Το κράτος - πειρατής

Tου Σταυρου Λυγερου

Η αιματηρή επίθεση των Ισραηλινών στα διεθνή ύδατα επιβεβαίωσε αυτό που έχει φανεί εδώ και χρόνια: το Ισραήλ ρέπει σχεδόν αταβιστικά σε στρατιωτικού τύπου λύσεις. Εχει εθιστεί τόσο πολύ στη χρήση στρατιωτικής βίας, που δεν διστάζει να την ασκεί και εναντίον αμάχων, αδιαφορώντας όχι μόνο για το διεθνές δίκαιο, αλλά και για την στοιχειώδη ηθική.

Το Ισραήλ συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον προκλητικό τρόπο, επειδή του το επέτρεψε η διεθνής κοινότητα. Κυβερνήσεις, οργανώσεις και ΜΜΕ, που διυλίζουν τον κώνωπα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν βρίσκονται ενώπιον ισραηλινών εγκλημάτων συνήθως καταπίνουν αδιάντροπα την κάμηλο. Κι όταν υποχρεώνονται να αντιδράσουν, περιορίζονται σε γενικόλογες εκκλήσεις και χλιαρές καταδίκες, που οι ισραηλινές κυβερνήσεις πετάνε με περιφρόνηση στο καλάθι των αχρήστων.

Το χθεσινό επεισόδιο δεν ήταν μία εκτροπή. Οι Ισραηλινοί θα προτιμούσαν, βεβαίως, ο στολίσκος να υπακούσει στις εντολές τους. Επειδή, όμως, γνώριζαν ότι θα συνέχιζε την πορεία του, σχεδίασαν μία αιματηρή επίθεση με σκοπό να δώσουν οριστικό τέλος στις απόπειρες ανθρωπιστικών οργανώσεων να σπάσουν τον αποκλεισμό της Λωρίδας στην Γάζα.

Αποτέλεσμα του αποκλεισμού είναι ένας μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων να κατοικεί ακόμα σε σκηνές, το 80% του πληθυσμού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και η απουσία ιατρικής βοήθειας να σκοτώνει ανθρώπους, που εύκολα μπορούσαν να σωθούν. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του πρώην Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ μετά την επίσκεψή του στη Γάζα: «Η μεταχείριση των κατοίκων της Γάζας είναι χειρότερη από εκείνη που επιφυλάσσεται στα ζώα... Ποτέ στην ιστορία δεν είχε απαγορευτεί έως τώρα η παροχή βοήθειας σ’ έναν πληθυσμό που έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές από βομβαρδισμούς για να τις αποκαταστήσει» (Ιούνιος 2009).

Με την επίθεσή τους κυρίως εναντίον του προπορευόμενου τουρκικού πλοίου, οι Ισραηλινοί έστειλαν και μία έμμεση, αλλά έμπρακτη και σκληρή απάντηση στην διαρκώς αιχμηρή κριτική του Ερντογάν.

Η παρεμβολή της Τουρκίας και της Βραζιλίας στην υπόθεση των πυρηνικών του Ιράν εξόργισε όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και τις ΗΠΑ, οι οποίες απέφυγαν να καταδικάσουν την αιματηρή επίθεση.

Εκτός των άλλων παρενεργειών, το χθεσινό συμβάν έφερε τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις στο όριο θραύσης. Η Τουρκία εμφανίζεται να ηγείται των διεθνών αντιδράσεων. Αυτό μπορεί να προκαλεί δυσαρέσκεια σε ορισμένες δυτικές πρωτεύουσες, αλλά παραλλήλως αυξάνει σημαντικά το κύρος της όχι μόνο στον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και στο επίπεδο της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Παρασυρμένο από την αλαζονεία της ισχύος, το Ισραήλ δεν ήξερε ούτε κι αυτή την φορά που να σταματήσει. Δεν κατανοεί πως με την συμπεριφορά του ροκανίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Η Ουάσιγκτον μπορεί να εμποδίσει την έκδοση καταδικαστικού ψηφίσματος από το Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά η «απονομιμοποίηση» του Ισραήλ στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης έκανε χθες ένα ακόμα άλμα.

Από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ