Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Φούμαρα το «Πλεόνασμα Σαμαρά»

Ωμή, ξερή η δήλωση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, του Γερμανού Βάλτερ Ραντερμάχερ: «Εμείς δεν υπολογίζουμε τους αριθμούς όπως θα το επιθυμούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Σαμαράς»! Πολιτική «εκτέλεση» εν ψυχρώ!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ο γενικός διευθυντής της Eurostat δεν αρκείται σε αυτό, στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Suddeutsche Zeitung του Μονάχου. Μέχρι το τέλος Μαρτίου, οπότε και θα ολοκληρωθεί η συλλογή των στοιχείων από την υπηρεσία του για όλες τις χώρες της EE, «όλοι οι άλλοι αριθμοί που ανακοινώνονται είναι καθαρές εικασίες!» προσθέτει.

Φούμαρα, μπούρδες, λόγια του αέρα δηλαδή οι δηλώσεις Σαμαρά στη Βουλή περί...
«πρωτογενούς πλεονάσματος» ύψους άνω του 1 δις ευρώ, κατά το Γερμανό γενικό διευθυντή της Eurostat!
«Δεν υπάρχουν ακόμη «ανθεκτικοί» αριθμοί για το ύψος του ελλείμματος και του χρέους του 2013. Δεν έχουμε ακόμη στοιχεία για το δ’τρίμηνο του 2013» τονίζει ο Ραντεμάχερ.

Εξηγεί ότι ετήσιος ισολογισμός βγαίνει μόνο όταν υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα στοιχεία για τα τέσσερα τρίμηνα και ότι το δ τρίμηνο είναι εξαιρετικά σημαντικό γιατί στο τέλος του χρόνου πληρώνονται φόροι και άλλες εποχιακές καταβολές. «Τότε θα δημοσιοποιήσουμε αριθμούς επί των οποίων θα μπορούμε να βασιστούμε» υπογραμμίζει.

Ψέμα επιβίωσης!
Το πολιτικό μήνυμα των δηλώσεων Ραντερμάχερ είναι σαφέστατο, με όσο έμμεσο τρόπο κι αν διατυπώνεται: οι αριθμοί που ανακοίνωσε ο Αντώνης Σαμαράς περί πρωτογενούς πλεονάσματος είναι αναξιόπιστοι, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από πολιτική προπαγάνδα, μέχρις ότου η Eurostat ανακοινώσει τα πραγματικά νούμερα. «Εικασίες», και μάλιστα με κίνητρο πολιτικές σκοπιμότητες, είναι οι αριθμοί του Σαμαρά, υπονοεί ο γενικός διευθυντής της Eurostat.

Ο Ραντερμάχερ απλώς το υπονοεί λόγω της θέσης που κατέχει. Η εφημερίδα όμως δεν έχει καμιά αναστολή να αποκαλύψει ευθέως τα κίνητρα του Σαμαρά – και το γεγονός ότι το κάνει είναι αυτό που οδηγεί την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ να αισθάνεται ότι «τη ζώνουν τα φίδια» αναφορικά με τις προθέσεις των Γερμανών απέναντι της.

«Το γεγονός ότι ο Σαμαράς ανακοίνωσε ήδη αριθμούς οφείλεται στη δύσκολη πολιτική κατάσταση» γράφει χωρίς περιστροφές. «Είναι πραγματικά σημαντικό για την επιβίωση του συνασπισμού συντηρητικών και σοσιαλιστών να μπορέσουν να δείξουν επιτυχίες στο δρόμο τους για την έξοδο από τη δραματική κρίση».

«Ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης της Αριστεράς, θέλει πρόωρες εκλογές. Ο συνασπισμός του προηγείται του κυβερνητικού συνασπισμού και θα μπορούσε να νικήσει στις ευρωεκλογές. Ο Σαμαράς απορρίπτει νέες εκλογές•. επισημαίνει η Suddeutsche Zeitung προσθέτοντας ότι, αν η κυβέρνηση δεν εμφανίσει κάποια επιτυχία, η αντιπολίτευση μπορεί να εδραιώσει οριστικά το προβάδισμά της και να επιβάλει πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Με άλλα λόγια, η γερμανική εφημερίδα. προβάλλει στους αναγνώστες της την άποψη ότι ο Σαμαράς ανακοινώνει από τώρα υπερβολικό πρωτογενές πλεόνασμα για να επιβιώσει η κυβέρνησή του και να μην ανατραπεί από τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ που αδημονούν να τους αντικαταστήσουν στην εξουσία, καθώς προηγούνται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Ο Στουρνάρας… αντι-τροϊκανός
Είναι απίστευτη η πολιτική θρασυδειλία των προσώπων που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση. Μόλις έμαθαν ότι οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει την εφαρμογή του νέου Μνημονίου για την Ελλάδα, που θα αποφασιστεί στο Eurogroup της 5ης Μαϊου να μην την επιβλέπει πλέον η τρόικα (καθώς στο νέο δάνειο δεν θα συμμετάσχει το ΔΝΤ) αλλά μόνο η Κομισιόν άρχισαν να καταγγέλλουν την… τρόικα! Το ακόμη πιο απίστευτο είναι ότι επικεφαλής των «αντι-τροϊκανών» της κυβέρνησης τέθηκε ο… Στουρνάρας! Ναι, ακριβώς, ο Στουρνάρας!

Τις τελευταίες μέρες, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί λέει ότι μεγάλη καταστροφή θα είχε υποστεί η Ελλάδα αν αυτός… υπάκουε στις εκτιμήσεις της τρόικας! Αφήστε που κι ο Βενιζέλος άρχισε να ρίχνει «μπηχτές» κατά της τρόικας! Τα ύστερα του κόσμου!

Μέχρι και στη Frankfurter Allgemeine είχε ο Στουρνάρας το πολιτικό θράσος να πει ότι «θα είχα πρόβλημα αν είχα δεχτεί τις εκτιμήσεις της τρόικας τον περασμένο Σεπτέμβριο». Επειδή όμως γνώριζα ότι οι Γερμανοί ποτέ δεν ξεχνούν, όταν ο δημοσιογράφος της γερμανικής εφημερίδας τον ρωτάει πόσο ακριβώς είναι το ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα του 2013, ο Στουρνάρας την… κάνει με ελαφρά πηδηματάκια! «Ο Στουρνάρας παραδέχεται ότι «δεν είμαι ακόμα σε θέση να ονομάσω το ακριβές πρωτογενές πλεόνασμα»» σημειώνει η εφημερίδα.

«Το πρωτογενές πλεόνασμά μας είναι πολύ υψηλότερο από το αναμενόμενο. Θα είναι μια μεγάλη έκπληξη. Οταν άκουσα το νούμερο για πρώτη φορά δεν μπορούσα να το πιστέψω» δήλωσε ο Στουρνάρας.

Ξέρει όμως ότι τέτοιου είδους αερολογίες αφήνουν αδιάφορους του Γερμανούς. Προσπαθεί έτσι να τους πιέσει πολιτικά. «Θα μπορούσαν όμως τα κράτη της Ευρωζώνης μέσω μιας επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα για την υπερνίκηση της κρίσης να δώσουν ένα σημάδι ότι η κατάσταση χαλαρώνει, πριν όμως από τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου. Διαφορετικά, θα μπορούσαν να πάρουν το πάνω χέρι ριζοσπαστικές δυνάμεις, προειδοποίησε ο υπουργός» γράφει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA.

Το εξωκοινοβούλιο
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η συνέντευξη του Στουρνάρα στη Frankfurter Allgemeine στο σημείο αυτό. «Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα δείξουν πόση πελατεία έχει ακόμη η κυβέρνησή σας. Φοβάστε ότι θα επικρατήσουν ριζοσπαστικές δυνάμεις και ότι θα θρυμματιστεί ο πολιτικός μεσαίος χώρος;» τον ρωτάει κάποιος από τους τρεις (!) δημοσιογράφους της γερμανικής εφημερίδας που του παίρνουν τη συνέντευξη.

«Οι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις είναι εναντίον της Δημοκρατίας και γι” αυτό είναι τόσο επικίνδυνες» απαντά ο Στουρνάρας. Είναι αποκαλυπτικός μέσα στην τεχνοκρατική ανοησία του, καθώς με το διαχωρισμό που κάνει, χαρακτηρίζοντας «κίνδυνο για τη Δημοκρατία» όλα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα συλλήβδην, δείχνει το πώς πραγματικά βλέπει η κυβέρνηση Σαμαρά τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας – τουλάχιστον απ” όσο το έχει καταλάβει ο Στουρνάρας.

Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή, ως κοινοβουλευτικό κόμμα, εξαιρείται αυτοδικαίως από τις «επικίνδυνες» και «εναντίον της Δημοκρατίας» πολιτικές δυνάμεις. Άλλωστε ο Γιάννης Στουρνάρας, σε μια αρκετά εκτεταμένη συνέντευξη είκοσι ερωτήσεων και απαντήσεων που δημοσιεύθηκαν, δεν λέει απολύτως τίποτα κατά της Χρυσής Αυγής ούτε καν αναφέρει το όνομά της.

Ποιες είναι λοιπόν οι κατά τον υπουργό οικονομικών «επικίνδυνες» εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις στις οποίες αναφέρεται;

Σύμφωνοι, το να θεωρεί ένα άτομο σαν τον Στουρνάρα, με τέτοια κατάπτυστη πολιτική δράση ως υπουργός Οικονομικών ως «επικίνδυνη» την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την γένει εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο – και όντως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολιτικά επικίνδυνη για τα συμφέροντα, ελληνικά και ξένα, που εκπροσωπεί ο Στουρνάρας.

Είναι όμως τουλάχιστον… αχαριστία, με την καταδίκη όλων των εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων ως «επικίνδυνων», να τσουβαλιάζει μέχρι και το… ΛΑΟΣ, αυτό το «κολλητήρι του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στα πάνω του! Βγάζει δηλαδή ο Στουρνάρας εκτός δημοκρατικοί πλαισίου ως και τη… Δράση, το κόμμα των κοινωνικά ακροδεξιών ομοϊδεατών του;

Ευτυχώς, τους διώχνουμε!
Όλες αυτές οι πολιτικές ανοησίες του Στουρνάρα αποκαλύπτουν τον πανικό των μελών της κυβέρνησης Σαμαρά, που συνειδητοποιούν πλέον ότι λίγες είναι οι πιθανότητες πολιτικής διάσωσής τους μετά την εκλογική συντριβή που θα υποστούν στις ευρωεκλογές. Το ομολογεί με τον τρόπο του ο Στουρνάρας ότι ο λαός ετοιμάζεται να διώξει κλωτσηδόν με την ψήφο του τον εσμό της κυβέρνησης Σαμαρά.

«Ο κρίσιμος χρόνος είναι από τη στιγμή της ανάκαμψης των αριθμών ως το χρονικό σημείο που οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν αυτή την επιτυχία και στο πορτοφόλι τους. Έχουμε διανύσει το 85% του δρόμου. Θα ήταν πικρό αν χάναμε την εμπιστοσύνη του πληθυσμού στο τελευταίο 15% του δρόμου. Γι’αυτό χρειαζόμαστε τώρα την υποστήριξη των Ευρωπαίων εταίρων μας» ικετεύει τους Γερμανούς ο Στουρνάρας.

Δεν τους σώζει πια τίποτα από την εκλογική οργή του ελληνικού λαού, λέμε εμείς. Αυτό το βλέπουν κι οι Γερμανοί και ετοιμάζονται για την επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θυσιάζοντας αδίστακτα τους μέχρι τώρα πιστούς πολιτικούς υπηρέτες τους.
Άλλωστε και στην πολιτική ισχύει ότι «σκοτώνουν τα άλογα» όταν καταντήσουν πια άχρηστα.

Πηγή "Επίκαιρα"

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Επικίνδυνος

 
Είναι απίστευτο με πια ευκολία, επιπολαιότητα και οίηση εκφράζονται οι ασκούντες την κυβερνητική εξουσία! Είπε και ελάλησε ο φοβερός Στουρνάρας: "Είμαι πολύ ευτυχής γι΄αυτή την αποστολή"! Τί εννοεί ο ποιητής; Είναι ευτυχής για ποιό πράγμα; Για την αποδόμηση της κοινωνίας και της οικονομίας της χώρας; Για τους αστέγους; Για τους άνεργους; Για τις αυτοκτονίες; Για την μείωση του πλούτου της χώρας (του ΑΕΠ ); Για την αύξηση του χρέους; Για τι μείωση των εξαγωγών; Για την αύξηση των ανισοτήτων; Δεν μας το διευκρίνισε. Πού βρίσκεται το άτομο; Από πού και πώς βλέπει την πραγματικότητα; Τί παραμορφωτικούς φακούς φορά  και γιατί τους φορά; Ας επιχειρήσουμε μια ερμηνεία: Είναι πολύ ευτυχής ο Στουρνάρας γιατί ασκεί εξουσία και του αρέσει. Του αρέσει πολύ. Έστω και δοτή η εξουσία  - από τρόικες κ.α.- είναι γλυκιά και πολύ περισσότερο γι΄αυτούς που δεν μπορούν να την κατακτήσουν μόνοι τους. Έτσι επιβεβαιώνεται... Τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Θαύμα! Συναντήσεις με την ευρωπαϊκή εξουσία. Μεγαλεία! Περίπου ισόθεος με την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ! Τί άλλο θέλει; Ξεχωρίζει το άτομο από το πόπολο. Και, ως φαίνεται, θα κάνει οτιδήποτε για να ξεχωρίζει. Το πόπολο δεν τον αφορά. Είναι βαθιά ριζωμένη αυτή η "αξία" μέσα του.Δίχως φραγμούς και ηθική πορεύεται! Επικίνδυνος. Πολύ επικίνδυνος.
Πηγή: Ολύμπιος Δαφέρμος.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Αδιάφοροι, αυτοί οι αιώνιοι εχθροί

 
Του Κώστα Βαξεβάνη 
«Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: Γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων», έγραφε ο Αντόνιο Γκράμσι. Αποκαλούσε τους αδιάφορους «το νεκρό βάρος της Ιστορίας», αυτούς που πρέπει να απολογηθούν για ό,τι έχουν κάνει, αλλά κυρίως για όσα δεν έχουν κάνει.
Οι αδιάφοροι έχουν ένα και μόνο προβληματισμό: Για τις ευθύνες των άλλων. Ποτέ τις δικές τους. Αυτοαθωώνονται πάντα με πρόσχημα τη χαριτωμένη τους φύση ή την αδυναμία τους να βρουν κάτι αρκετά σοβαρό για να το υποστηρίξουν όπως και όσο πρέπει.
Αυτάρκεις πάντα, με τη βεβαιότητα που τους παρέχει το προσωπικό τους «τίποτα», είναι έτοιμοι να κατακρίνουν τα πάντα. Ρωτούν με αγωνία «γιατί το έκανε;», «ποιον εξυπηρετεί;», «υπάρχει ένας ικανός και τίμιος;», «γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα;», κρατώντας το σκήπτρο της βασιλικής τους απραξίας.
Αν ρωτήσεις τον αδιάφορο «εσύ τι έκανες για να μην είναι έτσι τα πράγματα;» θα σου απαντήσει σαν να ζει στη σκιά της σπουδαιότητας και όχι στη σκιά της καφετέριας, όπου πίνει τον καφέ της μοιρολατρίας του.
Οι αδιάφοροι δεν αναπαράγουν μόνο αυταπάτες, αλλά το μέλλον. Με την ισχύ της απραξίας, με την κομψότητα της δικαιολογημένης πάντα αποχής τους, με τη λειτουργική τους κενότητα, κλαψουρίζουν σαν να είναι η ζωή κάτι που υπάρχει για να τους δικαιώσει προσωπικά. Ούτε σύνολο ανθρώπων, ούτε σύνολο καταστάσεων.
Αχρηστεύουν κάθε διαλεκτική εξήγηση, κάθε λογική ερμηνεία, μέσα από την απαίτηση να γίνουν τα πάντα όπως οι ίδιοι, να εξελιχθούν όπως το θεωρητικό τους νεφέλωμα, προκειμένου να στρέψουν το βλέμμα με κάποιο ενδιαφέρον.
Οι αδιάφοροι δεν είναι τεμπέληδες. Είναι κάτι ακόμη χειρότερο. Είναι δειλοί που προσπαθούν να πείσουν πως έχουν τη γενναιότητα και την ωριμότητα να παραβλέπουν τα πράγματα γιατί δεν εμφανίζουν κανένα ενδιαφέρον. Πως δεν φοβούνται, αλλά όλα γύρω είναι τόσο ποταπά, που δεν σκοπεύουν να αντιπαρατάξουν το τεράστιο και αδιάφορο εγώ τους.
Οι αδιάφοροι λατρεύουν τη συνωμοσιολογία, γιατί τους απαλλάσσει από τη σκέψη της προσωπικής ευθύνης. Κάπου, κάποιος φταίει και έχει οργανώσει τόσο καλά την πανίσχυρη συνωμοσία του, ώστε δεν έχει κανένα νόημα να ενδιαφέρεσαι ή να αντιδράς.
Δεν παίρνουν ποτέ θέση, μπορούν να είναι ταυτόχρονα με όλους και με κανέναν, μεταφράζοντας την άγνοια και την αδιαφορία τους σε θέση και στάση ίσων αποστάσεων, σε αντικειμενική κρίση. Είναι δυνατόν να ζεις τις αντιθέσεις της ζωής καθημερινά και να μην μπορείς να αποφασίσεις με ποιον είσαι; Ποιο το νόημα της ύπαρξης σου, αν όχι η απόφαση για το πού θα πας τη ζωή σου;
Οι αδιάφοροι είναι οι μωρές παρθένες του συστήματος, που δεν θα χαλάσουν την παρθενιά τους για πράγματα που δεν έχουν τη σπουδαιότητα της μεγάλης απόφασης. Κρατούν, εν ολίγοις, την παρθενιά τους για τον βιαστή τους.
Το παραπάνω άρθρο είναι το editorial του τεύχους 45 του Hot Doc

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Η κυβερνητική παραμυθία τnς εξόδου από το τούνελ

Του Σταύρου Λυγερού 

Τα όσα ακολούθησαν τις γερμανικές εκλογές του περασμέ­νου Σεπτεμβρίου διέλυ­σαν τις ψευδαισθήσεις του διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου για άμεση δρομολόγηση της ανα­διάρθρωσης του ελλη­νικού χρέους. Δεν στάθηκαν ικανά όμως να τους ωθήσουν σε αλλαγή πλεύσης. Ο ισχυρισμός ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρο­μος χρησιμοποιήθηκε ως προπαγανδιστικό επιχείρημα, αλλά τελικώς αντανακλά και το δικό τους εγκλωβισμό στο μονόδρομο που έχει χαράξει η τρόικα. Αυτός είναι και ο λό­γος που δεν έχουν περιθώρια ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Το μόνο που έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να δια­πραγματεύονται το βαθμό οξύτητας της μο­νοδιάστατης λιτότητας. Αλλά και σε αυτό το επίπεδο ελάχιστα επέτυχαν.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ασκού­μενη πολιτική, αντί να ξαναστήσει την Ελλά­δα στα πόδια της, συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Η κυβέρνηση Σα­μαρά έχει κάνει σημαία της το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι μόνο ότι αυτό είναι πλασματικό, λόγω του γεγονότος ότι το Δη­μόσιο χρωστά πάνω από 6 δις σε ιδιώτες. Είναι και ο τρόπος που προέκυψαν αυτά τα δημοσιονομικά αποτελέσματα.

Βάρη Όταν το κράτος μπορεί πλέον να αφαιρεί από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των φορολογουμένων τα ποσά ληξιπρόθεσμων οφειλών, ενώ επικρέμαται και η απειλή της φυλάκισης, είναι προφανές ότι ο φορολο­γούμενος υποχρεώνεται να θέσει σε προ­τεραιότητα την πληρωμή των οφειλών του προς το Δημόσιο. Για πόσο ακόμα όμως θα αντέξει την υπερφορολόγηση;

Οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν από την έλλει­ψη ρευστότητας και πολλές καταρρέουν. Οι αποταμιεύσεις των μικρομεσαίων στρωμά­των εξανεμίζονται για να χρηματοδοτήσουν τη διαβίωση αλλά και την πληρωμή φό­ρων. Η δραστική μείωση των εισοδημάτων, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, αναπόφευκτα πολλαπλασιάζει όχι μόνο τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών, αλλά και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο. Με την αγορά ακινήτων, μάλιστα, να είναι ουσιαστικά παγωμένη και τις τιμές συνεχώς να κατρακυλούν, η ρευστοποίηση ακίνητης περιουσίας δεν προσφέρει αξιοπρεπή λύση.

Τα δημόσια έσοδα είναι βιώσιμα μόνο όταν προέρχονται από μια λογική φορολόγηση των εισοδημάτων και της κατανάλω­σης, εάν δηλαδή προέρχονται κυρίως από τον παραγόμενο πλούτο. Με άλλα λόγια δεν μπορεί τα δημόσια οικονομικά να είναι υγιή όταν η πραγματική οικονομία ασφυκτιά και συρρικνώνεται. Η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας μέσω της υπερφορολόγησης μόνο προσωρινά λύνει το δημοσιονομικό πρόβλημα. Βιώσιμη λύση μπορεί να προκύψει μόνο εάν σπάσει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, εάν η πραγματική οικονομία απο­κτήσει αναπτυξιακή δυναμική.

Μπορεί η κυβέρνηση Σαμαρά να μιλά για ανάπτυξη, αλλά η πολιτική της αποδομεί την πραγματική οικονομία. Αυτό έχει ως συνέπεια όχι μόνο τη δραστική υποβάθμιση του μέσου βιοτικού επιπέδου, αλλά και σοβαρές παρενέργειες στα δημόσια οικονομικά. Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα. Το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο του PSI λεηλάτησε τα αποθεματικά των τα­μείων. Εκτός αυτού, τα έσοδά τους συρρικνώνονται δραστικά λόγω της τεράστιας ανεργίας, της δραστικής μείωσης μισθών, της επεκτεινόμενης μαύρης εργασίας, της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και της αδυναμίας επιχειρήσεων να πληρώ­σουν εισφορές.

Η απάντηση της κυβέρνησης στο πρόβλη­μα είναι να συρρικνώνει τις παροχές προς τους ασφαλισμένους. Γενικότερα, κατεδαφί­ζει το κράτος πρόνοιας σε μια περίοδο που είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο. Οι δραστι­κές και κατά κανόνα οριζόντιες μειώσεις των δημοσίων δαπανών, άλλωστε, έχουν απο­δυναμώσει και σημαντικές λειτουργίες του κράτους. Οι προβλεπόμενες από τον προϋ­πολογισμό νέες μειώσεις αναμένεται να επι­δεινώσουν περαιτέρω την κατάσταση.
 
Τέλμα Χωρίς να παραγνωρίζονται κάποιες σω­στές παρεμβάσεις, το συμπέρασμα είναι ότι δεν βρισκόμαστε προς το τέλος μιας επώδυνης αλλά εξυγιαντικής διαδρομής. Αντιθέτως η πραγματική οικονομία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο τέλμα, με αποτέλεσμα την καταστροφή υγιούς παρα­γωγικού ιστού. Με άλλα λόγια, το παραμύθι ότι λίγο ακόμα υπομονή και θα βγούμε από το τούνελ είναι ψέμα και όπως κάθε ψέμα έχει κοντά πόδια.

Στην πραγματικότητα η ασκούμενη πο­λιτική καταλύει το μικροϊδιοκτητικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές σε έκταση και ένταση πείραμα «κοινωνικής μηχανικής», το οποίο αλλοιώνει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί ως θλι­βερός εφαρμοστής των έξωθεν εντολών, αλλά η τρόικα και το Βερολίνο έχουν σχέ­διο. Επιδιώκουν και έχουν εν μέρει καταφέ­ρει να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία χρέους στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρώπης, σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το γερ­μανικό και ευρύτερα ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο.
Πηγή "Επίκαιρα"