάσιμο εναγκαλισμό με αφερέγγυα κράτη. Έτσι, τα κράτη δανείζονται από τον πυρήνα της Ευρώπης, προκειμένου να δώσουν στις τράπεζες και οι τράπεζες δανείζονται για να δώσουν στο κράτος και έτσι τράπεζες και κράτη είναι εγκλωβισμένοι σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό που αναμένεται να καταλήξει σε ναυάγιο πολύ γρήγορα. Λοιπόν, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σπάσουμε αυτό το δεσμό μεταξύ αφερέγγυων τραπεζών και κρατών σε πτώχευση. Ο τρόπος να γίνει αυτό είναι να ενοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, να το εξευρωπαΐσουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να χρηματοδοτείται άμεσα και όχι μέσω εθνικών κυβερνήσεων. υτό είναι ένα πολύ απλό βήμα, αλλά φαίνεται ότι είναι ένα βήμα πάρα πολύ μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεύτερον, αυτό που χρειάζεται είναι η αμοιβαιοποίηση, ένα είδος κοινού χρέους, όπως έχουμε στην Αυστραλία, ξέρετε, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει το δικό της χρέους, πέραν αυτού των πολιτειών. Και τρίτον, χρειαζόμαστε μια επενδυτική πολιτική η οποία να διατρέχει ολόκληρη την ευρωζώνη. Επειδή έχετε μια δευτερεύουσα νομισματική περιοχή, πρέπει να έχετε μια επενδυτική στρατηγική, ένα μηχανισμό ανακύκλωσης για το όλο θέμα. Αν δεν έχουμε αυτά τα πράγματα, και η Γερμανία δεν τα θέλει, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να αποτρέψει τη συνέχιση αυτού του εκτροχιασμού σε αργή κίνηση.
LEIGH : Για να επιστρέψω στην Ελλάδα συγκεκριμένα, οι πολιτικοί στην χώρα δεν μπορούσαν καν να συμφωνήσουν σχετικά με τους όρους μιας τηλεοπτικής συζήτησης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Πώς πρόκειται να συμβιβαστούν για τα μέτρα που αφορούν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν μπορούν να διορθώσουν την ελληνική οικονομία. Η ελληνική οικονομία έχει τελειώσει. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια μεγάλη, μεγάλη ύφεση. Η αυξανόμενη κοινωνική οικονομία περνάει ένα μακρύ χειμώνα δυσαρέσκειας. Δεν υπάρχει καμία δύναμη, καμία δύναμη εντός της ελληνικής οικονομίας, εντός της ελληνικής κοινωνίας, που μπορεί να αποτρέψει - φανταστείτε ότι είμαστε στο Οχάιο το 1931 και ρωτούσαμε: τι μπορεί να κάνουν οι πολιτικοί του Οχάιο για να σώσουν το Οχάιο από τη Μεγάλη Ύφεση; Η απάντηση είναι τίποτα.
LEIGH: Λοιπόν, τι θα συμβεί στη συνέχεια στην Ελλάδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην ευρωζώνη. Ακριβώς όπως αυτό που συνέβη στο Οχάιο εξαρτήθηκε από την άνοδο του προέδρου Ρούζβελτ και του New Deal, αν δεν έχουμε μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάρει ανάσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν η Ευρώπη γιατρέψει τις πληγές της, θα γιατρευτεί και η Ελλάδα. Είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση να βρει η ευρωζώνη ένα ορθολογικό σχέδιο για τον εαυτό της. Δεν είναι η επαρκής προϋπόθεση. Η Ευρώπη μπορεί να διορθωθεί αλλά η Ελλάδα με τη σαθρότητα και τα κακώς κείμενα που την χαρακτηρίζουν μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ. Αλλά έως ότου (και αν) η ευρωζώνη βρει ένα λογικό σχέδιο για να σταματήσει αυτό το ναυάγιο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η Ελλάδα δεν θα έχει καμία τύχη.
LEIGH: Διάβασα κάποια στατιστικά σήμερα ότι επτά στους δέκα Έλληνες θέλουν να μεταναστεύσουν. Πώς θα περιγράφατε την εθνική διάθεση εκεί;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Αυτή είναι η δικιά μας Μεγάλη Ύφεση. Όχι μόνο από οικονομικής άποψης, αλλά και με μια ψυχολογική έννοια. Οι Έλληνες βρίσκονται σε κατατονική κατάσταση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σε κατάσταση οργής, αυτή είναι μια τυπική περίπτωση μανιοκατάθλιψης. Δεν υπάρχουν προοπτικές. Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Υπάρχουν θυσίες, αλλά κανείς δεν έχει την αίσθηση ότι οι θυσίες λαμβάνουν τη μορφή κάποιου είδους επένδυσης για αλλαγή πορείας. Αυτό είναι το πρόβλημα όταν είστε κολλημένοι σε μια ευρωζώνη που είναι πραγματικά άσχημα σχεδιασμένη, η οποία καταρρέει και η οποία δεν δίνει ευκαιρίες στα πιο αδύναμα μέλη της του να διαφύγουν μέσω κάποιου είδους λυτρωτικής κρίσης.

Βαρουφάκης: ''Ανέκδοτο'' ότι το χρέος μας θα είναι βιώσιμο το 2020


Ο καθηγητής οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης σημείωσε για το νέο πακέτο βοήθειας από την Γερμανία για την Ελλάδα: “Συνεχίζεται το καθεστώς 'χρεοδουλοπαροικίας' για την Ελλάδα” και τόνισε: “Μας δίνουν με το ένα χέρι δάνεια, μας τα παίρνουν με το άλλο και αυξάνουν το χρέος μας”.
O κ. Βαρουφάκης στη συνέχεια τόνισε ότι "η ευρωζώνη έτσι όπως προχωράει, δεν μπορεί να συνεχίσει.

Το ‘έγκλημα’ της Γερμανίας είναι ότι ούτε διαλύει την ευρωζώνη, ούτε κάνει τις αλλαγές που χρειάζονται".
"Αστειότητες ότι το χρέος μας θα είναι βιώσιμο το 2020. Η μόνη περίπτωση να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο είναι να μπορούμε να δανειζόμαστε στις αγορές με επιτόκιο 4% για τα επόμενα 5 χρόνια. Θα είναι έγκλημα για την ελληνική οικονομία η επιμήκυνση των δανείων. Θα είμαστε σε μόνιμη φτώχεια", σημείωσε.
 



Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Διβάνη,Τατσόπουλος, Χωμενίδης: Η αβάσταχτη ελαφρότητα των τζαμπατζήδων της πολιτικής



Η παρέα των συγγραφέων που για χρόνια ήταν συνώνυμη με ό,τι πιο ανατρεπτικό κυκλοφορούσε στην πιάτσα κατέληξε να καταλαμβάνει δημόσιες θέσεις, να υπερασπίζεται το καθεστώς και να αποκαλεί ένα νεκρό παιδί «τζαμπατζή»...

Ηταν ένα σκοτεινό βράδυ του Μαρτίου του 2010 όταν σε ένα εξίσου σκοτεινό στέκι για αμετανόητους ροκάδες στη Λιοσίων συνευρέθηκε μια γνωστή παρέα λογοτεχνών για να μιλήσει για όλα όσα την απασχολούσε τα τελευταία χρόνια - και ειδικά για «τη σχέση του Facebook με τη λογοτεχνία». Μια κοντοκουρεμένη γυναίκα με έντονα χαρακτηριστικά και εντυπωσιακά σκουλαρίκια μιλούσε έντονα χειρονομώντας για το τι σημαίνει να εκφράζεσαι ελεύθερα στο Διαδίκτυο και ένας ψαρομάλλης πρώην γόης και εκ των υστέρων βουλευτής συναινούσε κόβοντας βόλτες με ένα πλαστικό ποτήρι -γεμάτο ποτό;- στο χέρι.

Ο ιδιόμορφος και άκρως θεατρικός τρόπος με τον οποίο βρήκαν να παρουσιάσουν τις θέσεις τους οι δύο φίλοι και συγγραφείς -η Λένα Διβάνη και ο Πέτρος Τατσόπουλος - σχετικά με το τι σημαίνει να εκφράζεσαι ελεύθερα και να κάνεις χιούμορ στα κοινωνικά δίκτυα θα είχε τραγική κατάληξη δύο χρόνια αργότερα. Και εύκολα οι ίδιοι συγγραφείς θα οδηγούνταν από το τραπέζι της παρουσίασης των ελεύθερων ιδεών στο τραπέζι των «κατηγορουμένων». Κατά ειρωνικό, πάλι, τρόπο, σε κάποια άλλη συζήτηση, που αυτή τη φορά περιλάμβανε ως ομιλητές τη Διβάνη και τον Χρήστο Χωμενίδη, η οποία είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν, την ίδια χρονιά, οι δύο φίλοι έθιγαν το θέμα της συγγραφής, της επανάστασης και της τρομοκρατίας. Η Λένα Διβάνη μιλούσε τότε ως καθηγήτρια της Νομικής και μέλος της επιτροπής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ο Χρήστος Χωμενίδης έπαιρνε θέση ως συγγραφέας γνωστού βιβλίου για τη 17Ν και τους «εγχώριους τρομοκράτες». Παρότι και οι δύο δήλωναν βαθιά αποστροφή για την τρομοκρατία, δεν έδειξαν να νιώθουν το ίδιο για την επανάσταση - ως αλλοτινοί επαναστάτες οι ίδιοι και νυν ρεφορμιστές. Μόνο που, όπως έλεγε πολύ σοφά ο Καμί στον «Επαναστατημένο άνθρωπο», «όλες οι επαναστάσεις κατέληξαν στην ενίσχυση του κράτους» - ειδικά από ανθρώπους που επέμεναν να δηλώνουν ανατρεπτικοί τη στιγμή που το μόνο που έκαναν ήταν να επιβεβαιώνουν τη νομιμοποίηση των πάντων. Πώς όμως κατέληξε αυτή η παρέα των συγγραφέων, που για χρόνια ήταν συνώνυμη με ό,τι πιο ανατρεπτικό κυκλοφορούσε στην πιάτσα, να καταλαμβάνει δημόσιες θέσεις, να υπερασπίζεται το καθεστώς και να αποκαλεί ένα νεκρό παιδί «τζαμπατζή»;

Η περίπτωση της Λένας Διβάνη
Καθηγήτρια εδώ και 20 χρόνια στο πανεπιστήμιο, Πειραιώτισσα που μετοίκησε από τον Κορυδαλλό στη Φιλοθέη, συγγραφέας επιστημονικών αλλά και ανάλαφρων βιβλίων όπως ο «Ζάχος Ζάχαρης» (αφιερωμένο στον αγαπημένο της γάτο), η Λένα Διβάνη δικαιώνει όλες τις αντιφατικές όψεις ενός ανθρώπου που θέλει να λέγεται πανεπιστημιακός αλλά εννοεί να ζει μέσα στον κόσμο. «Είμαι καταδικασμένη να μιλάω με ιστορίες. Κάτι σαν τον Ιησού χωρίς τα θαύματα», έλεγε η γνωστή πανεπιστημιακός στην ομιλία της στο συνέδριο του TEDx, χωρίς να φανταζόταν τότε ότι μια φράση της και μόνο όχι απλώς δεν θα οδηγούσε στον καθαγιασμό, αλλά στη δαιμονοποίησή της.

Είναι ορειβάτης, λάτρης των σπορ και των μεγάλων ταξιδιών - όπως στη γη της Παταγονίας όπου βρέθηκε πρόσφατα ποστάροντας χαρακτηριστικές φωτογραφίες στο Facebook. Δεν φοβάται, παρότι πανεπιστημιακός, τους έντονους ήχους των κλαμπ και της αρέσει οτιδήποτε μοντέρνο, από τραγούδια μέχρι πολύχρωμα μπιχλιμπίδια. Αγαπά τη θάλασσα και την ελευθερία - ειδικά στις σχέσεις και τον έρωτα. Δεν έχει παντρευτεί, ούτε σκοπεύει να το κάνει, όπως δηλώνει η ίδια, αφού η οικογένεια είναι προ πολλού εκτός των σχεδίων της. Προτιμά για την ώρα τη στενή παρέα των φίλων της, οι οποίοι την παρηγορούν στις εκάστοτε ερωτικές απογοητεύσεις και μένουν στο πλευρό της εδώ και χρόνια. Ολα αυτά φτιάχνουν την εικόνα ενός ανεξάρτητου ανθρώπου, την οποία ήταν αρκετή για να τη χαλάσει μία δήλωση στο Twitter: «Οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό». Προκάλεσε, έτσι, θύελλα αντιδράσεων στα social media, αλλά και αναλύσεων για τη δημόσια και πανεπιστημιακή της θέση. Χωρίς να μπορέσει η ίδια να ελέγξει το κύμα των αντιδράσεων, αρκέστηκε σε κάποιες δευτερεύουσες δικαιολογίες αφήνοντας στους φίλους της Χωμενίδη και Τατσόπουλο να συντρέξουν για την υπεράσπισή της. Οι επιθέσεις όμως διπλασιάστηκαν, αφού ο γνωστός προβοκάτορας Τατσόπουλος, ο οποίος μίλησε για «μία λάθος λέξη», δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να κατευνάσει τα πνεύματα - αλλά για να τα εξαγριώσει ακόμη περισσότερο. Πολλαπλασιάστηκαν οι αντιδράσεις στο Facebook, τύπου «Είστε οργανικοί διανοούμενοι ενός καθεστώτος που καταρρέει», «Οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να σκέφτονται δυο φορές πριν μιλήσουν, επειδή αποτελούν πρότυπα» ή από μια φίλη του «Εδώ και 60 λεπτά δεν είστε συγγραφέας, ούτε βουλευτής, ούτε τίποτα, είστε λάθος στάτους». Σε αντίθεση, όμως, με τον Πέτρο Τατσόπουλο, η μόνη δημόσια επίθεση που είχε δεχτεί η Λένα Διβάνη ήταν από τη Μιμή Ντενίση - μόνο που μια φράση της ήταν ικανή για να γίνει εκείνη το αναγνωρίσιμο, πλέον, έτερο μέλος της παρέας των γνωστών «διανοουμένων». Η Λένα Διβάνη βρέθηκε να κατηγορείται για προάσπιση των εκάστοτε κυβερνήσεων και πολλοί είναι αυτοί που θυμήθηκαν τη θέση της στην ΕΡΤ -από την οποία παραιτήθηκε-, τις φιλικές σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου και τη φιλελεύθερη ταύτισή της με διάφορες απηνείς θέσεις του μνημονίου. Στο όνομα Διβάνη δεν απαντούσε πλέον η πρόσχαρη διανοούμενη που έγραφε ανάλαφρα βιβλία όπως «Η Πηνελόπη ήταν ηλίθια» ή το αυτοβιογραφικό και κάπως προφητικό «Αγάπη μου, συρρίκνωσα την Ελλάδα», αλλά η γυναίκα που δεν μπορούσε να καταλάβει τον ψυχισμό ενός 19χρονου -τον οποίο διδάσκει νόμους, ηθική και θεωρίες- ή αυτή που δεν πρόλαβε να σκεφτεί ότι απέναντί της δεν βρίσκεται ένας «τζαμπατζής» ή ένας νεκρός.

Η προφητική επισήμανση
Η ίδια πάντως η Διβάνη σε ένα από τα αυτοβιογραφικά κείμενα που δημοσίευσε με μορφή μικρών ιστοριών έγραφε εντελώς προφητικά για την εμπειρία της από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: «Οσοι κυκλοφορούμε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς ξέρουμε πια ότι οι αντοχές των Αθηναίων έχουν εξαντληθεί, όλοι περιφερόμαστε ως μουτζαχεντίν έτοιμοι να χαστουκίσουμε οποιονδήποτε μας αγγίξει έστω κατά λάθος. Πηγαίναμε λοιπόν στυφοί και ιδρωμένοι με μέση ταχύτητα δύο χιλιομέτρων την ώρα, όταν αίφνης ακούσαμε όλοι να εκρήγνυται μια εστία στην παραδοσιακά διακεκαυμένη ζώνη της μεσαίας πόρτας». Μόνο που εκείνη τη φορά το περιστατικό δεν λάμβανε χώρα στη μεσαία πόρτα του λεωφορείου, δεν αφορούσε κάποιον ελεγκτή και ένα νεαρό παιδί, αλλά έναν «Αλβανό» και μια «Τσιγγάνα», άνθρωποι με τους οποίους συνδιαλέγεται η ίδια η καθηγήτρια, που κατά καιρούς έχει γράψει και υπερασπιστεί τις μειονότητες. Οπως και τα ζώα. Οπως και οποιονδήποτε θιγόμενο - κυρίως τις κακοποιημένες γυναίκες ή τις ανυπεράσπιστες. Το έχει κάνει και προσωπικά με το να προασπιστεί με κάθε τρόπο κοντινούς της φίλους -γι’ αυτό και οι ίδιοι σπεύδουν σήμερα να της το ανταποδώσουν με όποιο τρόπο μπορούν-, το έχει καταφέρει με γενναιοδωρία απέναντι σε όποιον τη γνωρίζει. Αλλά, δυστυχώς, είναι διαφορετική η προσωπική εικόνα του καθενός από τη δημόσιά του θέση, ειδικά όταν πρόκειται για πράγματα κρίσιμα και καίρια όπως η εξαθλίωση, η οικονομική κρίση και ο θάνατος. Στην περίπτωση της δημόσιας θέσης η καθηγήτρια Διβάνη βιάστηκε να βγάλει συμπεράσματα για την αρχή της νομιμότητας, όταν ακόμη όχι μόνο εκκρεμούσε το πόρισμα μιας τραγικής ιστορίας, αλλά υπήρχε θύμα, ένας νεαρός νεκρός - που θα μπορούσε, παρεμπιπτόντως, να είναι μαθητής της. Με τον ίδιο, επομένως, τρόπο που ο Χωμενίδης προασπίζεται τις κυβερνητικές επιλογές για την ΕΡΤ, όταν απέναντί του υπάρχουν 2.500 απολυμένοι, ασπαζόμενος ένα βίαιο γεγονός όπως είναι η βάρβαρη εκδίωξή τους, αντίστοιχα η κατά τα άλλα «φιλελεύθερη» Λένα Διβάνη δεν φοβήθηκε να βιαστεί να ασπαστεί το πάντα προβληματικό «νόμιμο και ηθικό». Πώς, αλήθεια, θα επιμείνει στους μαθητές της ως νομικός ότι πριν από την κατηγορία και την απόφανση υπάρχει η έρευνα - και ότι η βεβιασμένη ετυμηγορία είναι απλώς συνώνυμη του πιο ακραίου ολοκληρωτισμού;

Από ανατρεπτικοί διανοούμενοι, επικίνδυνοι ηθικολόγοι
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι φίλοι και συγγραφείς Λένα Διβάνη - Πέτρος Τατσόπουλος - Χρήστος Χωμενίδης βρίσκονται στο στόχαστρο εκφράζοντας μια γενιά που βάλθηκε να ειρωνευτεί τα συντηρητικά εγχώρια ήθη για να καταλήξει να τα νομιμοποιεί με κάθε τρόπο. Σε μια εύστοχη ανάλυσή του ο κοινωνιολόγος Θεόφιλος Τραμπούλης επισημαίνει το πώς αυτή η συγκεκριμένη γενιά συγγραφέων βρέθηκε να μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά και από ανατροπείς να ηθικολογούν ασύστολα - αλλά και να καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα, θα προσθέταμε εμείς. «Πράγματι», γράφει ο Τραμπούλης, «στις αρχές της δεκαετίας του ’90 εμφανίζεται στον χώρο της νεοελληνικής πεζογραφίας μια γενιά συγγραφέων με κοινά χαρακτηριστικά. Για την ακρίβεια, καταξιώνεται και αποκτά θέση στο λογοτεχνικό πεδίο. Οι αλλαγές ωστόσο προοικονομούνται από την προηγούμενη δεκαετία και τις οικονομικές, συμβολικές, κοινωνικές ανακατατάξεις στην ελληνική κοινωνία μετά το 1981. […] Στην πρώτη πενταετία της δεκαετίας του ’90 η νέα αυτή πεζογραφία θα αποκτήσει πιο συγκεκριμένη μορφή, μεγαλύτερη απήχηση και κάποια ουσιαστικά εξωλογοτεχνικά χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν ριζικά από τις προηγούμενες γενιές».

Κατ’ αρχάς φαίνεται να απελευθερώνεται από ιστορικές και πολιτικές θεματικές που στοίχειωναν μέχρι τότε τη νεοελληνική πεζογραφία, ενώ εμφανίζεται εντελώς απενοχοποιημένη όσον αφορά στους λογοτεχνικούς ή επιστημονικούς κανόνες. Γράφει ανάλαφρα, βγάζει τη γλώσσα σε ό,τι μέχρι τότε θεωρούταν υψηλή ή καλή λογοτεχνία και φυσικά συμμετέχει αρθρογραφώντας σε περιοδικά, εφημερίδες και δείχνει να ακολουθεί τα σημεία των καιρών. Είναι παιχνιδιάρα και μοντέρνα. Ακριβώς επειδή δεν έχει τα πολιτικά ταμπού του παρελθόντος, δεν έχει πρόβλημα με το να ασπαστεί δεξιές ή εκσυγχρονιστικές θέσεις -εξ ου και η πρόταση Τατσόπουλου να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με κάποιους φορείς ή πρόσωπα της Δεξιάς-, αλλά και να καταλάβει οποιοδήποτε αξίωμα προταθεί αντίστοιχα από Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ. Σταδιακά όμως με την κατάρρευση του συστήματος οι συγγραφείς αυτοί δείχνουν να βρίσκονται σε αμηχανία και μαζί με τις χαμένες τους θέσεις να προασπίζονται όχι τη λογοτεχνία ή τα βιβλία τους, αλλά το ίδιο το καθεστώς και τους εκφραστές του.

«Γι’ αυτό», καταλήγει ο Τραμπούλης, «και η οξύτητα με την οποία εκφράζονται σήμερα οι συγγραφείς αυτοί δεν είναι ανεξάρτητη από την κατάρρευση του συστήματος οικονομίας και λόγου μέσα στο οποίο ανδρώθηκαν. Είτε το θέλουν είτε όχι απέκτησαν τη θέση και το κύρος τους από τους ίδιους τους φορείς που διατύπωσαν την ίδια εποχή το όραμα της ευδαιμονίας των δανείων, που έθεσαν τα σύμβολα του κύρους της, που καλλιέργησαν τη δυστοπία του Χρηματιστηρίου και των Ολυμπιακών Αγώνων, που παρακολούθησαν αδρανείς την κατάρρευση». Τώρα οι συγγραφείς αυτοί καλούνται αμήχανα να πάρουν θέση - και δυστυχώς όταν το κάνουν το μόνο που βρίσκουν απέναντί τους είναι νεκρούς, στοιχειωμένους ανέργους-ζόμπι και χιλιάδες κόσμου που αναρωτιούνται αν όντως οι συγγραφείς βγήκαν από τα σπλάχνα τους ή αν τελικά είναι απλώς εξωγήινοι.
Πηγή: protothema.gr