«Για την πατρίδα και τον μισθό μου να θυσιάσω»

Της Μαριλης Mαργωμενου

Η μοναδική αυτή πρωτοβουλία πρέπει να έχει τις ρίζες της στη μοναδική συνάντηση του πρωθυπουργού με εκείνο τον μοναδικό Ελληνα, ο οποίος του είπε το μοναδικό: «Πρόεδρε! Για την πατρίδα, και τον μισθό μου να θυσιάσω!». Οι περισσότεροι θεώρησαν πως επρόκειτο για πρωθυπουργική μυθοπλασία, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής, Φ. Πετσάλνικος, το πήρε τοις μετρητοίς και αποφάσισε να μαζέψει μετρητό! Ετσι ξεκίνησε το «Ταμείο Στήριξης για την Ελλάδα».

Αν μιλούσατε μ' έναν ιστορικό, σε αυτό το σημείο θα μνημόνευε τον έρανο της «χρυσής δραχμής». Την ιστορία ο κ. Πετσάλνικος μάλλον τη θυμάται, αφού στα φοιτητικά του χρόνια διάβαζε τόσο, που στην αποφοίτηση τον έβαλαν να διαβάσει και τον «όρκο του φοιτητή». Δύο χρόνια πριν από τη χρεοκοπία του 1932, συστάθηκε το ειδικό ταμείο «διά την εθνικήν υπόθεσιν». Στις δεξιώσεις οι Αθηναίες αριστοκράτισσες έβαζαν στο καλαθάκι του εράνου κολιέ, δακτυλίδια και άλλα προορισμένα να καλλωπίσουν τη ρακένδυτη Ελλάδα. Πλην, όταν έφθασε η χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, οι υπεύθυνοι διαπίστωσαν πως στο «ειδικό ταμείο» δεν είχε απομείνει ούτε φο μπιζού: κάποιοι αετονύχηδες άρπαξαν τα χρυσαφικά και έφυγαν στην Αργεντινή να ζήσουν εις υγείαν των κορόιδων της αριστοκρατίας!

Διερωτάται κανείς γιατί ένας άνθρωπος διαβασμένος σαν τον πρόεδρο της Βουλής δεν σκέφτεται πως η ιστορία είθισται να επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ιδίως όταν έμοιαζε με φάρσα και την πρώτη φορά. Ομως, ο κ. Πετσάλνικος είναι ο άνθρωπος που προ διμήνου μάς ενημέρωσε ότι ο γιος του είδε το προτεταμένο δάκτυλο της Αφροδίτης του Focus κι ήθελε να σκίσει το γερμανικό του διαβατήριο - αλλά τελικώς δεν το έσκισε. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που λόγω λιτότητας απαγόρευσε την αγορά λουλουδιών για το γραφείο του στη Βουλή - αλλά πήρε έπιπλα 250.000 ευρώ για να κάθονται οι 1.600 υπάλληλοι του Κοινοβουλίου και να λαμβάνουν 16 μισθούς ο καθένας. Βλέπετε, ο κ. Πετσάλνικος, πολλά χρόνια πριν, όταν ο Οτσαλάν μπήκε στη φυλακή, ήταν εκείνος που εν μια νυκτί βρέθηκε από τον υπουργικό του θώκο στο καναβάτσο της πολιτικής, παρότι δεν έφερε ευθύνη. Σε εκείνο το χρονικό σημείο πρέπει να το κατάλαβε καλά: στην πολιτική η εντύπωση μετράει.

Για συνέχεια βλέπε εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ