Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ικανότητα για να δει κανείς ότι τα μέτρα λιτότητας που φέρνει το Μεσοπρόθεσμο είναι ατελείωτα. Οσοι δήθεν εκπλήσσονται από την κατά Γιουνκέρ «δραστική μείωση της εθνικής μας κυριαρχίας», ξέχασαν προφανώς όσα ανάλογα είχε δηλώσει ο δικός μας πρωθυπουργός τον περσινό Μάιο.
Η ιθύνουσα τάξη γνωρίζει καλά ότι ώς το 2014, αυτό που αποκαλούμε ελληνική δημοκρατία θα έχει μετατραπεί σ' ένα υβρίδιο κορπορατικού-ιδιωτικοποιημένου κράτους, με ανύπαρκτη δημόσια περιουσία, ελάχιστες κοινωνικές παροχές και κατ' επίφαση δημοκρατικούς θεσμούς.
Ωστόσο, το δημοκρατικό πολίτευμα, ουσιαστικά, έχει ήδη καταλυθεί. Η τυπική λειτουργία των κρατικών εξουσιών, οι οποίες κάνουν πως αποφασίζουν μέτρα και ψηφίζουν νόμους που υποδεικνύει η τρόικα και οι τεχνικοί της σύμβουλοι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πρωτογενή θεσμική αυτονομία του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού συστήματος (αρχή της λαϊκής κυριαρχίας). Παρέχει απλώς την αναγκαία, ελάχιστη «νομιμοποίηση» για την έξωθεν επιβολή της πιο βίαιης μετάλλαξης που έγινε ποτέ στην ελληνική κοινωνία.
Η στρατηγική του φόβου, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οι συνεχείς εκβιασμοί λαού και βουλευτών δεν αποτελούν πρότυπο κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Ως αντίβαρο στη φανερή δημοκρατική ανεπάρκεια (την οποία εντείνει και η γενικότερη αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος), ακολουθείται από τις κυρίαρχες ελίτ η πολιτική της «συναίνεσης». Στόχος είναι να αμβλυνθούν οι εσωτερικές αντιδράσεις στο ειδικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει εγκαθιδρυθεί και να αιτιολογηθούν οι επίτροποι-τοποτηρητές, που αναλαμβάνουν εν λευκώ την ουσιαστική διακυβέρνηση της διαλυμένης χώρας.
Ομως, καλή η συναίνεση, αλλά όπου δεν πίπτει λόγος... έρχεται η κρατική βία (σε όλα τα επίπεδα) και η καταστολή. Εξ ου και οι προσλήψεις 4.000 αστυνομικών, τη στιγμή που κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια. Ετσι εξηγείται γιατί δεν υλοποιείται η υπόσχεση για κατάργηση του «κουκουλονόμου». Να γιατί κάνουν πως δεν βλέπουν τη συνεργασία μερίδας των ΜΑΤ με ακροδεξιές ομάδες.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λοιπόν. Κάπου εδώ πάνε περίπατο οι «φιλιππικοί» περί σεβασμού του Συντάγματος και των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ακόμη και η πλέον ανεκτική μορφή αστικής δημοκρατίας υποχωρεί, όταν πρέπει να προστατευθεί το θεμελιώδες συστατικό της, ο τρόπος της κοινωνικής αναπαραγωγής.
Ο συνταγματολόγος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, όπως και ο συνάδελφός του υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος μπορούν λοιπόν να ψηφίζουν το Μνημόνιο 1 με 151 ψήφους, αλλά ζητούν, όχι για το Μεσοπρόθεσμο αλλά για το Μνημόνιο 2, αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων. Μπορούν, επίσης, να μιλούν για ηθική δικαιοσύνη, αλλά ταυτοχρόνως να προτείνουν περικοπές κοινωνικών δαπανών, ψαλίδισμα παροχών, μισθών, συντάξεων.
Παράλληλα, ο κ. Λοβέρδος αμφισβητεί τους εκατοντάδες τραυματίες του Συντάγματος και την υποχρέωση του κράτους να τους συνδράμει ιατρικά, παρουσιάζοντας μια άλλη, μαγική εικόνα για τη δράση των ΜΑΤ. Και ο Χρ. Παπουτσής μπορεί εύκολα να ξεχνά τη διάλυση των μονάδων που αυθαιρετούν και να υπερασπίζεται με σθένος την άγρια καταστολή ακόμη και 70χρονων διαδηλωτών! Και όλα αυτά, μ' ένα περιτύλιγμα απειλής και τρόμου: Τουλάχιστον δεν είχαμε νεκρό!
Για να γίνει, ωστόσο, πειστική η πολιτική αυτή πρέπει να εφευρεθούν «υποχθόνιοι» αντίπαλοι και να κατασκευαστούν πάλι «εσωτερικοί εχθροί». Αξιοποιούνται έτσι διάφορες ανεξέλεγκτες συμπεριφορές-διαμαρτυρίες πολιτών (που συχνά κινούνται στα όρια του λαϊκισμού) προκειμένου να ενοχοποιηθούν πολιτικοί χώροι της Αριστεράς. Σε λίγο, εκτός από την ανοιχτή πολιτική δράση, θα ποινικοποιηθεί και ο ελεύθερος πολιτικός λόγος.
Το κυβερνητικό σχέδιο, να χτυπηθεί και να αδειάσει η πλατεία Συντάγματος -αυτό που ο κ. Λοβέρδος αποκάλεσε προκλητικά «χάιδεμα»-, άγγιξε τα όρια του προμελετημένου εγκλήματος. Το μέλλον έρχεται, δυστυχώς, κατ' ευθείαν από το πιο σκοτεινό παρελθόν μας. Και είναι πράγματι ζοφερό...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου