Απιστεύτου

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν θα μπούμε στον κόπο να κρίνουμε ξανά-μανά τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.

Η οικονομία είναι πολιτική επιστήμη. Ομως αυτά τα μέτρα σχεδιάζονται απουσία πολιτικής. Διαφορετικά θα λέγαμε μπράβο στην κυβέρνηση που αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος. Μόνο που η ανάληψη πολιτικού κόστους προϋποθέτει την παραγωγή πολιτικής. Τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν μόνο κόστος. Αφήστε που στον βαθμό που είναι υπαγορευμένα δεν αποτελούν καν μέτρα της κυβέρνησης.

Πρωθυπουργός, κυβερνητικά στελέχη αλλά και πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν συχνά-πυκνά ότι τα οικονομικά μέτρα δεν απηχούν την πολιτική τους φιλοσοφία αλλά αναγκάζονται να τα πάρουν για τη σωτηρία -ξανά- της χώρας. Η κυβέρνηση δεν πιστεύει ούτε η ίδια στα μέτρα που εφαρμόζει. Πάνε ενάντια στα πιστεύω της. Και ταυτόχρονα διαλαλούν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας είναι η αξιοπιστία της χώρας. Απίστευτο;

Επί σχεδόν δύο δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ έκανε όσα πίστευε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα μας λέει ότι θα μας σώσει, κάνοντας όσα δεν πιστεύει. Αυτό που ομολογεί το ΠΑΣΟΚ είναι ότι, αν έκανε όσα πίστευε, το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό για τον τόπο. Αλλά αυτό δεν ήταν ανάγκη να μας το πει. Το έχει ήδη κάνει.

Αυτό που απομένει στο ΠΑΣΟΚ είναι να δοκιμάσει να κάνει ό,τι δεν πιστεύει, μπας και τη βγάλουμε καθαρή. Το πιστεύετε ή δεν το πιστεύετε, αυτό ονομάζεται πολιτικός λόγος και συμπεριφορά πολιτικού κόμματος.

Το ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε λεφτά στα κρατικά ταμεία για να χρηματοδοτήσει το σοσιαλιστικό του όραμα, όπως έκανε στο παρελθόν. Και από δανεικά, ούτε κουβέντα. Ετσι οραματίζεται πλέον τη φθηνή, καπιταλιστική έξοδο από την κρίση, σε πείσμα των αρχών και των διακηρύξεών του αλλά σε πλήρη συμμόρφωση με τις επιταγές των δανειστών μας του εξωτερικού.

Ετσι και αλλιώς, η δημοσιονομική πειθαρχία πάντα τύγχανε ευνοϊκότερης αποδοχής όταν εξαγγελλόταν από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Το ίδιο και η εξ αυτής συνεπαγόμενη λιτότητα. Πώς να το κάνουμε. Αλλο να ακούς ότι θα πεινάσεις από τον Καραμανλή και άλλο να το ακούς από τον Παπανδρέου. Ειδικά, όταν ο τελευταίος διατείνεται ότι δεν το πιστεύει κιόλας. (Οχι ότι θα πεινάσεις... Δεν το πιστεύει ως μέτρο.)

Η πλάκα είναι ότι ο κ. Παπανδρέου έχει δίκιο, όταν λέει ότι δεν πιστεύει στα μέτρα του. Οχι, βέβαια, επειδή δεν είναι σοσιαλιστικά αλλά επειδή θα αποδειχθούν παντελώς άχρηστα. Και επί πλέον επιζήμια. Βλέπετε, ο καπιταλισμός στις κρίσεις του στρέφεται προς τον θεωρητικό του αντίπαλο. Ο Ομπάμα ξεπερνάει την οικονομική ύφεση, υιοθετώντας μέτρα σοσιαλιστικού χαρακτήρα.

Αλλά στην Ελλάδα η κρίση δεν είναι καν αμιγώς καπιταλιστική. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι μας έλαχε (;) να τη χειρίζεται μια σοσιαλιστική κυβέρνηση που δρα εναντίον των «πιστεύω» της. Ο,τι πιο δεξιό, δηλαδή, και αδέξιο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. jparaske@enet.gr

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ