Αβάσταχτη ελαφρότητα

Από την Καθημερινή.

Tου Παντελη Μπουκαλα

Αν με τα μέτρα τους οι λαμπροί κυβερνήτες μας τρόμαξαν μια φορά τον κόσμο (όσους θα τα υποστούν δηλαδή, γιατί οι ανέκαθεν ευνοημένοι, ευνοημένοι παραμένουν), με τις κραυγαλέες ανακολουθίες τους και την καταφανή έλλειψη σχεδιασμού που επιδεικνύουν, με την αβάσταχτη, αλλά και τηλεοπτικώς ακκιζόμενη ελαφρότητά τους, τον τρομάζουν δέκα φορές περισσότερο. Ακόμα και γύρω από τον οβελία, και ώσπου να κάνει τη δουλειά του το κρασί, το κουβεντολόι πικραινόταν από ερωτήσεις του τύπου «να τα σηκώσουμε τα λεφτά μας ή όχι;», σάμπως να ’χουμε όλοι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα ή και εκατομμύρια και να μπορούμε να τα στείλουμε στη φιλόξενη Ελβετία, όπως έπραξαν ήδη οι στυλοβάτες του έθνους, οι υπερεπώνυμοί του, που μεγάλο μέρος της υπερεπωνυμίας τους το χρωστάνε στο ότι υπήρξαν υπερεκμεταλλευτές του. Τώρα μάλιστα που βγήκαμε από το ψευδαισθησιακό κουκούλι των γιορτών, εθνικών ή θρησκευτικών, τώρα που μετράμε την τσέπη μας ελαφρότερη και τα έξοδα βαρύτατα, ο πανικός εμφανίζεται επί θύραις. Του έστρωσε άλλωστε τον δρόμο η εμπνευσμένη καθοδήγησή μας από τους κυβερνώντες και από τους καναλικούς ταγούς, που, είτε σαν παπαγαλάκια δρουν είτε αυθορμήτως, ένα μόνο ξέρουν καλά: να τρομοκρατούν με τη δική τους ελαφρότητα, συγκρίσιμη με την κυβερνητική, διασπείροντας ανέλεγκτες «ειδήσεις», μεγεθύνοντας την τρίχα σε τριχιά, αναπαράγοντας βροντόφωνα και με σαδιστική διάθεση ακόμα και τα μονόστηλα κάποιων ανθυποπεριοδικών της Εσπερίας.

Ζαλισμένοι οι άρχοντές μας, υπουργοί, υφυπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι, αυτοδιαψεύδονται και αλληλοδιαψεύδονται. Από συνέντευξη σε συνέντευξη και από τη μια «παρέμβαση» στα τηλεδελτία στην επόμενη, ένα μόνο αποδεικνύουν: ότι τίποτα δεν έχουν σχεδιάσει λεπτομερώς, ούτε νομοθετήματα ούτε μέτρα. Εξαγγέλλουν για να αναιρέσουν, θεσπίζουν για να «διορθώσουν», και αμέσως έπειτα να διορθώσουν τα μόλις διορθωθέντα. Εχουν βάλει βέβαια κοτζάμ πιστόλι πάνω στο τραπέζι, όμως και ο μηχανισμός του είναι χαλασμένος και σφαίρες δεν διαθέτουν και να το χειρίζονται δεν ξέρουν, αλλά και πρόθεση να το χειριστούν δεν έχουν. Τι να σου κάνει κι ο πολυαμήχανος πρωθυπουργός. Μέχρι και σε προτζέκτορα έδειξε στους εκλεκτούς του ποιες είναι οι ανάγκες της χώρας και ποιες οι προτεραιότητες, μήπως και τις αποστηθίσουν, επιτέλους, ή να τις γράψουν έστω σε σκονάκι. Μέχρι και ολόκληρο καθηγητή του Χάρβαρντ (και «διάσημο φίλο του», τι άλλο), τον κ. Ρόναλντ Χάιφετζ, κουβάλησε μεγαλοβδομαδιάτικα για να παραδώσει στους υπουργούς απλά μαθήματα διαχείρισης κρίσεων και να τους υποβάλει σε τεστ, με καλά μελετημένες ερωτήσεις του είδους «αντιλαμβάνεστε τη διαφορά ανάμεσα στο μάνατζμεντ και την ηγεσία ή όχι;», «συμφωνείτε απολύτως, πολύ ή λίγο ότι συχνά πρέπει να σπρώχνετε τον εαυτό σας να ξεφύγει από το κατεστημένο και τη νοοτροπία business as usual;».

Εχουν έναν τόνο φαρσοκωμωδίας όλα τούτα. Μόνο που συντελούνται πάνω σε μια σκηνή ετοιμασμένη για δράμα. Και αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα και πιο επικίνδυνα.