Οι μωροί και οι κούφιοι, οι κενοί περιεχομένου και συνεπώς κενολόγοι αλλά και οι επιτήδειοι επιτηδευματίες της πολιτικής παρά την εξουσία, προδίδονται συχνά
απ' την ευκολία τους να υιοθετούν κενολογίες ως καινολογίες -που, μάλιστα, μπορεί να κρατάνε και καμμιά εικοσαριά χρόνια.
Ετσι, όταν έλεγε ή έγραφε, επί χρόνια, κανείς «διακύβευμα» αναγνωριζόταν απ' τους άλλους (και από τη συνομοταξία του κι απ' όλους) ως εκσυγχρονιστής. Λέξεις σημεία μιας ρηχής σημειωτικής, της μοδός και του συρμού, στην οποίαν αυτάρεσκα -σαν για να «ανήκουν» κι αυτοί κάπου- εντάσσονται οι επιφανειακοί.
Η νέα λέξη που λανσάρεται τα δύο-τρία τελευταία χρόνια είναι η «αφήγηση». Κολλάει παντού, αντικαθιστά τη λέξη «ιστορία» κι επιτρέπει σε όλους μιαν προσωπική ερμηνεία για τα πάντα, φθάνοντας την αποδομητική στα πιο ωραία και τρελά όριά της. Λέξη αγαπημένη των
αποδομητών -και των ακροδεξιών, και των «αναστοχαστικών»- αναθεωρητών συνοδοιπόρων τους.
Στο σύνορο αυτής της σημειωτικής (τύπου «συνωστισμού» στη Σμύρνη -αλήθεια, καλορίζικη η κυρία Ρεπούση στο κόμμα του κ. Κουβέλη), θάλλει η σημειολογία των ευφημισμών. Πασόκιο (πρωτ)άθλημα!
Οταν, για παράδειγμα, η Τουρκία κάνει ό,τι να'ναι στο Αιγαίο, ο Ελλην Υπεξ διαπιστώνει ότι η χώρα αυτή «σπαταλά το απόθεμα εμπιστοσύνης που υπάρχει» !! -να λιποθυμάει ο Ρισελιέ (όπως, όταν άκουγε το ιδιόλεκτο των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων-με-κυβερνητικά φράγκα).
Τώρα, ας πούμε, με το Μνημόνιο, που μας έχει κάτσει «πραίτορες, βράχοι πάνω μας σωρός», η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα... «Κοινωνικό Μνημόνιο» κατ' αντιστοιχία... αντίθεσης.
Παίζουν με τις λέξεις και τους ευφημισμούς
όπως παίζουν τα παιδάκια με τα πουλάκια...
απ' την ευκολία τους να υιοθετούν κενολογίες ως καινολογίες -που, μάλιστα, μπορεί να κρατάνε και καμμιά εικοσαριά χρόνια.
Ετσι, όταν έλεγε ή έγραφε, επί χρόνια, κανείς «διακύβευμα» αναγνωριζόταν απ' τους άλλους (και από τη συνομοταξία του κι απ' όλους) ως εκσυγχρονιστής. Λέξεις σημεία μιας ρηχής σημειωτικής, της μοδός και του συρμού, στην οποίαν αυτάρεσκα -σαν για να «ανήκουν» κι αυτοί κάπου- εντάσσονται οι επιφανειακοί.
Η νέα λέξη που λανσάρεται τα δύο-τρία τελευταία χρόνια είναι η «αφήγηση». Κολλάει παντού, αντικαθιστά τη λέξη «ιστορία» κι επιτρέπει σε όλους μιαν προσωπική ερμηνεία για τα πάντα, φθάνοντας την αποδομητική στα πιο ωραία και τρελά όριά της. Λέξη αγαπημένη των
αποδομητών -και των ακροδεξιών, και των «αναστοχαστικών»- αναθεωρητών συνοδοιπόρων τους.
Στο σύνορο αυτής της σημειωτικής (τύπου «συνωστισμού» στη Σμύρνη -αλήθεια, καλορίζικη η κυρία Ρεπούση στο κόμμα του κ. Κουβέλη), θάλλει η σημειολογία των ευφημισμών. Πασόκιο (πρωτ)άθλημα!
Οταν, για παράδειγμα, η Τουρκία κάνει ό,τι να'ναι στο Αιγαίο, ο Ελλην Υπεξ διαπιστώνει ότι η χώρα αυτή «σπαταλά το απόθεμα εμπιστοσύνης που υπάρχει» !! -να λιποθυμάει ο Ρισελιέ (όπως, όταν άκουγε το ιδιόλεκτο των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων-με-κυβερνητικά φράγκα).
Τώρα, ας πούμε, με το Μνημόνιο, που μας έχει κάτσει «πραίτορες, βράχοι πάνω μας σωρός», η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα... «Κοινωνικό Μνημόνιο» κατ' αντιστοιχία... αντίθεσης.
Παίζουν με τις λέξεις και τους ευφημισμούς
όπως παίζουν τα παιδάκια με τα πουλάκια...
Εν μέσω χυδαίων διαφημίσεωνπολιορκημένοι οι άνθρωποι.
Η μία να δηλώνει: «η τσιγγουνιά είναι μαγκιά». Και η άλλη να παίζει με τον πόνο μας: «Εκλεισε ο
χασάπης. Εκλεισε ο μανάβης. Εκλεισε ο μπακάλης», εννοώντας ότι «έκλεισαν» τα εισιτήριά τους για διακοπές!..
Οντως, οι διαφημίσεις αποτυπώνουν το ήθος της εποχής. Οχι απαραιτήτως το ήθος των ανθρώπων, όμως της εποχής,
έτσι όπως κάθε φορά κατασκευάζεται το κλουβί για τα μυαλά.
«Τι εξαιρετικό μπορούμε να φτιάξουμε με μια πατάτα;», ρωτάει ναζιάρικα άμα τε και αυταρχικά μια φωνή («αγγειά καπαμά», θα ήταν ίσως μια σωστή απάντηση) πλην όμως ο ερωτώμενος κλαψουρίζει κάτι μπουρδίτσες, ότι δεν ξέρει, και στη συνέχεια ο υστερικός (σαν λοχίας που δεν έχει ακόμα παραδεχθεί ότι είναι γκέι) ερωτών τον στέλνει στη «λάντζα»...
Φαίνεται καραγκιοζιλίκι, αλλά λέγε-λέγε-λέγε η διαφήμιση σε κάνει Χατζατζάρη.
Οταν νοιάζεται για το νερό η Κόκα Κόλα
Οταν οι «καλές ειδήσεις της ημέρας» χορηγούνται στα ραδιόφωνα απ' τις τράπεζες.
Οταν η αγωνία των εφημερίδων για διαφημίσεις θυμίζει την αναζήτηση του Διογένη με το φανάρι του,εκείνος έψαχνε ανθρώπους, εμείς αναγνώστες και το καράβι -η εφημερίδα- καύσιμα...
βουίζει σαν βουβουζέλα η ημέρααλλά τις νύχτες σαν φαγιούμ μάτια στο φεγγαρόφωτο ταξιδεύουν όσα μπαλκόνια τα κυβερνάνε ναύτες. Και καπετάνισσες.
Ζαβός καιρός, στην Ιρλανδία κάθε δυόμισι λεπτά κάποιος μένει χωρίς δουλειά. Εχει απλωθεί το κακό παντού στην Ευρώπη.
Στο νησί των Κελτών έχουν ήδη δοκιμασθεί (και με πείσμα εφαρμόζονται) οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που εφαρμόζονται και στη χώρα μας. Και το νησί βυθίζεται, αποδιοργανώθηκε η παραγωγικότητα και οι Ιρλανδοί ξαναφεύγουν μετανάστες.
Κι εδώ κάνει κουμάντο ένας Κλέων β'διαλογής και γ'εθνικής. Με ξένους δαρεικούς κάνει νόμους για τον Δαρείο. Πώς να τον προσκυνάμε, πώς να γεράσουμε στη δούλεψή του.*****
Ομως η Ελλάδα πέπρωται να ζήσει. Και ο λαός της θα βρει τον τρόπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου