ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Μίλησαν, λοιπόν, οι «διανοούμενοι». Κάποιοι από αυτούς. Πρώτα ονόματα, σοβαροί άνθρωποι οι περισσότεροι. Μια στιγμή, όμως: μήπως οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν ήδη μιλήσει για τη σημερινή, τραγική κατάσταση της χώρας; Και ποια είναι η άποψή τους για την κρίση, τους χειρισμούς της κυβέρνησης, τη συμπεριφορά των εταίρων μας και το περιώνυμο Μνημόνιο; Ναι. Εχουν μιλήσει. Ανοιχτά, καθαρά, χωρίς περιστροφές. Υπέρ του Μνημονίου. Αναφανδόν! Σχεδόν χωρίς καμία κριτική στους ολέθριους χειρισμούς της κυβέρνησης, η οποία τίποτε, ούτε το παραμικρό δεν διαπραγματεύθηκε... Ομως στο κείμενο που υπέγραψαν, υπό τον τίτλο «Τολμήστε», δεν είχαν την τόλμη να επαναλάβουν ανοιχτά αυτό που πιστεύουν και εκθέτουν στα κείμενά τους... Υπάρχει, βέβαια, και δεύτερο ατόπημα. Ενώ στο κείμενο αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με τ' όνομά τους, το έπραξαν... διευκρινιστικά στα ράδια και στην τηλοψία! Και παραδέχτηκαν ότι θεωρούν σωτήριο το Μνημόνιο (Δοξιάδης). Οτι καταλογίζουν «ασυγχώρητη ιδιοτέλεια» όχι στους εταίρους, που μας πουλάνε δάνεια με τοκογλυφικό επιτόκιο και λαϊκίζουν ασύστολα λέγοντας πως είμαστε τάχα τεμπέληδες -ποιοι; οι σκληρότερα εργαζόμενοι στην Ενωση-, αλλά καταλογίζουν ιδιοτέλεια στον Σαμαρά, «γιατί επιμένει να επενδύει στην κατάρρευση της χώρας» (Μουτσόπουλος). Είπαν επίσης -στα ράδια, φυσικά, όχι στο κείμενο- ότι η αγανάκτηση δεν είναι λύση (πολύ... σοβαρή διαπίστωση αυτή). Οτι οι συγκεντρώσεις εκφυλίζονται και τα τοιαύτα (Θεοδωρόπουλος)... Με δυο λόγια, είπαν αυτά που πάντοτε διεκήρυτταν. Μόνιμη δυσανεξία έναντι των λαϊκών κινητοποιήσεων (π.χ. Κερατέα), εμμονική και άκριτη υποστήριξη του αποτυχημένου Μνημονίου (οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ασκούν τουλάχιστον κάποια κριτική στην κυβέρνηση) και, βέβαια, μια συνεχής επίκληση προσωπικών απόψεων -τόσο κοινών στον «εκσυγχρονιστικό» λειμώνα- στις οποίες επιχειρούν να προσδώσουν χαρακτήρα δόγματος *** Θα επανέλθουμε στην «έκκληση» αυτή. Ομως τώρα, «πάμε πλατεία». Παρέα με τους αγανακτισμένους που εικονίζονται εδώ δίπλα (από τον «Ελ. Τύπο» η σύνθεση). Εκεί! Μαζί με τον «εχθρό λαό», που τρομάζει τους προύχοντες...

Κάποιοι από αυτούς. Πρώτα ονόματα, σοβαροί άνθρωποι οι περισσότεροι. Μια στιγμή, όμως: μήπως οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν ήδη μιλήσει για τη σημερινή, τραγική κατάσταση της χώρας; Και ποια είναι η άποψή τους για την κρίση, τους χειρισμούς της κυβέρνησης, τη συμπεριφορά των εταίρων μας και το περιώνυμο Μνημόνιο; Ναι. Εχουν μιλήσει. Ανοιχτά, καθαρά, χωρίς περιστροφές. Υπέρ του Μνημονίου. Αναφανδόν! Σχεδόν χωρίς καμία κριτική στους ολέθριους χειρισμούς της κυβέρνησης, η οποία τίποτε, ούτε το παραμικρό δεν διαπραγματεύθηκε... Ομως στο κείμενο που υπέγραψαν, υπό τον τίτλο «Τολμήστε», δεν είχαν την τόλμη να επαναλάβουν ανοιχτά αυτό που πιστεύουν και εκθέτουν στα κείμενά τους... Υπάρχει, βέβαια, και δεύτερο ατόπημα. Ενώ στο κείμενο αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με τ' όνομά τους, το έπραξαν... διευκρινιστικά στα ράδια και στην τηλοψία! Και παραδέχτηκαν ότι θεωρούν σωτήριο το Μνημόνιο (Δοξιάδης). Οτι καταλογίζουν «ασυγχώρητη ιδιοτέλεια» όχι στους εταίρους, που μας πουλάνε δάνεια με τοκογλυφικό επιτόκιο και λαϊκίζουν ασύστολα λέγοντας πως είμαστε τάχα τεμπέληδες -ποιοι; οι σκληρότερα εργαζόμενοι στην Ενωση-, αλλά καταλογίζουν ιδιοτέλεια στον Σαμαρά, «γιατί επιμένει να επενδύει στην κατάρρευση της χώρας» (Μουτσόπουλος). Είπαν επίσης -στα ράδια, φυσικά, όχι στο κείμενο- ότι η αγανάκτηση δεν είναι λύση (πολύ... σοβαρή διαπίστωση αυτή). Οτι οι συγκεντρώσεις εκφυλίζονται και τα τοιαύτα (Θεοδωρόπουλος)... Με δυο λόγια, είπαν αυτά που πάντοτε διεκήρυτταν. Μόνιμη δυσανεξία έναντι των λαϊκών κινητοποιήσεων (π.χ. Κερατέα), εμμονική και άκριτη υποστήριξη του αποτυχημένου Μνημονίου (οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ασκούν τουλάχιστον κάποια κριτική στην κυβέρνηση) και, βέβαια, μια συνεχής επίκληση προσωπικών απόψεων -τόσο κοινών στον «εκσυγχρονιστικό» λειμώνα- στις οποίες επιχειρούν να προσδώσουν χαρακτήρα δόγματος *** Θα επανέλθουμε στην «έκκληση» αυτή. Ομως τώρα, «πάμε πλατεία». Παρέα με τους αγανακτισμένους που εικονίζονται εδώ δίπλα (από τον «Ελ. Τύπο» η σύνθεση). Εκεί! Μαζί με τον «εχθρό λαό», που τρομάζει τους προύχοντες... 

Πηγή: Ελευθεροτυπία