Ο Καιρός

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.

Για όσους δεν έχουν τη σχετική γνώση και για όσους δεν έχουν την απαιτούμενη μνήμη, τα συνταξιοδοτικά και λοιπά ταμεία, από τα οποία εξαρτώνταν και εξαρτώνται η υγεία και το μέλλον των εργαζομένων στα δύσκολα χρόνια, βρίσκονται σε δεινή θέση όχι τόσο εξαιτίας των υψηλών παροχών τους και των σκανδαλωδών ξοδεμάτων σε παχυλές συντάξεις και ανεξέλεγκτα ιατροφαρμακευτικά έξοδα.

Τα ταμεία βρίσκονται σε τραγική θέση κυρίως εξαιτίας της κλοπής των χρημάτων τους από τις κυβερνήσεις διαχρονικά και μέχρι τη δεκαετία του 1980, οπότε και οι εισφορές εκατομμυρίων επί εκατομμύρια εργαζομένων συσσωρεύονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος, άτοκα υποχρεωτικώς, και χρησιμοποιούνταν για να βουλώνονται οι τρύπες της κομματικής κακοδιαχείρισης και της απατεωνιάς.

Τρισεκατομμύρια δραχμών ασφαλισμένων και εργοδοτών παρέμειναν έτσι στάσιμα, ανεκμετάλλευτα, πληθωρισμικά για δεκαετίες, ενώ μπορούσαν να αποδίδουν αξιοπρεπείς συντάξεις και περιθάλψεις, και ταυτόχρονα να είναι επενδυτικοί πυρήνες για έργα στη χώρα.

Ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι γι' αυτό το σκάνδαλο και για την απαξίωση της τεράστιας περιουσίας των ταμείων; Τα μεγάλα κόμματα που κυβερνούσαν. Ποιοι είναι αυτοί, που σκίζουν τα ρούχα τους για το ασφαλιστικό σύστημα, ρίχνοντας το ανάθεμα στα ίδια τα ταμεία; Τα μεγάλα κόμματα!

Οταν αυτά τα κόμματα εδέησαν να απελευθερώσουν τα ταμεία από την αιχμαλωσία τους και τους έδωσαν το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης, άρχισε η επόμενη φάση κρατικής αιχμαλωσίας και αρπαγής: η υποχρεωτική δέσμευση του 77% της περιουσίας των ταμείων σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Οχι επειδή το έπιασε ο πόνος το κράτος μη και χαθούν σε αεριτζίδικες επενδύσεις τα λεφτά, όπως διατείνεται. Αλλά γιατί τα ομόλογα δεν είναι τίποτε άλλο από τον υποχρεωτικό δανεισμό των χρημάτων των ταμείων στο κράτος.

Τι τα 'χει κάνει το κράτος τα λεφτά των ταμείων; Αυτό το ίδιο κράτος, που αυτά τα λεφτά τα δανείζει χαμηλότοκα εδώ και χρόνια σε επιχειρήσεις για επενδύσεις, χωρίς να τα ελέγχει (δικά του είναι;), με αποτέλεσμα να κλέβονται από αεριτζήδες δήθεν επιχειρηματίες;

Τι έχει κάνει το δικομματικό (κατ' ευφημισμόν, γιατί διαφορά στα δύο κόμματα δεν υπάρχει) αυτό κράτος με τον εαυτό του, τις επιχειρήσεις του δηλαδή, που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους στα ταμεία και έχουν καταχρεώσει το ΙΚΑ;

Τι έχει κάνει εμπράκτως εναντίον της εκτεταμένης εισφοροδιαφυγής, την οποία παρακολουθεί σαν απλός θεατής; Τίποτε. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κλαψουρίζει ότι φταίει το ασφαλιστικό σύστημα, που χρειάζεται αλλαγή, για να το διαχειριστεί το ίδιο κρατικό σύστημα, που σκαρφίστηκε να δίνει τόκο κάτω από τον πληθωρισμό τη δεκαετία του '80 και που εφηύρε τα δομημένα ομόλογα -πριν από λίγα χρόνια με τον ίδιο, όπως πάντα, στόχο: την αφαίμαξη του εργασιακού κόπου των πολιτών ως εύκολου πόρου, αφού αυτό το αθεράπευτα αντιπαραγωγικό, κομματοκρατούμενο, ρουσφετολογικό, απατεωνίστικο στη νοοτροπία και τεμπελοτρεφόμενο σύστημα ευημερεί, κρατώντας ομήρους το ένα τρίτο του πληθυσμού, καθιστώντας τους συμμέτοχους και συνένοχους στη διαφθορά του.

ΥΓ Για να ξεσηκώσεις σ' έναν αγώνα χρειάζεσαι ψυχή. Για να τον κερδίσεις, όμως, χρειάζεσαι μυαλό. Τα πολλά τελευταία χρόνια στη χώρα λείπει το πρώτο, αλλά όπου δεν λείπει, λείπει το δεύτερο! Οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ που ματαίωσαν τα δρομολόγια των Ferry Boat της γραμμής είναι τρανή απόδειξη.

Ποιος είναι ο στόχος μιας κινητοποίησης; Να βλαφτεί ο αντίπαλος. Ποιος είναι ο αντίπαλος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Οι πλοιοκτήτες. Ποιος βλάφτηκε από τη ματαίωση των δρομολογίων; Μόνο οι ταξιδιώτες! Πώς έγινε αυτό; Οι ιδιοκτήτες επιδοτούνται σε μεγάλο ποσοστό για τα δρομολόγια και για το ποσοστό της ζημιάς τους από τη ματαίωση θα αποζημιωθούν από το κράτος. Δηλαδή, θα πληρώσουμε εμείς!

Οι -λίγες- μαχόμενες δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν μείνει σε πρακτικές της δεκαετίας του '30 και του '70. Που κέρδιζαν με το ντόρο. Αμα θες να πονέσεις τον πλοιοκτήτη μπλόκαρέ του το γιοτ, που πάει βόλτα. Την έδρα της επιχείρησης, απ' όπου διοικεί. Κίνησε απεργία στο μαγαζί του. Πλήξε τις συνεργασίες του. Την τροφοδοσία του.

Οι εύκολες λύσεις είναι άλλη μια αρπακόλλα στην πλάτη του λαού.

Ωστε ενδιαφέρεται για τα ταμεία το κρατικό μόρφωμα; Εννέα μήνες τώρα δεν έχει βρει νέο διοικητή για το μεγαλύτερο ταμείο της χώρας, το ΙΚΑ, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, αφού η διοίκηση δεν συνεδριάζει ελλείψει απαρτίας!

Απ' όλη αυτή την μπόχα αναδύεται κλαψιάρικη και τάχα εξοργισμένη η φωνή του υπουργού Εργασίας, ο οποίος προσπαθεί να σώσει τα ταμεία καταργώντας τους συνταξιούχους. Οχι επειδή το θέλει. Για τη φουκαριάρα την τρόικα.

Τα ταμεία δεν είναι άγια. Μια αντικειμενική έρευνα από δικαστές θα έστελνε πολλές διοικήσεις του παρελθόντος στο εδώλιο. Τα ταμεία, όμως, βρίσκουν και τα κάνουν. Και δεν είναι αμέτοχο -ίσα ίσα- το κράτος για τις σκανδαλώδεις συντάξεις συνδικαλιστών, διευθυντών, διοικητών, αλλά και τις κάθε είδους χαριστικές προς όφελος της κομματικής πελατείας.

Δεν είναι εκεί το πολύ ζουμί. Είναι στη σκανδαλώδη αφαίμαξη που προαναφέραμε αλλά και σε κάτι ακόμα πιο σοβαρό:

Γενική απεργία και διαδηλώσεις ξέσπασαν στη Γαλλία για τη μεταρρύθμιση, επί τα χείρω, του Ασφαλιστικού, ενώ στη Γερμανία και τη Βρετανία αυξάνονται μέχρι τα 68 τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση. Και έπεται συνέχεια.

Οπως βλέπει και ο πιο αφελής, ο ευρωπαϊκός Χρυσούς Αιών 1960-2010 κατεδαφίζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα εργασίας και ασφάλισης. Είναι η εποχή της μεγάλης αντεπίθεσης πολύ αιμοδιψών κεφαλαιούχων υπό τη σκέπη των πιο υποταγμένων -για να μην πούμε συνεργατών- κυβερνήσεων, γραφειοκρατών, συνδικάτων. Ολου του εσμού, δηλαδή, που εδώ και 50 χρόνια έχει γίνει, από υπηρέτης του δημόσιου συμφέροντος, καθεστώς.

Το χειρότερο: Με τους ευρωπαίους πολίτες να σφυρίζουν αδιάφορα. Μέχρι να πέσει ο λύκος για τα καλά στο κοπάδι.

Υπό πολύ αδιευκρίνιστες συνθήκες ένα δέμα-βόμβα σκότωσε τον υπασπιστή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (αλλά όχι του αστυνομικού) δίπλα από το γραφείο του κ. Χρυσοχοΐδη, μέσα στο υπουργείο.

Αδιευκρίνιστες, γιατί το ρεπορτάζ δεν έχει καταφέρει να μας πει με βεβαιότητα τι άνοιγε ο άτυχος υπασπιστής. Υπηρεσιακή αλληλογραφία ή ατομική του νεόνυμφου υπουργού;

Η στήλη είναι οπαδός των ανθρώπινων σχέσεων. Ετσι, οι κραυγές για το αφύλακτο του υπουργείου και για την ανάγκη δρακόντειων μέτρων μπορεί να ακούγονται λογικές, αλλά ακόμα επικρατεί η ανθρωπιά της άνεσης και της χαλαρότητας στη χώρα.

Το υπουργείο είναι αφύλακτο όπως και όλη η χώρα. Και πλήρωσε το τίμημα. Μήπως τώρα καταλαβαίνει τι σημαίνει και για τον πολίτη να είναι αφύλακτος; Δεν χρειάζεται ντε και καλά γερμανός αστυνομικός. Μπορεί να είναι και Ελληνας. Που απλώς συμπονά τους συγκατοίκους του. Υπάρχει τέτοια κουλτούρα;

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ