Η βολική ρητορική

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Αλήθεια, για ποια ρητορική που ευνοεί την εκτροπή μιλούν οι χαριτωμένες πέννες και μηρυκάζουν οι άρχοντες της εξουσίας; Είδαν ποτέ το πρόσωπό τους στον καθρέφτη; Είδαν οι κυβερνώντες τα έργα και τις ημέρες τους, τα θλιβερά καμώματα, τα ψεύδη, την ανικανότητα και την εν γένει πολιτεία τους;

Είδαν οι μηνίοντες τα γραπτά και τη χολή τους εναντίον των αλλοδόξων, τους υπαινιγμούς, τις συκοφαντίες, τους μυκτηρισμούς, τη δυσανεξία, τις ύβρεις και τις λοιδορίες εναντίον συνδικαλιστών, δημοσιογράφων που δεν είναι του γούστου τους, καλλιτεχνών, πανεπιστημιακών και, προπάντων, εναντίον του πόπολου που το περιφρονούν και σχεδόν το απεχθάνονται; Κάλμα, λοιπόν. Γιατί, αν υπάρχει βία, ωμή βία -πολυετής, συσσωρευμένη και εκμηδενιστική-, είναι η βία της πολιτικής και μηντιακής εξουσίας εναντίον της κοινωνίας. Που υπομένει καθηλωμένη τις δυναστικές επιλογές και την ακατάσχετη φλυαρία, τις ολέθριες ανατροπές και τους δυσάρεστους αιφνιδιασμούς... Λένε οι θεραπαινίδες του συστήματος, ότι οι Αγανακτισμένοι εμποδίζουν τον διάλογο. Οτι φιμώνουν την «άλλη άποψη». Οτι με τη συμπεριφορά τους επιδοτούν τον ολοκληρωτισμό. Και ότι «συγκεκριμένες δημοσιογραφικές στήλες και παρεμβάσεις» νομιμοποιούν «την τυφλή αποδοκιμασία και τον βίαιο προπηλακισμό». Οποία εμβάθυνση, αλήθεια, από τις φουνταριστές πέννες του ανησυχούντος καθεστωτισμού. Βουτηγμένες στην ευκολία, παρακάμπτουν το γεγονός ότι η κοινωνία ακούει διαρκώς μονολόγους και προπαγανδιστικά παραληρήματα. Οτι το κυρίαρχο πολιτικό και μηντιακό σύστημα παίζει χωρίς αντίπαλο, βιδώνοντας την κοινωνία-θεατή στον καναπέ της αδράνειας και της αμηχανίας, με εκβιαστικά διλήμματα και δραματικά τετελεσμένα. Εφτασε, λοιπόν, η στιγμή ν' ακουστεί η φωνή της κοινωνίας. Ατόφια, καταγγελτική, οργισμένη. Φάλτσα; Υπερβολική; Γενικευτική; Συνθηματολογούσα; Ναι. Σε αρκετές περιπτώσεις. Με δυσάρεστες παρεκβάσεις που φτάνουν σε απεχθή λιντσαρίσματα. Αλλά τα φαινόμενα -και γενικώς τα γεγονότα, τις εξελίξεις και τα φαινόμενα ιδία σε φορτισμένες περιόδους- προτού τα καταγγείλει κάποιος ή τα επικροτήσει, οφείλει να τα καταλάβει. Να δει το «πόθεν» και το «γιατί», τους λόγους και τις αιτίες. Τότε, ενδεχομένως να κατανοήσει ότι η εκτροπή, η διαρκής εκτροπή, έχει συντελεστεί προ πολλού. Από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, που έχει υπονομεύσει τη λειτουργία της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού, έχει οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή και ως εκ τούτου έχει εξοργίσει την κοινωνία... Η οποία εξανέστη και βγήκε. Παίρνοντας ρεβάνς και από τον μέχρι τούδε αμέτοχο ή συνένοχο εαυτό της... 

Πηγή: Ελευθεροτυπία