Αντιεξουσιαστές, εξουσία και πέτρες

Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ

Η Ελλάδα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.

Εχει πρωθυπουργό και κυβέρνηση αντιεξουσιαστές. Το διακήρυξε για ακόμη μία φορά ο ίδιος ο πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή από το πιο επίσημο πολιτικό βήμα του τόπου, το βήμα της Βουλής: «Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία, δεν ήρθαμε να στρογγυλοκαθίσουμε, ήρθαμε να αλλάξουμε τη χώρα».

Το είχε πει για πρώτη φορά σε μία από τις πρώτες συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, όταν αυτές μεταδίδονταν απ' ευθείας από την τηλεόραση και έστελναν (δηλαδή αποσκοπούσαν να στείλουν) μηνύματα στον λαό από πρώτο χέρι.

Η τακτική αυτή των μηνυμάτων δεν σταμάτησε, βεβαίως. Συνεχίζεται με κάθε ευκαιρία είτε από τη Βουλή είτε από άλλα βήματα, από το Καστελόριζο μέχρι τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, με μόνιμη επωδό «θα αλλάξουμε» τα πράγματα, τη χώρα, τη νοοτροπία, τις δομές, θα κάνουμε ανατροπές, θα καθαρίσουμε, θα, θα, θα...

Οσο «ωραίο» ή φαιδρό ακούγεται αυτό το «είμαστε αντιεξουσιαστές», είναι μάλλον αδύνατο να δεχθεί κανείς να το συσχετίσει με τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές, έτσι όπως κανάλια της τηλεόρασης, ραδιόφωνα, εφημερίδες, διάφοροι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τηλεπαρουσιαστές αποκαλούν κατά περίπτωση πότε τους αναρχικούς, πότε τους «μπαχαλάκηδες», πότε τους διαδηλωτές, πότε τους «γνωστούς αγνώστους» (άλλο εφεύρημα κι αυτό). Είναι γελοίο. Οπως και να το κάνουμε, ο αντεξουσιαστής ή αντιεξουσιαστής αντιτίθεται στην εξουσία και τους φορείς της εξουσίας. Κι αν δεν είναι εξουσία η κυβέρνηση, τότε ποιος είναι ή ποιος ασκεί την εξουσία;

Δεν μίλησε για φαντασία στην εξουσία ο πρωθυπουργός, παρ' όλο που έχει περάσει φάση της ζωής του, σε μικρότερη ηλικία βεβαίως, επηρεασμένος από τα κινήματα και τα συνθήματα, π.χ. του Μάη του 1968 ή από τις αναζητήσεις της εποχής «των παιδιών των λουλουδιών».

Εχουν ξεθωριάσει και τα συνθήματα και οι εποχές ίσως, παρ' ότι τα όνειρα δεν πεθαίνουν. Η φαντασία αυτή όμως μάλλον εξαντλήθηκε για τις ηλικίες αυτών που χρόνια τώρα έχουν μπει στο παιχνίδι της εξουσίας και εξουσιάζουν ασκούντες εξουσία. Πολλοί από τους σημερινούς αντιεξουσιαστές προφανώς δεν έχουν σχέση με τους «ωριμάσαντες» πλέον, που έχουν βολευτεί και αποτελούν (αποτελούμε, καλύτερα) κρίκους στο φάσμα γενικότερα της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής ζωής.

Εντυπωσιάζει όμως ή καλύτερα αποβλέπει στον εντυπωσιασμό η επίκληση του όρου αντιεξουσιαστής! Προσπαθεί να δείξει αντίθεση σε κατεστημένα, σε λειτουργίες, σε δομές και να γίνει ο «αντιεξουσιαστής στην εξουσία» αρεστός και αγαπητός, πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, σκανδάλων, σήψης.

Μήπως όμως η επίκληση αυτή, και μάλιστα όταν επαναλαμβάνεται με ένταση και υψηλούς τόνους, αποκαλύπτει αδυναμία να συγκρουστεί με τα κέντρα, με τα συμφέροντα, με τα κατεστημένα, τα οποία υπονοεί ή αφήνει αορίστως να αιωρούνται;

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι έχουν δίκιο αυτοί που διαδηλώνουν εναντίον των μέτρων που πήρε η κυβέρνησή του, εναντίον των μέτρων που επιβλήθηκαν από κοινού με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την κυβέρνησή του. Δηλαδή είναι πάλι αντιεξουσιαστής στην εξουσία που καθορίζει και επιβάλλει την πολιτική του, αντιεξουσιαστής στην ίδια την πολιτική του. Μα, το επόμενο βήμα θα ήταν να τον δει κανείς μεταξύ των διαδηλωτών!

Εντυπωσιάζει η εικόνα του πρωθυπουργού με σηκωμένα τα μανίκια του πουκαμίσου του να σπεύδει με την υπουργό Περιβάλλοντος κ.λπ. στην παραλία στον Σαρωνικό για να γκρεμίσουν το γκρεμισμένο χρόνια νυχτερινό κέντρο «Φαντασία». Είναι οι αντιεξουσιαστές, που γκρεμίζουν (εδώ πάει και κυριολεκτικώς) έστω γκρεμισμένα αυθαίρετα. Αλλά έχουν περάσει βδομάδες αρκετές και δεν γκρεμίστηκαν αυθαίρετα κτίσματα στην παραλία σε χιλιόμετρα για να αποδοθούν στον λαό, μέσα σε δύο εβδομάδες, όπως είχε πει τότε η αρμόδια υπουργός. Εμεινε η εικόνα όμως του πρωθυπουργού και της υπουργού, που κατεδαφίζουν το γκρεμισμένο. Η εξουσία και τα συμφέροντα των ελεγχόντων την παραλία και τη νυχτερινή ζωή δεν φοβούνται τους αντιεξουσιαστές κυβερνήτες;

Η δημόσια περιουσία, λιμάνια, μεταφορές, τρένα, ακίνητα, υπηρεσίες κ.λπ., βγαίνει ουσιαστικά στο σφυρί. Εκποίηση; Ξεπούλημα; Το υπουργικό συμβούλιο αποφαίνεται να πουληθούν, ακριβώς να μπει «πωλείται» στο Δημόσιο, στην περιουσία και τον πλούτο, στον ΟΣΕ, στα αεροδρόμια, στα λιμάνια, στην Εγνατία, στα καζίνα, στα ΕΛΤΑ, στην ύδρευση, σε δρόμους, στα «Ξενία»... Είναι οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις. Σπεύδει για να ολοκληρωθεί το έργο που ξεκίνησε χρόνια τώρα με κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Ο υπουργός Οικονομικών κάνει έκκληση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εντός και εκτός της χώρας, να σπεύσει να αγοράσει. Οσο όσο!

Και πριν από ένα χρόνο, ως επί του Τύπου εκπρόσωπος του αρχηγού του, τότε στην αντιπολίτευση, κατήγγειλε την τότε κυβέρνηση για τριτοκοσμικές συνθήκες στην εκποίηση, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας περιουσίας.

Ως συνεπείς όμως αντιεξουσιαστές αντιστέκονται και αντιτίθενται στην εξουσία που έχει το Δημόσιο! Αλλωστε την ίδια αντιεξουσιαστική συμπεριφορά εφάρμοσαν πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών και κυβέρνηση με τα μέτρα και το μνημόνιο πρωτίστως απέναντι στον δημόσιο τομέα και στους εργαζομένους στο Δημόσιο και στους συνταξιούχους. Ποιοι έχουν την εξουσία στη χώρα;

Αντιεξουσιαστές όμως είναι -υποτίθεται- ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση και προς τον χώρο της εξωτερικής πολιτικής. Πώς αντέδρασαν (και τελικώς συναίνεσαν) στην «εκχώρηση» του εναέριου χώρου στο Αιγαίο για τις πτήσεις, με αποτέλεσμα να απολεσθεί εθνική κυριαρχία; Πώς αντέδρασε ως αντιεξουσιαστής ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς απέναντι στο τελευταίο έγκλημα των Ισραηλινών στην αποστολή για τη Γάζα, όταν υπουργός Αμυνας του Ισραήλ είναι ο Εχούντ Μπάρακ, εκ των αντιπροέδρων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς;

Αλλά μήπως με τον τρόπο τους δεν δήλωναν αντιεξουσιαστές και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πατέρας του (με το σκάνδαλο Κοσκωτά, τη βίλα στην Εκάλη και το mea culpa για το Κυπριακό), ο Μαντέλης, ο Τσουκάτος, ο Ακης, ο Νεονάκης, ο ίδιος ο Σημίτης, που δεν γνώριζε, εξεπλάγη και εξοργίστηκε;

Είναι όντως ωραίο και ευχάριστο στα αυτιά το «αντιεξουσιαστής στην εξουσία». Πώς όμως θα το συνδυάσει κανείς με την άλλη αποστροφή του λόγου «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες αν δεν βάλουμε τάξη στην πατρίδα μας»; Δύσκολοι οι καιροί για τους... πρίγκιπες.

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ