Είναι ο κ Παπούλιας σαν την Μαρία Αντουανέτα, που όταν ρώτησε τους αυλικούς της, γιατί ο λαός διαμαρτύρεται και της είπαν ότι, το κάνει γιατί δεν έχει να φάει ψωμί, αναφώνησε έκπληκτη: και γατί δεν τρώνε παντεσπάνι;
Είναι ο κ Παπούλιας τόσο αφελής, τόσο παραπλανημένος, ή μήπως τελικά είναι συνειδητός υποστηριχτής της ανάλγητης και διεστραμμένης πολιτικής του κ Παπανδρέου, που έχει σαν στόχο την εξόντωση του λαού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την παράδοση τη χώρας και της εθνικής κυριαρχίας στους ξένους;
Ο κ Παπούλιας ανώτατος άρχων της χώρας με την στάση του μέχρι τώρα έχει αποδείξει ότι στηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου, χωρίς ουδεμία εξαίρεση, έστω για να τηρήσει τα προσχήματα. Πόσο γελοία ηχούν στα αυτιά των τηλεθεατών όταν κάθε λίγο γίνονται μάρτυρες εκείνου του θλιβερού, άνευ ουσίας, διαλόγου ανάμεσα στον κ Παπούλια και στον κ Παπανδρέου όταν, πολύ συχνά μάλιστα, συναντούνται: «Τι γίνεται κ Πρόεδρε; Καλά κ Πρόεδρε. Πολύ κρίσιμη αυτή η εβδομάδα» κλπ. Τι φρίκη να παίζεται ξεδιάντροπα μπροστά μας τέτοια κακόγουστη ιλαροτραγωδία!
Ο κ Παπούλιας πολύ παλιός και πιστός φίλος της οικογένειας Παπανδρέου έχει αποφασίσει να στηρίξει την κυβέρνηση των ανδρεικέλων του κ Παπανδρέου πάση θυσία. Δεν τον ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια του, η υστεροφημία του, η άποψη του λαού για το πρόσωπό του. Υπογράφει να νομοσχέδια της κυβέρνησης των δοσιλόγων χωρίς ούτε μια μικρή παρατήρηση, παίζει συνεχώς και χωρίς ντροπή το επικοινωνιακό παιχνίδι του κ Παπανδρέου με τις θεατρικές συναντήσεις τους, εύχεται δήθεν να επιβληθούν τα οικονομικά βάρη της κρίσης με δικαιοσύνη !!! μετά από νόμους του Παπανδρέου που ισοπεδώνουν τους φτωχούς και πλουταίνουν τους πλούσιους. Οίκτος για τους φτωχούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους κανένας απολύτως.
Αντί από την αρχή να ανορθώσει το ανάστημά του και να κινηθεί στα όρια των συνταγματικών του δικαιωμάτων με την αποπομπή αντιλαϊκών νομοσχεδίων, που του στέλνουν για υπογραφή, είτε με την παραίτησή του και την προκήρυξη εκλογών, της μόνης λύσης που είναι δυνατή σήμερα.
Ο κ Παπούλιας δεν είναι πια ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων αλλά ο πρόεδρος μιας χώρας που παραδόθηκε στους Γερμανούς, ξανά μετά τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, με οικονομικά και όχι στρατιωτικά, μέσα αυτή τη φορά.
Είναι ο πρόεδρος της κατοχικής κυβέρνησης Παπανδρέου, των βιομηχάνων, των τραπεζών, των μεγάλων συμφερόντων, των πλούσιων φοροφυγάδων και των επιτυχημένων λαμόγιων.
Κι ύστερα από όλα αυτά μετά τις σημερινές αποδοκιμασίες στο πρόσωπό τους στην παρέλαση από τον λαό της Θεσσαλονίκης θίχτηκε και αποχώρησε φωνάζοντας «Ντροπή, ντροπή εγώ από τα 15 μου χρόνια αγωνίζομαι».
Κύριε Παπούλια πολλοί στα 15 τους υπήρξαν αγωνιστές αλλά όταν μεγάλωσαν γίνανε πιο αντιδραστικοί από όλους. Οι αγώνες στα 15 δεν δίνουν εισιτήριο αγωνιστικότητας για όλη μας τη ζωή. Κάθε μέρα με αγώνες και συνέπεια επιβεβαιώνουμε την υποστήριξή μας στην δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και το ενδιαφέρον μας για το λαό. Γιατί όπως λέει ο λαός μας «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου