Το παραμύθι της «επιτροφής των καταθέσεων»

Εκνευριστική έχει καταντήσει πλέον αυτή η ιστορία με τους αλλεπάλληλους ανά μήνα κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τη διαβόητη «επιστροφή των καταθέσεων» στις ελληνικές τράπεζες.

Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της καλλιέργειας τεχνητού κλίματος αισιοδοξίας μήπως... στραβωθεί κανένας αφελής και καταθέσει τα λεφτά του στην τράπεζα, αλλά δεν είναι ανάγκη να χειρίζεται τόσο προκλητικά το θέμα η κυβέρνηση σαν να απευθύνεται σε ηλιθίους. Κανένας λόγος αλαλαγμών δεν υπάρχει.

Το πολύ πολύ ένας ...στεναγμός ανακούφισης και «δυστυχούς παρηγορίας» που η μείωση -ναι, η μείωση!- των καταθέσεων κατά τη διάρκεια του 2012 δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο κατά τη διάρκεια του 2010 και του 2011! Τίποτα περισσότερο! Ας δούμε καλύτερα τους αριθμούς βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος. Την 1η Ιανουαρίου του 2012 το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες ανερχόταν στα 168,96 δισεκατομμύρια ευρώ. Στις 31 Δεκεμβρίου 2012 οι καταθέσεις είχαν πέσει στα 161,36 δισ. ευρώ. Μια απλή αφαίρεση μας δείχνει ότι μέσα στο 2012 οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 7,6 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα 7,6 δισ. είναι πολύ μικρότερα από τα 40,6 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν μειωθεί οι καταθέσεις κατά το 2011 και τα 27,9 δισ. ευρώ που είχαν φύγει από τις τραπεζικές καταθέσεις μέσα στο 2010. Στα τέλη του 2009 δηλαδή οι καταθέσεις ήταν 237,53 δισ. ευρώ και στα τέλη του 2010 είχαν πέσει στα 209,6 δισεκατομμύρια. Αυτά σημαίνουν ότι οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες έχουν μειωθεί κατά 76,2 δισεκατομμύρια ευρώ (ποσοστό περίπου 32%) σε σχέση με τα τέλη του 2009. Μέσα σε τρία μόλις χρόνια χάθηκε το ένα τρίτο των καταθέσεων.

Αυτό συνιστά οικονομική καταστροφή για τις τράπεζες. Ο λόγος είναι πως αυτές δεν μπορούν με την ίδια ταχύτητα να περιορίσουν τα δάνεια που έχουν χορηγήσει σε τράπεζες και ιδιώτες, όσο και αν «στραγγαλίσουν» τη χορήγηση νέων δανείων. Οι αριθμοί που αφορούν αυτή την πτυχή είναι αποκαλυπτικοί.

Το 2009, το σύνολο των δανείων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά που είχαν χορηγήσει οι ελληνικές τράπεζες ανερχόταν σε 249,68 δισ. ευρώ - ήταν δηλαδή κατά 12,2 δισ. ευρώ περισσότερα από τις καταθέσεις, οι οποίες υπενθυμίζουμε ότι ανέρχονταν σε 237,53 δισ. Στα τέλη του 2012 η κατάσταση για τις τράπεζες είχε επιδεινωθεί δραματικά. Παρόλο που μέσα στη «μαύρη τριετία» του Μνημονίου περιόρισαν κατά 22 δισεκατομμύρια τις χορηγήσεις δανείων και τις έριξαν στα 227,7 δισ. ευρώ, το ποσό αυτό είναι κατά... 66,3 δισεκατομμύρια μεγαλύτερο από εκείνο των καταθέσεων, που έπεσαν -παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης- στα 161,4 δισ. ευρώ.

Υπερπενταπλασιάστηκε (!) δηλαδή σε απόλυτους αριθμούς το ποσό της απόκλισης ανάμεσα στις χορηγήσεις δανείων εκ μέρους των τραπεζών και τις καταθέσεις σε αυτές. Αυτό δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για την πραγματική οικονομία, γιατί σημαίνει ότι όσες καταθέσεις και αν τυχόν επιστρέψουν στις τράπεζες, οι τράπεζες θα κρατούν το μέγιστο τμήμα των καταθέσεων αυτών για τον εαυτό τους, προκειμένου να μειώσουν τους κινδύνους για την ίδια τους την ύπαρξη.

Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι αποκλείεται στο ορατό μέλλον οι ελληνικές τράπεζες να μπορούν να χορηγήσουν τα δάνεια που περιμένουν σαν μάννα εξ ουρανού οι επιχειρήσεις και ο κοσμάκης! Θα τα περιμένουν επί ματαίω! Οπως είναι ευνόητο, η ανωτέρω εξήγηση της συμπεριφοράς των τραπεζών καμιά παρηγοριά δεν αποτελεί για τους επιχειρηματίες και τα νοικοκυριά, που έχουν στερηθεί αυτή την τριετία δανειακή ρευστότητα ύψους 22 δισεκατομμυρίων. Ρευστότητα ύψους 12 δισ. ευρώ έχουν χάσει οι επιχειρήσεις και άλλα 10 δισεκατομμύρια τα νοικοκυριά.

Στο υπάρχον περιβάλλον της δραματικής συρρίκνωσης των εισοδημάτων όλου του πληθυσμού και της καταβαράθρωσης του τζίρου πολλών επιχειρήσεων, η δανειακή ασφυξία από τις τράπεζες έχει τραγικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία, αλλά και την ελληνική κοινωνία γενικότερα. Οι καταθέσεις των νοικοκυριών όλο και λιγότερο μπορούν να χρηματοδοτήσουν τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων.

Το 2009 «περίσσευαν» 77,3 δισ. ευρώ αφού τα νοικοκυριά είχαν καταθέσεις 196,9 δισεκατομμυρίων και δάνεια 119,6 δισ. Το 2012 το ποσό αυτό είχε συρρικνωθεί δραστικότατα: 135 δισ. καταθέσεις νοικοκυριών μείον 106,6 δισ. δάνεια μας κάνει μόλις 28,4 δισεκατομμύρια - σχεδόν το ένα τρίτο! Με άλλα λόγια, η λεηλασία των εισοδημάτων του λαού μας γκρέμισε και τη δυνατότητα τραπεζικού δανεισμού των επιχειρήσεων!

 Αρθρογράφος: 

Γ.Δελαστίκ

ΕΘΝΟΣ

Κατασπάραξαν οικονομικά τους Ελληνες οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Κατασπάραξαν οικονομικά τους Ελληνες εργαζόμενους και συνταξιούχους οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά και «ξεκοκάλισαν» με πρωτοφανή φορολογική αγριότητα τον ελληνικό πληθυσμό, ομολόγησε ακόμη και το... ΔΝΤ (!) στην έκθεσή του για την ελληνική οικονομία που δόθηκε στη....
δημοσιότητα.
Η σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, την οποία κάνει το ΔΝΤ, είναι άκρως αποκαλυπτική. Στο συνολικό πακέτο περικοπών, στην Ελλάδα το 80% προέρχεται από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και τον περιορισμό ή την κατάργηση κοινωνικών δαπανών. Στις υπόλοιπες μνημονιακές χώρες όμως της Ευρωζώνης, το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 60% του συνόλου των περικοπών. Με το φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια, οι άμεσοι φόροι με τα αλλεπάλληλα χαράτσια έφτασαν να αποτελούν το 54% των εσόδων του κράτους, ενώ στις ομοιοπαθείς ευρωπαϊκές χώρες ανέρχονται στο 46%.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι, αφού κάνει με κριτική διάθεση αυτές τις επισημάνσεις, το ΔΝΤ στη συνέχεια προτείνει να... συνεχιστεί η ίδια πολιτική και να μονιμοποιηθούν τα «έκτακτα» χαράτσια, όπως η ψευδεπίγραφη «εισφορά αλληλεγγύης», που υποτίθεται ότι θα έπαυε να καταβάλλεται από το 2015, οι φόροι στα ακίνητα κ.λπ. Δεν του φτάνουν αυτά του ΔΝΤ, απαιτεί και 25.000 «στοχευμένες απολύσεις» δημοσίων υπαλλήλων, μόνο μέσα στο 2013. Αναδεικνύοντας έμμεσα το ψευδέστατο του κυβερνητικού ισχυρισμού ότι δήθεν δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα περικοπών μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, το ΔΝΤ απαιτεί μέχρι τον Αύγουστο φέτος να έχουν προσδιοριστεί επακριβώς νέα μέτρα για πρόσθετα έσοδα ύψους 4 δισ. ευρώ για τη διετία 2015-2016.
Το ΔΝΤ κρίνει ότι η χώρα μας δεν ξεπουλάει την κρατική περιουσία της με τους ρυθμούς που ήθελαν και επέβαλαν στα χαρτιά οι ξένοι δανειστές. Γι' αυτό και προβάλλει την απαίτηση, αν μέχρι τον Ιούνιο εξακολουθεί να μη θεωρείται ικανοποιητικός ο ρυθμός των ιδιωτικοποιήσεων, τότε να καθαιρεθούν και να απομακρυνθούν οι Ελληνες από τη διοίκηση του οργανισμού εκποίησης της κρατικής περιουσίας ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) και να αντικατασταθούν με «ξένους ειδικούς»! Να αναλάβουν δηλαδή ξένοι να πουλήσουν απευθείας σε άλλους ξένους χιλιάδες ακίνητα του ελληνικού κράτους! Εκτακτα! Ενώ πάντως η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι άτεγκτοι στα ζητήματα της περικοπής μισθών και συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων, δείχνουν αντιθέτως μια εκπληκτική ευελιξία στη δραστική περικοπή προϋπολογιζόμενων εσόδων του κράτους είτε από τους φοροφυγάδες είτε από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αρχικά έλεγαν ότι η Ελλάδα θα εισπράξει 50 δισ. από τις ιδιωτικοποιήσεις ως το 2015. Επειτα κατέβασαν το νούμερο αυτό στα 45 δισ. ευρώ και μάλιστα όχι ως το 2015, αλλά ως το 2020. Τώρα το ΔΝΤ εκτιμά ότι το ποσό αυτό θα πέσει στα 23,5 δισ., στο μισό δηλαδή του αναθεωρημένου στόχου ως και το 2016.
Στο μεταξύ απέτυχε παταγωδώς ο στόχος της είσπραξης 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στο 2012 - έπιασαν μόνο... 100 εκατομμύρια (το 3% του στόχου!) όπως αναφέρει έκθεση της Κομισιόν που κατατέθηκε στην ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Βεστντόιτσε Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ (WAZ)». Μέσα σε αυτό το αλαλούμ έχει να γίνει τρομερό φαγοπότι λεηλασίας της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Αυτό όμως το επιθυμούν και το προωθούν διακαώς το ΔΝΤ και η ΕΕ, δεν προσπαθούν να το αποτρέψουν. Κάθε άλλο. Αντιθέτως, μέλημά τους είναι πώς να μην αποκτήσει η Ελλάδα αντιμνημονιακή κυβέρνηση. «Οι εκλογές αποτέλεσαν έναν ισχυρό πολιτικό κραδασμό, με το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα να έρχεται δεύτερο έπειτα από μια προεκλογική εκστρατεία σθεναρά αντίθετη στις πολιτικές του προγράμματος (σ.σ. της τρόικας). Εξτρεμιστικά κόμματα έγιναν επίσης δημοφιλή.
Παρ' όλα αυτά προέκυψε μια κυβέρνηση που στήριξε το πρόγραμμα» αναφέρει στην έκθεσή του το ΔΝΤ. Δεν καθησυχάζει όμως και προειδοποιεί: «Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυξανόμενη στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα αντιμνημονιακά κόμματα. Αυτό δεν θα είχε ως αποτέλεσμα μόνο καθυστερήσεις, αλλά θα οδηγούσε σε πολιτική κρίση, πυροδοτώντας χρεοκοπία ή και έξοδο της χώρας από το ευρώ». Το ΔΝΤ προσπαθεί να υποβάλει δηλαδή την ευνοϊκή για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη άποψη ότι η περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί περίπου με έξοδο ή αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, με τη χρεοκοπία της χώρας μάλιστα να έχει προηγηθεί. Η νέα περικοπή μισθών και συντάξεων προφανώς δεν ενοχλεί το ΔΝΤ.

Πηγή: http://ksipnistere.blogspot.gr/

Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;
Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι

κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.
Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει· οι σωστές δεξιότητες είναι το παν – ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση». Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πώς ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.
Η «φρόνηση» είναι διαφορετική από την «εξυπνάδα». Ο «έξυπνος» που μεριμνά αποκλειστικά για το συμφέρον του και υπηρετεί μόνο τη φιλοδοξία του δεν είναι «φρόνιμος». Όπως ο ληστής της τράπεζας που καταπολεμά το φόβο του δεν είναι θαρραλέος, αφού οι σκοποί του δεν είναι αγαθοί, έτσι και ο αμοραλιστικά φιλόδοξος ευφυής πολιτικός δεν είναι «φρόνιμος», αφού η ευφυΐα του είναι εγωπαθής.
Ποιους αγαθούς σκοπούς υπηρέτησε στην πολιτική σταδιοδρομία του ο κ. Βενιζέλος; Περισσότερο ευδιάκριτη είναι η προώθηση αυτοεξυπηρετικών επιδιώξεων στο πλαίσιο ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Η ευφυΐα του ένα πράγμα φαίνεται να ορεγόταν: να φτάσει στην κορυφή με κάθε τρόπο, συντηρώντας συγχρόνως το «σύστημα», προκειμένου να κυριαρχεί ανετότερα σε μειωμένων προσόντων πολιτικάντηδες.
Θυσίασε την εγνωσμένη επιστημοσύνη του στις πολιτικές φιλοδοξίες του όταν, ως νέος συνταγματολόγος, υποστήριξε τις άθλιες μεθοδεύσεις του Α. Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Ως υπουργός επιδόθηκε με ιδιαίτερη επιδεξιότητα στη νομοθετική κοπτορραπτική – την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων που ευνοούν επιμέρους συμφέροντα. Κορυφαίο ίσως επίτευγμά του ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών ή, ακριβέστερα, περί του πώς να καταχράσαι δημόσιο πλούτο χωρίς να διώκεσαι!
Ως πολιτικός, υπήρξε ο πιο ευφραδής υποστηρικτής της άποψης για το «όλον ΠΑΣΟΚ» – για την απολιτική ενότητα ενός ψηφοθηρικού μηχανισμού, ο οποίος, για να νέμεται την εξουσία, πρέπει να «ισορροπεί» διαρκώς μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων, συντηρώντας το φαύλο πελατειακό-κομματικό κράτος. Ο κ. Βενιζέλος εκφράζει με ζηλευτή συνέπεια το πνεύμα της μεταρρυθμιστικής ακινησίας. Αντιτάχθηκε (άμεσα ή έμμεσα) σε οποιαδήποτε αλλαγή έθιγε το «σύστημα»: από τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την αλλαγή του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη το 2001 και άλλα πολλά.
Συνεπές με τον εαυτό του, το κόμμα-διαμορφωτής του «συστήματος» που χρεοκόπησε τη χώρα, εξέλεξε για αρχηγό έναν έμπειρο τεχνικό της εξουσίας, τον ικανότερο homo systemicus που διαθέτει. Η αυτοαναφορική «εξυπνάδα» του δεν τον καθιστά μόνο έναν επιδέξιο «ισορροπιστή» ή έναν πολυμήχανο ρήτορα, αλλά και έναν μάστορα της στρεψοδικίας. Για τον κ. Βενιζέλο, οι έννοιες δεν σημαίνουν τίποτε, είναι ρητορικές «κατασκευές», μπορούν να αδειάζουν από το συμβατικό νόημά τους και να επαναφορτίζονται όπως τον βολεύει. Δεν πρόκειται τόσο περί γλωσσοπλαστικής ικανότητας όσο περί οργουελικής γλωσσικής μηχανικής, η οποία αποσκοπεί στην παραπλάνηση. Το εξωφρενικό χαράτσι της ΔΕΗ βαφτίζεται «ασφάλιστρο κινδύνου», το ολέθριο παπανδρεϊκό δημοψήφισμα «λύτρωση», η μειωμένη εθνική κυριαρχία «αυτοδύναμη Ελλάδα»! Με το κατάλληλα ευρηματικό λεξιλόγιο τα πάντα μπορούν να υποστηριχθούν, όσο και να αντικρουστούν! Με την ίδια ευκολία που σήμερα υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν θα διστάσει να υποστηρίξει αύριο την επιστροφή στη δραχμή! Για τον κ. Βενιζέλο η διακυβέρνηση είναι υπόθεση, κυρίως, αυτοθαυμαστικών αγορεύσεων, νομοθετικής κοπτορραπτικής, και ναρκισσιστικών ισορροπισμών, όχι στρατηγικής σύλληψης, οραματικών επιλογών και μεθοδικής υλοποίησης. Η εγωλατρική επίγνωση της διανοητικής υπεροχής του έναντι των λοιπών μετριοτήτων της πολιτικής σκηνής είναι η αχίλλειος πτέρνα του: η ευφυΐα που δεν υπηρετεί ευρύτερους αγαθούς σκοπούς οδηγεί στην αχαλίνωτη φιλοδοξία, την αυτοαναφορά και την «ύβριν». Ποια ήταν η πρώτη του απόφαση ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ; Να ορίσει εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος την κυρία Γεννηματά – εμβληματική εκπρόσωπο της φαύλης κομματοκρατίας!
Θα δούμε κι άλλα…
Καθημερινή

* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.

ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

 

Ρεζίλι έχει γίνει διεθνώς η Ελλάδα ως η χώρα-κορόιδο που δανείζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια μετατρεπόμενη οικιοθελώς σε υπόδουλο προτεκτοράτο, προκειμένου να πληρώνει ηλιθίως τους κάθε είδους κερδοσκόπους που θησαυρίζουν ξεπουπουλιάζοντάς την! Έχουμε φτάσει ως κράτος στο πρωτοφανές σημείο ξεφτίλας να αποκομίζει κέρδη της τάξης του 40% ή 80% εμπορευόμενη ελληνικά ομόλογα ακόμα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Η κυβέρνηση «Κουίσλινγκ» Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη ικετεύει τώρα τους Ευρωπαίους να της δώσουν ως βοήθεια τα … κέρδη (!) που έχει βγάλει η ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα.

Δεν υπάρχει κατηγορία κερδοσκόπων που να μην κάνει Πάσχα στην υγεία των Ελλήνων. Στις 21 Δεκεμβρίου 2012 η

συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ πλήρωσε «στη ζούλα», αθόρυβα, χωρίς κανένας να το πάρει χαμπάρι, στο ακέραιο της τιμής του ένα ομόλογο αξίας 250 εκατομμυρίων ευρώ σε κερδοσκοπικό οίκο – «γύπα» που είχε αρνηθεί να μπει στο «κούρεμα» του Βενιζέλου κι έτσι αποκόμισε κέρδος αστρονομικό. Άλλος οίκος – «γύπας» περιμένει να εισπράξει 240 εκατομμύρια στις 26 Μαρτίου, ενώ ακολουθούν τρεις ακόμη τον Απρίλιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, που θα κάνουν πολύ πιο γερή μπάζα, εισπράττοντας 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Και η ΕΚΤ πάντως θα κάνει πάλι το δικό της πάρτι εις υγείαν των κορόιδων. Στις 20 Φεβρουαρίου θα πάρει ένα πολύ διακριτικό «ορντέβρ» 140 εκατομμυρίων, αλλά και τα δύο κύρια πιάτα θα έρθουν το Μάιο και τον Αύγουστο, οπότε η εθελόδουλη κυβέρνηση της Αθήνας θα πρέπει να πληρώσει στην ΕΚΤ 4,1 και 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοίχως – δηλαδή 6 δισ. συνολικά! Δεν θα μείνουν παραπονεμένοι φυσικά και οι υπόλοιποι δανειστές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει περίπου 2 δισ. ευρώ σε τόκους και το υπόλοιπο του έτους άλλα 4,6 δισεκατομμύρια – δηλαδή πάνω από 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά για τόκους μέσα στο 2013.

Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Στις 11 Ιανουαρίου η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει έντοκα γραμμάτια ύψους 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Θα τα αποπληρώσει ή θα αναγκάσει τις ανακεφαλαιοποιημένες ελληνικές τράπεζες να δεχθούν να τα αντικαταστήσουν με νέα έντοκα γραμμάτια. Θα το μάθουμε σε πέντε μέρες, αν και ο αρχικός προγραμματισμός είναι αυτή τη φορά να πληρωθούν τα έντοκα γραμμάτια ώστε να μπορούν να εκδοθούν άλλα μετά από μερικούς μήνες, όταν η κατάσταση γίνει ακόμα πιο ασφυκτική από πλευράς ρευστότητας του Δημοσίου. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έχουν ήδη εκταμιευτεί 16 δισ. ευρώ και αναμένεται να τους δοθούν μέσα στον Ιανουάριο άλλα 7,2 δισ., ανεβάζοντας το συνολικό ποσό για τις τράπεζες στα 23,2 δισ. ευρώ, τα οποία χρεώνεται ο ελληνικός λαός. Δεν έχουμε επίσης καθαρή εικόνα αυτή τη στιγμή αν τα 11,3 δισ. ευρώ της επαναγοράς των ομολόγων θα υπολογιστούν στις εισροές των δανειακών δόσεων συνολικού ύψους 52,4 δισ., ευρώ που έχει ανακοινωθεί ότι θα λάβει η κυβέρνηση Σαμαρά μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Η ουσία πάντως είναι ότι όλα τα δάνεια πέφτουν καταβόθρα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, όπως το διαμόρφωσαν τα «δίδυμα της συμφοράς» Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου – Βενιζέλου και Σαμαρά – Στουρνάρα, οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν τα δεινά που συσσώρευσαν στον ελληνικό λαό.

Το οικονομικό έγκλημα που έχουν διαπράξει είναι ασύλληπτο. Από το Μάιο του 2010 που ο κατάπτυστος Γιώργος Παπανδρέου οδήγησε την Ελλάδα στο καθεστώς εσχάτης υποτέλειας του Μνημονίου μέχρι και το Δεκέμβριου του 2012, δηλαδή μέσα σε μόλις δυόμισι χρόνια, οι αχρείοι αυτοί πολιτικοί εγκληματίες «φέσωσαν» τη χώρα με νέα δάνεια ύψους 182,9 δισ. ευρώ! Πρόκειται για ποσό ασύλληπτο, καθώς σε δυόμισι δανείστηκαν ποσό ίσο …με το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2013, το οποίο εκτιμάται στον προϋπολογισμό από την κυβέρνηση ότι θα είναι 183 δισ. ευρώ και πιθανότατα θα είναι μικρότερο! Δανείστηκαν το ΑΕΠ της χώρας σε δύομισι χρόνια υποδουλώνοντας οικονομικά και πολιτικά την Ελλάδα, εξαθλίωσαν τους Έλληνες στερώντας τους μεσοσταθμικά το ένα τρίτο του εισοδήματός τους, κατέλυσαν όλες τις εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα και ως απόρροια αυτής της πολιτικής τους, έχουν φέρει τη χώρα σε κατάσταση ουσιαστικής χρεωκοπίας, κάνοντας ταυτόχρονα πιο πλούσιους τους δανειστές και όλους τους κερδοσκόπους του πλανήτη. Δεν πρόκειται για ανικανότητα εκ μέρους των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόκειται για ανελέητη εντολή και απαίτηση των Γερμανών καπιταλιστών να φτωχύνει δραματικά όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας κλπ. και εν συνεχεία για συνειδητή επιλογή του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Παπανδρέου και όλης αυτής της αισχρής συνομοταξίας πολιτικών να υλοποιήσουν το γερμανικό στόχο, φορτώνοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στα λαϊκά στρώματα, εκπληρώνοντας έτσι το ταξικό μέρος της αποστολής τους.

Όσο ο λαός τους ανέχεται και δεν εξεγείρεται νομίζοντας ότι κάποιο θαύμα θα γίνει και η κατάσταση θα βελτιωθεί με μαγικό τρόπο, οι Γερμανοί και οι ντόπιοι γερμανοτσολιάδες θα λιώνουν αδίστακτα και ανελέητα τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους. Ή αυτοί ή εμείς – και για την ώρα αυτοί έχουν το πάνω χέρι.

Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» το Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013.