Είχε παλιόκαιρο...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

• Αυτό που κατάφερε η κυβέρνηση, με τη συνεργία των μίντια και των επιτελών της Ε.Ε., στις τελευταίες εκλογές είναι ότι καθήλωσε τον κόσμο σπίτι.
  Αλλά και η μειοψηφία που ψήφισε, δειλά και μουδιασμένα προέκρινε δημάρχους και περιφερειάρχες υποστηριζόμενους από το κυβερνών κόμμα. Αντάρτες και μη.
  Αλλο ανέκδοτο αυτό με τους αντάρτες του ΠΑΣΟΚ. Συχνά πιο ΠΑΣΟΚοι και από τους ΠΑΣΟΚους, οι αντάρτες κατάφεραν να παραπλανήσουν, αποβάλλοντας, ένεκα ανταρσίας, τη μνημονιακή τους ευθύνη, μη αποποιούμενοι όμως την κομματική τους ιδιότητα. Ετσι επιχείρησαν το αδιανόητο: να κατέβουν συμπαρατασσόμενοι με το κυβερνών κόμμα, όχι όμως και με την κυβέρνηση.
  Είναι ωραίο να είσαι με το ΠΑΣΟΚ, με όσα ο κομματικός μηχανισμός θα σου δωρίσει και ταυτόχρονα να δηλώνεις αντάρτης για την κυβέρνηση, γλιτώνοντας όσα η οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα σου αποστερούσε.
  Ηεκ πρώτης όψεως παράλογη εκλογική νίκη που κατόρθωσε να αποσπάσει η κυβέρνηση, κινούμενη στα απόνερα του Μνημονίου και στα ακίνητα ύδατα της βαλτωμένης οικονομίας, εξηγείται ως εξής: Είτε κατά τρόπο ηθελημένο είτε ως ατυχές περιστατικό, απότοκο της ροής των εξελίξεων, η πολιτική διαχωρίστηκε από την οικονομία στη συνείδηση του εκλογικού σώματος.
  Το κατεξοχήν πολιτικό φαινόμενο, η οικονομία, κατέστη απολιτίκ. Οι πολίτες έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι η οικονομία λειτουργεί αυτόνομα, πέραν των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης. Οτι ο κόσμος της οικονομίας κινείται με τους δικούς του άδηλους και ανεξέλεγκτους αυτοματισμούς, μακριά από κάθε πολιτική απόφαση, ενέργεια και πρωτοβουλία. Ετσι, οι ψηφοφόροι κάθησαν στα αβγά τους νομίζοντας ότι, είτε ψηφίσουν για την πολιτική είτε όχι, τις οικονομικές εξελίξεις είναι καταδικασμένοι να τις παρατηρούν εκ του μακρόθεν, ανίκανοι, τόσο οι ίδιοι όσο και οι πολιτικοί ηγέτες τους, να επέμβουν και να επηρεάσουν το οικονομικό γεγονός.
  Παρότι θύματα της οικονομίας, οι πολίτες δεν καταλογίζουν στην κυβέρνηση πολιτική ευθύνη για το χειρισμό των οικονομικών, δημοσίων και μη, θεωρώντας ότι η κυβερνητική πολιτική δεν μπορεί να ακουμπήσει την οικονομία, καθώς πολιτική και οικονομία είναι, ως εκ της φύσεώς τους, δύο ξεχωριστές οντότητες, κουφές η μία στο άκουσμα της άλλης. Η μεγαλύτερη ευθύνη της κυβέρνησης δεν είναι τόσο ότι κατέστρεψε την οικονομία όσο ότι την αφαίρεσε από την πολιτική.
  Πούλησε λοιπόν η κυβέρνηση το παραμύθι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, παρά άβουλοι και μοιραίοι να περιμένουμε να κοπάσει κάτι, ως να μην είναι πολιτικής φύσης αλλά θεϊκής, που υπερβαίνει τα γήινα και ίπταται από πάνω μας ως δαμόκλειος σπάθη.
  Η μισή ντροπή είναι της κυβέρνησης που μετέτρεψε την οικονομία, από δική της δουλειά και αρμοδιότητα, σε φυσικό γεγονός που ακολουθεί νόμους πέραν της πολιτικής ευθύνης. Η άλλη μισή ντροπή, και μεγαλύτερη, είναι όσων πιάστηκαν στη φάκα και έδωσαν περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση, όσο να περάσουν η νεροποντή και η κακοκαιρία, ώστε να βγει μετά στη λιακάδα και να εφαρμόσει επιτέλους τη σοσιαλιστική πολιτική που προεκλογικά είχε υποσχεθεί. Καλά να πάθουμε που εξακολουθούμε να τους έχουμε μη στάξει και μη βρέξει.
  jparaske@enet.gr
  Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ