Tου Παντελη Μπουκαλα
Πρέπει φαίνεται να στρογγυλεύουν οι επέτειοι για να συγκινείται η συλλογική μνήμη. Και τα σαράντα τρία χρόνια από την 21η Απριλίου 1967 δεν είναι στρογγυλά. Ελειψαν έτσι τα πολλά λόγια. Αυτό δεν είναι οπωσδήποτε κακό, γιατί πολύ συχνά οι αφορμές τέτοιου είδους δίνουν λαβή μόνο για μια ρηχή συναισθηματολογία κι ένα ανούσιο καθηκοντολόγιο. Ακούσαμε πάντως τον πρωθυπουργό να λέει, παρεμπιπτόντως, ότι όπως τότε πολεμήσαμε για ανεξαρτησία, έτσι πρέπει να κάνουμε και τώρα. Τότε όντως πολέμησαν, όσοι πολέμησαν (πολύ λιγότεροι από τους μετέπειτα «αντιστασιακούς»), για ελευθερία και δημοκρατία πρωτίστως, και με την πικρή γνώση ότι η ανεξαρτησία, με όποιο καθεστώς, δεν είναι κυριολεκτική. Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου κήρυξε έναν ακόμα υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα τη στιγμή που ομολογούσε εκ νέου πως είμαστε ήδη υπό επιτήρηση και πως χάσαμε ένα τμήμα της εθνικής μας κυριαρχίας.
Για συνέχεια βλέπε εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου