Η σύλληψη της Χρυσής Αυγής: γράφουν Πιτσιρίκος & Κώστας Βαξεβάνης

  «Ο Άρειος Πάγος, η Ελληνική Δικαιοσύνη και η Ελληνική Αστυνομία δεν είχαν πάρει χαμπάρι τόσο χρόνια πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Ιδέα δεν είχαν. Νόμιζαν πως είναι πρόσκοποι.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ που πρόβαλλαν διαρκώς τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής κατελήφθησαν ξαφνικά από αντιφασιστικό οίστρο, ενώ οι δημοσιογράφοι που χαριεντίζονταν μέχρι χτες με τους χρυσαυγίτες - και τους έγλειφαν τ' αρχίδια - έπαθαν αντιφασιστική υστερία, γιατί τους είπαν τα αφεντικά τους πως πλησιάζουν οι εκλογές και αλλάξανε τα πλάνα, οπότε τώρα θα πρέπει να την πέφτουν στην Χρυσή Αυγή για να ανεβούν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί να γίνει κυβέρνηση κάνας ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι νταβατζήδες της διαπλοκής θα πρέπει να εξαγοράσουν και όλους τους συριζαίους. (…)

Όταν δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας και όταν η Δικαιοσύνη είναι διακοσμητική και δρα μόνο με κυβερνητικές εντολές, οι διώξεις σε βάρος των βουλευτών και των στελεχών της Χρυσής Αυγής μπορεί να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμούν. Ή μήπως επιθυμούν ακριβώς αυτό; Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι χρυσαυγίτες είναι εγκληματίες, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Βενιζέλος είναι αθώος. Αλλά η Δικαιοσύνη δεν ακουμπάει τους Βενιζέλους. Κι αυτό λειτουργεί υπέρ της Χρυσής Αυγής και υπέρ της εκτροπής. Η ουσία είναι πως η Χρυσή Αυγή ήταν - μέχρι πριν από τρία χρόνια - ένα επικίνδυνο αλλά περιθωριακό και γραφικό μόρφωμα. Με την χρεοκοπία της χώρας - και με το κατάλληλο σπρώξιμο από τα ΜΜΕ αλλά και με χρηματοδότηση από τους κατάλληλους ανθρώπους -, η Χρυσή Αυγή έγινε παίκτης στο πολιτικό σκηνικό.

Φυσικά, η Χρυσή Αυγή είχε ρόλο. Εξαιρετικά σχεδιασμένο. Με την Χρυσή Αυγή δημιουργήθηκε ένας κίνδυνος, ένα νέο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία. Την κατάλληλη στιγμή. Η Χρυσή Αυγή παγίδευσε στις τάξεις της λούμπεν προλετάριους και εμπόδισε την δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου που θα έφερνε την ανατροπή. Παράλληλα, έκανε κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας τον φασισμό και τον ρατσισμό, δημιουργώντας διαρκείς αντιπερισπασμούς. Και τώρα, η Χρυσή Αυγή που δεν υπήρχε, διώκεται από την κυβέρνηση, κάνοντας την κυβέρνηση να μοιάζει δημοκρατική. Δηλαδή, δημιούργησαν ένα πρόβλημα που, ουσιαστικά, δεν υπήρχε, την Χρυσή Αυγή, ώστε να την βγάλουν την κατάλληλη στιγμή από τη μέση, να βρεθεί η χώρα εκεί που ήταν και πριν - με όλους τους υπεύθυνους για την χρεοκοπία στις θέσεις τους - και αυτό να παρουσιάζεται σαν επιτυχία της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης». [ Πιτσιρίκος ]

  «Αν κάτι πετυχαίνει η φυλάκισή τους είναι η απομυθοποίηση της οργάνωσης που τα δύο τελευταία χρόνια φαντάζει παντοδύναμη, να δείχνει επιδεικτικά τις σχέσεις με την εξουσία και να καλλιεργεί το προφίλ του λαϊκού τιμωρού, εμφανίζοντας το έγκλημα ως αναγκαιότητα. Ο ηρωισμός του Μιχαλολιάκου είναι καθαρά μια τηλεοπτική παραγωγή. Όταν στο παρελθόν βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, με μεγάλη ευκολία είχε καταδώσει όλους τους «συναγωνιστές» του. Όλοι αυτοί οι ύπουλοι μαχαιροβγάλτες των βασανισμένων κορμιών αλλοδαπών, δεν αντέχουν ούτε σε βάσανο ούτε στη βία που θεωρητικά τους τρέφει. (…)

Δεν μπορώ όμως να συμμεριστώ αυτούς που ετοιμάζονται να κάνουν το γύρο του θριάμβου. Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική οργάνωση με ό,τι σημαίνει αυτό για την ιδεολογία και τη δομή της. Έχει πείσει ανθρώπους, έχει παρασύρει άλλους και σίγουρα έχει δώσει περιεχόμενο ζωής σε εκείνους που θέλουν να ταυτίζουν τη βία με την αποφασιστικότητα.

Το κυριότερο όμως είναι πως συνεχίζουν να υπάρχουν όλοι οι αντικειμενικοί λόγοι που την κάνουν προσιτή σε λαϊκές μάζες, δηλαδή η εξαθλίωση και η φτώχεια. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν πως η αντισυστημικότητα της Χρυσής Αυγής ήταν μια συστηματική συστημικότητα; Πως ψήφιζε όλα τα νομοσχέδια υπέρ εφοπλιστών, τραπεζιτών, επιχειρηματιών την ώρα που ο Παναγιώταρος απειλούσε πως θα αυξήσει την παραγωγή σαπουνιού;

Μπορώ να χαρώ και να ανακουφιστώ ίσως που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει αυτό που έκανε αφού σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και έφριξε η υφήλιος, αλλά δεν μπορώ να θριαμβολογήσω για καμιά νίκης της Δημοκρατίας. Βρέθηκαν ποτέ οι αστυνομικοί που συνεργάζονταν μαζί της για να καλύψουν τόσες υποθέσεις εγκλημάτων; Έπαψε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής αστυνομίας να θεωρεί τον φασισμό ως τον σκληρό και αναγκαίο πατριωτισμό; Σταμάτησαν οι αλλοδαποί να θεωρούνται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας και αυτό αντί για ρατσισμός να βαφτίζεται αγανάκτηση;

Ο κρατικός μηχανισμός είναι διαβρωμένος από τους ναζί. Οι ακροδεξιοί παραμένουν στην κυβέρνηση και τα κυβερνητικά πόστα. Ο Άδωνις θα συνεχίσει αύριο να πουλάει τα αντισημιτικά βιβλία του Πλεύρη στην εκπομπή του αποκαλώντας τα «βιβλία βόμβα πέρα από κάθε αμφισβήτηση» και την ίδια ώρα να χαρακτηρίζει συνταγματικά δικαιώματα ως «κοινωνική ανωμαλία». Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά η ήττα της δεν μπορεί να σηματοδοτηθεί από τη θριαμβολογία στα κανάλια που ως χθες φρόντιζαν να την απενοχοποιήσουν και να την βάλουν στο πλυντήριο. (…)

Στην Ιταλία τα χρόνια της «στρατηγικής της έντασης» οι φασίστες έσπρωξαν το εκλογικό σώμα στις παραδοσιακές πολιτικές λύσεις που φάνταζαν να εγγυώνται την ασφάλεια. Στη δεκαετία του 70 στην Ελλάδα, οι φασίστες βομβιστές (ανάμεσά τους και ο Μιχαλολιάκος), έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η σχέση τους με μυστικές υπηρεσίες και τις «Αρχές» είναι πια αποδεδειγμένη. Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, ο Αριστοτέλης Καλέντζης ο οποίος φυλακίστηκε, δήλωσε μετά από χρόνια αυτό που υποψιαζόταν κάποιος «ο Καραμανλής μας χρησιμοποίησε για να φαντάζει ο ίδιος δημοκράτης, την εποχή που τον κατηγορούσαν ότι δεν προχώρησε σε καμιά αποχουντοποίηση».

Δεν είναι καθόλου απίθανο η Χρυσή Αυγή να τελειώσει εδώ την «καριέρα» της. Να αποδειχθεί δηλαδή πως αποτέλεσε για το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, το υπηρετικό προσωπικό που όχι μόνο δεν είναι αναγκαίο αλλά στοιχίζει πλέον περισσότερα από όσα προσφέρει. Ή όπως συνηθίζω να το λέω, αφού τάισαν τον δράκο, τον έθρεψαν, μπορεί τώρα να τον σκοτώσουν για να φανούν οι Αϊ Γιώργηδες του παραμυθιού. [ Κ. Βαξεβάνης ]