ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.Χ.2010 stathis@enet.gr
Οι ημέρες αυτών των εφήβων έχουν απολυθεί.
Δεν έχουν μπροστά τους κανέναν όρκο του πολίτη να δώσουν -σε ποιον; το πολίτευμα έχει πυρποληθεί.
Ούτε αυτοί οι γυμνίτες έχουν καμμιάν όρεξη για παρηγοριές με γράμματα κι Αλεξανδρινούς σχολιαστές -με τη βοή των γηπέδων στα μάτια κοιτάζουν
και σιγά μη χτίζονται σπίτια με τα χώματα της αρένας. Και των τάφων.
Ι κρίωμα. Και βλέπω αυτό το φθινόπωρο το πρόσωπο του Γιώργου στις οθόνες (δεν παραλείπει να εμφανίζεται σε εικοσιτετράωρο κύκλο), φοβισμένο, σφιγμένο, ένα πρόσωπο γκριμάτσα,
γκριμάτσα όταν γελά, άδειο όταν κοιτά, μια μάσκα, μια έντρομη μάσκα.
Ο διαχειριστής του Φόβου, φοβάται ο φουκαράς και ο ίδιος σαν μικρό παιδί που δεν ξέρει καλά το ποίημά του, και, την ίδια ώρα
σφάζει στεγνά! ψύχραιμα! επαγγελματικά! μισθούς, ζωές, νόμους, ελπίδες.
Αυτός που παρέδωσε το κράτος και τα σύνορά του.
Αυτός που έχει άρει την ασυλία της εθνικής περιουσίας, έχει ακόμα πραιτωριανούς στα ΜΜΕ να τον ψιμυθιώνουν -και αυτό το φθινόπωρο- έχει ακόμα οπαδούς στον Ιππόδρομο να περιμένουν απ' αυτόν μια καλή κουβέντα, έναν διορισμό, αυτός ή μάλλον αυτοί
οι σφετεριστές του θέρους
κανοναρχούν ακόμα. Με δοτά έδικτα και κάλπικα φιρμάνια -απ' αυτά που ο καιρός κάνει προκηρύξεις. Ή προγραφές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου