Η αριστερά είναι αυτή που ευαγγελίζεται, αυτή που υπόσχεται στα λόγια, σαν πολιτική και κοινωνική πρόταση, ένα καινούριο όμορφο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης χωρίς φτώχεια και δυστυχία; Ο κομμουνισμός και η αταξική κοινωνία; Ή μήπως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, ως ιστορικά ξεπερασμένα;
Υπόσχεται η αριστερά κάτι συγκεκριμένο στις μέρες μας ή απλώς καταγγέλλει τα κακώς κείμενα; Έχουμε από κανένα κόμμα της αριστεράς ολοκληρωμένη και λεπτομερή πρόταση διακυβέρνησης της χώρας και λύσης των τεραστίων προβλημάτων που την μαστίζουν εκτός από τις ανέξοδες αρνήσεις;
Είναι η αριστερά αυτή που εκπροσωπεί τις τάξεις των φτωχών και καταπιεσμένων πολιτών στην σημερινή κοινωνία της τεχνολογίας, της αλλοτρίωσης και της κατανάλωσης; Ποιος εκπροσωπεί τους δημοσίους υπαλλήλους, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους συνταξιούχους, τους εμπορο-βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες;
Έχει χωρισθεί η κοινωνία μήπως σε προνομιούχους και μη προνομιούχους σε έχοντες και κατέχοντες και σε μη έχοντες; Τροποποιήθηκε η ταξική δομή της κοινωνίας δραματικά;
Έχουν οι πολίτες εγκαταλείψει απογοητευμένοι οριστικά την αριστερά και γι’ αυτό τα εκλογικά της ποσοστά παραμένουν χαμηλά, παρόλη την μεγάλη οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική κρίση;
Είναι η αριστερά το ΚΚΕ που υποστήριζε το βάρβαρο καθεστώς της ΕΣΣΔ και τον Στάλιν και υποστηρίζει για την Ελλάδα ένα ανάλογο καθεστώς, όντας και σήμερα φιλοσταλινικό; Εντελώς ενσωματωμένο στο αστικό σύστημα της χώρας, στην πραγματικότητα το βοηθά σαν βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής πίεσης, αναπαράγοντας τον εαυτό του προς όφελος των στελεχών του; Πολιτικά και κοινωνικά αντιδραστικό και συντηρητικό με αντιδημοκρατική εσωτερική λειτουργία;
Είναι αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ της Βαβέλ των 16; ετερόκλιτων συνιστωσών, ο Συνασπισμός των συμβιβασμών με το ένα μάτι να αλληθωρίζει πάντα προς το ΠΑΣΟΚ ή ο κ Αλαβάνος των αλλοπρόσαλλων επιλογών;
Είναι αριστερά, η αριστερά των «προθύμων» του κ Κουβέλη και έχει το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς κάποιο λόγο ύπαρξης εκτός από την νομιμοποίηση του Παπανδρέου από τα αριστερά αν χρειαστεί; Ένα κόμμα στελεχών και επιχειρηματιών χωρίς καμιά επαφή με την κοινωνία;
Είναι η αριστερά αυτή που σε πολλούς δήμους έγινε κατά καιρούς, τα τελευταία χρόνια, εξουσία το ίδιο διεφθαρμένη και αποκρουστική όπως οι κεντρικές κυβερνήσεις της χώρας;
Είναι η αριστερά αυτή που συνδιαλέγεται με την κεντρική εξουσία και ασκεί αντιπολίτευση για τα μάτια του κόσμου ενώ έχει βολευτεί στο σημερινό σύστημα αξιών; Μήπως η αριστερά δεν έχει κατηγορηθεί, χωρίς να απαντήσει, για χρηματισμό κατά τη διάρκεια της οικουμενικής κυβέρνησης του κ Ζολώτα από την Ζήμενς; Μήπως η αριστεροί βουλευτές δεν έχουν βολέψει τους δικούς τους στους «περίφημους» υπαλλήλους της βουλής;
Η αριστερά δεν υποστήριξε τις συντεχνιακές απαιτήσεις ομάδων εργαζομένων αδιαφορώντας για το κόστος και την πρόοδο; Δεν αρνήθηκε οποιαδήποτε αλλαγή στο όνομα δήθεν της προόδου και στην πραγματικότητα λόγω ενός βαθιού συντηρητισμού;
Η αριστερά ήταν κάποτε η ελπίδα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου υπόδειγμα ηθικής και σήμερα έγινε ένα κομμάτι της αποκρουστικής εξουσίας που κυβερνά την χώρα. Αυτό το έχουν καταλάβει οι πολίτες και γι΄ αυτό ενώ απομακρύνονται από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν προσεγγίζουν την αριστερά, η οποία μένει απομονωμένη και αμήχανη.
Πολλά τα ερωτηματικά για την αριστερά και σίγουρα δύσκολες οι απαντήσεις. Το φαινόμενο δεν είναι μόνον Ελληνικό. Κι ίσως οι απαντήσεις στα ερωτήματα να αρχίσουν από χώρες άλλες εκτός Ελλάδος. Ίσως δημιουργηθεί ένα μαζικό λαϊκό κίνημα με άλλους όρους από τους καταδικασμένους σε αποτυχία σημερινούς. Φαίνεται ότι σε κάθε εποχή θέλει πολύ δουλειά για «να γυρίσει ο ήλιος». Και έμπνευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου