Μωραίνει Κύριος

Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη

ΕΚΤΟΣ από το μικρόβιο της γρίπης σέρνεται επιθετικό τελευταία και το μικρόβιο της εξουσίας. Κορύφωσή του είναι το στάδιο, όπου ο ασθενής χάνει την αντίληψη του χώρου -σε βαρύτερες περιπτώσεις και του χρόνου- και ζει στη δική του πραγματικότητα, αγνοώντας την πραγματικότητα του κόσμου.

ΣΤΟ στάδιο αυτό φθάνουν συνήθως οι εξουσίες που μπαίνουν στο τέλος της ζωής τους, πιθανώς για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».

ΣΤΟ τέλος της βδομάδας που πέρασε, ο κύκλος ανθρώπων περί τον πρωθυπουργό εξέφρασε την πεποίθηση ότι το έργο της κυβέρνησης δεν γίνεται γνωστό στον πολίτη. Γι’ αυτό -κατά τον κύκλο- και οι πολίτες δυσανασχετούν, εναντιώνονται, απειθαρχούν.

ΙΣΩΣ θα ήταν χρήσιμο στον πρωθυπουργό να θυμηθεί ότι ακριβώς την ίδια συλλογιστική με σχεδόν ίδια φρασεολογία είχε χρησιμοποιήσει ο πρωθυπουργικός κύκλος το 1987, το 1992, από το 2000 έως το 2003 και το 2008. Δημοσίως.

ΚΑΤ’ αρχήν ο πολίτης δεν χρειάζεται να μαθαίνει το έργο της κυβέρνησής του. Το υφίσταται ή το απολαμβάνει. Στην Ελλάδα, συνήθως συμβαίνει το πρώτο. Στην περίπτωση ρουσφετολογικών κινήσεων, το δεύτερο.

ΜΕΤΑ, και αυτό είναι το σπουδαιότερο, ο πολίτης ζει στο πετσί του κάθε στιγμή το έργο μιας κυβέρνησης. Η κυβερνητική προπαγάνδα δεν μπορεί να του κάνει την απαιδεψιά του σχολείου Παιδεία. Ούτε μπορεί να του κάνει την ταλαιπωρία του ΙΚΑ παράδεισο.

ΑΚΟΜΑ πιο επικίνδυνο είναι αν τα περί απληροφόρητου λαού εκστομίζονται από την κυβέρνηση, που πρώτη, μετά εκείνην του κ. Σημίτη, έχει τη συντριπτική πλειονότητα της πληροφόρησης των ΜΜΕ με το μέρος της και, κυρίως, του πλέον παιδευτικού οργάνου προπαγάνδας: της τηλεόρασης.

ΕΚΕΙ, όπου εκτός από τα κρατικά κανάλια, τα οποία θα ζήλευε στην προπαγάνδα των ειδήσεων και η κρατική τηλεόραση του Αμμάν, τα ιδιωτικά κανάλια χαριεντίζονται με την κυβέρνηση χάριν των ποικίλων συμφερόντων των ιδιοκτητών τους.

ΚΑΙ αναφέρεται κανείς στα κανάλια, γιατί αυτά μπαίνουν έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν μέσα στα σπίτια όλων των Ελλήνων, οι οποίοι με τη σειρά τους ενημερώνονται νομίζουν -για την ακρίβεια: βολεύουν την άρπα κόλλα διάθεσή τους- για όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να (τους) συμβούν.

ΔΕΝ αναφέρομαι στον Τύπο, γιατί τον Τύπο τον επιλέγει ο αναγνώστης του. Και τον πληρώνει. Είναι μέτοχος και συμμέτοχος. Δεν είναι ένας ανώδυνος χαβαλές παρατηρητής.

ΚΑΙ δεν αναφέρομαι στην ηλεκτρονική πληροφόρηση, τη χύδην, τη δήθεν ανεξάρτητη, γιατί ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τόσο διάτρητη σε κάθε λογής ανευθυνότητα και σπέκουλα, που τρομάζει η ευκολία και η ταχύτητα, με τις οποίες το Τίποτε γίνεται Κάτι και το Ασπρο, Μαύρο.

ΤΑ αυθόρμητα παιδικού τύπου -γι’ αυτό άδολα- μηνύματα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι ικανά να παραγάγουν παρά μόνο φασαρία. Οικοδόμημα, μηδέν. Ο,τι χρειάζονται οι κυβερνήσεις, οι αντιπολιτεύσεις, οι μηχανισμοί κάθε είδους.

ΤΟ έργο της κυβέρνησης, έχουν δίκιο όσοι περί τον πρωθυπουργό το προωθούν, δεν έχει γίνει γνωστό στον λαό. Ευτυχώς.

ΓΙΑΤΙ, αν ο λαός ήξερε και τι μαγειρεύεται για το μέλλον του, μάλλον δεν θα αρκούσε η σκανδαλώδης υποστήριξη των μιντιαρχών προς την κυβερνήση.

ΘΑ χρειαζόταν ένα αεροπλάνο, που να χωράει τουλάχιστον 45.

Πηγή: http://www.inprecor.gr/       Από  Ελευθεροτυπία