Ευχές και κατάρες...

Από τον ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ

Ακούμε εδώ και χρόνια, με αιχμή την περιβόητη αντιπαράθεση περί διαπλοκής, για τις αμαρτωλές σχέσεις της οικονομικής εξουσίας με την πολιτική και τις βαρύγδουπες δηλώσεις των πολιτικών για οριστικό κόψιμο του ομφάλιου λώρου...

Από το σεμνά και ταπεινά και τους νταβατζήδες του Μπαϊρακτάρη του πρωθυπουργού της... παραλίας, μέχρι τον Γ. Παπανδρέου σήμερα που δεν χάνει ευκαιρία για να μας υπενθυμίσει ότι θα είναι αμείλικτος με τα συμφέροντα... Κι όλα αυτά, την ώρα που ο κόσμος όχι απλώς έχει μπουχτίσει, αλλά έχει βγει εκτός ορίων με τις αλληλοκατηγορίες για Βατοπέδια, μίζες της Ζίμενς, δομημένα ομόλογα και πάει λέγοντας...

ΕΡΧΕΤΑΙ λοιπόν, αφού έχουν μεσολαβήσει όλα αυτά, ο πρωθυπουργός για να διαπιστώσει ότι «οι βουλευτές δεν είναι κακοί, αλλά φταίει η αιχμαλωσία του συστήματος από ειδικότερα και πολλές φορές ισχυρότερα συμφέροντα που δεν φαίνονται... Και ότι θα προωθήσει θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα για να προστατευτεί από μια επικίνδυνη ευκολία που έχουν κάποιοι να ισοπεδώνουν τα πάντα...». Μα, αν δεν μας απατά η μνήμη μας, η προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος έγινε γι' αυτόν τον λόγο. Για να περιοριστεί, υποτίθεται, η διαπλοκή της οικονομικής, μιντιακής και πολιτικής εξουσίας... Και φτάσαμε σήμερα να συζητάμε ξανά το ίδιο και να αναζητούμε το αβγό του Κολόμβου που θα μας απαλλάξει από αυτά τα άτιμα τα συμφέροντα...

ΠΟΥ όχι μόνο δεν είναι αόρατα, όπως ισχυρίζεται ο κ. Παπανδρέου, αλλά ορατά, ακόμα και για μας τους απλούς πολίτες, διά γυμνού οφθαλμού... Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν στον εντοπισμό τους, ούτε στο αν οι βουλευτές έχουν καλές ή κακές προθέσεις, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι η πολιτική εξουσία έχει εκχωρήσει την αυτονομία της στα θεμιτά ή αθέμιτα οικονομικά συμφέροντα. Κι αυτό δεν ανατρέπεται ούτε με διαπιστώσεις ούτε με ευχολόγια ούτε με κάποιες θεσμικές αλλαγές αμφίβολης ή οριακής αποτελεσματικότητας.

ΔΕΝ μπορεί να διαπιστώνουμε συνεχώς ότι έχει τελειώσει η εποχή της μεταπολίτευσης και το μοντέλο λειτουργίας της εξουσίας και του κομματικού συστήματος να κινείται στους ίδιους ρυθμούς σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε... Δεν μπορεί η πολιτική δράση να εξακολουθεί να ταυτίζεται με επικοινωνιακές τακτικές. Δεν μπορεί τα κόμματα να παραμένουν ακόμα πελατειακοί μηχανισμοί και οι βουλευτές να θεωρούνται αγέλη που άγεται και φέρεται από τις εκάστοτε επιλογές του αρχηγού... Και κυρίως δεν μπορεί να θεωρείται καθαρτήρια λίθος για τους πολιτικούς η μόνιμη επωδός, ότι όποια κατηγορία υπάρχει θα διερευνάται από τον εισαγγελέα...

ΟΣΟ σωστή κι αν είναι άποψη ότι αυτή η γενικευμένη οργή και απαξία κατά των πολιτικών που κυριαρχεί,είναι προβληματική, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί ότι δεν αντιμετωπίζεται με διαπιστώσεις ή δηλώσεις καλών προθέσεων. Προφανώς χρειάζονται και θεσμικές αλλαγές, αλλά κυρίως απαιτούνται ισχυρή πολιτική βούληση και συγκεκριμένες καθημερινές δράσεις που θα αποδεικνύουν ότι η πολιτική επανακτά την αυτονομία της και δεν είναι όμηρος ανεξέλεγκτων κέντρων οικονομικής εξουσίας...

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

polimilis@enet.gr