Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Βαθύτατη η πολιτική κρίση

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ημέρα συγκλονιστικής τομής στις σχέσεις του λαού με την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε τελικά η φετινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Η ματαίωση από δεκάδες χιλιάδες λαού της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, οι αποδοκιμασίες και η εκδίωξη των κυβερνητικών εκπροσώπων στις μαθητικές παρελάσεις από την Κέρκυρα ως τη Ρόδο, από τον Βόλο ως την Καλαμάτα και στα πολιτικά άντρα του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα ή στο Ηράκλειο αποκάλυψαν την καθολικότητα της αντίθεσης του ελληνικού λαού στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Από την επονείδιστη εποχή των "αποστατών" της Ενωσης Κέντρου το 1965-1967 ουδέποτε υπήρξε συγκρίσιμη διάσταση μεταξύ του λαού και των κυβερνώντων όσο σήμερα, σε καιρούς δημοκρατικά
εκλεγμένου κοινοβουλίου. Οποιος δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί το σοκαριστικό βάθος της πολιτικής κρίσης που μαίνεται πλέον και απειλεί να καταπιεί την ελληνική κοινωνία και αναζητά δίκην φαιδρού πολιτικού "επιθεωρητή Κλουζό" να εντοπίσει σκοτεινούς "υποκινητές" των αποδοκιμασιών κατά της κυβέρνησης, δεν είναι απλώς βαθιά νυχτωμένος. Είναι επικίνδυνος για την πολιτική ζωή του τόπου.
Oταν φτάνουμε στο σημείο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως είναι τα Τρίκαλα, μέχρι πρότινος στέλεχος της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ να γρονθοκοπεί ενώπιον εκατοντάδων συμπολιτών του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ενώ γνωρίζει άριστα τον δράστη διατείνεται με γκεμπελικό θράσος ότι είναι δήθεν αριστερός, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ο συμβολισμός είναι άκρως επώδυνος και προοιωνίζεται τη βίαιη σύγκρουση που επέρχεται, αν δεν αλλάξει η ροή των πραγμάτων.
Oταν μετά την πλήρη απαξίωση της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου αποδοκιμάζεται στη Θεσσαλονίκη και ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας από τμήμα των διαδηλωτών, αυτό δεν συνιστά κυρίως υποβάθμιση του προσώπου του Κάρολου Παπούλια. Υπογραμμίζει πρωτίστως την παντελή καταρράκωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση της μεγάλης, αν όχι τεράστιας πλειονότητας του ελληνικού λαού. Η κατάσταση καθίσταται άκρως επικίνδυνη. Δεν θέλουμε για την ώρα να παρουσιάσουμε αναλυτικά τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Το βέβαιο είναι πως με την κατάσταση αυτή, με τον λαό να διακατέχεται από πλήρως εχθρικά αισθήματα προς την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα, η χώρα είναι αδύνατον να κυβερνηθεί επί πολύ. Οσο περισσότερο δε η κυβέρνηση Παπανδρέου συνεχίζει να αδιαφορεί προκλητικά για τις λαϊκές αντιδράσεις και εξακολουθεί να ασκεί την ίδια πολιτική, η σύγκρουσή της με τους πολίτες θα γίνεται σφοδρότερη και ανεξέλεγκτη στις συνέπειές της.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει διέξοδος από αυτή την εκρηκτική κατάσταση. Το βέβαιο είναι πως μόνο μια διαφορετική πολιτική συνιστά λύση. Εξίσου βέβαιο είναι πως ο λαός δεν θέλει πλέον την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία έχει καταστήσει σαφέστατο ότι καμιά διάθεση δεν έχει να αλλάξει πολιτική. Αυτό όμως διαρρηγνύει εντελώς το κοινωνικό συμβόλαιο διοίκησης της Ελλάδας στο πλαίσιο του υφιστάμενου συστήματος.
Το κατεστημένο της χώρας βρίσκεται αντιμέτωπο με σοβαρά προβλήματα. Σαφώς και στηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου μέχρι τώρα, καθώς τα μέτρα που παίρνει τόσο κυρίως σε θεσμικό επίπεδο όσο και σε άμεσα οικονομικό υπηρετούν τα συμφέροντα πρωτίστως βεβαίως του τραπεζικού συστήματος, αλλά και του κεφαλαίου γενικότερα.
Μέχρι ποιου σημείου όμως μπορεί να ανεχθεί την παράλυση του κρατικού μηχανισμού που προκαλεί η παραμονή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην εξουσία, καθώς οι υπάλληλοί του αρνούνται να δουλέψουν και ο λαός αρνείται σε όλο και μεγαλύτερη έκταση να εκπληρώσει τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος;
Επιπροσθέτως, μέχρι ποιου σημείου δεν θα είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντα του κατεστημένου να συνεχίσει να υποστηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία ενδέχεται σύντομα να καταφύγει σε μέτρα αυταρχικού χαρακτήρα προκειμένου να κατορθώσει να συνεχίσει να κυβερνά με τον λαό όλο και πιο αντίθετο στην πολιτική της και τις κοινωνικές συγκρούσεις να γίνονται όλο και πιο βίαιες;
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Σε λίγο ούτε η ΝΔ θα αποτελεί λύση
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ γνωρίζει ότι μόνο μέχρι ενός σημείου η παραμονή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην εξουσία λειτουργεί υπέρ της ενίσχυσης του άλλου κόμματος που υπηρετεί τα συμφέροντά του, της ΝΔ. Η δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ κυμαίνεται ήδη γύρω στις οκτώ με δέκα εκατοστιαίες μονάδες και διαρκώς αυξάνεται. Οφείλεται όμως πρωτίστως στον πρωτοφανή, συνεχή καταποντισμό του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και πολύ λιγότερο στην αργή βελτίωση του ποσοστού της ΝΔ. Δεδομένης της προϊούσας αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού, δεν αποκλείεται καθόλου οι ελίτ της χώρας να διαπιστώσουν σύντομα ότι ίσως ούτε η ΝΔ θα είναι πλέον σε θέση να μαζέψει την κατάσταση.
Πηγή: ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Συνέντευξη Α. Τσίπρα

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Ο Νίκος Χατζηνικολάου στον Real-FM

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Ο κ Παπούλιας και η …. Μαρία Αντουανέτα.


Είναι ο κ Παπούλιας σαν την Μαρία Αντουανέτα, που όταν ρώτησε τους αυλικούς της, γιατί ο λαός διαμαρτύρεται και της είπαν ότι, το κάνει γιατί δεν έχει να φάει ψωμί, αναφώνησε  έκπληκτη: και γατί δεν τρώνε παντεσπάνι;
Είναι ο κ Παπούλιας τόσο αφελής, τόσο παραπλανημένος, ή μήπως τελικά είναι συνειδητός υποστηριχτής της ανάλγητης και διεστραμμένης πολιτικής του κ Παπανδρέου, που έχει σαν στόχο την εξόντωση του λαού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την παράδοση τη χώρας και της εθνικής κυριαρχίας στους ξένους;
Ο κ Παπούλιας  ανώτατος άρχων της χώρας με την στάση του μέχρι τώρα έχει αποδείξει ότι στηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου,  χωρίς ουδεμία εξαίρεση, έστω για να τηρήσει τα προσχήματα. Πόσο γελοία ηχούν στα αυτιά των τηλεθεατών όταν κάθε λίγο γίνονται μάρτυρες εκείνου του θλιβερού, άνευ ουσίας, διαλόγου ανάμεσα στον κ Παπούλια και στον κ Παπανδρέου όταν, πολύ συχνά μάλιστα, συναντούνται: «Τι γίνεται κ Πρόεδρε; Καλά κ Πρόεδρε. Πολύ κρίσιμη αυτή η εβδομάδα» κλπ. Τι φρίκη να παίζεται ξεδιάντροπα μπροστά μας τέτοια κακόγουστη ιλαροτραγωδία!
Ο κ Παπούλιας πολύ παλιός και πιστός φίλος της οικογένειας Παπανδρέου έχει αποφασίσει να στηρίξει την κυβέρνηση των ανδρεικέλων του κ Παπανδρέου πάση θυσία. Δεν τον ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια του, η υστεροφημία του, η άποψη του λαού για το πρόσωπό του. Υπογράφει να νομοσχέδια της κυβέρνησης των δοσιλόγων χωρίς ούτε μια μικρή παρατήρηση, παίζει συνεχώς και χωρίς ντροπή το επικοινωνιακό παιχνίδι του κ Παπανδρέου με τις θεατρικές συναντήσεις τους, εύχεται δήθεν  να επιβληθούν τα οικονομικά βάρη της κρίσης με δικαιοσύνη !!! μετά από νόμους του Παπανδρέου που ισοπεδώνουν τους φτωχούς  και πλουταίνουν τους πλούσιους. Οίκτος για τους φτωχούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους κανένας απολύτως.
Αντί από την αρχή να ανορθώσει το ανάστημά του και να κινηθεί στα όρια των συνταγματικών του δικαιωμάτων με την αποπομπή αντιλαϊκών νομοσχεδίων, που του στέλνουν για υπογραφή, είτε με την παραίτησή του και την προκήρυξη εκλογών, της μόνης λύσης που είναι δυνατή σήμερα.
Ο κ Παπούλιας δεν είναι πια ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων αλλά ο πρόεδρος μιας χώρας που παραδόθηκε στους Γερμανούς,  ξανά μετά τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, με οικονομικά και  όχι στρατιωτικά, μέσα αυτή τη φορά.
Είναι ο πρόεδρος της κατοχικής κυβέρνησης Παπανδρέου, των βιομηχάνων, των τραπεζών, των μεγάλων συμφερόντων, των πλούσιων φοροφυγάδων και των επιτυχημένων λαμόγιων.
Κι ύστερα από όλα αυτά μετά τις σημερινές αποδοκιμασίες στο πρόσωπό τους στην παρέλαση από τον λαό της Θεσσαλονίκης θίχτηκε και αποχώρησε φωνάζοντας «Ντροπή, ντροπή εγώ από τα 15 μου χρόνια αγωνίζομαι».
Κύριε Παπούλια πολλοί στα 15 τους υπήρξαν αγωνιστές αλλά όταν μεγάλωσαν γίνανε πιο αντιδραστικοί από όλους. Οι αγώνες στα 15 δεν δίνουν εισιτήριο αγωνιστικότητας για όλη μας τη ζωή. Κάθε μέρα με αγώνες και συνέπεια επιβεβαιώνουμε την υποστήριξή μας στην δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και το ενδιαφέρον μας για το λαό. Γιατί όπως λέει ο λαός μας «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Βίντεο Αναρχικών κατά του ΠΑΜΕ







Πηγή: olympia.gr

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ο κυνισμός της ελίτ των Ελλήνων

Αθήνα, 20 Οκτωβρίου. Ένας μπογιατισμένος αριστερός
συνδικαλιστής σε διαδήλωση στη διάρκεια της γενικής απεργίας
Μετά από δύο ημέρες γενικής απεργίας και μαχών  στο δρόμο, η Ελλάδα φαίνεται κάθε μέρα λίγο πιο κοντά από τον γκρεμό. Ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες συγκεντρώνονται αυτή την Κυριακή σε μια τελευταία προσπάθεια για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος, ένας Έλληνας συγγραφέας καταδικάζει την ελίτ της χώρας του,
και την θεωρεί υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση.
Αυτή τη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι ενός μικρού αρτοποιείου στο κέντρο της Αθήνας ανακοίνωσαν ότι παρά να κλείσουν το μαγαζί –η πελατεία τους αποτελείται κυρίως από ευάλωτους ανθρώπους- θα δείξουν την αλληλεγγύη τους στο κίνημα για τη γενική απεργία, πουλώντας όλα τα προϊόντα τους σε τιμή κόστους. Αυτό το απρόσμενο νέο για τους πελάτες τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι μόνο ένα από τα πολλά σημάδια αντίστασης και αλληλεγγύης που εμφανίζονται στην ελληνική πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, ούτε υπουργός ούτε βουλευτής δεν μπορεί να εμφανιστεί στο κοινό χωρίς να αποδοκιμαστεί ή να «γιαουρτωθεί» (ένα είδος κατακραυγής  της ελληνικής κοινωνίας).
Η Ελλάδα είναι μια διαιρεμένη χώρα: από τη μία πλευρά, οι πολιτικοί υπεύθυνοι, οι τραπεζίτες, οι φοροφυγάδες και βαρόνοι των μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζουν τις πολιτιστικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τις πιο βίαιες που γνώρισε η Δυτική Ευρώπη, από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η γραμμή θραύσης ήταν προφανή χθες, όταν σχεδόν 500.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της χώρας.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει διαίρεση μεταξύ των δημόσιων υπαλλήλων (που περιγράφονται ως τεμπέληδες και διεφθαρμένοι) και των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, απέτυχε. Το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι να αντικαταστήσει την παλιά αντίθεση αριστερά-δεξιά με αυτή της ελίτ έναντι του λαού.
Η άλλη Ελλάδα θα εκφωνήσει την ετυμηγορία της ιστορίας
Η Ευρώπη σύντομα θα αποφασίσει πώς θα διαχειριστεί την κρίση του χρέους με την ελληνική κυβέρνηση ως απλό παρατηρητή. Αλλά ενώ η Ευρώπη θα ασχοληθεί με  το μόνο πρόβλημα που την ενδιαφέρει, το πολιτικό παιχνίδι στην Αθήνα θα εισέρθει στο τελικό στάδιο. Τότε «η άλλη» Ελλάδα θα αποφασίσει την ετυμηγορία της Ιστορίας.
Η πολιτική ελίτ θα πρέπει να λογοδοτήσει για το χάος που έχει δημιουργήσει, το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς που αντιστέκονται σήμερα. Τα δύο δυναστικά κόμματα που διαδέχθηκαν στην κορυφή της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, είναι ακριβώς αυτά που είναι πίσω από αυτό τον πάρα πολύ φουσκωμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα.
Η εμφάνιση των -αναμφισβήτητων- δυσκολιών δεν τους εμπόδισε να συνεχίσουν να συσσωρεύσουν χρέη, ωθώντας με αυτό το τρόπο την Ευρώπη να παρέμβει στα ελληνικά πράγματα. 
Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο, δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα -Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τον τερματισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το μόνο μέτρο που επέφερε κάποια αντίσταση εντός του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα την πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση. Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε ότι η ελληνική ελίτ δεν είχε μεγαλύτερη επιθυμία από το να ενορχηστρώσει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας για τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κατηγορηθεί για ανικανότητα και κυνισμό. Όλα τα αυταρχικά καθεστώτα ονειρεύονται την ριζική ανατροπή της κοινωνίας. Αυτή η κυβέρνηση είχε ως αποστολή να αντικαταστήσει την αλληλεγγύη με την αδιαφορία, την φιλοξενία με την εκμετάλλευση. Απέτυχε, και τώρα, η ελίτ χωρίζεται από τον θυμωμένο λαό  πλέον μόνο από μια παχιά γραμμή ανδρών με μπλε στολές.

Οι άνθρωποι θα αντιδράσουν περισσότερο βίαια
Η ανεργία των νέων ανεβαίνει κατακόρυφα στα ύψη και απειλεί να φτάσει το 50%. Για δεκαετίες, η Ελλάδα θα πληρώσει τη τιμή για την καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς. Η Τρόικα θα κατηγορηθεί για νεο-αποικιακή υπεροψία. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τον μύθο του Σισύφου για να κατανοήσουμε ότι μέτρα που οδηγούν σε «ανάπτυξη -7%» δεν μπορούν να μειώσουν το έλλειμμα.

Ούτε χρειάζεται να διαβάσουμε τον Πλάτωνα για να γνωρίσουμε ότι μειώνοντας κατά το ήμισυ τους μισθούς και τις συντάξεις, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους υπέρογκους νέους φόρους. 
Ούτε χρειάζεται να έχομε πάθος με την ελληνική ιστορία για να μαντέψουμε ότι όσο περισσότερες φορές θα επαναλαμβάνουν ότι μειώνεται η εθνική κυριαρχία της χώρας, τόσο περισσότερο βίαια θα αντιδράσουν οι άνθρωποι.
Η διαδήλωση της 20ης Οκτωβρίου έκλεισε με μια τραγωδία, τον θάνατο ενός συνδικαλιστή. 
Τελείωσαν τα τελευταία απορρίμματα της νομιμότητας της εξουσίας, και η κυβέρνηση αναμένεται σύντομα να πακετάρει. Το δημοκρατικό έλλειμμα το οποίο υποφέρουν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι μη αναστρέψιμο. 
Ανήκει στην «άλλη» Ελλάδα η ευθύνη να υιοθετήσει ένα σύνταγμα για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία για τον εικοστό πρώτο αιώνα. 
Αυτό είναι το πολυτιμότερο που μπορεί η Ελλάδα να προσφέρει στον κόσμο.

Πηγή: presseurop

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Τράπεζες και πτώχευση



Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου - Αναλυτή
Στις 20 Οκτωβρίου (ημέρα Πέ­μπτη) ανακοινώθηκε ότι θα παραδοθεί η έκθεση των ελε­γκτών της τρόικας επί της πο­ρείας της ελληνικής οικονομίας και στις 23 Οκτωβρίου (ημέρα Κυριακή) οι ηγέτες της ευρωζώνης θα αποφα­σίσουν για την «τελική λύση» στο ελ­ληνικό πρόβλημα. Σημειώστε τις ημέ­ρες, και προπαντός την Κυριακή, που θα συνεδριάσει το Eurogroup. Οι ερ­γάσιμες ημέρες της εβδομάδας έχουν γίνει πια πάρα πολύ επικίνδυνες για να συνεδριάζουν και να παίρνουν αποφά­σεις τα όργανα της ευρωζώνης. Σε λί­γο θα συνεδριάζουν δίχως να το ανα­κοινώνουν και σε μέρη τελείως άγνω­στα, μην τυχόν και οι αγορές τους πά­ρουν μυρωδιά.
Από την άλλη, το διάστημα από Πέμπτη έως Κυριακή είναι αρκετά πρόσφορο για να δουν οι ηγέτες του Eurogroup τις αντιδράσεις των αγορών και να αποφασίσουν αν η Δευτέρα (24 Οκτωβρίου) που θα ξημερώσει για την Ελλάδα θα είναι ημέρα επίσημης πτώ­χευσης ή όχι. Διότι, όπως έχουμε ξα­ναπεί, οι πόλεμοι και οι επίσημες πτω­χεύσεις συμβαίνουν πάντα Δευτέρα πρωί, για λόγους αιφνιδιασμού, αλλά και κατάλληλης προετοιμασίας, ειδι­κά για τις τράπεζες, οι οποίες θα πα­ραμείνουν κλειστές προκειμένου να σωθούν από τους αλαφιασμένους πο­λίτες που θα τρέχουν να σηκώσουν τις καταθέσεις τους.
Η… τελική λύση
Φυσικά, οι ευρωζωνούχοι πιστεύ­ουν ότι μέχρι τότε θα έχουν επεξεργα­στεί την «τελική λύση» για το ελληνικό πρόβλημα. Μια «λύση» συμφέρουσα γι’ αυτούς και τις τράπεζές τους, για την οποία το μόνο που ακούγεται εί­ναι το «κούρεμα». Τίποτε άλλο. Το γε­γονός ότι μια τέτοια «λύση» σημαίνει επίσημη πτώχευση κανείς δεν το λέ­ει. Όπως και κανείς δεν λέει ότι αρκεί και μόνο μια τέτοια ανακοίνωση του Eurogroup για να τεθεί η Ελλάδα από τους οίκους αξιολόγησης σε κατάστα­ση SD (Selective Default - Επιλεκτική Πτώχευση) ή D (Default - Πτώχευση) τις αμέσως επόμενες ημέρες. Για μια χώρα που επίσημος στόχος της είναι να τα βρει με τις αγορές, αυτή η υπο­βάθμιση θα σταθεί μοιραία.
Όμως οι κοτζαμπάσηδες της ευρω­ζώνης έχουν πειστεί ότι η ταχύτερη «εσωτερική υποτίμηση» της Ελλά­δας, αλλά και το μαζικό ξεπούλημα της χώρας δεν θα προχωρήσει με τον ρυθμό που θέλουν αν δεν την οδηγή­σουν στην κατάσταση αυτή. Αρκεί να παραμυθιάσουν τον κόσμο με το υπο­τιθέμενο «κούρεμα» 50% ή 60% του ελληνικού χρέους. Κανείς δεν λέει ότι όσο «κούρεμα» υποστεί το ελληνικό χρέος, άλλο τόσο «κούρεμα» θα υπο­στούν μισθοί, συντάξεις, καταθέσεις, δουλειές, δικαιώματα και δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο.
Το μόνο που θα παραμείνει ακέραιο είναι το ύψος του ιδιωτικού δανεισμού. Μη φοβάστε, δεν είναι τίποτε η επιλε­κτική πτώχευση. Μπορεί να χάσετε τον μισθό σας, τη δουλειά σας, τη σύντα­ξή σας, τις καταθέσεις σας, αλλά δεν πρόκειται να χάσετε τα δάνειά σας, τα οποία θα συνεχίσουν να τρέχουν. Μπο­ρεί να μην έχετε να τα πληρώσετε, αλ­λά δεν πειράζει, η ιδιοκτησία στην Ελ­λάδα είναι παρά φύση εκτεταμένη και καιρός είναι να συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, όπως είναι το φυσικό και ανα­γκαίο.
Όμως μη φοβάστε. Η αυτού μεγαλειότης Μπενίτο, υπουργός Οικονομι­κών και εστεμμένος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μας έχει διαβεβαιώσει ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως διασφαλισμένες. Μιλάμε βέβαια για όσους ελάχιστους από τους Έλληνες έχουν ακόμη καταθέσεις στις τράπεζες. Γιατί είναι διασφαλισμένες; Διότι, προσέξτε το επιχείρημα, είμα­στε μέρος του ευρωσυστήματος και επομένως ολόκληρη η ευρωζώνη εγ­γυάται τις καταθέσεις των Ελλήνων. Το ίδιο φυσικά επαναλαμβάνουν όλα τα γνωστά παπαγαλάκια. Αυτό βέβαια που κάνει εντύπωση είναι το γιατί δεν αναφέρουν πια το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων, γνωστό ως ΤΕΚΕ. Υποτίθεται ότι αυτό έχει φτι­αχτεί για να εγγυάται τις καταθέσεις σε περίπτωση που μια ή περισσότερες τράπεζες καταρρεύσουν. Τι απέγινε αυτό το ταμείο; Μάλλον πήγε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Όχι πως απο­τελούσε καμιά ουσιαστική εγγύηση, αλλά τέλος πάντων ήταν κάτι, ειδικά όταν η κατάρρευση αφορά μια μικρή τράπεζα. Όπως, π.χ., συνέβη με την Proton Bank.
Περίεργη υπόθεση
Η εν λόγω τράπεζα (Proton Bank) είναι μια πολύ περίεργη και σκοτεινή υπόθεση. Η αντίστροφη μέτρηση για την Proton Bank ξεκίνησε με τη δημο­σιοποίηση της υπόθεσης υπεξαίρεσης από τον βασικό της μέτοχο (επιχειρη­ματία Λαυρεντιάδη), η οποία προκά­λεσε την εκροή σημαντικού ύψους κα­ταθέσεων. Η υπεξαίρεση ξεχάστηκε, όταν ο εν λόγω επιχειρηματίας επέ­στρεψε το καταχρασθέν ποσό και η τόσο ανεξάρτητη, αλλά και αμερόλη­πτη Δικαιοσύνη μας έβαλε την υπόθε­ση στο αρχείο. Φανταστείτε να είχατε καταχραστεί εσείς ένα ποσό από εκεί που δουλεύετε και όταν σας πιάνανε στα πράσα να λέγατε «α, συγγνώμη, θα τα γυρίσω πίσω, τώρα που με πιάσατε!». Φυσικά, η Δικαιοσύνη θα σας άφηνε ελεύθερο. Αμ δε! Θα σας έχω­νε μέσα και θα έπαιρνε υπόψη της, αν ήθελε, την επιστροφή των χρημάτων ως μεταμέλεια για να μειώσει την ποι­νή. Όμως εσείς δεν είσαστε Λαυρεντιάδης και ούτε η τράπεζα την οποία καταχραστήκατε έχει πρόεδρο τον κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ.
Θα μου πείτε, πολύ περίεργες συ­μπτώσεις. Τι θα λέγατε αν σας έλεγα μία ακόμη πολύ περίεργη σύμπτωση; Τράπεζες (συνήθως μικρού μεγέθους σαν την Proton) με επικεφαλής διπλω­μάτες των Η ΠΑ και έμπιστους επιχει­ρηματίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον ανά τον κόσμο και ιδίως στη Λα­τινική Αμερική για υπόγειες χρηματο­δοτήσεις των ΗΠΑ προς πολιτικά κόμ­ματα και άλλες ύποπτες καταστάσεις. Θα μου πείτε, και πάλι σύμπτωση. Και έχετε απολύτως δίκιο. Όμως, αν ήσα­σταν εσείς υπουργός Οικονομικών και η Δικαιοσύνη έπιανε τον βασικό μέτοχο με το χέρι στο ταμείο της τράπεζας, τι θα κάνατε; Το φυσιολογικό θα ήταν να κάνετε την τράπεζα φύλλο και φτερό για να δείτε τι έχει συμβεί και αν υπάρ­χει ιστορικό υπεξαιρέσεων και ατασθα­λιών. Αυτό τουλάχιστον υποδεικνύει η κοινή λογική όταν πρόκειται για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του καταθετικού κοινού.
Όμως αυτά δεν ισχύουν στην μπα­νανία που λέγεται Ελλάδα. Η κοινή λογική, όπως και το δημόσιο συμφέ­ρον, έχουν πάει προ πολλού περίπατο. Εδώ, στο αποικία Ελλάντα, όταν πιά­νεις κολλητό επιχειρηματία με διακρι­τές σχέσεις με έναν από τους επικυρίαρχους, τον αθωώνεις και κλείνεις την πόρτα σε κάθε πιθανή διερεύνηση της υπόθεσης. Έτσι η εν λόγω τράπεζα βρέθηκε αισίως υπό την εποπτεία εκ­καθαριστή της Τράπεζας της Ελλάδος (κοινώς, ο μπάρμπας μου ο ψεύτης) - ενός οργανισμού που δεν ελέγχεται καν από το ελληνικό κράτος - και στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερό­τητας για να πληρώσει ο Έλληνας φο­ρολογούμενος, το γνωστό υποζύγιο, τις μαύρες τρύπες του ενεργητικού της Proton Bank. Κατά τ’ άλλα, φυσικά, οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως προστατευμένες.
Πληρώνουμε τους τραπεζίτες
Μην ξεχνάμε ότι το εν λόγω Ταμείο είναι δημιούργημα της Σύμβασης Δα­νειακής Διευκόλυνσης που μας επέβα­λε η τρόικα και στο οποίο έχει προβλε­φθεί να καταλήξουν τα 10 δισ. ευρώ από τα 110 δισ. ευρώ του αρχικού δα­νείου. Με άλλα λόγια, ο Έλληνας πο­λίτης δανείζεται χάνοντας «άνευ όρων και αμετάκλητα» την εθνική του κυρι­αρχία για να διασώσει όχι μόνο τους Γερμανούς, Γάλους και άλλους τραπεζίτες, αλλά και τους ντόπιους του επι­πέδου ενός Λαυρεντιάδη.
Μα γιατί με πιάνει αυτός ο παροξυ­σμός κινδυνολογίας; Πώς είναι δυνα­τόν να φαντάζομαι ότι καμιά κατάθε­ση νοικοκυριού δεν είναι προστατευ­μένη; Εδώ ολόκληρο ευρωσύστημα στήθηκε για να στηρίξει τις ελληνικές καταθέσεις κι εγώ τολμώ να το αμφι­σβητώ; Όχι βέβαια, απλώς αναρωτιέ­μαι: Ποιον μηχανισμό έχει το ευρωσύ­στημα για να εγγυηθεί συγκεκριμένα τις καταθέσεις; Στην Ελλάδα υπάρχει, έστω τυπικά, το ΤΕΚΕ. Στην ευρωζώνη τι υπάρχει; Τίποτε! Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για κάλυψη ή εγγύηση των καταθέσεων, γιατί πολύ απλά το ευρώ θεμελιώθηκε ως μηχανισμός που εξαρχής αποκλείει τις πιστωτικές κρί­σεις σαν αυτή που ζούμε.
Τότε, πού βασίζονται όλοι αυτοί οι ανευθυνοϋπεύθυνοι που διαβεβαιώ­νουν τον κόσμο ότι οι καταθέσεις τους είναι εγγυημένες; Μα στην ύπαρξη της ΕΚΤ. Μην ανησυχείτε, μας λένε, υπάρ­χει η ΕΚΤ του κ. Τρισέ που εγγυάται τις καταθέσεις. Ερώτηση: Πόσα ρευστά διαθέσιμα διαθέτει η ΕΚΤ στην άκρη προκειμένου να εγγυηθεί τις κατα­θέσεις; Μην κάνετε τον κόπο να τους ρωτήσετε, δεν πρόκειται να απαντή­σουν, απλώς θα αρχίσουν τις γνωστές κραυγές. Θα σας απαντήσω ευθέως: η ΕΚΤ δεν διαθέτει κανενός είδους πρό­βλεψη για εγγύηση των καταθέσεων. Ούτε χρυσό, ούτε ρευστό. Μάλιστα, η ίδια η ΕΚΤ είναι σε τόσο δεινή θέση προσπαθώντας να αγοράσει ομόλογα των υπό πίεση και χρεοκοπία χωρών της ευρωζώνης, αλλά και λόγω της παροχής ρευστότητας στις τράπεζες, που βρίσκεται ήδη σε κατάσταση φα­λιμέντου. Γι’ αυτό και συνασπίστηκαν 6 κεντρικές τράπεζες, οι πιο μεγάλες και ισχυρές παγκόσμια, με επικεφα­λής την αμερικανική Fed, για να βοη­θήσουν την ΕΚΤ να συνεχίσει να παρέ­χει ρευστότητα στις τράπεζες και να εξακολουθήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης.
Τι μας λένε λοιπόν όλοι αυτοί οι ανευ­θυνοϋπεύθυνοι; Ότι η ΕΚΤ, που μόλις μετά βίας και με σωρηδόν χρηματοδο­τική ενίσχυση από το εξωτερικό - κυρίως τη Fed, που από το 2009 κόβει χρή­μα για να ενισχύει με δολαριακά swap και την ΕΚΤ - ίσα που ψιλοκαταφέρνει να κρατά στην επιφάνεια τις ευρωπαϊ­κές τράπεζες αλλά και τα κράτη που βρίσκονται υπό την πίεση των αγορών, εγγυάται τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά και των άλλων Ευρωπαί­ων. Μα δεν κατάλαβες καλά, μπορεί να πει κάποιος. Αυτό που εξασφαλίζει η ΕΚΤ είναι η βιωσιμότητα των τραπεζών και επομένως απομακρύνει τον κίνδυ­νο μιας κατάρρευσης οπότε θα χαθούν οι καταθέσεις. Πόσο αλήθεια είναι κά­τι τέτοιο; Ας θυμηθούμε ένα τελευταίο περιστατικό: Την 1.9 φέτος κυκλοφό­ρησε επίσημα η πληροφορία ότι οι ειδι­κοί του ΔΝΤ εκτιμούν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα χρειαστούν τουλάχιστον 200 δισ. ευρώ επανακεφαλαιοποίηση, προκειμένου να μην καταρρεύσουν. Η εκτίμηση αυτή είναι εύκολο να κατα­λάβει κανείς από πού βγαίνει, μια και βασίζεται στην υπόθεση ότι οι τράπε­ζες θα δεχτούν ζημιά από την έκθεσή τους στο χρέος των χωρών του Νότου, το πολύ 10% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που κατέχουν. Πρόκει­ται βέβαια για εκτίμηση εξαιρετικά αι­σιόδοξη με βάση τις εξελίξεις.
Ωστόσο, η πληροφορία αυτή προκά­λεσε πανικό στην ευρωζώνη. Ο Μπαρόζο και άλλοι αξιωματούχοι της Κομισιόν διέψευσαν με τα μανίας αυτές τις εκτιμήσεις. Ο εστεμμένος αυτο­κράτορας της ευρωζώνης, ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Τρισέ, τόνιζε σε δηλώσεις στο Reuters (5.9) ότι οι τράπεζες της ευρωζώνης είναι υγιέστατες. Πράγμα που αποδείκνυαν και τα stress tests , τα οποία είχαν βγάλει ως ανάγκη επανακεφαλαιοποίσης των τραπεζών μό­λις 1,7 δισ. ευρώ. Και σχολιάζοντας τις εκτιμήσεις των ειδικών του ΔΝΤ, ο κ. Τρισέ απάντησε με όλο το αυτοκρατο­ρικό του μεγαλείο: «Υπάρχει μια πολύ σοβαρή διαφωνία σχετικά με τις μεθό­δους για τον υπολογισμό των αναγκών σε κεφάλαιο… Είμαι σίγουρος ότι η τε­λική εκτίμηση του ΔΝΤ δεν θα είναι αυ­τή». Ύστερα από δυο ημέρες βγαίνει η κ. Λαγκάρντ, διευθύντρια του ΔΝΤ, και διαψεύδει τους δικούς της ειδικούς σχετικά με τα 200 δισ. ευρώ.
Ξηλωθείτε για να τους σώσουμε
Δεν πέρασε ένας μήνας και ξαφνικά οι κάννουλες ρευστότητας έχουν ανοίξει στο μέγιστο δυνατό και όλοι στην ευρωζώνη συζητούν για την ανάγκη διάσωσης των τραπεζών. Αυτών που ήταν όλο υγεία, κατά δηλώσεις των ίδι­ων. Η Dexia για μια ακόμη φορά μέσα σε δυο χρόνια μπαίνει σε διασωλήνωση και καλούνται ο Βέλγος και ο Γάλλος φορολογούμενος να τη διασώσουν για μια ακόμη φορά. Πρόκειται για μια τράπεζα που, σύμφωνα με τα stress tests, είχε υπερεπάρκεια κεφαλαίων ακόμη και για
το πιο δυσμενές σενάριο. Κοινώς, παραμύθια. Ο Μπαρόζο ξαφνικά ανακάλυψε ότι οι τράπε­ζες χρειάζονται επείγουσα βοήθεια για να ενι­σχύσουν τα κεφάλαιά τους και ετοιμάζεται να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα επανακεφαλαιοποίησης.
Kaθ’ έξιν ψεύτες
Μπορείτε να μαντέψετε το ύψος αυτής της προτεινόμενης στήριξης; Αν σας έλεγα ότι κι­νείται στο ύψος των 200 δισ. ευρώ, θα λέγατε τίποτε; Ο έτερος δε Καππαδόκης, ο κ. Τρισέ, δήλωσε στο Ευρωκοινοβούλιο μόλις στις 11.10 ότι «η κρίση έχει αποκτήσει πια συστημική διά­σταση». Κι επομένως πρέπει να πληρώσουν για μια ακόμη φορά οι λαοί και τα κράτη της ευρω­ζώνης για να διασώσουν τις τράπεζες. Κοινώς, «κύριοι ξηλωθείτε»! Φυσικά δεν ενδιαφέρει κανέναν τους από πού θα αντληθούν τα κεφά­λαια αυτά, πόσοι άνεργοι θα δημιουργηθούν επιπλέον ως αποτέλεσμα αυτής της επανακεφαλαιοποίησης, ούτε η έκταση της ανέχειας και της φτώχειας που θα αγκαλιάσει το μεγα­λύτερο μέρος της κοινωνίας. Πρέπει να δια­σωθεί η πλασματική, εικονική οικονομία των τραπεζικών ενεργητικών, σε βάρος της πραγ­ματικής οικονομίας των μισθών, των συντάξε­ων, της δουλειάς, της μικρής και μεσαίας επι­χείρησης.
Γιατί όμως πρέπει να τους πιστέψουμε για μια ακόμη φορά; Γιατί να πιστέψουμε ότι με τη νέα δόση επανακεφαλαιοποίησης θα βγούμε σε ξέφωτο; Εδώ πρόκειται για καθ’ έξιν ψεύτες και κατ’ επάγγελμα λωποδύτες. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Το καπιταλιστικό σύστημα, η οικονο­μία της αγοράς, ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε, κατέληξε να διοικείται διεθνώς και ιδίως στην ευρωζώνη από μια ληστοσυμμορία, από έναν υπόκοσμο στις κορυφές της. Και εμείς φυσικά πρέπει να τους πιστεύουμε πάντα. Ακόμη κι όταν πιάνονται στα πράσα να λένε τα χειρότερα ψέματα προκειμένου να χώ­σουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι τους στην τσέπη των λαών και των κρατών.
Βεβαίως υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι το να πεις ψέματα, π.χ. ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών είναι απολύτως διασφαλι­σμένες, δεν είναι κακό γιατί έτσι αποτρέπεις τον πανικό.
Την κοπανάνε...
Το δυστύχημα γι’ αυτούς είναι ότι δεν υπάρ­χει καλός και κακός απατεώνας. Υπάρχει μόνο απατεώνας. Κι απατεώνας είναι εκείνος που λέει ενσυνείδητα ψέματα για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη και να αποστρέψει το βλέμμα της από τη ληστεία που συντελείται σε βάρος των νοικοκυριών από τους τραπεζίτες.
Όσο για την επίσημη πτώχευση, μην ανησυ­χείτε. Έχει ήδη ξεκινήσει. Δείτε τι συμβαίνει με τις τράπεζες. Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι άκρως διαφωτιστικός. Τι σημαίνουν αυ­τές οι κάθετες πτώσεις: Οι βασικοί μέτοχοι των τραπεζών, οι μεγαλοτραπεζίτες και τα επενδυ­τικά κεφάλαια ξεπουλούν και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια μαζί με τα λεφτά των καταθετών στις τσέπες τους. Πιστεύουν ότι με την επίσημη πτώχευση της χώρας θα καλυφθούν τα ίχνη τους μέσα στον πανικό και έτσι θα τη γλιτώσουν με την κατάχρηση των καταθέσεων που έχει ήδη συντελεστεί στις τράπεζές τους. Άλλωστε, υπάρχει πάντα το γνωστό πολιτικό προσωπικό για να φορτώσει τα σπασμένα στο γνωστό υποζύγιο. Αρκεί να του δοθεί η ευκαι­ρία. Κι ο κ. Σαμαράς είναι πάντα διαθέσιμος να συνδράμει, εκεί που θα αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση.