Βία και κοινωνία

Δεν θέλω να κάνω κοινωνιολογία ή να ασχοληθώ με την ψυχολογία του ατόμου και των μαζών. Όμως προκύπτουν μερικά ερωτήματα. Τι είναι αυτό που ωθεί τους νέους 15 χρονών (και μεγαλύτερους ή μικρότερους) στην βία; Στην σύγκρουση με την εξουσία που εκπροσωπεί κατά περίπτωση η αστυνομία; Έχουν γραφτεί πολλά και θα γραφτούνε άλλα τόσα δεν είναι εύκολη ούτε απλή η απάντηση. Και ούτε είναι βέβαιο ότι οι νέοι αυτοί θα ανήκουν στα Βόρεια ή Δυτικά προάστια. Στην Γαλλία π.χ. στα τελευταία μεγάλα επεισόδια οι νέοι ήταν ή αλλοδαποί χωρίς στον ήλιο μοίρα ή παιδιά φτωχών οικογενειών.

Οι νέοι εξεγείρονται πιο εύκολα από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους που κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις πριν κατεβούνε σε μία διαδήλωση. (Στο Πολυτεχνείο νέοι και φοιτητές (κυρίως) ξεσηκωθήκανε εναντίον της Χούντας).

Όμως ρωτώ εγώ: Όταν η σημερινή κυβέρνηση καταστρέφει το μέλλον των παιδιών (με την διάλυση της παιδείας, την ανυπαρξία εργασίας, τους ασήμαντους μισθούς, το αβέβαιο μέλλον, ποιος άραγε δεν θα δικαιολογούσε ένα ξέσπασμα οργής των νέων; Και τι περιμένετε να κάνουν οι νέοι ειρηνικά υπόμνημα παραπόνων και με «αξιοπρέπεια» να το υποβάλλουν στα υπουργεία μήπως εισακουστούν; Μα εδώ τα ΜΑΤ δεν διστάζουν να επιτεθούν ούτε εναντίον συνταξιούχων που ειρηνικά και απελπισμένα διεκδικούν ένα κομμάτι ψωμί!

Όταν η σημερινή κυβέρνηση ποινικοποιεί την απεργία και την διαφωνία που θα βασιστεί ο νέος για να αντιδράσει; Ξέρετε ότι στις καταλήψεις των μαθητών στο Ρέθυμνο επενέβη εισαγγελέας με την κατηγορία της τρομοκρατίας για τους μαθητές; Ξέρετε ότι βαδίζουμε ολοταχώς σε περιορισμό των ελευθεριών της έκφρασης, της διαφωνίας και της απεργίας; Το ξέρετε και οι μπλογκερς  από τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης για φίμωση των ελευθέρων μπλογκς.

Όταν τα ΜΜΕ ασφυκτικά αλλοιώνουν τις ειδήσεις, ψεύδονται και προπαγανδίζουν υπέρ μιας αντιδημοκρατικής κυβέρνησης πως περιμένετε να ακουστούν οι φωνές των νέων όταν αποκρύπτονται επιμελώς;

Πως θα αντιδράσουν οι νέοι των οποίων τα όποια όνειρα σκοτώνει η σημερινή κυβέρνηση; Όσο περισσότερο πιέζονται από τις αυταρχικές κυβερνήσεις οι άνθρωποι τόσο πιο βίαια αντιδρούν.

Μην καταδικάζεται λοιπόν τόσο εύκολα κινήματα βίας αν δεν εντρυφήσετε πολύ πάνω στους λόγους που προκαλούνται. Σε κανένα δεν αρέσει να καταστρέφονται οι περιουσίες των απλών ανθρώπων που μπορεί σωστά να αποτελούν έργο ζωής και οι περισσότεροι θα διαφωνούσαν με αυτό χωρίς δισταγμό. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο να καταδικάσουμε αλλά κυρίως να κατανοήσουμε τα γεγονότα. Έτσι μόνο θα αποφύγουμε παρόμοιες εξεγέρσεις στο μέλλον.

Αλλά ποιος ασχολείται στην λαίλαπα των ημερών με τέτοια πράγματα; Η κοινωνία πιέζεται πολύ κάποτε θα εκραγεί. Δεν ξέρω αν θα είναι πάλι οι νέοι, οι εργαζόμενοι ή οι συνταξιούχοι, αλλά θα είναι ο αγώνας των απελπισμένων της φτώχειας και της περιφρόνησης. Και θα έχει βία.
Κώστας Παπαποστόλου