«Κάτω Βουλή» και άνω-κάτω κυβέρνηση

• Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
  Στα χαρακώματα όλη η Ελλάδα, αύριο και μεθαύριο, με τους «αγανακτισμένους» στις πλατείες να ενισχύουν με κοσμοπλημμύρες τη 48ωρη γενική απεργία και τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
  Κοινός στόχος στο μεγαλύτερο, όπως προεξοφλείται, λαϊκό ξεσήκωμα στη μεταχουντική περίοδο, είναι να μην περάσει από τη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που επιβάλλουν εκβιαστικά Βρυξέλλες και ΔΝΤ. Το νέο Μνημόνιο -χαριστική βολή στους ήδη εξουθενωμένους πληβείους των εξευτελιστικά και απάνθρωπα χαμηλών εισοδημάτων, της φτώχειας και της ανεργίας.
  Στη γραμμή των πρόσω, μπροστά στο σιδερόφρακτο και αστυνομοκρατούμενο Κοινοβούλιο, το πολύχρωμο οργισμένο πλήθος, που κατακλύζει πάνω από ένα μήνα την πλατεία Συντάγματος. Επιτελικά, στο επίκεντρο, περί το σιντριβάνι, τα αντίσκηνα και τα τραπεζάκια -κυψέλες δουλειάς αδιάκοπης των ποικίλων επιτροπών. Και, πάνω απ' όλα, η προσφυώς κληθείσα «Κάτω Βουλή»: η λαϊκή συνέλευση των ελευθεροφρόνων, που συνέρχεται κάθε νύχτα και με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας συζητάει επί ώρες ελεύθερα και αποφασίζει, με ανοιχτές ψηφοφορίες, για όλα όσα θέτει η ίδια η συνέλευση.
  «Εδώ συντελείται κοσμογονία» είπε ο Μανώλης Γλέζος, που μίλησε (17-6-2011) μαζί με πανεπιστημιακούς δασκάλους ακριβώς για τα φωτεινά διαλείμματα Αμεσης Δημοκρατίας ανά τους αιώνες (και για το προσωπικό πείραμα ως κοινοτάρχη, στην Απείρανθο Νάξου).
  Απέναντι στη θλιβερού επιπέδου συζήτηση στη Βουλή, για την ψήφο εμπιστοσύνης, σχεδόν όλοι, με πρώτους τους αρχηγούς, αισθάνθηκαν την ανάγκη να αναφερθούν και στους «αγανακτισμένους» πολίτες, που σε ένα πρωτόφαντο κίνημα πλημμυρίζουν τις πλατείες.
  Κι ενώ ο Γ. Παπανδρέου και ο αντ' αυτού Ευ. Βενιζέλος συναγωνίστηκαν σε επίδειξη «κατανόησης» για τους παραπλανημένους και «συμπάθειας», ο Αλ. Τσίπρας (διακινδυνεύοντας να κατηγορηθεί για στραβισμό, αφού ταυτόχρονα κοιτάει προς το Σύνταγμα αλλά και προς τον... Περισσό, όπου βγάζουν σπυράκια με τα αμεσοδημοκρατικά) έκλεισε την ομιλία του με την επιγραμματική διατύπωση του διάσημου Χιλιανού συγγραφέα Λούις Σεπούλβεδα:
  «Στην πλατεία Συντάγματος γράφεται η ιστορία αξιοπρέπειας της σύγχρονης Ευρώπης»...
  Σε παραστατική αντιδιαστολή, στο Κοινοβούλιο επί δέκα μέρες πλήθαιναν τα δείγματα αναξιοπρέπειας, αυταρχισμού και περαιτέρω ευτελισμού του πολιτικού μας συστήματος, που πνέει τα λοίσθια:
  * Ο Γ. Παπανδρέου, με θεατή το πανελλήνιο, να ξαναπαίζει το ίδιο μονόπρακτο (παραιτούμαι, δεν παραιτούμαι) που είχε πρωτοπαίξει και τη νύχτα της εκλογικής ήττας του 2007.
  * Αφυπνισμένοι οι καπεταναίοι του ΠΑΣΟΚ να τον εξαναγκάζουν να μετατραπεί επιτέλους (αν και κάπως αργά) από απολυταρχικός ηγεμών, με αυλές και κηπουρούς, σε πρωθυπουργό, υπό την επιτροπεία μιας δεκαμελούς (!) κυβερνητικής επιτροπής, όπου ο συγκυβερνήτης πλέον Ευ. Βενιζέλος στοίβαξε όλους τους καπεταναίους για να είναι εφεξής συνυπεύθυνοι.
  * Εφησυχασμένοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αφού απομακρύνθηκε ο κίνδυνος της κάλπης, από την οποία οι μισοί τουλάχιστον από τους σημερινούς δεν θα επανεκλεγούν, ξέχασαν ανταρσίες, στάσεις και αντιρρήσεις συνειδήσεων και σύσσωμοι χειροκροτούσαν όρθιοι (τι θλιβερό θέαμα!) έναν υπό προθεσμία πρωθυπουργό σε μια ομιλία μνημείο κοινοτοπίας.
  * Με ανακάτεμα της σημαδεμένης τράπουλας, έγινε και ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, από τον οποίο προέκυψε το προεξοφλούμενο από τα «παπαγαλάκια»... ευέλικτο σχήμα, με δύο ευτραφέστατους, σε πείσμα της λιτότητας, αντιπροέδρους και 40, ζωή να 'χουν, υπουργούς (κι όχι μόλις 11, που έχει η νέα κυβέρνηση της φουκαριάρας Πορτογαλίας...).
  * Εκτός από τον Βενιζέλο συγκυβερνήτη, αξιοσημείωτη εξέλιξη είναι και η απομάκρυνση από την κυβέρνηση των δύο κυριών, που προκαλούσαν συνεχώς πονοκεφάλους σε κυβέρνηση και κόμμα, καθώς πεισματικά πατούσαν φρένο στη μνημονιακή κατηφόρα: της Λούκας Κατσέλη, που αντιστεκόταν στον εργασιακό μεσαίωνα και τον εφιάλτη της ανεργίας και, πρωτίστως, της Τίνας Μπιρμπίλη, που εννοούσε να αποδεικνύει διαρκώς ως υπουργός την περιβαλλοντική ευαισθησία της, ακλόνητη σε κόντρες και πιέσεις υπουργών, κομματικών στελεχών και οργανωμένων συμφερόντων (ξεπούλημα Ελληνικού, αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ, δόμηση στις περιοχές Natura, «νομιμοποίηση» αυθαιρέτων, δασικοί χάρτες κ.ά.).
  Ακόμη και αν η χωρίς στοιχειώδη νομιμοποίηση κυβέρνηση καταφέρει να υπερψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, όπως είναι το πιθανότερο, το κίνημα της πλατείας έχει ήδη δύο σημαντικές κατακτήσεις:
  1. Ξεκόλλησε από τον καναπέ της παθητικότητας και ξεσήκωσε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις αμέτρητα πλήθη σε όλη τη χώρα. Εδραίωσε, έτσι, την πεποίθηση ότι τίποτα πια δεν θα είναι όπως πριν και ότι καμία κυβέρνηση δεν θα τολμά εφεξής να αποφασίζει ερήμην της κοινωνίας, και
  2. Πείθει κάθε μέρα και περισσότερους και κυρίως τους νέους ότι μπορούν να χαράξουν το μέλλον και ότι, αυτή τη φορά, το καλοκαίρι της άμεσης δημοκρατίας δεν θα είναι σύντομο... 
  Πηγή: Ελευθεροτυπία