Για άσυλο μιλάμε και όχι για ασυλία των πολιτικών μας!

• Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ 
  Με σημαντική θέση στη λογοτεχνία μας, η Μάρω Δούκα και η Ιωάννα Καρυστιάνη καλά τα είπαν πάλι («Ε», 28-1-11) σε μια από τις εύστοχες κοινωνικές παρεμβάσεις τους:
  «Τελικά μόνον ένα άσυλο λειτουργεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβούλιο, και μόνο για παρανομήσαντες βουλευτές, που δεν αίρεται η ασυλία τους και παρανομήσαντες υπουργούς, που προστατεύονται από τον κατάπτυστο και κραταιό νόμο τους (...). Χάσαμε πολλά, ας μη χάσουμε και την ανθρωπιά μας...».
  Ηταν τις ημέρες που η απεργία πείνας στη Νομική των «300» απελπισμένων μεταναστών (με μακρόχρονη παραμονή εδώ οι περισσότεροι και με δουλειά σε συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης) έδωσε την αφορμή στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις αυτού του τόπου να ξεσπάσουν παραληρηματικά, με διπλό στόχο: Να βγει, πρώτον, απειλητικά στην επιφάνεια το ρατσιστικό μίασμα, που δηλητηριάζει υποδόρια το κοινωνικό σώμα. Και, δεύτερον, στη γενική παραζάλη, τώρα που ο μνημονιακός τυφώνας σαρώνει κοινωνικές κατακτήσεις, λαϊκές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα, να ξεμπερδεύουμε μια για πάντα και με το πανεπιστημιακό άσυλο, που σε κρίσιμες περιστάσεις γεννάει «Πολυτεχνεία»...
  Ο συνακόλουθος παροξυσμός, μέσα και έξω από τη Βουλή, κυριάρχησε βεβαίως και στα τηλεοπτικά κανάλια, που καθορίζουν δυναστικά την γκάμα των ενδιαφερόντων μας στην επικαιρότητα. Εκτοπίστηκε έτσι προσωρινά και η απαξιωτική για το πολιτικό μας σύστημα κατακραυγή που προκάλεσε η νέα θεσμική γελοιοποίηση με το θλιβερό πόρισμα, ύστερα από δεκάμηνη κυοφορία, για το τρανταχτό σκάνδαλο της Siemens. Οταν έχουμε πρώτο στην ατζέντα το άσυλο, για την εσαεί ποινική ασυλία των φαύλων πολιτικών μας θα μιλάμε;
  Πάλι καλά που επανέφερε το μέγα θέμα στην εκπομπή της (ΝΕΤ) η Γιάννα Παπαδάκου με καλεσμένο τον πρόεδρο της εξεταστικής επιτροπής Σήφη Βαλυράκη, ο οποίος:
  1) Υπεραμύνθηκε του έργου της επιτροπής και κάκισε τα ΜΜΕ, που το απαξιώνουν (ποιος, τάχα, θα του αντιπαρέθετε ότι σε μόλις δύο σελίδες της «Κυριακάτικης Ε» η Αριστέα Μπουγάτσου συνόψισε όλες τις πτυχές του σκανδάλου, πληρέστερα από την ανούσια απεραντολογία των πρακτικών και των πορισμάτων της επιτροπής).
  2) Απέδωσε (ορθώς) σε «θεσμικό έλλειμμα» την αδυναμία της εξεταστικής επιτροπής να διερευνήσει αποτελεσματικά το σκάνδαλο και να επισημάνει σε ποια κόμματα και ποιους πολιτικούς πήγαν τα 100 (μόνο;) εκατομμύρια ευρώ από τα «λαδώματα» της Siemens -για να κάνει προνομιακά τις (χρυσές) δουλειές της. Και
  
  3) Για πρώτη φορά παραδέχθηκε δημόσια ως αφετηρία του σκανδάλου το 1990, όταν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης) ανέτρεψαν ομόφωνη απόφαση της Οικουμενικής κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα και αποφάσισαν (με το αζημίωτο επιμένω εγώ, επειδή... εξαπατήθηκαν ισχυρίζεται ο Βαλυράκης!) απ' ευθείας ανάθεση των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στην κοινοπραξία της Siemens με την Intracom του Σωκρ. Κόκκαλη, που κατέστη έκτοτε μονοπωλιακός προμηθευτής του ΟΤΕ.
  Αυτό που δεν είπε στην εκπομπή ο Σήφης Βαλυράκης (δεν τον ερώτησαν, άλλωστε...) είναι γιατί η εξεταστική επιτροπή αντιμετώπισε «με το γάντι» (μόνο συγγνώμη για την ενόχληση, που δεν του ζήτησε!) τον Σωκρ. Κόκκαλη και για την αιδήμονα σιγήν του και για την προκλητική δήλωσή του ότι ουδέποτε χρηματοδότησε κόμμα ή πολιτικό (!). Και γιατί επίσης δεν κάλεσε να εξετάσει τον μόνο επιζώντα από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς, Κων. Μητσοτάκη...  
• Πολύ περισσότερο όταν ο πιο έμπειρος πολιτικός μας είναι γνωστόν ότι δεν κρύβει λόγια (όσα, τουλάχιστον, δεν τον εκθέτουν προσωπικά). Σε πρόσφατη (30/1/11) συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ο Κων. Μητσοτάκης τόνισε, μεταξύ άλλων:  
• * Αυτό που χαρακτήρισε την εξεταστική επιτροπή είναι η απόλυτη εξάρτησή της από τα κόμματα. «Γι' αυτό καταλήξαμε σε έναν άθλιο συμβιβασμό, ο οποίος δικαιολογημένα προκαλεί αγανάκτηση».  
• * «Επρεπε να κάνει έρευνα για τα οικονομικά των κομμάτων και να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια: Ναι, τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύθηκαν από τη Siemens. Χωρίς να αποκλείω ότι ενισχύθηκαν και μικρότερα κόμματα».  
• * «Η κοινή γνώμη έχει δίκιο να είναι οργισμένη (σ.σ. για την ποινική ασυλία και την ατιμωρησία των πολιτικών)... Πρέπει να πούμε την αλήθεια. Η μόνη λύση είναι να αλλάξει το Σύνταγμα, να αλλάξει το άρθρο 86 και να υπαχθούν και οι πολιτικοί στη δικαιοδοσία στην οποία υπάγεται ο απλός πολίτης...».
  * «Η επόμενη Βουλή πρέπει να είναι αναθεωρητική (...). Με συμφωνία των κομμάτων καθ' υπέρβαση ή και κατά παρέκκλιση του Συντάγματος (...) ο τόπος χρειάζεται γενικότερες, βαθιές αλλαγές, τις οποίες μόνο μια αναθε
•  Τι αντιπαραθέτει σε όλα αυτά η κυβέρνηση; Ελλειψη προβληματισμού, πολυγλωσσία, τα συνήθη επικοινωνιακά τρικ και αμετανόητη εμμονή στα κακώς κείμενα:  
• Με εισήγηση του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε πέντε αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, που δεν πρόκειται βεβαίως να ισχύσουν, αφού κρίνονται αντισυνταγματικές όσο υπάρχει το άρθρο 86. Ο Ευ. Βενιζέλος υπερασπίζεται το άρθρο 86, που ο ίδιος αναμόρφωσε το 2001, υποστηρίζοντας ότι δεν φταίει ο νόμος, αλλά αυτοί που τον εφαρμόζουν! Και σε δικό του μήκος κύματος ο Γ. Παπανδρέου διαπιστώνει ότι ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών δεν είναι επαρκής και πρέπει να βελτιωθεί! Διαλέγετε και παίρνετε...  
• Αλλά για τα σκανδαλώδη άρθρα του Συντάγματος 62 (βουλευτική ασυλία) και 86 (ποινική ατιμωρησία των υπουργών ως και όσων διετέλεσαν υπουργοί!) και γενικότερα για τη ριζική αναμόρφωση θεσμών με μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση θα χρειαστεί να επανέλθουμε.
• Πηγή: Ελευθεροτυπία