Του ΘΑΝΟΥ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗ*
«April is the cruelest month» (Τ.S. Eliot)
«April is the cruelest month» (Τ.S. Eliot)
Την κατά Τ.Σ. Ελιοτ απόλυτη σκληρότητα του Απρίλη, τη νιώσαμε και εμείς: μόλις τελείωσε το διήμερο του Πάσχα, μια ηλιόλουστη Λαμπρή, με τα απαραίτητα παραφερνάλια σουβλιστών αρνιών και πικάντικων κοκορετσιών, συνοδευομένων από δημώδη άσματα, χορούς, τσουγκρίσματα αυγών και ποτηριών, τεκμήρια αποδεικνύοντα ότι είμαστε καλοπερασάκηδες -εκτός από τεμπέληδες- βρεθήκαμε πάλι στη συννεφιασμένη αποφράδα Τρίτη, την και κατά τον υπουργό Οικονομικών «χειρότερη μέρα για ελληνικά ομόλογα», δήλωση που έμελλε να διαψευστεί δύο μέρες αργότερα, τη «Μαύρη Πέμπτη», όταν τα speads κατέρριψαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ άλματος εις ύψος. Ο λόγος της θεαματικής εκτίναξης των επιτοκίων (456 το πρωί και 424 στις 16.30 την Τρίτη) ήταν οι αθυροστομίες κάποιου αξιωματούχου (κάποιο «βαθύ λαρύγγι»;) ότι προτιθέμεθα να επαναδιαπραγματευθούμε τη «Συμφωνία των Βρυξελλών» της 25/3/2010, γιατί μετανιώσαμε. Αλλά εμείς τότε θριαμβολογήσαμε, πιστεύοντας ότι γλιτώσαμε από τη χρεοκοπία χάρη στη συμφωνία, ύστερα μάλιστα από τον πρωθυπουργικό χαρακτηρισμό της ως «σαφέστατου οροσήμου» (λόγω εμπλοκής ΔΝΤ;), οπότε η 25η Μαρτίου επιβάλλεται να εορτάζεται εφεξής ως τριπλή εορτή (με ή χωρίς συμμετοχή των βατραχανθρώπων).
Πώς έγινε, λοιπόν, και αλλάξαμε γνώμη; Εξ όσων λέγονται κατά καιρούς, συμπεραίνεται ότι δεχόμαστε «εξ οικείων τα βέλη», σαν να μη μας έφταναν οι «Financial Times», το «Focus» και ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού Τύπου. Ενας φαύλος κύκλος αθυροστομιών και ακριτομυθιών αρχίζει από την Ελλάδα (όπου συμμετέχουν και κυβερνητικά στελέχη), ταξιδεύει ανά τον κόσμο, για να επιστρέψει -ως οικονομικό μπούμερανγκ- πίσω στην Ελλάδα. Ας σημειωθεί ότι τη μεταφορά «Ελλάδα-Τιτανικός», που οι κυβερνώντες χρησιμοποίησαν πρώτοι, τη δανείστηκαν οι Γερμανοί και φρόντισαν να κάνουν ευρεία χρήση της, οσάκις «είχαν την καλή μας την κουβέντα»· ελληνικής προέλευσης ήταν και οι προφητείες ότι βρισκόμαστε «στο χείλος της αβύσσου», ενώ ανάλογου ύφους πανικού υπήρξαν και οι «from the horse's mouth» πληροφορίες ότι το Νομισματοκοπείο αρχίζει να κόβει δραχμές εν σπουδή, διότι της αποπομπής επερχομένης ύστερα από τις καλοπροαίρετες συμβουλές, ιδιαίτερα Γερμανών οικονομολόγων, να αποχωρήσουμε εθελουσίως από την ευρωζώνη, τις χρειαζόμαστε κατεπειγόντως.
Πολύ πριν από τις πρόσφατες -διά τον φόβον των Ιουδαίων- διαβεβαιώσεις του Ζαν-Κλοντ Τρισέ ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ προειδοποίησε τους κερδοσκόπους αυστηρά, πως η ευρωζώνη διαθέτει υπόγεια με όργανα βασανιστηρίων (αναρωτιέμαι μήπως κάποιος Ελληνας αξιωματούχος αναλάβει επίσημα τον ρόλο τού «αρχιευρωβασανιστή»). Οι σπεκουλαδόροι, ωστόσο, πήραν τόσο σοβαρά τις απειλές, ώστε εξαπέλυσαν νέες, σφοδρότερες επιθέσεις κατά του ευρώ, με κύριο στόχο την Ελλάδα και δευτερευόντως την Πορτογαλία. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι οι θυσίες, που τώρα γονατίζουν τον φτωχό και μεσαίο πολίτη, για να βγει η χώρα από το δημοσιονομικό αδιέξοδο, θα πάνε στράφι: θα καταβάλουμε υπερυψωμένους -όσο σε καμιά άλλη χώρα- τόκους, που θα προσεγγίσουν λίαν συντόμως το 8%, και έτσι θα εξοφλούνται τα τοκογλυφικά επιτόκια χάρη στην «υποδειγματική» λιτότητά μας.
Επειδή τα φληναφήματα, οι αθυροστομίες κ.λπ. αποδεικνύονται επικίνδυνα ζημιογόνα, θα πρέπει πολιτικοί και πολίτες να υποβληθούν σε μια αυτολογοκρισία, ώστε να μην προτρέχει η γλώττα της διανοίας. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν χρειάζονται λόγια, πόσω μάλλον κυβερνητικοί κομπασμοί, προς τους οποίους ούτε ξένοι, αλλά ούτε και Ελληνες τείνουν ευήκοον ους. Μας περιμένει ένας πολύ δύσβατος -σχεδόν αδιάβατος-δρόμος, όπου οφείλουμε να συμβιβάσουμε τα ασυμβίβαστα: ύφεση, λιτότητα και πληθωρισμό αφενός, με ανάπτυξη και παραγωγικότητα αφετέρου, υπό το βλέμμα του ΔΝΤ. Θα μπορέσουμε να καταβάλουμε μια τόσο ηράκλεια προσπάθεια, επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο ή θα πέσουμε ηρωικώς μαχόμενοι, προς τέρψιν των στοιχηματιζόντων πάνω σε αυτό κερδοσκόπων;
* Επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίου.
Από την Εφημερίδα Ελευθεροτυπία στη διεύθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου